Прејди на содржината

Јоаникиј II Цариградски

Од Википедија — слободната енциклопедија
Јоаникиј II Цариградски
Цариградски патријарх
ЦркваЦариградска патријаршија
На служба16 ноември 1646 – 28 октомври 1648
јуни 1651 – јуни 1652
април 1653 – март 1654
март 1655 – јули 1656
ПретходникПартениј II
Партениј II
Пајсиј I
Пајсиј I
НаследникПартениј II
Кирил III
Кирил III
Партениј III
Лични податоци
Починал1659 или 1660
Претх. службаМитрополит во Мармара Ереглиси

Јоаникиј II ЦариградскиВселенски патријарх во четири наврати во периодот од 1646 до 1656 година.

Јоаникиј по потекло бил од Линдос град на островот Родос. Тој бил назначен за митрополит на Ганос и Хора во 1624 година од страна на патријархот Кирил I и во 1636 година тој станал митрополит на Ираклеа. Поддржан од молдавскиот војвода, Васил Лупу, бил избран како патријарх за првпат на 16 ноември 1646 година.[1]

Низ XVII век било вообичаено поради интригите и кавгите во христијанската заедница и Светиот синод предизвикувал брзи промени и повторни поставувања на патријарси: од 1595 до 1695 имало шеесет и една промена и триесет и еден патријарх.[2] Овие чести промени биле охрабрувани од страна на османските власти кој добивале парични средства за секое назначување. Јоаникиј исто така бил сменуван и назначуван неколкупати: бил разрешен на 28 октомври 1648 оа оивтирно поставен во јуни 1651 па сменет во јуни 1652, и повторно бил патријарх во периодот од април 1653 до март 1654и од март 1655 до јули 1656 година.[3]

Во 1654 година бил затворен бидејќи бил главна причина за насобирачките долгови на патријархатот кон Високата порта.[4] По последната промена во 1656 година, бил назначен за епископ на Кеа и Термија, каде се пензионирал и останал до својата смрт во 1659 или 1660 година.[3]

Да ја засили својата позиција наспроти своите непријатели, тој побарал поддршка од Австрискиот цар и од Рим. Од оваа причина дозволил католички мисии по бреговите на Црното Море и Кикладите. Но сепак одбил да потпише католички симбол на верата кога било побарано од страна на конгрегацијата за пропаганда на верата, зачувувајќи ја својата кревка позиција.[1]

  1. 1,0 1,1 R. Aubert (2000). „Joannikios II“. Dictionnaire d'histoire et de géographie ecclésiastiques. 27. Paris: Letouzey et Ané. 1379-80. ISBN 2-7063-0210-0.
  2. Runciman, Steven (1985). The Great Church in captivity : a study of the Patriarchate of Constantinople from the eve of the Turkish conquest to the Greek War of Independence. Cambridge University Press. стр. 201. ISBN 978-0-521-31310-0.
  3. 3,0 3,1 Kiminas, Demetrius (2009). The Ecumenical Patriarchate. Wildside Press LLC. стр. 39. ISBN 978-1-4344-5876-6.
  4. Βιβλιοπαρουσίαση: Π. Γεωργαντζή: «Η Εκκλησία κατά το 1821»