Лазар Маџаров

Од Википедија — слободната енциклопедија
Лазар Маџаров
Роден 1872
Негован, Лагадинско
Починал 10 ноември 1907
Лаџаќој, Дедеагачко

Лазар Маџаров — македонски револуционер, учесник во македонското и одринското револуционерно движење, член и раководител на Македонската револуционерна организација, втор по важност во Одринскиот револуционерен округ по Михаил Герџиков.[1]

Животопис[уреди | уреди извор]

Роден е во 1872 г. во село Негован, Лагадинско. Во 1892 година ја завршува Солунската машка гимназиja и заминува за Бугарија каде станува учител во Жеравна, а потоа во село Рила. Во 1897 година е назначен од егзархијата на крајот на учебната 1898/99 година, сепак, Лазар Маџаров требало да го напушти Лозенград и да заземе наставнциите место во Лехчево, Македонија, каде бил преместен од Егзархијата. Маџаров одбил и бил отпуштен.ата за главен учител на бугарските училишта во Лозенград (денеска во Турција). Стапнува во Организацијата и станува раководител на местниот револуционерен комитет во Лозенград. На крајот на учебната 1898/99 година, сепак, Лазар Маџаров требало да го напушти Лозенград и да заземе учителско место во Лехчево, Македонија, каде бил преместен од Егзархијата. Маџаров одбил за да остане во Тракија и бил отпуштен.[2]

По напуштањето на наставничката работа Маџаров преминува во илегала и од 1899 година се придава целосно на револуционерната работа. Го придружува Гоце Делчев при обиколката во Одринско, 1900 година. Во пролетта на 1901 г тој создава првата постојана агитациона чета во Странџа, во која влегуваат Лазо Лазов од Лозенград, Јани Попов од Карахадар, Јанко Стојанов од Мало Трново и Коста Тенишев од Лозенград. Во април 1902 година учества во Пловдивскиот конгрес на Одринскиот револуционерен округ, на кој е избран за главен војвода на Лозенградскиот регион. Делегат е на конгресот на Петрова Нива, на кој е избран за член на Главното раководство.

Учествува во Илинденското востание како воjвода на чета во планината Странџа. По востанието ja раководи организациjата во Родопите и Западна Тракиja. На конгресот на Одринскиот револуционерен округ во Варна во 1904 година е избран за член на задграничното претставништво на Одринско. Учествува на Рилскиот конгрес во 1905 година. Загинал во 1907 година во битка со Турците во селото Лаџаќој, Западна Тракија[3][4] со Петар Васков, Ѓорѓи Гешанов, Чанко Карабраканов и Јанаки Милков.[5] Денес гробот на револуционерите се наоѓа во старото егзархиско гробиште во Лутрос.[6]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Биография от сайта на ВМРО[мртва врска]
  2. Българите в най-източната част на Балканския полуостров - Източна Тракия, Димитър Войников. 22. Начало на Тракийското революционно движение - идването на Павел Генадиев и Лазар Маджаров в Източна Тракия.
  3. Обезбългаряването на Западна Тракия 1919–1924 г. Анастасъ Разбойниковъ, Тракийски Наученъ Институтъ, библиотека „Тракия” № 12, София, 1940 г. стр. 62-63.
  4. Mapcarta, The travel map: Loutros is in Alexandroupolis, Western Thrace and has about 985 residents. .
  5. Енциклопедия България, том 4, Издателство на БАН, София, 1984.
  6. Списание Тема, бр. 17, Репортаж от Гърция-Шепа камъчета за спомен - 2 част. Искра Ценкова.

Извори[уреди | уреди извор]

  • Костадинов, Д. Лазар Маджаров учител в с. Жеравна. Сп. „Завети”, бр. 634, 635, 637 от 1937 г.
  • Попов, Я. Айтозлията в Лозенград. Сп. „Завети”, бр. 633, от 1936 г.
  • Шивачев, Ст. Спомен за Лазар Маджаров в Лозенград. Сп. „Завети”, бр. 689.
  • Орманджиев, Ив. П. Приноси, кн. IV, С., 1941, к.с. 60.
  • Силянов, Хр. Спомени от Странджа. С., 1984.
  • Груев, Д. Войводата Лазар Маджаров. Лъджакьой, 1972, 44-67.
  • Янков, Д. Лазар Маджаров - Босилков. Сп. „Завети”, бр. 634, 635, 637.
  • Лазов, Л. Лазар Маджаров. Сп. „Завети”, бр. 648, 1937 г.
  • Петканов, К. Белият вятър на Странджа. С., 1983, с. 423, 424.
  • Разбойников, А. Сп. Лазар Маджаров. Възпоменателен лист. С., 23 ноември 1957 г.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]