Серија А 2019-2020

Од Википедија — слободната енциклопедија
Серија А 2019-2020
Logo of competition
Натпреварување Серија А
Спорт Фудбал
Издание 118-то
Организатор Лега Серија А
Период од: 24 август 2019
до: 2 август 2020
Држава  Италија
Резултати
Шампион Јувентус Јувентус
36. титула
Лига на шампиони
4. клуба

Јувентус Јувентус
Интер Интер
Аталанта Аталанта
Лацио Лацио

Лига Европа
3. клуба

Наполи Наполи
Рома Рома
Милан Милан

Испаднале Лече Лече
Бреша Бреша
СПАЛ СПАЛ
Статистика
Најдобар стрелец Италија Чиро Имобиле
(36 гола)
Одиграни натпревари 380
Постигнати голови 1.154 (3,04 по натпревар)
Хронологија на натпреварувањето
2018–19 2020–21

Серија А 2019-2020 била 118-тата сезона на првата фудбалска лига на Италија, односно 88-ма сезона позната под името Серија А. Сезоната започнала на 24 август 2019, а завршила на 3 август 2020.

Екипата на Јувентус влегла како бранител на титулата од сезоната 2018-2019. Бреша, Лече и Верона биле новите три членови откако избориле промоција во Серија Б претходната сезона.

Сезоната првично била закажана да трае од 24 август 2019 до 24 мај 2020 година.[1][2] Сепак, на 9 март 2020 година, италијанската влада го прекинала првенството до 3 април 2020 година, поради пандемијата на коронавирус во Италија. Подоцна, лигата била прекината на неодредено време, наведувајќи дека ќе продолжи само ако „здравствените услови тоа го дозволат“.[3] На 18 мај било објавено дека италијанскиот фудбал ќе биде суспендиран до 14 јуни.[4] На 28 мај било објавено дека Серија А ќе продолжи од 20 јуни.[5]

На 26 јули 2020, Јувентус ја одбранил титулата на две кола пред крајот после победата на домашен терен над Сампдорија со 2-0.[6] Со тоа клубот од Торино стигнал до своето 36-то скудето во клупската историја, 9-то едноподруго почнувајќи од сезоната 2011-2012. Второто место со само 1 бод помалку од шампионот го освоила екипата на Интер, која со победа во директниот двобој над Аталанта во последното коло избила пред клубот од Бергамо, кој паднал на третата позиција. Четвртото место на крајот од првенството го освоила екипата на Лацио и со тоа биле комплетирани учесниците во Лигата на шампионите за следната кампања.

Петтопласираната Рома, шестопласираниот Милан, како и седмопласираниот Наполи (кој го освоил Купот на Италија) ќе учествуваат во Лигата на Европа 2020-2021.

Трите клуба кој испаднале од лигата во сезоната биле Лече, Бреша и СПАЛ.

Најдобар стрелец во лигата во оваа сезона бил Чиро Имобиле од Лацио со 36 постигнати гола, со кои го изедначил рекордот на Гонсало Игуаин од сезоната 2015-2016.

Општо[уреди | уреди извор]

Трите нови екипи кои избориле промоција во Серија А за оваа сезона биле Бреша, Лече и Верона, заменувајќи ги Емполи[7], Фрозиноне[8] и Кјево[9] кои испаднале во претходната сезона. Бреша - како шампион на Серија Б - се вратила во Серија А по осум сезони отсуство,[10] Лече пак, се вратил назад во најсилното фудбалско друштво во Италија по седум сезони отсуство,[11] додека Верона се вратила по само една сезона пауза како победник на плејофот.[12]

Првенството започнало во сабота на ден 24 август 2019 година, со натпреварите од првото коло; крајот на првенството, првично бил утврден за 24 мај 2020 година,[13] меѓутоа последователно бил одложен за 2 август 2020, како резултат на пандемијата од COVID-19.[1] Предвидени биле три вонредни кола кој требале да се одиграат во средината на седмицата (25 септември и 30 октомври 2019 година, кои се одиграле во закажаниот термин, и 22 април 2020 година, подоцна откажано) но подоцна биле додадени 6 вонредни кола (24 јуни и 1 јуни, 8, 15, 22 и 29 јули 2020 година) и 5 паузи, од кои 3 се должеле на обврските на италијанската фудбалска репрезентација во квалификациите за Европското првенство 2020 закажани за 8 септември 13 октомври и 17 ноември 2019 година;[14] додека четвртата ваква пауза, закажана за 29 март 2020 година, била откажана поради споменатата пандемија.

Петтата и последна пауза во првенството била предвидена по повод Божиќните празници пауза па така не се играло фудбал на 29 декември 2019 година.[14] Со ова експериментот од минатата сезона за одигрување на два божиќни круга (познати како Boxing Day, моделиран од англиското првенство) закажани за 26 декември и за последната сабота пред новогодишната ноќ бил затворен.[15] За првпат исто така, била разгледувана опцијата за воведување на асиметричен календар како во некој други првенства (така што во вториот дел од првенството распоред по кола нема да биде истиот како во првиот дел),[16] но тој проект подоцна бил отфрлен.[17]

Во однос на времето на игра, единствената разлика во однос на минатата сезона е враќањето на вечерните натпревари со почеток во 20:45 часот наместо 20:30 часот.[14] Исто така, имало зголемување на 3 натпревари во сабота (во 15:00, 18:00 и 20:45 часот) додека преостанатите натпревари биле закажани за недела (вклучително и натпревар од 12:30 часот).[14] Конечно, можни биле и натпревари во петок и понеделник навечер, во викендите после кои следувале обврски на клубовите во Европските купови.[18] Овој формат бил карактеристичен во првите две кола, по што двете смени се рашириле во текот на наредните три кола;[18] Според тоа, распоредот на одигрување на натпреварите што го обезбедила лигата изгледал вака:

  • Сабота: 3 натпревари
    • 1 натпревар во 15:00 часот
    • 1 натпревар во 18:00 часот
    • 1 натпревар во 20:45 часот
  • Недела: 6 натпревар
    • 1 натпревар во 12:30 часот
    • 3 натпревар во 15:00 часот
    • 1 натпревар во 18:00 часот
    • 1 натпревар во 20:45 часот
  • Понеделник-Петок: 1 натпревар во 20:45 часот

По продолжувањето на првенството во летните месеци, после присилното запирање заради пандемијата, програмата и времето за играње вклучувале еден натпревар во петок или во понеделник од 21:45 часот, три термини во сабота (во 17:15, 19:30 и 21:45 часот) додека преостанатите натпревари биле закажани во недела со еден натпревар од 17:15 часот, четири или пет натпревари од 19:30 часот и вечерен термин во 21:45 часот. Како што побрзо би се одиграле заостанатите кола и што побрзо би се завршила сезоната, во периодот после пандемијата се играло два натпревари неделно, еден во средината на седмицата и еден за викендите. Во вонредните кола одиграни во средината на седмицата, програмата вклучувала еден или два натпревари во вторник (во случај на еден натпревар тој се играл во 21:45 часот, во случај на два натпревари, еден се играл во 19:30 часот и еден во 21:45 часот), шест или седум натпревари во среда (со почеток од 19:30 и 21:45 часот) и еден или два натпревари во четврток (во случај на еден натпревар, тој започнувал во 21:45 часот, во случај на два натпревари еден се играл од 19:30 и еден во 21:45). Последното коло од првенството, одиграно на 2 август, пак било одиграно според вообичаените термини кои се користеле во текот на сезоната од 18 часот и 20:45 часот. Подетално, бил одигран еден натпревар од 18 часот во сабота и еден во исто време во недела, со четири натпревари во сабота од 20:45 часот и уште четири во недела во истиот термин. Уште една новина во натпреварите после пандемијата, било воведувањето на право на користење на пет замени наместо дотогашните три.

Калчомеркато[уреди | уреди извор]

Летна сесија[уреди | уреди извор]

Холандскиот играч од одбраната Матајс де Лихт, новото засилување на Јувентус, бил лансиран веднаш во погон поради неочекуваната повреда и долгорочната пауза на капитенот Кјелини:[19] неговиот придонес му помогнал многу на Јувентус на патот до освојувањето на скудетото.

Освојувачот на последните осум титули во лигата, екипата на Јувентус, во потрага по нови успеси, по пет години ја завршиле соработката со тренерот Масимилијано Алегри и му ја довериле клупата на Маурицио Сари,[20] победник на Лигата на Европа во минатата сезона како предводник на Челси. Бјанконерите во текот на летото го засилиле средниот ред со двајца слободни играчи Адријан Рабио и Арон Рамзи,[21] но пред сè тие ја модернизирале и подмладиле одбраната со доаѓањето на младиот централен дефанзивец Матајс де Лихт, купен од Ајакс за 75 милиони евра - рекордна сума, за одбранбен играч во италијанската лига.[22] - како и ветувачкиот турчин Мерих Демирал од Сасуоло и десниот бек Данило, земен од Манчестер Сити како дел од размената со Жоао Кансело; по само една година, во клубот се вратила и легендата Џанлујџи Буфон, овојпат како замена за Војќех Шченсни.[23]

Меѓу најакредитираните соперници во пресрет на бјанконерите, биле Наполи, втора сила во првенството во оваа деценија и Интер којшто не ги криеле обновените амбиции.[24][25][26] Партенопеите го потврдиле останувањето на Карло Анчелоти на клупата и се засилиле со централниот дефанзивец Костас Манолас од Рома,[27] во операција која во Рим го однела играчот од средниот ред Амаду Дијавара, како и со крилниот напаѓач Ирвинг Лосано од ПСВ;[28] покрај нив во составот на клубот од Неапол се приклучиле и Џовани Ди Лоренцо од Емполи, Елиф Елмас од Фенербахче, и Фернандо Љоренте, кој дошол како слободен играч. Нероаѕурите, од друга страна, тргнале по нов курс доверувајќи му ја клупата на Антонио Конте, кој се вратил во клупскиот фудбал во Италија пет години подоцна по неговите успеси со Јувентус.[29] Откако го засилиле задниот дел од тимот со доаѓањето на слободниот агент Диего Годин,[30] и го модернизирале средниот ред со пристигнувањето на двајца млади домашни играчи како Николо Барела и Стефано Сенси,[31] дошол на ред и нападот каде миланскиот клуб инвестирал во двете ѕвезди на Манчестер Јунајтед, белгиецот Ромелу Лукаку - најскапиот трансфер во нивната историја -[32] и чилеанецот Алексис Санчес;[33] меѓу заминатите играчи од Милано имало и две референтни точки во изминатите сезони како Иван Перишиќ, кои се преселил во Бајерн Минхен,[34] и пред сè поранешниот капитен Мауро Икарди, кој по замерките со клубот,[35] се преселил во Париз Сен Жермен.[36]

Белгискиот напаѓач Ромелу Лукаку, новата деветтка на Интер, бил најдобар стрелец на клубот и автор на одлична дебитантска сезона во италијанската лига:[37] со неговите 23 гола тој му помогнал на Интер да го освои второто место на табелата после 9 години.

Откритието на претходното првенство, Аталанта на Џанпјеро Гасперини, во пресрет на своето деби во Лигата на шампиони ги привлекла напаѓачот Луис Муриел од Севиља[38] и играчот од средниот ред Руслан Малиновски од Генк; меѓу трансферите на заминатите играчи, треба да се одбележи оној на ветувачкиот дефанзивец Џанлука Манчини кој се преселил во Рома.[39] Милан, кој сè уште се борел со долговите кон финансискиот фер-плеј, се разделил со тренерот Џенаро Гатузо и го назначил Марко Џампаоло за нов шеф на стручниот штаб, по неговите позитивни сезони со Сампдорија;[40] росонерите се засилиле на трансфер-пазарот со бекот Тео Ернандес од Реал Мадрид, како и со играчите од средниот ред Исмаел Бенасер и Раде Круниќ двајцата дошле од Емполи,[41] додека во нападот пристигнале Рафаел Леао и Анте Ребиќ соодветно од Лил и Ајнтрахт Франкфурт. Со клубот се "опростиле" Тимуе Бакајоко, отповикан од Челси, и Патрик Кутроне кој потпишал за Вулверхемптон.[42]

Рома влегла во сезоната посакувајќи му добредојде на нивниот нов тренер Пауло Фонсека, кои се истакнал со добрите резултати во Шахтар Донецк.[43] Џалоросите исто така добиле нов човек меѓу стативите во шпанецот Пау Лопес, поранешен голман на Бетис, а, покрај гореспоменатите Манчини и Дијавара, ги ангажирале и бековите Леонардо Спинацола[44] и Давиде Ѕапакоста[45] како и играчот од средниот ред Жордан Верету.[46] Во предни позиции клубот го засилиле и офанзивниот играч од средниот ред Хенрих Мхитарјан[47] и напаѓачот Никола Калиниќ,[48] а во последните денови од преодниот во клубот дошло уште едно звучно име Крис Смолинг, долгогодишниот стопер на Манчестер Јуанјтед.[49] Меѓу играчите кој ги спакувале торбите и го напуштиле Рим биле Стефан Ел Шарави (Шангај Шенхуа), Патрик Шик (РБ Лајпциг) и Стивен Н'Зонзи (Галатасарај). Во светлосиниот дел на градот, Лацио пак била меѓу екипите со пониска активност на пазарот, завршувајќи го преодниот рок со доведување само на надворешниот играч за врска Мануел Лаѕари како единствен стартер во нивната речиси потврдена почетна формација.[50]

Меѓу останатите екипи, се издвојуваат Фјорентина и Каљари. Тосканците, кои ја затвориле ерата на Дела Вале по 17 години добиле нов сопственик во Роко Комисо,[51] се истакнале во овој преоден рок со "набавките" на Кевин-Принс Боатенг[52] и пред сè на Франк Рибери.[53] Сардинијците, од друга страна, се автори на умешен пазар со кој бил зајакнат секој дел од составот, а поготово средниот ред со враќањето на Раџа Наинголан, кој останал вишок во Интер, надополнето со доаѓањата и на Наитан Нандес и Марко Рог;[54] не помалку важни биле трансферите и на Лука Пелегрини дојден на заем од Јувентус, и Џовани Симеоне кој дошол за да се надомести долгорочната повреда на Леонардо Паволети.[54] Парма во својте редови ги довела Матео Дармијан[55] и младиот ветувачки играч од средниот ред, Дејан Кулушевски, кој дошол на позајмица од Аталанта.[56] Торино го "зел" на позајмица Симоне Верди од Наполи[57] и конечно новопромовираната Бреша му понудила шанса на нивниот веќе подзаборавен сограѓанин Марио Балотели.[58]

Зимска сесија[уреди | уреди извор]

Шведската ѕвезда Златан Ибрахимовиќ се вратил во Милан во јануарскиот преоден рок, осум години по неговото последно искуство во Серија А.

На зимскиот трансфер-пазар за издвојување е активноста на Интер, кој во обид да направат уште поголем квалитативен скок во ростерот, го купиле данскиот играч од средниот ред Кристијан Ериксен од Тотенхем;[59] исто така од Премиер лигата дошле и страничните играчи Ешли Јанг[60] и Виктор Моузес,[61] земени од Манчестер Јунајтед и Челси, соодветно. Спротивно на тоа, нероаѕурите ги напуштиле Матео Политано, продаден на Наполи;[62] токму клубот од Кампанија се наоѓал меѓу разочарувањата од првиот дел од сезоната, па очекувано биле меѓу најактивните екипи на пазарот за поправки. Со цел да го засили средниот ред, тие го довеле германецот Диего Деме[63] и словакот Станислав Лоботка,[64] соодветно од РБ Лајпциг и Селта Виго. Во Јувентус се одлучиле за намалување на преголемиот ростер со продажбите на Марио Манџукиќ[65] и Емре Џан,[66] додека Рома се разделила со Алесандро Флоренци, кој по седум и пол сезони со џалоросите, заминал на заем до крајот на сезоната во Валенсија.[67]

Интересно во јануарскиот преоден рок било и во Милан, кој го одиграл првиот дел од сезоната под очекувањата, и се обидува да се искачи на предните места во горниот дел на табелата заложувајќи на повратникот во екипата и добро познатото лице во италијанскиот фудбал Златан Ибрахимовиќ, кој им се приклучил со слободен трансфер по истекот на неговиот договор со Лос Анџелес Галакси;[68] речиси во исто време со доаѓањето на шведската ѕвезда, од клубот си заминал Сусо[69] и, полскиот напаѓач Кшиштоф Пјонтек, по само една година.[70] Понатаму, како дел од „размената“ во насока Милано-Бергамо, росонерите го продале дефанзивецот Матија Калдара на Аталанта[71] а како негова замена дошол данецот Симон Кјер, кој бил во сопственост на Севиља, но првиот дел од сезоната го поминал на заем во Бергамо.[72] Меѓу другите операции, Фјорентина се разделила со Боатенг и ги ангажирала Патрик Кутроне, кој се вратил во својата татковина по една полусезона во Англија, и Алфред Данкан.[73] Џанова пак, длабоко замешана во борбата за опстанок спасот го побарала во четворицата повратници во клубот Матија Перин, Валон Бехрами, Матија Дестро и Јаго Фалке.[74]

Настани[уреди | уреди извор]

Прв дел од сезоната (Андата)[уреди | уреди извор]

Почетокот на првенството се чини дека ги потврдува предвидувањата на многутемина, кои верувале дека ова првенство ќе биде најбалансиран во деценијата:[75] по првите три кола Интер, кој се појавил веднаш регенериран со доаѓањето на Конте на клупата,[76] останува единствениот тим со максимален број освоени бодови.[77] Нероаѕурите ја продолжиле својата низа на успеси во наредните недели,[78] следени од блиску само од Јувентус. Бранителите на титулата покажале дека не страдаат од смената на тренерската клупа на која сега се наоѓал Сари,[79] и се искачуваат на врвот, откако во директниот натпревар од 7-мото коло го освоиле Сан Сиро победувајќи го Интер во гости со 1-2.[80] Зад водечкото дуо, Аталанта го потврдува позитивниот тренд од претходните првенства,[81] за разлика од Наполи, кој започнува да покажува неочекувани потешкотии во текот на ова првенство. Меѓу останатите екипи, уште од првите кола, биле разоткриени реалностите како во Милан, кој откако го регистрирале најлошиот старт од 81 година наваму,[82] го отпуштиле тренерот Џампаоло и го замениле со Стефано Пјоли,[83] промена што, сепак, нема да вроди со плод веднаш.[84] Двете екипи од Џенова, закотвени на дното на табелата, исто така посегнале по промената на шефовите на стручниот штаб со цел да ја спречат негативната серија и да ги поправат резултатите.[85]

По репрезентативната пауза во октомври, торинезите и миланезите го продолжуваат својот марш, за разлика од конкуренцијата.[86] Во 14-тото коло, се случува ново претекнување на врвот, Интер благодарение на најдобриот старт во својата историја се вратил на врвот на табелата,[87] но само за да биде "симнат" од Јувентус повторно во 16-тото коло. Борбата за пласмани во Европа почнува да се оформува појасно: покрај Аталанта и двата римски клуба, се приклучува и Каљари способен веќе да ги собере придобивките од квалитетните летни засилувања.[54] Наполи од друга страна губи позиции, со што сè повеќе и повеќе станува плен на револт помеѓу тимот, сопствениците и навивачите,[88] како резултат на тоа на почетокот на декември клубот го отпуштил Карло Анчелоти во корист на Џенаро Гатузо.[89] Фјорентина, исто така, била меѓу разочарувањата и по добриот почеток се лизнала во пласманот, по што биле принудени да му врачат отказ на Винченцо Монтела поради лошите резултати и да го назначат Џузепе Јакини.[90] Во долниот дел од табелата, тешкотиите се сè повеќе видливи кај Џенова, која на дното ја придружуваат СПАЛ и Бреша.

Првиот дел од првенството завршува со победата на Јувентус над Рома во Рим со која тие го искористиле ремито на Интер против Аталанта, за да станат „зимски шампиони“.[91] Зад првите две екипи, кандидатурата за место во Лигата на шампионите сериозно ја најавува Лацио, кој, понесен од фантастичната форма на напаѓачот Чиро Имобиле, забележува рекорд во историјата на клубот за последователни победи (11) во најсилната италијанска лига, со што ги престигнале Аталанта и Рома.[92] На Каљари, кој сè уште се држи високо на табелата по експлоатацијата на добри резултати на почетокот на сезоната, сега му приоѓа одличната Парма, додека големо изненадување предизвикува новопромовираната Верона,[93] која го затвори овој дел од првенството пред разочарувањата Милан и Наполи. Сампдорија постепено се крева по доаѓањето на новиот тренер Клаудио Раниери и излегува од зоната за испаѓање[94] каде што ќе се најдат сограѓаните од Џенова, завршувајќи го првиот дел од првенството со само еден бод зад Лече и со ист број на бодови колку и Бреша, додека пак залепен на самото дно од табелата завршил СПАЛ.

Втор дел од сезоната (Риторно)[уреди | уреди извор]

На почетокот на вториот дел од првенство приметно е успорување на Јувентус и Интер:[95] бјанконерите, кои првично се чинело дека ќе можат да ги искористат многуте нерешени исходи на своите соперници, паѓаат двапати по ред надвор од дома против Наполи и Верона[96] сепак се и понатаму на врвот од табелата но веднаш до нив остануваат залепени нероаѕурите, по победничкиот кам-бекот во миланското дерби.[97] Зад екипите од Торино и Милано, Лацио продолжува да постигнува поволни резултати, сега веќе е целосно вклучен во борбата за шампионската титула.[98] Во меѓувреме, Рома ја губи сигурноста, и забележува силен пад по добриот крај на 2019 година,[99] а Торино пак, паднат во резултатска криза, го отпушта тренерот Валтер Мацари и на негово место го назначува Морено Лонго.[100] Во 24-тото коло, Лацио го победил Интер во директен натпревар на Олимпико и ги легитимизира своите амбиции за титулата, прескокнувајќи ги нероаѕурите на табелата и стигајќи на само еден бод помалку од Јувентус, уште еднаш осамените водачи;[101] во истото коло, Аталанта ја надминала Рома, стигајќи до четвртото место, последното, во трката за Лигата на шампионите.[102]

Во меѓувреме, Италија, како и остатокот од светот, требала да се справува со неконтролираната Пандемија на COVID-19: особено, избувнувањето на епидемијата во Северна Италија довело до одложување на голем број натпревари од 25-тото и 26-тото коло, вклучувајќи го и големиот натпревар Јувентус-Интер.[103][104] Последователно, со влошувањето на ситуацијата со пандемијата, федерацијата, признавајќи ги владините одредби за заштита на јавната безбедност, донела одлука за одржување на натпревари зад затворени врати за сите натпревари организирани од Лега Серија А до 3 април 2020 година;[105] така, по одигрувањето на заостанатите натпревари од 26-тото коло, Јувентус го совладал Интер во Дербито на Италија и го задржал врвот на табелата со бод повеќе од Лацио.[106]

Чиро Имобиле, напаѓачот на Лацио, бил најдобар стрелец за сезоната со 36 гола со кој го изедначил рекордот поставен од Гонсало Игуаин во сезоната 2015-2016.[107]

На 9 март по одредбите издадени од владата на чело со премиерот Џузепе Конте во врска со сè поголемиот број заразени случаи со COVID-19, што резултирало со драстична мерки и национален карантин, следниот ден федерацијата ги суспендирала сите фудбалски натпреварувања во земјата:[108] историска одлука во италијанскиот фудбал, која дотогаш се случила само еднаш, за време на сезоната 1914-1915 кога првенството било прекинато поради Првата светска војна.[109] Откако суспензијата била продолжена неколкупати,[110][111] што траело повеќе од три и пол месеци, конечно била донесена одлука Серија А да се рестартира на 20 јуни 2020 година.[112] По рестартот, Јувентус забележал серија од четири последователни победи, искористувајќи ги во исто време наизменичните резултати на Лацио и Интер, поставувајќи добра разлика помеѓу нив и нивните гонители.[113] Меѓу екипите во подобра форма во ова финале на првенството, кое траело кон средината на летото, се Аталанта која со серија победи се замешува во борбата за титулата,[114] и Милан кој покажува сè поголем континуитет во резултатите.[115]

Токму против росонерите, дошло до прекин на серијата победи на Јувентус кој почнува да страда од повреди и непостојанството во перформансите на некои играчи, диктирано од долгата сезона, сепак неговите директни соперници не изгледаат како подобра „верзија“, така што никој од нив не е во можност да го искористи тоа: падот на Лацио сега е сосема јасно видлив, а Интер и Аталанта само делумно го скратуваат растојанието од врвот.[116] Во следните недели, играчите на Сари, и покрај тоа што наишле на потешкотии на гостувањата во Реџо Емилија и Удине (од каде во тие два натпревари освоиле само бод од можни шест), во јули дефинитивно ја зациментирале првата позиција благодарение на резултатите од директните судири на нивниот стадион против Аталанта[117] и Лацио.[118] Во меѓувреме, на другата страна на пласманот, на четири кола од крајот доаѓа испаѓањето на демотивираниот СПАЛ,[119] додека во следната рунда истото и се случува и на Бреша.[120]

На 26 јули 2020 година, благодарение на победата од 2-0 на домашен терен над Сампдорија, Јувентус го освоил скудетото на две кола до крајот, 36-то во својата клупска историја и 9-то во низа во последователниот циклус што започнал во сезоната 2011-2012.[121] Во последното коло Интер го освоил второто место, победувајќи ја Аталанта во гости во директниот натпревар за втората позиција одигран во Бергамо, и со тоа го забележале нивниот најдобар првенствен пласман од девет години наваму.[122] Заедно со Јувентус и Интер, во групната фаза за Лигата на шампиони за следната сезона се квалификувала и Аталанта, повторувајќи го своето трето место од претходната сезона, и Лацио,[123] кој завршил четврти, но можеле да ја прослават победата капоканониере на нивниот напаѓач Чиро Имобиле, кој со 36 гола го изедначил рекордот за постигнати голови во една сезона во Серија А.[107] Рома и Наполи се квалификувале во групната фаза од Лига Европа, додека Милан треба прво да го мине второто квалификациско коло.[123] Последното коло од сезоната исто така го дало последниот испаднат клуб во Серија Б, Лече, кој се вратил во овој ранг на натпреварување по само една година, што пак значело опстанок во Серија А за Џенова.[124]

Екипи[уреди | уреди извор]

Екипи по региони[уреди | уреди извор]

Број на екипи Регион Екипи
4  Емилија-Ромања Болоња, Парма, Сасуоло и СПАЛ
 Ломбардија Аталанта, Бреша, Интер и Милан
2  Лацио Лацио и Рома
 Лигурија Сампдорија и Џенова
 Пиемонт Јувентус и Торино
1  Апулија Лече
 Венето Верона
 Кампанија Наполи
 Сардинија Каљари
 Тоскана Фјорентина
 Фурланија-Јулиска Краина Удинезе

Стадионите на екипите и нивните локации[уреди | уреди извор]

Екипа Град Стадион Капацитет сезона 2018–2019
Аталанта Аталанта Бергамо Стадион Гевис &1000000000000002130000021,300 3-ти во Серија А
Болоња Болоња Болоња Стадион Ренато Дал'Ара &1000000000000003827900038,279 10-ти во Серија А
Бреша Бреша Бреша Стадион Марио Ригамонти &1000000000000001950000019,500 Серија Б шампион
Верона Верона Верона Марк'Антонио Бентегоди &1000000000000003921099939,211 Серија Б Плејоф победник
Интер Интер Милано Сан Сиро &1000000000000007592300075,923 4-ти во Серија А
Јувентус Јувентус Торино Стадион Јувентус &1000000000000004150699941,507 Скудето Серија А шампион
Каљари Каљари Каљари Сардења арена &1000000000000001623300016,233 15-ти во Серија А
Лацио Лацио Рим Олимпико &1000000000000007063400070,634 8-ми во Серија А
Лече Лече Лече Виа дел Маре &1000000000000003153300031,533 2-ри во Серија Б
Милан Милан Милано Сан Сиро &1000000000000007592300075,923 5-ти во Серија А
Наполи Наполи Неапол Стадион Сан Паоло &1000000000000005472599954,726 2-ри во Серија А
Парма Парма Парма Стадион Енио Тардини &1000000000000002790599927,906 14-ти во Серија А
Рома Рома Рим Олимпико &1000000000000007063400070,634 6-ти во Серија А
Сампдорија Сампдорија Џенова Стадион Лујџи Ферарис &1000000000000003668500036,685 9-ти во Серија А
Сасуоло Сасуоло Сасуоло Стадион Мапеи (Реџо Емилија) &1000000000000002158399921,584 11-ти во Серија А
СПАЛ СПАЛ Ферара Стадион Паоло Маца &1000000000000001613400016,134 13-ти во Серија А
Торино Торино Торино Олимпико Гранде Торино &1000000000000002795799927,958 7-ми во Серија А
Удинезе Удинезе Удине Стадион Фриули &1000000000000002514399925,144 12-ти во Серија А
Фјорентина Фјорентина Фиренца Стадион Артемио Франки &1000000000000004314699943,147 16-ти во Серија А
Џенова Џенова Џенова Стадион Лујџи Ферарис &1000000000000003660000036,600 17-ти во Серија А

class=notpageimage|
Локации на екипите од Серија А 2019–2020

Личности и спонзори[уреди | уреди извор]

Екипа Тренер Капитен Опрема Спонзор на дресот
Аталанта Италија Џанпјеро Гасперини Аргентина Алехандро Гомес Хома Radici Group, U Power
Болоња Србија Синиша Михајловиќ Италија Андреја Поли Макрон Liu·Jo, Illumia
Бреша Уругвај Диего Лопес Италија Даниеле Гасталдело Капа UBI Banca, OMR Automotive
Верона Хрватска Иван Јуриќ Италија Џампаоло Пацини Макрон Gruppo Sinergy, Air Dolomiti
Интер Италија Антонио Конте Словенија Самир Хандановиќ Најк Pirelli, Driver
Јувентус Италија Маурицио Сари Италија Џорџо Кјелини Адидас Jeep, Cygames
Каљари Италија Валтер Ѕенга Италија Лука Чепители Макрон Ichnusa, Nieddittas
Лацио Италија Симоне Инѕаги Босна и Херцеговина Сенад Лулиќ Макрон Без спонзор
Лече Италија Фабио Ливерани Италија Марко Манкозу M908 Moby Lines, Pasta Maffei
Милан Италија Стефано Пиоли Италија Алесио Ромањоли Пума Fly Emirates
Наполи Италија Џенаро Гатузо Италија Лоренцо Инсиње Капа Lete, Caffè Kimbo
Парма Италија Роберто Д'Аверса Португалија Бруно Алвес Ереа Cetilar, Lewer
Рома Португалија Пауло Фонсека Босна и Херцеговина Един Џеко Најк Qatar Airways, Hyundai
Сампдорија Италија Клаудио Раниери Италија Фабио Кваљарела Хома Invent Energy, IBSA Group
Сасуоло Италија Роберто Де Ѕерби Италија Франческо Мањанели Капа Мапеи
СПАЛ Италија Лујџи Ди Бјаџо Италија Серџо Флокари Макрон Omega Group, Errebi Technology
Торино Италија Морено Лонго Италија Андреја Белоти Хома Suzuki, Beretta
Удинезе Италија Лука Готи Италија Кевин Лазања Макрон Дачија, Vortice
Фјорентина Италија Џузепе Јакини Аргентина Херман Пецелја Le Coq Sportif Mediacom, Prima.it
Џенова Италија Давиде Никола Италија Доменико Кришито Капа Zentiva, Leaseplan

Тренерски промени[уреди | уреди извор]

Екипа Тренер кој заминал Причина Дата на заминување Позиција Тренер кој го заменил Дата на назначување
Рома Италија Клаудио Раниери Истечен договор 26 мај 2019[125] Пред-сезона Португалија Пауло Фонсека 11 јуни 2019[126]
Јувентус Италија Масимилијано Алегри Спогодбено 26 мај 2019[127] Италија Маурицио Сари 16 јуни 2019[128]
Милан Италија Џенаро Гатузо 28 мај 2019[129] Италија Марко Џампаоло 19 јуни 2019[130]
Интер Италија Лучано Спалети Отпуштен 30 May 2019[131] Италија Антонио Конте 31 мај 2019[132][133][134]
Сампдорија Италија Марко Џампаоло Спогодбено, потпишал за Милан 15 јуни 2019[135] Италија Еузебио Ди Франческо 22 јуни 2019[136]
Џенова Италија Чезаре Прандели Спогодбено 20 јуни 2019[137] Италија Аурелио Андреацоли 14 јуни 2019[138]
Верона Италија Алфредо Аљиети Истечен договор 30 јуни 2019 Хрватска Иван Јуриќ 14 јуни 2019[139]
Сампдорија Италија Еузебио Ди Франческо Спогодбено 7 октомври 2019[140] 20. место Италија Клаудио Раниери 12 октомври 2019[141]
Милан Италија Марко Џампаоло Отпуштен 8 октомври 2019[142] 13. место Италија Стефано Пиоли 9 октомври 2019[143]
Џенова Италија Аурелио Андреацоли 22 октомври 2019[144] 19. место Италија Тијаго Мота 22 октомври 2019[145]
Удинезе Хрватска Игор Тудор 1 ноември 2019[146] 14. место Италија Лука Готи 1 ноември 2019[146]
Бреша Италија Еуџенио Корини 3 ноември 2019[147] 18. место Италија Фабио Гросо 5 ноември 2019[148]
Бреша Италија Фабио Гросо 2 декември 2019[149] 20. место Италија Еуџенио Корини 2 декември 2019[149]
Наполи Италија Карло Анчелоти 10 декември 2019[150] 7. место Италија Џенаро Гатузо 11 декември 2019[151]
Фјорентина Италија Винченцо Монтела 21 декември 2019[152] 14. место Италија Џузепе Јакини 23 декември 2019[153]
Џенова Италија Тијаго Мота 28 декември 2019[154] 20. место Италија Давиде Никола 28 декември 2019[154]
Торино Италија Валтер Мацари Спогодбено 4 февруари 2020[155] 12. место Италија Морено Лонго 4 февруари 2020[156]
Бреша Италија Еуџенио Корини Отпуштен 5 февруари 2020[157] 19. место Уругвај Диего Лопес 5 февруари 2020[158]
СПАЛ Италија Леонардо Семпличи 10 февруари 2020[159] 20. место Италија Лујџи Ди Бјаџо 10 февруари 2020[160]
Каљари Италија Роландо Маран 3 март 2020[161] 11. место Италија Валтер Ѕенга 3 март 2020[162]

Завршна табела[уреди | уреди извор]

Поз. Екипа Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
1. Јувентус Јувентус 83 38 26 5 7 76 43 +33
2. Интер Интер 82 38 24 10 4 81 36 +45
3. Аталанта Аталанта 78 38 23 9 6 98 48 +50
4. Лацио Лацио 78 38 24 6 8 79 42 +37
5. Рома Рома 70 38 21 7 10 77 51 +26
6. Милан Милан 66 38 19 9 10 63 46 +17
[163] 7. Наполи Наполи 62 38 18 8 12 61 50 +11
8. Сасуоло Сасуоло 51 38 14 9 15 69 63 +6
9. Верона Верона 49 38 12 13 13 47 51 -4
10. Фјорентина Фјорентина 49 38 12 13 13 51 48 +3
11. Парма Парма 49 38 14 7 17 56 57 -1
12. Болоња Болоња 47 38 12 11 15 52 65 -13
13. Удинезе Удинезе 45 38 12 9 17 37 51 -14
14. Каљари Каљари 45 38 11 12 15 52 56 -4
15. Сампдорија Сампдорија 42 38 12 6 20 48 65 -17
16. Торино Торино 40 38 11 7 20 46 68 -22
17. Џенова Џенова 39 38 10 9 19 47 73 -26
18. Лече Лече 35 38 9 8 21 52 85 -33
19. Бреша Бреша 25 38 6 7 25 35 79 -44
20. СПАЛ СПАЛ 20 38 5 5 28 27 77 -50

Легенда:

      Шампион на Италија и се квалификува за групната фаза на УЕФА Лига на шампиони 2020-2021.
      Се квалификува за групната фаза на УЕФА Лига на шампиони 2020-2021.
      Се квалификува за групната фаза на УЕФА Лига Европа 2020-2021.
      Се квалификува за второто коло од квалификациите за УЕФА Лига Европа 2020-2021.
      Испаѓа во Серија Б 2020-2021.

Нотес:

Три бода за победа, еден за нерешено, нула за пораз.
Во случај на еднаков број на бодови помеѓу две или повеќе екипи, позицијата на табелата на екипата ќе биде одредена по следниве критериуми:
  • Освоени бодови во меѓусебните двобои
  • Гол-разлика во меѓусебните двобои
  • Вкупна гол-разлика
  • Вкупен број на постигнати голови
  • Ждрепка

Пласман[уреди | уреди извор]

Шампионскиот тим[уреди | уреди извор]

Главна статија: ФК Јувентус сезона 2019-2020
Почетна постава
4-3-3 формација
1 Полска Војќех Шченсни (29 настапи)
16 Колумбија Хуан Квадрадо (33)
4 Италија Леонардо Бонучи (35)
3 Холандија Матајс де Лихт (29)
12 Бразил Алекс Сандро (29)
30 Уругвај Родриго Бентанкур (30)
5 Босна и Херцеговина Миралем Пјаниќ (30)
14 Франција Блез Матуиди (35)
33 Италија Федерико Бернардески (30)
10 Аргентина Пауло Дибала (33)
7 Португалија Кристијано Роналдо (33)

Останати играчи: Гонсало Игуаин (32), Адријан Рабио (28), Арон Рамзи (24), Даглас Коста (23), Данило (22), Сами Хедира (12), Даниеле Ругани (10), Џанлујџи Буфон (9), Матија Де Шиљо (9), Емре Џан (8), Мерих Демирал (6), Џорџо Кјелини (4), Симоне Мураторе (4), Марко Оливиери (3), Лука Ѕанимакија (2), Дауда Питерс (1), Карло Пинсољо (1), Џанлука Фработа (1), Џакомо Вриони (1).

Резултати[уреди | уреди извор]

Табеларен приказ[уреди | уреди извор]

Читањето хоризонтално ни ги покажува резултати на домашен терен на наведената екипа од првата колона, а читањето вертикално ни ги покажува резултатите во гости на наведената екипата од првиот ред.

Последно ажуриање: 6 август 2020.

АТА БОЛ БРЕ КАЉ ФЈО ЏЕН ИНТ ЈУВ ЛАЦ ЛЕЧ МИЛ НАП ПАР РОМ САМ САС СПА ТОР УДИ ВЕР
Аталанта –––– 1-0 6-2 0-2 2-2 2-2 0-2 1-3 3-2 3-1 5-0 2-0 5-0 2-1 2-0 4-1 1-2 2-3 7-1 3-2
Болоња 2-1 –––– 2-1 1-1 1-1 0-3 1-2 0-2 2-2 3-2 2-3 1-1 2-2 1-2 2-1 1-2 1-0 1-1 1-1 1-1
Бреша 0-3 3-4 –––– 2-2 0-0 2-2 1-2 1-2 1-2 3-0 0-1 1-2 1-2 0-3 1-1 0-2 2-1 0-4 1-1 2-0
Каљари 0-1 3-2 0-1 –––– 5-2 3-1 1-2 2-0 1-2 0-0 0-2 0-1 2-2 3-4 4-3 1-1 2-0 4-2 0-1 1-1
Фјорентина 1-2 4-0 1-1 0-0 –––– 0-0 1-1 0-0 1-2 0-1 1-1 3-4 1-1 1-4 2-1 1-3 1-0 2-0 1-0 1-1
Џенова 1-2 0-0 3-1 1-0 2-1 –––– 0-3 1-3 2-3 2-1 1-2 1-2 1-4 1-3 0-1 2-1 2-0 0-1 1-3 3-0
Интер 1-1 1-2 6-0 1-1 0-0 4-0 –––– 1-2 1-0 4-0 4-2 2-0 2-2 0-0 2-1 3-3 2-1 3-1 1-0 2-1
Јувентус 2-2 2-1 2-0 4-0 3-0 2-1 2-0 –––– 2-1 4-0 1-0 4-3 2-1 1-3 2-0 2-2 2-0 4-1 3-1 2-1
Лацио 3-3 2-0 2-0 2-1 2-1 4-0 2-1 3-1 –––– 4-2 0-3 1-0 2-0 1-1 5-1 1-2 5-1 4-0 3-0 0-0
Лече 2-7 2-3 3-1 2-2 1-3 2-2 1-1 1-1 2-1 –––– 1-4 1-4 3-4 0-1 1-2 2-2 2-1 4-0 0-1 0-1
Милан 1-1 5-1 1-0 3-0 1-3 1-2 0-2 4-2 1-2 2-2 –––– 1-1 3-1 2-0 0-0 0-0 1-0 1-0 3-2 1-1
Наполи 2-2 1-2 2-1 0-1 0-2 0-0 1-3 2-1 3-1 2-3 2-2 –––– 1-2 2-1 2-0 2-0 3-1 2-1 2-1 2-0
Парма 1-2 2-2 1-1 1-3 1-2 5-1 1-2 0-1 0-1 2-0 0-1 2-1 –––– 2-0 2-3 1-0 0-1 3-2 2-0 0-1
Рома 0-2 2-3 3-0 1-1 2-1 3-3 2-2 1-2 1-1 4-0 2-1 2-1 2-1 –––– 2-1 4-2 3-1 0-2 0-2 2-1
Сампдорија 0-0 1-2 5-1 3-0 1-5 1-2 1-3 1-2 0-3 1-1 1-4 2-4 0-1 0-0 –––– 0-0 3-0 1-0 2-1 2-1
Сасуоло 1-4 3-1 3-0 2-2 1-2 5-0 3-4 3-3 1-2 4-2 1-2 1-2 0-1 4-2 4-1 –––– 3-0 2-1 0-1 3-3
СПАЛ 2-3 1-3 0-1 0-1 1-3 1-1 0-4 1-2 2-1 1-3 2-2 1-1 1-0 1-6 0-1 1-2 –––– 1-1 0-3 0-2
Торино 0-7 1-0 3-1 1-1 2-1 3-0 0-3 0-1 1-2 1-2 2-1 0-0 1-1 2-3 1-3 2-1 1-2 –––– 1-0 1-1
Удинезе 2-3 1-0 0-1 2-1 0-0 2-2 0-2 2-1 0-0 1-2 1-0 1-1 1-3 0-4 1-3 3-0 0-0 1-0 –––– 0-0
Верона 1-1 1-1 2-1 2-1 1-0 2-1 2-2 2-1 1-5 3-0 0-1 0-2 3-2 1-3 2-0 0-1 3-0 3-3 0-0 ––––

Календар[уреди | уреди извор]

Календарот бил извлечен на 29 јули 2019 година во Милано.[164][165]

Андата (1. коло) 1. коло Риторно (20. коло)
25 авг. 0-1 Каљари-Бреша 2-2 19 јан.
24 авг. 3-4 Фјорентина-Наполи 2-0 18 јан.
26 авг. 4-0 Интер-Лече 1-1 19 јан.
24 авг. 0-1 Парма-Јувентус 1-2
25 авг. 3-3 Рома-Џенова 3-1
0-3 Сампдорија-Лацио 1-5 18 јан.
2-3 СПАЛ-Аталанта 2-1 20 јан.
2-1 Торино-Сасуоло 1-2 18 јан.
1-0 Удинезе-Милан 2-3 19 јан.
1-1 Верона-Болоња 1-1
Андата (2. коло) 2. коло Риторно (21. коло)
1 сеп. 2-3 Аталанта-Торино 7-0 25 јан.
30 авг. 1-0 Болоња-СПАЛ 3-1
1 сеп. 1-2 Каљари-Интер 1-1 26 јан.
2-1 Џенова-Фјорентина 0-0 25 јан.
31 авг. 4-3 Јувентус-Наполи 1-2 26 јан.
1 сеп. 1-1 Лацио-Рома 1-1
0-1 Лече-Верона 0-3
31 авг. 1-0 Милан-Бреша 1-0 24 јан.
1 сеп. 4-1 Сасуоло-Сампдорија 0-0 26 јан.
1-3 Удинезе-Парма 0-2


Андата (3. коло) 3. коло Риторно (22. коло)
15 сеп. 3-4 Бреша-Болоња 1-2 1 фев.
14 сеп. 0-0 Фјорентина-Јувентус 0-3 2 фев.
15 сеп. 1-2 Џенова-Аталанта 2-2
14 сеп. 1-0 Интер-Удинезе 2-0
2-0 Наполи-Сампдорија 4-2 3 фев.
15 сеп. 1-3 Парма-Каљари 2-2 1 фев.
4-2 Рома-Сасуоло 2-4
2-1 СПАЛ-Лацио 1-5 2 фев.
16 сеп. 1-2 Торино-Лече 0-4
15 сеп. 0-1 Верона-Милан 1-1
Андата (4. коло) 4. коло Риторно (23. коло)
22 сеп. 2-2 Аталанта-Фјорентина 2-1 8 фев.
1-2 Болоња-Рома 3-2 7 фев.
20 сеп. 3-1 Каљари-Џенова 0-1 9 фев.
21 сеп. 2-1 Јувентус-Верона 1-2 8 фев.
22 сеп. 2-0 Лацио-Парма 1-0 9 фев.
1-4 Лече-Наполи 3-2
21 сеп. 0-2 Милан-Интер 2-4
22 сеп. 1-0 Сампдорија-Торино 3-1 8 фев.
3-0 Сасуоло-СПАЛ 2-1 9 фев.
21 сеп. 0-1 Удинезе-Бреша 1-1


Андата (5. коло) 5. коло Риторно (24. коло)
24 сеп. 1-2 Бреша-Јувентус 0-2 16 фев.
25 сеп. 2-1 Фјорентина-Сампдорија 5-1
0-0 Џенова-Болоња 3-0 15 фев.
1-0 Интер-Лацио 1-2 16 фев.
0-1 Наполи-Каљари 1-0
1-0 Парма-Сасуоло 1-0
0-2 Рома-Аталанта 1-2 15 фев.
1-3 СПАЛ-Лече 1-2
26 сеп. 2-1 Торино-Милан 0-1 17 фев.
24 сеп. 0-0 Верона-Удинезе 0-0 16 фев.
Андата (6. коло) 6. коло Риторно (25. коло)
29 сеп. 1-1 Каљари-Верона 1-2 20 јун.
28 сеп. 2-0 Јувентус-СПАЛ 2-1 22 фев.
29 сеп. 4-0 Лацио-Џенова 3-2 23 фев.
0-1 Лече-Рома 0-4
1-3 Милан-Фјорентина 1-1 22 фев.
2-1 Наполи-Бреша 2-1 21 фев.
30 сеп. 3-2 Парма-Торино 1-1 20 јун.
28 сеп. 1-3 Сампдорија-Интер 1-2 21 јун.
1-4 Сасуоло-Аталанта 1-4
29 сеп. 1-0 Удинезе-Болоња 1-1 22 фев.


Андата (7. коло) 7. коло Риторно (26. коло)
6 окт. 3-1 Аталанта-Лече 7-2 1 мар.
2-2 Болоња-Лацио 0-2 29 фев.
18 дек. 0-2 Бреша-Сасуоло 0-3 9 мар.
6 окт. 1-0 Фјорентина-Удинезе 0-0 8 мар.
5 окт. 1-2 Џенова-Милан 2-1
6 окт. 1-2 Интер-Јувентус 0-2
1-1 Рома-Каљари 4-3 1 мар.
5 окт. 1-0 СПАЛ-Парма 1-0 8 мар.
6 окт. 0-0 Торино-Наполи 1-2 29 фев.
5 окт. 2-0 Верона-Сампдорија 1-2 8 мар.
Андата (8. коло) 8. коло Риторно (27. коло)
21 окт. 0-0 Бреша-Фјорентина 1-1 22 јун.
20 окт. 2-0 Каљари-СПАЛ 1-0 23 јун.
19 окт. 2-1 Јувентус-Болоња 2-0 22 јун.
3-3 Лацио-Аталанта 2-3 24 јун.
20 окт. 2-2 Милан-Лече 4-1 22 јун.
19 окт. 2-0 Наполи-Верона 2-0 23 јун.
20 окт. 5-1 Парма-Џенова 4-1
0-0 Сампдорија-Рома 1-2 24 јун.
3-4 Сасуоло-Интер 3-3
1-0 Удинезе-Торино 0-1 23 јун.


Андата (9. коло) 9. коло Риторно (28. коло)
27 окт. 7-1 Аталанта-Удинезе 3-2 28 јун.
2-1 Болоња-Сампдорија 2-1
1-2 Фјорентина-Лацио 1-2 27 јун.
26 окт. 3-1 Џенова-Бреша 2-2
2-2 Интер-Парма 2-1 28 јун.
1-1 Лече-Јувентус 0-4 26 јун.
27 окт. 2-1 Рома-Милан 0-2 28 јун.
1-1 СПАЛ-Наполи 1-3
1-1 Торино-Каљари 2-4 27 јун.
25 окт. 0-1 Верона-Сасуоло 3-3 28 јун.
Андата (10. коло) 10. коло Риторно (29. коло)
29 окт. 1-2 Бреша-Интер 0-6 1 јул.
30 окт. 3-2 Каљари-Болоња 1-1
2-1 Јувентус-Џеноа 3-1 30 јун.
4-0 Лацио-Торино 2-1
31 окт. 1-0 Милан-СПАЛ 2-2 1 јул.
30 окт. 2-2 Наполи-Аталанта 0-2 2 јул.
29 окт. 0-1 Парма-Верона 2-3 1 јул.
30 окт. 1-1 Сампдорија-Лече 2-1
1-2 Сасуоло-Фјорентина 3-1
0-4 Удинезе-Рома 2-0 2 јул.


Андата (11. коло) 11. коло Риторно (30. коло)
3 ное. 0-2 Аталанта-Каљари 1-0 5 јул.
2 ное. 1-2 Болоња-Интер 2-1
3 ное. 1-1 Фјорентина-Парма 2-1
1-3 Џенова-Удинезе 2-2
2-2 Лече-Сасуоло 2-4 4 јул.
1-2 Милан-Лацио 3-0
2 ное. 2-1 Рома-Наполи 1-2 5 јул.
4 ное. 0-1 СПАЛ-Сампдорија 0-3
2 ное. 0-1 Торино-Јувентус 1-4 4 јул.
3 ное. 2-1 Верона-Бреша 0-2 5 јул.
Андата (12. коло) 12. коло Риторно (31. коло)
9 ное. 0-4 Бреша-Торино 1-3 8 јул.
10 ное. 5-2 Каљари-Фјорентина 0-0
9 ное. 2-1 Интер-Верона 2-2 9 јул.
10 ное. 1-0 Јувентус-Милан 2-4 7 јул.
4-2 Лацио-Лече 1-2
9 ное. 0-0 Наполи-Џенова 2-1 8 јул.
10 ное. 2-0 Парма-Рома 1-2
0-0 Сампдорија-Аталанта 0-2
8 ное. 3-1 Сасуоло-Болоња 2-1
10 ное. 0-0 Удинезе-СПАЛ 3-0 9 јул.


Андата (13. коло) 13. коло Риторно (32. коло)
23 ное. 1-3 Аталанта-Јувентус 2-2 11 јул.
24 ное. 2-2 Болоња-Парма 2-2 12 јул.
25 ное. 2-2 Лече-Каљари 0-0
23 ное. 1-1 Милан-Наполи 2-2
24 ное. 3-0 Рома-Бреша 3-0 11 јул.
2-1 Сампдорија-Удинезе 3-1 12 јул.
1-2 Сасуоло-Лацио 2-1 11 јул.
25 ное. 1-1 СПАЛ-Џенова 0-2 12 јул.
23 ное. 0-3 Торино-Интер 1-3 13 јул.
24 ное. 1-0 Верона-Фјорентина 1-1 12 јул.
Андата (14. коло) 14. коло Риторно (33. коло)
30 ное. 0-3 Бреша-Аталанта 2-6 14 јул.
2 дек. 4-3 Каљари-Сампдорија 0-3 15 јул.
30 ное. 0-1 Фјорентина-Лече 3-1
0-1 Џенова-Торино 0-3 16 јул.
1 дек. 2-1 Интер-СПАЛ 4-0
2-2 Јувентус-Сасуоло 3-3 15 јул.
3-0 Лацио-Удинезе 0-0
1-2 Наполи-Болоња 1-1
0-1 Парма-Милан 1-3
1-3 Верона-Рома 1-2


Андата (15. коло) 15. коло Риторно (34. коло)
7 дек. 3-2 Аталанта-Верона 1-1 18 јул.
8 дек. 2-3 Болоња-Милан 1-5
6 дек. 0-0 Интер-Рома 2-2 19 јул.
7 дек. 3-1 Лацио-Јувентус 1-2 20 јул.
8 дек. 2-2 Лече-Џенова 1-2 19 јул.
0-1 Сампдорија-Парма 3-2
2-2 Сасуоло-Каљари 1-1 18 јул.
0-1 СПАЛ-Бреша 1-2 19 јул.
2-1 Торино-Фјорентина 0-2
7 дек. 1-1 Удинезе-Наполи 1-2
Андата (16. коло) 16. коло Риторно (35. коло)
15 дек. 2-1 Болоња-Аталанта 0-1 21 јул.
14 дек. 3-0 Бреша-Лече 1-3 22 јул.
16 дек. 1-2 Каљари-Лацио 1-2 23 јул.
15 дек. 1-1 Фјорентина-Интер 0-0 22 јул.
14 dic. 0-1 Џенова-Сампдорија 2-1
15 дек. 3-1 Јувентус-Удинезе 1-2 23 јул.
0-0 Милан-Сасуоло 2-1 21 јул.
14 дек. 1-2 Наполи-Парма 1-2 22 јул.
15 дек. 3-1 Рома-СПАЛ 6-1
3-3 Верона-Торино 1-1


Андата (17. коло) 17. коло Риторно (36. коло)
22 дек. 5-0 Аталанта-Милан 1-1 24 јул.
20 дек. 1-4 Фјорентина-Рома 1-2 26 јул.
21 дек. 4-0 Интер-Џенова 3-0 25 јул.
5 фев. 0-0 Лацио-Верона 5-1 26 јул.
22 дек. 2-3 Лече-Болоња 2-3
1-1 Парма-Бреша 2-1 25 јул.
18 дек. 1-2 Сампдорија-Јувентус 0-2 26 јул.
22 дек. 1-2 Сасуоло-Наполи 0-2 25 јул.
21 дек. 1-2 Торино-СПАЛ 1-1 26 јул.
2-1 Удинезе-Каљари 1-0
Андата (18. коло) 18. коло Риторно (37. коло)
6 јан. 5-0 Аталанта-Парма 2-1 28 јул.
1-1 Болоња-Фјорентина 0-4 29 јул.
5 јан. 1-2 Бреша-Лацио 0-2
2-1 Џенова-Сасуоло 0-5
6 јан. 4-0 Јувентус-Каљари 0-2
0-1 Лече-Удинезе 2-1
0-0 Милан-Сампдорија 4-1
1-3 Наполи-Интер 0-2 28 јул.
5 јан. 0-2 Рома-Торино 3-2 29 јул.
0-2 СПАЛ-Верона 0-3


Андата (19. коло) 19. коло Риторно (38. коло)
11 јан. 0-2 Каљари-Милан 0-3 1 авг.
12 јан. 1-0 Фјорентина-СПАЛ 3-1 2 авг.
11 јан. 1-1 Интер-Аталанта 2-0 1 авг.
1-0 Лацио-Наполи 1-3
13 јан. 2-0 Парма-Лече 4-3 2 авг.
12 јан. 1-2 Рома-Јувентус 3-1 1 авг.
5-1 Сампдорија-Бреша 1-1
1-0 Торино-Болоња 1-1 2 авг.
3-0 Удинезе-Сасуоло 1-0
2-1 Верона-Џенова 0-3

Статистика[уреди | уреди извор]

Екипна[уреди | уреди извор]

Лидери на табелата[уреди | уреди извор]

————————————————————————————————————————————————————————————————————————————
ИнтерЈувентусИнтерЈувентусЈувентус
1ª2ª3ª4ª5ª6ª7ª8ª9ª10ª11ª12ª13ª14ª15ª16ª17ª18ª19ª20ª21ª22ª23ª24ª25ª26ª27ª28ª29ª30ª31ª32ª33ª34ª35ª36ª37ª38ª

Создавање на пласманот[уреди | уреди извор]

1ª 2ª 3ª 4ª 5ª 6ª 7ª 8ª 9ª 10ª 11ª 12ª 13ª 14ª 15ª 16ª 17ª 18ª 19ª 20ª 21ª 22ª 23ª 24ª 25ª 26ª 27ª 28ª 29ª 30ª 31ª 32ª 33ª 34ª 35ª 36ª 37ª 38ª
​
Аталанта 3 3 6 7 10 13 16 17 20 21 21 22 22 25 28 28 31 34 35 35 38 39 42 45 45 48 54 57 60 63 66 67 70 71 74 75 78 78
Болоња 1 4 7 7 8 8 9 9 12 12 12 12 13 16 16 19 22 23 23 24 27 30 33 33 34 34 34 37 38 41 41 42 43 43 43 46 46 47
Бреша 3 3 3 6 6 6 6 7 7 7 7 7 7 7 10 13 14 14 14 15 15 15 16 16 16 16 17 18 18 21 21 21 21 24 24 24 24 25
Каљари 0 0 3 6 9 10 11 14 15 18 21 24 25 28 29 29 29 29 29 30 31 32 32 32 32 32 35 38 39 39 40 41 41 42 42 42 45 45
Фјорентина 0 0 1 2 5 8 11 12 12 15 16 16 16 16 16 17 17 18 21 24 25 25 25 28 29 30 31 31 31 34 35 36 39 42 43 43 46 49
Џенова 1 4 4 4 5 5 5 5 8 8 8 9 10 10 11 11 11 14 14 14 15 16 19 22 22 25 25 26 26 27 27 30 30 33 36 36 36 39
Интер 3 6 9 12 15 18 18 21 22 25 28 31 34 37 38 39 42 45 46 47 48 51 54 54 54 54 58 61 64 64 65 68 71 72 73 76 79 82
Јувентус 3 6 7 10 13 16 19 22 23 26 29 32 35 36 36 39 42 45 48 51 51 54 54 57 60 63 66 69 72 75 75 76 77 80 80 83 83 83
Лацио 3 4 4 7 7 10 11 12 15 18 21 24 27 30 33 36 36 39 42 45 46 49 53 56 59 62 62 65 68 68 68 68 69 69 72 75 78 78
Лече 0 0 3 3 6 6 6 7 8 9 10 10 11 14 15 15 15 15 15 16 16 19 22 25 25 25 25 25 25 25 28 29 29 29 32 32 35 35
Милан 0 3 6 6 6 6 9 10 10 13 13 13 14 17 20 21 21 22 25 28 31 32 32 35 36 36 39 42 43 46 49 50 53 56 59 60 63 66
Наполи 3 3 6 9 9 12 13 16 17 18 18 19 20 20 21 21 24 24 24 24 27 30 30 33 36 39 42 45 45 48 51 52 53 56 56 59 59 62
Парма 0 3 3 3 6 9 9 12 13 13 14 17 18 18 21 24 25 25 28 28 31 32 32 35 35 35 39 39 39 39 39 40 40 40 43 46 46 49
Рома 1 2 5 8 8 11 12 13 16 19 22 22 25 28 29 32 35 35 35 38 39 39 39 39 42 45 48 48 48 48 51 54 57 58 61 64 67 70
Сампдорија 0 0 0 3 3 3 3 4 4 5 8 9 12 12 12 15 15 16 19 19 20 20 23 23 23 26 26 26 29 32 32 35 38 41 41 41 41 42
Сасуоло 0 3 3 6 6 6 6 6 9 9 10 13 13 14 15 16 19 19 19 22 23 26 29 29 29 32 33 34 37 40 43 46 47 48 48 48 51 51
СПАЛ 0 0 3 3 3 3 6 6 7 7 7 8 9 9 9 9 12 12 12 15 15 15 15 15 15 18 18 18 19 19 19 19 19 19 19 20 20 20
Торино 3 6 6 6 9 9 10 10 11 11 11 14 14 17 20 21 21 24 27 27 27 27 27 27 27 27 31 31 31 31 34 34 37 37 38 39 39 40
Удинезе 3 3 3 3 4 7 7 10 10 10 13 14 14 14 15 15 18 21 24 24 24 24 25 26 27 28 28 28 31 32 35 35 36 36 39 42 42 45
Верона 1 4 4 4 5 6 9 9 9 12 15 15 18 18 18 19 19 22 25 26 29 30 34 35 35 35 38 39 42 42 43 44 44 45 46 46 49 49

Освоени бодови во сооднос[уреди | уреди извор]

Сооднос андата-риторно[уреди | уреди извор]
Андата Риторно
Јувентус 48 Аталанта 43
Интер 46 Милан 41
Лацио 43 Наполи 38
Аталанта 35 Интер 36
Рома 35 Јувентус 35
Каљари 29 Лацио 35
Парма 28 Рома 35
Торино 27 Сасуоло 32
Верона 26 Фјорентина 28
Милан 25 Џенова 25
Наполи 24 Болоња 24
Удинезе 24 Сампдорија 23
Болоња 23 Верона 23
Фјорентина 21 Парма 21
Сасуоло 19 Удинезе 21
Сампдорија 19 Лече 20
Лече 15 Каљари 16
Џенова 14 Торино 13
Бреша 14 Бреша 11
СПАЛ 12 СПАЛ 8
Сооднос дома-гости[уреди | уреди извор]
Дома Гости
Јувентус 50 Интер 43
Лацио 45 Аталанта 40
Интер 39 Рома 36
Аталанта 38 Јувентус 33
Рома 34 Лацио 33
Милан 33 Милан 33
Наполи 33 Наполи 29
Верона 32 Фјорентина 26
Сасуоло 27 Парма 26
Каљари 25 Болоња 24
Торино 25 Сасуоло 24
Удинезе 24 Удинезе 21
Болоња 23 Каљари 20
Фјорентина 23 Сампдорија 20
Парма 23 Лече 18
Џенова 22 Џенова 17
Самдорија 22 Верона 17
Лече 17 Торино 15
Бреша 14 Бреша 11
СПАЛ 10 СПАЛ 10

Поединечна[уреди | уреди извор]

Список на стрелци[уреди | уреди извор]

Гол Пенали Играч Клуб
36 14 Италија Чиро Имобиле Лацио Лацио
31 12 Португалија Кристијано Роналдо Јувентус Јувентус
23 6 Белгија Ромелу Лукаку Интер Интер
21 2 Италија Франческо Капуто Сасуоло Сасуоло
18 1 Колумбија Дуван Сапата Аталанта Аталанта
18 4 Бразил Жоао Педро Каљари Каљари
18 6 Колумбија Луис Муриел Аталанта Аталанта
16 0 Босна и Херцеговина Един Џеко Рома Рома
16 7 Италија Андреја Белоти Торино Торино
15 0 Словенија Јосип Иличиќ Аталанта Аталанта
14 2 Италија Доменико Берарди Сасуоло Сасуоло
14 2 Аргентина Лаутаро Мартинес Интер Интер
14 9 Италија Марко Манкозу Лече Лече
12 0 Данска Андреас Корнелиус Парма Парма
12 0 Аргентина Џовани Симеоне Каљари Каљари
12 5 Италија Андреја Петања СПАЛ СПАЛ
11 0 Брег на Слоновата Коска Жереми Бога Сасуоло Сасуоло
11 0 Полска Аркадиуш Милик Наполи Наполи
11 0 Хрватска Анте Ребиќ Милан Милан
11 1 Италија Маноло Габијадини Сампдорија Сампдорија
11 1 Аргентина Пауло Дибала Јувентус Јувентус
11 2 Италија Џанлука Лападула Лече Лече
11 5 Италија Фабио Кваљарела Сампдорија Сампдорија

Хет-трикови[уреди | уреди извор]

Играч Клуб Против Резултат Дата
Италија Доменико Берарди Сасуоло Сампдорија 4–1 (Д) Архивирано на 22 јануари 2021 г. 1 септември 2019
Данска Андреас Корнелиус Парма Џенова 5–1 (Д) Архивирано на 22 јануари 2021 г. 20 октомври 2019
Колумбија Луис Муриел Аталанта Удинезе 7–1 (Д) Архивирано на 22 јануари 2021 г. 27 октомври 2019
Португалија Кристијано Роналдо Јувентус Каљари 4–0 (Д) Архивирано на 22 јануари 2021 г. 6 јануари 2020
Италија Чиро Имобиле Лацио Сампдорија 5–1 (Д) Архивирано на 30 октомври 2020 г. 18 јануари 2020
Словенија Јосип Иличиќ Аталанта Торино 7–0 (Г) Архивирано на 22 јануари 2021 г. 25 јануари 2020
Колумбија Дуван Сапата Аталанта Лече 7–2 (Г) Архивирано на 22 јануари 2021 г. 1 март 2020
Данска Андреас Корнелиус Парма Џенова 4–1 (Г) Архивирано на 22 јануари 2021 г. 23 јуни 2020
Хрватска Марио Пашалиќ Аталанта Бреша 6–2 (Д) Архивирано на 31 јули 2019 г. 14 јули 2020
Италија Чиро Имобиле Лацио Верона 5–1 (Г) Архивирано на 13 септември 2020 г. 26 јули 2020
Италија Федерико Кјеза Фјорентина Болоња 4–0 (Г) Архивирано на 4 август 2019 г. 29 јули 2020
Инфо

(Д) – Дома (Г) – Гости

Играчи со најмногу асистенции[уреди | уреди извор]

Алехандро Гомес од Аталанта, со 16 асистенции бил најдобар асистент во лигата.
Поз. Играч Клуб Асистенции[166]
1 Аргентина Алехандро Гомес Аталанта Аталанта 16
2 Шпанија Луис Алберто Лацио Лацио 15
3 Италија Доменико Берарди Сасуоло Сасуоло 10
4 Турција Хакан Чалханоглу Милан Милан 9
Италија Чиро Имобиле Лацио Лацио
Италија Лоренцо Пелегрини Рома Рома
7 Германија Робин Госенс Аталанта Аталанта 8
Шведска Дејан Кулушевски Парма Парма
Чиле Алексис Санчес Интер Интер
10 Уругвај Родриго Бентанкур Јувентус Јувентус 7
Шпанија Хосе Каљехон Наполи Наполи
Италија Антонио Кандрева Интер Интер
Италија Франческо Капуто Сасуоло Сасуоло
Србија Дарко Лазовиќ Верона Верона
Белгија Дрис Мертенс Наполи Наполи
Белгија Раџа Наинголан Каљари Каљари
Италија Сандро Тонали Бреша Бреша
Брег на Слоновата Коска Секо Фофана Удинезе Удинезе
Босна и Херцеговина Един Џеко Рома Рома

Најмногу суви мрежи[уреди | уреди извор]

Хуан Мусо, меѓу голманите бил оној кој во најмногу натпревари не примил гол, вкупно 14.
Поз. Играч Клуб Суви
мрежи[167]
1 Аргентина Хуан Мусо Удинезе Удинезе 14
2 Словенија Самир Хандановиќ Интер Интер 13
3 Италија Џанлујџи Донарума Милан Милан 12
4 Албанија Томас Стракоша Лацио Лацио 11
Полска Војќех Шченсни Јувентус Јувентус
6 Италија Емил Аудеро Сампдорија Сампдорија 9
Италија Марко Силвестри Верона Верона
8 Полска Бартломеј Драговски Фјорентина Фјорентина 8
Италија Пјерлујџи Голини Аталанта Аталанта
10 Италија Салваторе Сиригу Торино Торино 7

Факти и бројки[уреди | уреди извор]

  • Екипа со најмногу победи: Јувентус (26)
  • Екипа со најмногу нерешени: Фјорентина и Верона (13)
  • Екипа со најмногу порази: СПАЛ (28)
  • Екипа со најмалку победи: СПАЛ (5)
  • Екипа со најмалку нерешени: Јувентус и СПАЛ (5)
  • Екипа со најмалку порази: Интер (4)
  • Екипа со најдобар напад: Аталанта (98 постигнати гола)
  • Екипа со најслаб напад: СПАЛ (27 постигнати гола)
  • Екипа со најдобра одбрана: Интер (36 примени гола)
  • Екипа со најслаба одбрана: Лече (85 примени гола)
  • Екипа со најдобра гол-разлика: Аталанта (+50)
  • Екипа со најлоша гол-разлика: СПАЛ (−50)
  • Екипа со најдобра позитивна серија: Лацио (21 натпревар без пораз, 6-то - 26-то коло)
  • Екипа со најголем број на порази во серија: Бреша (6 порази по ред, 9-то - 14-то коло), Лече (6 порази по ред, 25-то - 30-то коло), СПАЛ (6 порази по ред, 30-то - 35-то коло)
  • Екипа со најголем број на победи во серија: Лацио (11 победи по ред, 9-то - 19-то коло)
  • Натпревари со најмногу голови: Лече-Аталанта 2-7 (9)
  • Победа со наголема разлика: Торино-Аталанта 0-7 (7)
  • Нерешено со најмногу голови: Рома-Џенова 3-3 (1. коло), Лацио-Аталанта 3-3 (8. коло), Верона-Торино 3-3 (16. коло), Интер-Сасуоло 3-3 (27. коло), Сасуоло-Верона 3-3 (28. коло) и Сасуоло-Јувентус 3-3 (33. коло) (6)
  • Коло со најголем број на голови: 40 (22. и 28. коло)
  • Коло со најмал број на голови: 18 (5. коло)
  • Коло со најголем број на црвени картони: 7 (7. коло)

Награди[уреди | уреди извор]

Месечни награди[уреди | уреди извор]

Пауло Дибала од Јувентус бил избран за играч на месецот јули, а подоцна ја понел и наградата за најдобар играч во Серија А за сезоната 2019-2020.

[168]

Месец Играч Екипа
септември Франција Франк Рибери Фјорентина Фјорентина
октомври Италија Чиро Имобиле Лацио Лацио
ноември Белгија Раџа Наинголан Каљари Каљари
декември Србија Сергеј Милинковиќ-Савиќ Лацио Лацио
јануари Португалија Кристијано Роналдо Јувентус Јувентус
февруари Шпанија Луис Алберто Лацио Лацио
јуни Аргентина Алехандро Гомес Аталанта Аталанта
јули Аргентина Пауло Дибала Јувентус Јувентус

Годишни награди[уреди | уреди извор]

[169][170]

Награда Играч Екипа
Најдобар голман Полска Војќех Шченсни Јувентус Јувентус
Најдобар одбранбен играч Холандија Стефан де Врај Интер Интер
Најдобар играч од средниот ред Аргентина Алехандро Гомес Аталанта Аталанта
Најдобар напаѓач Италија Чиро Имобиле Лацио Лацио
Надобар млад играч Шведска Дејан Кулушевски Парма Парма
Најдобар играч Аргентина Пауло Дибала Јувентус Јувентус

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 „Comunicato ufficiale n. 229“ (PDF). 1 јуни 2020. Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-07-11. Посетено на 2020-08-14.
  2. ↑ Serie A 2019/2020: torna pausa invernale. Al via il 24 agosto, ultimo turno il 24 maggio. Sky Sport (на италијански). Објавено на 2 април 2019. Потврдено на 4 април 2019.
  3. ↑ „Serie A scraps return date“. Football Italia. 3 April 2020. Архивирано од изворникот на 2020-09-11. Посетено на 2020-08-03.
  4. ↑ „Italian football suspended until June 14“. Football Italia. 18 May 2020.
  5. ↑ „Official: Coppa Italia June 13, Serie A 20“. Football Italia. 28 May 2020.
  6. ↑ „Јувентус е старо-нов шампион на Италија“. sitel.mk. 27 јули 2020. Занемарен непознатиот параметар |acsessdate= (help)
  7. ↑ Serie A, i verdetti: Inter e Atalanta in Champions, Empoli in Serie B
  8. ↑ „Da 0-2 a 2-2, al Mapei il Sassuolo rimonta e manda il Frosinone in Serie B - TUTTOmercatoWEB.com“. www.tuttomercatoweb.com.
  9. ↑ „Chievo in Serie B. Come nel 2007 o è la fine della favola? - TUTTOmercatoWEB.com“. www.tuttomercatoweb.com.
  10. ↑ „Il Brescia torna in Serie A! Decisiva la vittoria contro l'Ascoli - TUTTOmercatoWEB.com“. www.tuttomercatoweb.com.
  11. ↑ „Serie B, ultima giornata da brividi: Lecce in A, Foggia retrocesso - TUTTOmercatoWEB.com“. www.tuttomercatoweb.com.
  12. ↑ „Hellas Verona return to Serie A“. Football Italia. 2 јуни 2019. Архивирано од изворникот на 2020-08-08. Посетено на 2020-08-14.
  13. ↑ „Serie A, Campionato 2019-2020. La Lega conferma: via il 24 agosto“ (италијански). 15 април 2019.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 „Serie A, si riparte il 24 e 25 agosto: 5 soste, 3 turni infrasettimanali e niente calcio a Natale“. 16 јули 2019.
  15. ↑ „Serie A, addio al Boxing Day: niente calcio a Natale“. 2 април 2019.
  16. ↑ Marco Iaria (5 јули 2019). „Serie A, calendario asimmetrico? Lo fanno già Liga e Ligue 1“ (италијански).
  17. ↑ „Serie A, niente calendario asimmetrico. E si studiano Francia e Spagna“. 8 јули 2019.
  18. ↑ 18,0 18,1 „La Serie A parte con Parma-Juve: ecco anticipi e posticipi delle prime due giornate“. 1 август 2019.
  19. ↑ „Juve, De Ligt: "La mia svolta dopo l'Atletico. Sarri mi ha messo a dieta? Follia"“. 8 октомври 2019.
  20. ↑ Fabrizio Bocca (16 јуни 2019). „Juventus, Sarri è ufficiale: la rivoluzione consapevole di Agnelli“.
  21. ↑ „Juve, da Pirlo e Pogba a Ramsey e Rabiot: quanti colpi a parametro zero“. 29 јуни 2019.
  22. ↑ „Ora è ufficiale: De Ligt alla Juve. Affare da 85,5 milioni, stipendio escluso“. 18 јули 2019.
  23. ↑ „Ufficiale, Buffon torna alla Juve: visite e firma per un anno“. 4 јули 2019.
  24. ↑ Mario Sconcerti (23 август 2019). „Pronti via, i voti della serie A: Juventus la più forte, ma l'Inter ha ritrovato la sua grandezza“.
  25. ↑ Maurizio Crosetti (23 август 2019). „Serie A domani al via: Juve più forte ma piena di incognite, Inter e Napoli con grandi ambizioni“.
  26. ↑ Giovanni Capuano (23 август 2019). „Serie A, via! Ecco la griglia del campionato“.
  27. ↑ „Manolas al Napoli, è ufficiale: alla Roma 36 milioni“. 30 јуни 2019.
  28. ↑ Stefano Fonsato (23 август 2019). „Il Napoli ufficializza Hirving Lozano: al PSV 38 milioni di euro, l'esterno offensivo per Ancelotti“.
  29. ↑ „"Antonio Conte sarà il nuovo allenatore dell'Inter!": l'annuncio ufficiale del club“. 31 мај 2019.
  30. ↑ „"C'è un nuovo sceriffo in città": l'Inter annuncia l'arrivo di Godin“. 1 јули 2019.
  31. ↑ „Da Sensi a Barella, fino a Politano-Gagliardini: è sempre di più un'Inter... Nazionale“. 10 јули 2019.
  32. ↑ „Inter, ufficiale l'arrivo di Lukaku: è il giocatore nerazzurro più costoso della storia“ (италијански). 8 август 2019.
  33. ↑ „Inter, ufficiale Alexis Sanchez dal Manchester United“. 29 август 2019.
  34. ↑ „Ivan Perisic al Bayern Monaco“. 13 август 2019. Архивирано од изворникот на 2019-08-13. Посетено на 2020-08-20.
  35. ↑ Marco Barzaghi (14 јули 2019). „Inter-Icardi, è la fine: da Zhang a Conte, ecco come è nato il divorzio. E ora il club rischia...“.
  36. ↑ „Mauro Icardi al Paris Saint-Germain“. 2 септември 2019. Архивирано од изворникот на 2019-09-02. Посетено на 2020-08-20.
  37. ↑ Alessandro Cappelli (10 јануари 2020). „Come Romelu Lukaku si è impadronito della Serie A“.
  38. ↑ „Muriel è ufficialmente dell'Atalanta. Arriva a titolo definitivo“. 21 јуни 2019.
  39. ↑ „Mancini-Roma è ufficiale. Fatta per il difensore goleador: "Ripagato per i tanti sacrifici"“. 17 јули 2019.
  40. ↑ „Milan, è ufficiale: Giampaolo è il nuovo allenatore“. 19 јуни 2019.
  41. ↑ „Hernandez: "Maldini da sempre il mio idolo". Krunic: "Io simile a De Bruyne"“. 19 јули 2019.
  42. ↑ „Il Milan saluta Cutrone: ufficiale la cessione ai Wolves“. 30 јули 2019.
  43. ↑ „Roma, è ufficiale: Fonseca è il nuovo allenatore. Pallotta: "Il suo calcio entusiasmerà i tifosi"“ (италијански). 11 јуни 2019.
  44. ↑ „Spinazzola-Pellegrini, ufficiale lo scambio tra Roma e Juve: ecco le cifre“ (италијански). 1 јули 2019.
  45. ↑ „La Roma perfeziona l'ingaggio di Davide Zappacosta“ (италијански). 21 август 2019.
  46. ↑ „Roma, ufficiale Veretout: operazione da 17 milioni più bonus“ (италијански). 20 јули 2019.
  47. ↑ „La Roma acquista a titolo temporaneo Henrikh Mkhitaryan“. 2 септември 2019.
  48. ↑ „La Roma acquista a titolo temporaneo Nikola Kalinic“. 2 септември 2019.
  49. ↑ „La Roma acquista a titolo temporaneo Christopher Smalling“. 30 август 2019.
  50. ↑ „Lazio, arriva Vavro: altro colpo in chiusura“. 3 јули 2019.
  51. ↑ „L'IMPRENDITORE ITALO-AMERICANO ROCCO B. COMMISSO ACQUISTA LA ACF FIORENTINA“. 6 јуни 2019.
  52. ↑ „Fiorentina, Boateng è ufficialmente un giocatore viola“. 31 јули 2019.
  53. ↑ „Ribery è nostro!“. 21 август 2019.
  54. ↑ 54,0 54,1 54,2 Dario Saltari (12 ноември 2019). „Dove può arrivare il Cagliari di Maran“.
  55. ↑ „Matteo Darmian è un giocatore del Parma“. 2 септември 2019. Архивирано од изворникот на 2019-09-02. Посетено на 2020-08-21.
  56. ↑ Emanuele Atturo (22 октомври 2019). „Kulusevski è il miglior assistman della Serie A“.
  57. ↑ Jacopo Azzolini (18 октомври 2019). „Il Torino ha bisogno del miglior Verdi“.
  58. ↑ „Balotelli è ufficialmente un nuovo giocatore del Brescia Calcio“. 18 август 2019. Архивирано од изворникот на 2019-08-18. Посетено на 2020-08-21.
  59. ↑ „Eriksen all'Inter: è ufficiale l'arrivo di calciomercato dal Tottenham. Avrà il n° 24“. 28 јануари 2020.
  60. ↑ „Ashley Young è un nuovo giocatore dell'Inter“ (италијански). 17 јануари 2020. Архивирано од изворникот на 2020-05-08. Посетено на 2020-08-24.
  61. ↑ „Victor Moses è un nuovo giocatore dell'Inter“ (италијански). 23 јануари 2020.
  62. ↑ „"Benvenuto, Matteo!": Politano al Napoli, annuncio di De Laurentiis“. 28 јануари 2020.
  63. ↑ „Calciomercato Napoli, Demme colpo per il centrocampo: è ufficiale“ (италијански). Посетено на 11 јануари 2020.
  64. ↑ „Lobotka è un giocatore del Napoli: ufficiale l'arrivo dal Celta“. 15 јануари 2020.
  65. ↑ „Grazie, Mario!“. 30 декември 2019. Архивирано од изворникот на 30 декември 2019. Посетено на 1 февруари 2020. Занемарен непознатиот параметар |langugae= (help)
  66. ↑ „Grazie di tutto, Emre!“ (италијански). 31 јануари 2020.
  67. ↑ „Florenzi al Valencia, ufficialità con la "Casa di Carta". La Roma: "In bocca al lupo"“. 30 јануари 2020.
  68. ↑ „Ufficiale, Ibrahimovic torna al Milan: Cambieremo il corso della stagione“. 27 декември 2019.
  69. ↑ „Comunicato ufficiale: Suso“. 29 јануари 2020.
  70. ↑ „Comunicato ufficiale: Krzysztof Piatek“. 30 јануари 2020.
  71. ↑ „Bentornato a casa Mattia“. 12 јануари 2020.
  72. ↑ „Simon Kjær è un nuovo calciatore del Milan“. 13 јануари 2020.
  73. ↑ „Cutrone-Fiorentina, c'è la firma: ora è ufficiale“. 10 јануари 2020.
  74. ↑ „Colpo Iago Falque, operazione definita“. 31 јануари 2020.
  75. ↑ Gianni Mura (23 август 2019). „Intervista al campionato“. la Repubblica. стр. 46.
  76. ↑ Marco Valerio Bava (10 септември 2019). „Entusiasmo Inter: "Con Conte nulla è precluso, puntiamo allo Scudetto"“. Архивирано од изворникот на |archive-url= requires |archive-date= (help).
  77. ↑ Mattia Rotondi (14 септември 2019). „Inter-Udinese 1-0: basta Sensi, nerazzurri soli in testa“.
  78. ↑ „Inter, 6 vittorie nelle prime 6 gare: 52 anni dopo la storia si ripete“. 29 септември 2019.
  79. ↑ Roberto Beccantini (7 октомври 2019). „Dopo il derby d'Italia: più Sarri che Conte e la rivincita degli "esuberi"“.
  80. ↑ Federico Sala (6 октомври 2019). „Inter-Juventus 1-2: Higuain entra e porta i bianconeri in vetta alla classifica“.
  81. ↑ „Fin dove può arrivare l'Atalanta“. 7 октомври 2019.
  82. ↑ Roberto Bordi (30 септември 2019). „Milan, partenza choc: mai così male dal 1938. Tutti i numeri della crisi“.
  83. ↑ Giovanni Capuano (8 октомври 2019). „E' Pioli l'allenatore giusto per il Milan?“.
  84. ↑ Alessandra Gozzini (22 декември 2019). „Povero Diavolo, umiliato a Bergamo: 5-0 Atalanta, Milan inesistente“.
  85. ↑ Filippo Grimaldi (6 октомври 2019). „Genova sprofonda“.
  86. ↑ Mario Sconcerti (30 октомври 2019). „Anche la Juventus hai i suoi limiti, Conte li sfrutti per far volare l'Inter“.
  87. ↑ Alessandro Bocci (1 декември 2019). „Inter-Spal, è sorpasso sulla Juve: la doppietta di Lautaro porta i nerazzurri in vetta“.
  88. ↑ Monica Scozzafava (10 ноември 2019). „Il caso Napoli: 7 domande e 7 risposte per capire la crisi della squadra di Ancelotti“.
  89. ↑ Marco Azzi (10 декември 2019). „Napoli, esonerato Ancelotti: al suo posto Gattuso“.
  90. ↑ Giovanni Sardelli (21 декември 2019). „Fiorentina, esonerato Montella: Iachini in pole per sostituirlo“.
  91. ↑ Mario Sconcerti (12 јануари 2020). „Juve campione d'inverno, ma è meno sicura. l'Inter gioca a fare la martire“.
  92. ↑ Luca Cassia (6 јануари 2020). „Lazio da record: Inzaghi e Immobile come Eriksson e Angelillo. E il Grande Toro…“.
  93. ↑ „Verona, Juric: "Noi sorpresa del campionato? Non dobbiamo mollare niente"“. 24 ноември 2019.
  94. ↑ „Sampdoria, Ranieri: "Ci siamo ritrovati, alleno una squadra splendida"“. 12 јануари 2020.
  95. ↑ Giovanni Capuano (26 јануари 2020). „Juventus, Inter e Lazio: scudetto avanti piano“.
  96. ↑ Luca Bianchin (9 февруари 2020). „Juve, sette motivi per cui il flop di Verona deve far preoccupare“.
  97. ↑ Jacopo Manfredi (9 февруари 2020). „Inter-Milan 4-2: Ibra non basta, Brozovic, Vecino, De Vrij e Lukaku lanciano i nerazzurri in vetta“.
  98. ↑ Giovanni Capuano (10 февруари 2020). „Messaggio alla Juve: Inter e Lazio sono da scudetto“.
  99. ↑ Alessandro Angeloni (9 февруари 2020). „La Roma in ginocchio: viaggio al centro della crisi“.
  100. ↑ Andrea Bracco (3 февруари 2020). „Torino, crisi senza fine: tutte le cause di un fallimento annunciato“. Архивирано од изворникот на |archive-url= requires |archive-date= (help).
  101. ↑ Carlo Angioni (16 февруари 2020). „Immobile e Milinkovic ribaltano l'Inter. In scia alla Juve rimane la Lazio“.
  102. ↑ Federico Sala (15 февруари 2020). „Atalanta-Roma 2-1: Palomino e Pasalic firmano la rimonta Champions“.
  103. ↑ Valerio Piccioni (29 февруари 2020). „Niente porte chiuse, rinviate al 13 maggio Juve-Inter e le altre 4 gare delle regioni colpite“.
  104. ↑ Emanuele Gamba (29 февруари 2020). „Un calendario stravolto, una volata folle per assegnare lo scudetto“.
  105. ↑ „La FIGC dispone la disputa delle gare di Serie A a porte chiuse“. 4 март 2020.
  106. ↑ Antonio Farinola (8 март 2020). „Juventus-Inter 2-0: Ramsey e Dybala riportano in vetta i bianconeri“.
  107. ↑ 107,0 107,1 „Immobile eguaglia il record di Higuain: capocannoniere della Serie A con 36 goal“. 1 август 2020.
  108. ↑ „Emergenza Coronavirus: confermato lo stop alle attività fino al 3 aprile“. 9 март 2020.
  109. ↑ Simone Pace (9 март 2020). „Dalla Prima guerra mondiale al Coronavirus: il campionato sospeso è un evento epocale“.
  110. ↑ „Coronavirus, la FIGC proroga la sospensione dell'attività fino al 13 aprile“. 2 април 2020.
  111. ↑ „Coronavirus, la FIGC proroga la sospensione dell'attività fino al 3 maggio“. 14 април 2020.
  112. ↑ „La Serie A Tim torna dal 20 giugno con i recuperi della sesta giornata di ritorno“. 29 мај 2020. Архивирано од изворникот на 2020-10-28. Посетено на 2020-09-04.
  113. ↑ Antonino Milone (6 јули 2020). „Corsa scudetto: l'allungo a +7 e ora la Juve può giocarsi il jolly“.
  114. ↑ Francesco Caruana (9 јули 2020). „L'Atalanta e lo scudetto: le ipotesi per sognare“.
  115. ↑ Stefano Scacchi (25 јули 2020). „L'Atalanta ferma il Milan: ora è a -5 dalla Juve“.
  116. ↑ Sergio Baldini (17 јули 2020). „Juve, il calendario scudetto: la corsa con Inter, Atalanta e Lazio“.
  117. ↑ Federico Sala (11 јули 2020). „Serie A, Juventus-Atalanta 2-2: la Juve blinda lo scudetto“.
  118. ↑ Federico Sala (21 јули 2020). „Juventus-Lazio 2-1: Ronaldo porta i bianconeri a un passo dallo scudetto“.
  119. ↑ „Spal, è retrocessione in B. Di Biagio: "Mi sento in difficoltà. I ragazzi sono distrutti"“. 19 јули 2020.
  120. ↑ „La matematica condanna il Brescia: è retrocessione in Serie B“. 22 јули 2020.
  121. ↑ Valerio Minutiello (26 јули 2020). „Juve campione d'Italia: nono scudetto consecutivo“ (италијански).
  122. ↑ „Marotta rivendica i meriti del club: "L'Inter ha creato un modello"“. 2 август 2020.
  123. ↑ 123,0 123,1 „Serie A, i verdetti in zona Champions ed Europa League“. 24 јули 2020.
  124. ↑ „Lecce, epilogo amaro: ritorno in Serie B dopo un anno“. 2 август 2020.
  125. ↑ „Roma, l'annuncio di Ranieri: "A fine stagione andrò via"“. La Repubblica (италијански). 10 May 2019. Посетено на 10 May 2019.
  126. ↑ „Roma, è ufficiale: Fonseca è il nuovo allenatore. Pallotta: "Il suo calcio entusiasmerà i tifosi"“. La Gazzetta dello Sport (италијански). Посетено на 11 June 2019.
  127. ↑ „Statement from the club“. juventus.com. 17 May 2019.
  128. ↑ „Statement from the club“. juventus.com. 16 June 2019.
  129. ↑ „Milan, l'addio di Rino Gattuso: "Diciotto mesi indimenticabili ma è la scelta giusta"“. La Repubblica (италијански). 28 May 2019.
  130. ↑ „Giampaolo appointed as AC Milan's new coach“. acmilan.com. 19 June 2019.
  131. ↑ „Inter, esonerato Spalletti. L'era Conte può cominciare“. La Gazzetta dello Sport. Посетено на 30 May 2019.
  132. ↑ „Inter, ecco Conte. Firma e prima mossa: Icardi sei fuori!“. La Gazzetta dello Sport. Посетено на 30 May 2019.
  133. ↑ „Inter-Conte, domani l'annuncio. Presentazione la prossima settimana“. TuttoMercatoWeb (италијански). Посетено на 30 May 2019.
  134. ↑ „Antonio Conte Will Be Inter's New Coach“. inter.it. 31 May 2019. Архивирано од изворникот на 2019-05-31. Посетено на 2020-08-05.
  135. ↑ „Risoluzione consensuale: la Sampdoria saluta e ringrazia Giampaolo“. U.C. Sampdoria (италијански). 15 June 2019. Посетено на 16 June 2019.
  136. ↑ „Official: Sampdoria appoint Di Francesco“. Football Italia. 22 June 2019.
  137. ↑ „Genoa, Prandelli saluta il Grifone: 'Lascio senza polemiche ma con rimpianti. E su Piatek...'“. Calciomercato.com | Tutte le news sul calcio in tempo reale. 20 June 2019.
  138. ↑ „GENOA CFC – COMUNICATO STAMPA – Genoa Cricket and Football Club – Official Website“. Посетено на 16 June 2019.
  139. ↑ „Hellas Verona FC - Dal 1° luglio Ivan Juric sarà il nuovo allenatore gialloblù“. hellasverona.it (италијански). Архивирано од изворникот на 2019-06-16. Посетено на 16 June 2019.
  140. ↑ „Samp: accordo consensuale, Di Francesco lascia“. ansa.it. 7 October 2019. Посетено на 8 October 2019.
  141. ↑ „Ranieri È Il Nuovo Allenatore Della Sampdoria“. sampdoria.it. 12 October 2019. Посетено на 12 October 2019.
  142. ↑ „Milan, Giampaolo esonerato: sarà Pioli il nuovo allenatore“. repubblica.it (италијански). 8 October 2019. Посетено на 8 October 2019.
  143. ↑ „Stefano Pioli appointed as AC Milan new coach“. acmilan.com. Associazione Calcio Milan. 9 October 2019. Посетено на 9 October 2019.
  144. ↑ „Official: Genoa sack Andreazzoli“. Football Italia. 22 October 2019.
  145. ↑ „Official: Genoa appoint Motta“. Football Italia. 22 October 2019.
  146. ↑ 146,0 146,1 „Udinese fire Igor Tudor after conceding 11 goals in 2 games“. Fox Sports. Associated Press. 1 November 2019. Посетено на 3 November 2019.
  147. ↑ „Official: Brescia sack Corini“. Football Italia. 3 November 2019. Архивирано од изворникот на 2020-04-08. Посетено на 3 November 2019.
  148. ↑ „Official: Grosso new Brescia coach“. Football Italia. 5 November 2019.
  149. ↑ 149,0 149,1 „Official: Brescia recall Corini“. Football Italia. 2 December 2019. Посетено на 2 December 2019.
  150. ↑ „Carlo Ancelotti: Napoli sack manager despite Champions League progression“. BBC Sport. 10 December 2019. Посетено на 10 December 2019.
  151. ↑ „Napoli appoint Gattuso as head coach after Ancelotti sacking“. ESPN. 11 December 2019. Посетено на 11 December 2019.
  152. ↑ „Fiorentina sack manager Vincenzo Montella“. The Statesman. 21 December 2019. Посетено на 22 December 2019.
  153. ↑ „Iachini appointed Fiorentina coach“. Radio France Internationale. Agence France-Presse. 23 December 2019. Посетено на 24 December 2019.
  154. ↑ 154,0 154,1 „Official: Genoa appoint Nicola“. Football Italia. 28 December 2019. Посетено на 28 December 2019.
  155. ↑ „UFFICIALE: Torino, Moreno Longo nuovo allenatore granata“. torinofc.it (италијански). Torino F.C. 4 February 2020. Посетено на 4 February 2020.
  156. ↑ „Toro e Mazzarri, risoluzione consensuale“ (италијански). Tutto Mercato. 4 February 2020. Посетено на 4 February 2020.
  157. ↑ „Comunicato stampa“. bresciacalcio.it (италијански). Brescia Calcio. 5 February 2020. Архивирано од изворникот на 2020-02-05. Посетено на 5 February 2020.
  158. ↑ „Diego López è il nuovo allenatore del Brescia“. bresciacalcio.it (италијански). Brescia Calcio. 5 February 2020. Архивирано од изворникот на 2020-04-08. Посетено на 5 February 2020.
  159. ↑ „Leonardo Semplici Sollevato Da Responsabile Della Prima Squadra SPAL“. spalferrara.it (италијански). S.P.A.L. 10 February 2020. Архивирано од изворникот на 2020-02-17. Посетено на 10 February 2020.
  160. ↑ „Luigi Di Biagio Nuovo Responsabile Della Prima Squadra SPAL“. spalferrara.it (италијански). S.P.A.L. 10 February 2020. Архивирано од изворникот на 2020-02-17. Посетено на 10 February 2020.
  161. ↑ „Official: Maran sacked by Cagliari“. Football Italia. 3 March 2020.
  162. ↑ „Walter Zenga nuovo allenatore del Cagliari“ (италијански). Cagliari Calcio. 3 March 2020. Архивирано од изворникот на 2020-03-03. Посетено на 3 March 2020.
  163. ↑ Се квалификувал за групната фаза на УЕФА Лига Европа 2020-2021 како победник на Купот на Италија 2019-2020.
  164. ↑ „Serie A, il calendario: esordio a Parma per la Juve, subito Napoli-Fiorentina“. 29 јули 2019.
  165. ↑ „Serie A, che partenza! Derby e big match già nelle prime giornate“. 29 јули 2019.
  166. ↑ „Italian Serie A Scoring Stats 2019-20“. ESPN | Assists Table. Посетено на 1 August 2020.
  167. ↑ „2019-20 Serie A Player Goalkeeping Stats - Clean Sheets“. Fox Sports. Посетено на 5 July 2020.
  168. ↑ „Most Valuable Players Serie A TIM“. Serie A. Посетено на 6 March 2020.
  169. ↑ „The MVPs of the 2019/2020 Serie A Season“. Serie A. 4 August 2020. Архивирано од изворникот на 2021-01-16. Посетено на 4 August 2020.
  170. ↑ „Dybala named Serie A's MVP“. Football Italia. 4 August 2020. Архивирано од изворникот на 2020-08-06. Посетено на 2020-08-13.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Сезони во Серија А
Кампионато Национале
Кампионато Италијано
Прима Категорија
Прима Дивизионе
Дивизионе Национале
Серија А
Дивизионе Национале
Серија А
†Првенството не е признато како официјално од Фудбалската федерација на Италија
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Серија_А_2019-2020&oldid=5176820“