Европско првенство во фудбал 2020

Од Википедија — слободната енциклопедија
Европско првенство во фудбал 2020
Европско првенство во фудбал 2020
Европско првенство во фудбал 2020
Општо за првенството
Домаќин(и)
11 држави
 Азербејџан
 Англија
 Данска
 Германија
 Италија
 Романија
 Русија
 Унгарија
 Холандија
 Шкотска
 Шпанија
      градови 11
      стадиони 11
Период на одржување 11 јуни — 11 јули 2021
Број на учесници 24
Распределба на медалите
Gold medal.svg Шампион  Италија
Silver medal.svg Второ место  Англија
Bronze medal.svg Трето место  Шпанија
 Данска
Статистички податоци за првенството
Посетеност 1.099.278  (21.554 по натпревар)
Одиграно натпревари 51
Дадено голови 142  (2.78 по натпревар)
Најдобар стрелец Португалија Кристијано Роналдо
Чешка Патрик Шик (5 гола)
Најдобар играч Италија Џанлујџи Донарума
Најдобар млад играч Шпанија Педри
← 2016
2024 →


Европско првенство во фудбал 2020 (УЕФА Евро 2020) — 16-то Европско фудбалско првенство, меѓународно европско фудбалско натпреварување кое се одржува еднаш на секој четири години во организација на Унијата на европските фудбалски асоцијации (УЕФА).[1]

Турнирот, се одржал во 11 различни градови во 11 различни земји членки на УЕФА, а првично бил закажан да се одигра од 12 јуни до 12 јули 2020 година. Сепак, истиот бил одложен поради пандемијата на КОВИД-19 во Европа и презакажан за периодот од 11 јуни до 11 јули 2021 година. Натпреварувањето било одложен за да се намали притисокот врз јавните служби во земјите погодени од вирусот и да се овозможи завршување на домашните лиги кои биле суспендирани неколку месеци.[2] И покрај промената на календарската година на одигрување, турнирот сепак го задржал името „Европско првенство во фудбал 2020“ или „УЕФА Евро 2020“.[3]

Претседателот на УЕФА, Мишел Платини, во 2012 година изјавил дека турнирот требало да биде организиран од повеќе нации како „романтичен“ еднократен настан за прослава на 60-тиот „роденден“ на натпреварувањето - Европско првенство во фудбал.[4] Со поголем капацитет од кој било друг стадион пријавен како организатор на настанот, стадионот Вембли во Лондон треба да биде домаќин на полуфиналето и финалето по вторпат во својата историја, откако на него претходно било одиграно финалето на првенството во 1996, но на поранешна инкарнација на стадионот. Стадионот Олимпико во Рим, пак ќе биде домаќин на воведниот натпревар на турнирот, во кој ќе играат репрезентациите на Турција и еден од домаќините Италија.

Првенството го освоила Италија, која во финалето ја победила Англија по изведување пенали, откако во регуларниот дел и продолженијата натпреварот завршил нерешено 1-1.[5]

Избор на домаќини[уреди | уреди извор]

Некои земји веќе изразиле интерес за поднесување на кандидатура за добивање на домаќинство на турнирот,[6][7][8][9][10][11][12][13] но тогашниот претседател на УЕФА, Мишел Платини, предложил за време на прес-конференција на 30 јуни 2012 година - на еден ден пред финалето на Европското првенство 2012 - наместо да има една земја домаќин (или заедничко домаќинство на две или повеќе земји), турнирот да може да се рашири низ „12 или 13 градови“ низ целиот континент.[14] Во тоа време, УЕФА веќе користела сличен систем за одигрување на Елитната рунда на Европското првенство за играчи под 17 години, каде секоја од седумте групи имала различна земја-домаќин.

На 6 декември 2012 година, УЕФА објавила дека турнирот ќе се одржи во повеќе градови низ Европа по повод 60-годишнината од одржувањето на турнирот.[15][16] Изборот на градовите домаќини не гарантирало автоматски пласман на репрезентацијата на таа земја. УЕФА образложила дека пан-европското поставување на турнирот е логична одлука ако се има предвид времето на финансиски потешкотии низ цела Европа.[17][18] Планот на УЕФА бил дочекан со помешани реакции.[19] Критичарите навеле дека проширениот формат (од 31 натпревар со 16 репрезентации на 51 натпревар со 24 репрезентации) и неговите дополнителни трошоци биле решавачки фактор само една нација (Турција) да претстави сериозна понуда за организирање на првенството.[20]

Кандидатури[уреди | уреди извор]

Конечниот список на понуди за организаторство бил објавен од УЕФА на 26 април 2014 година, а одлуката за домаќинство била донесена од Извршниот комитет на УЕФА на 19 септември 2014 година. Имало две понуди за финалниот пакет (од кои едната била успешна, обележана со виолетово за полуфинале и финале) и 19 понуди за стандарден пакет (од кои 12 првично биле успешни, обележани со зелена боја за четвртфинале и групна фаза, и жолта за осминафинале и групна фаза); Брисел, обележан со црвена боја, првично бил избран, но подоцна бил отстранет од списокот на места за одржување на првенството од страна ан УЕФА на 7 декември 2017 година.[21][22][23] Истото важи и за Даблин, исто така обележан со црвена боја, кој бил избришан од списокот на 23 април 2021 година. Истиот ден, УЕФА исто така објавила дека натпреварите во Шпанија ќе бидат преместени од Билбао во Севиља.

  Успешна кандидатура за групна фаза и осминафинале
  Успешна кандидатура за групна фаза и четвртфинале
  Успешна кандидатура за полуфинале и осминафинале. Подоцна додадено: групна фаза и осминафинале
  Успешна кандидатура за првично за осминафинале, но подоцна отстранет од листата
  Успешна кандидатура за групна фаза и осминафинале, но подоцна променето на друг стадион во земјата
  Неуспешна кандидатура (или е одбиено како што е оценето од УЕФА, бидејќи да не ги исполнува условите)
Држава Град Стадион Капацитет Пакет Резултат
Азербејџан Азербејџан Баку Олимписки стадион 68,700 Стандарден пакет Групна фаза и четвртфинале
Англија Англија Лондон Вембли 90,000 Финален пакет Полуфинале и финале
Групна фаза и осминафинале (подоцна додадени)
Белгија Белгија Брисел Евростадион (нов национален стадион) 50,000 (62,613 потенцијално) Стандарден пакет Групна фаза и осминафинале (подоцна откажан)
Белорусија Белорусија Минск Стадион Динамо 34,000 (да се прошири на 39,000) Стандарден пакет Одбиено
Бугарија Бугарија Софија Национален стадион Васил Левски 43,000 (да се прошири на 50,000) Стандарден пакет Одбиено
Велс Велс Кардиф Милениум 74,500 Стандарден пакет Елиминирано
Германија Германија Минхен Алијанц Арена 70,000 Стандарден пакет, Финален пакет Групна фаза и четвртфинале
Данска Данска Копенхаген Паркен 38,065 Стандарден пакет Групна фаза и осминафинале
Израел Израел Ерусалим Стадион Теди 34,000 (да се прошири на 53,000) Стандарден пакет Одбиено
Ирска Ирска Даблин Авива 51,700 Стандарден пакет Групна фаза и осминафинале (подоцна откажан)
Италија Италија Рим Олимпико 70,634 Стандарден пакет Групна фаза и четвртфинале
Македонија Македонија Скопје Филип Втори Арена 33,460 Стандарден пакет Одбиено
Романија Романија Букурешт Арена Национала 55,600 Стандарден пакет Групна фаза и осминафинале
Русија Русија Санкт Петербург Крестовски 68,134 Стандарден пакет Групна фаза и четвртфинале
Унгарија Унгарија Будимпешта Пушкаш Арена 56,000 (предложен нов стадион 67,215) Стандарден пакет Групна фаза и осминафинале
Холандија Холандија Амстердам Амстердам Арена[б 1] 54,990 (да се прошири на околу 56,000) Стандарден пакет Групна фаза и осминафинале
Шведска Шведска Солна, Стокхолм Френдс Арена 54,329 Стандарден пакет Елиминирано
Шкотска Шкотска Глазгов Хемпден Парк 51,866 Стандарден пакет Групна фаза и осминафинале
Шпанија Шпанија Билбао Сан Мамеш 53,289 Стандарден пакет Групна фаза и осминафинале
(подоцна преместено на Ла Картуха во Севиља)
  1. ↑ Преименувана во Јохан Кројф Арена во 2018 година.

Квалификации[уреди | уреди извор]

Главна статија: Квалификации за Европско првенство во фудбал 2020
  Квалификувани репрезентации
  Не квалификувани репрезентација

Овојпат немало екипи кои автоматски се квалификувале за натпреварувањето, и сите 55 репрезентации членки на УЕФА, вклучувајќи ги и 12-те репрезентации во чии земји се наоѓаат стадионите кои биле избрани да организираат натпревари, морале да се натпреваруваат во квалификациите за 24-тите места на завршниот турнир.[24][25] Бидејќи градовите домаќини биле назначени од УЕФА во септември 2014 година, пред квалификациите, било можно репрезентациите од градовите домаќини да не се квалификуваат на завршниот турнир.

Ждрепката за квалификациите била извлечена на 2 декември 2018 година, во Даблин, Ирска.[26]

Главниот квалификациски процес започнал во март 2019 година, наместо веднаш во септември 2018 година по Светското првенство, и завршил во ноември 2019 година. Форматот останал главно ист, иако само 20 од вкупно 24 места за финалниот турнир биле решени од главниот квалификациски процес, оставајќи уште четири места слободни кои требало да се определат подоцна. По приемот на Косово во УЕФА во мај 2016 година, било објавено дека 55-те членови во тоа време ќе бидат поделени во десет групи по завршувањето на УЕФА Лигата на нации (пет групи од пет екипи и пет групи од шест екипи, со тоа што четирите репрезентации кои учествувале во завршницата на УЕФА Лигата на нации, загарантирано ќе бидат извлечени во групи од по пет екипи), каде што пласман на Евро 2020 ќе изборат најдобрите две екипи во секоја група. Квалификациите се играа во двојни кола во месеците март, јуни, септември, октомври и ноември 2019 година.[27]

Со создавањето на УЕФА Лигата на нации почнувајќи од 2018 година,[27][28][29][30] ова натпреварување било директно поврзана со квалификациите за Европското првенство, давајќи им на екипите уште една шанса да се пласираат на турнирот. Четири екипи од секоја дивизија кои веќе не беа квалификувани на Европското првенство се натпреварувале во баражот за секоја дивизија. Победниците во баражите за секоја дивизија, играни во полуфиналиња на еден натпревар (најдобро рангирана екипа против најслабо рангирана екипа, и второ најдобро рангирана екипа против трето рангираната екипа, играни на домашен терен на повисоко рангираните екипи) и финале исто така во еден натпревар (со однапред извлечено место каде ќе се игра меѓу двете победнички екипи во полуфиналето), им се придружиле на дваесетте екипи кои веќе се квалификувале на турнирот.[30]

Квалификувани репрезентации[уреди | уреди извор]

Од 24 екипи кои се пласирале на турнирот, 19 се истите од изданието во 2016. Меѓу нив биле Белгија и Италија, двете забележале максимален учинок во квалификациски кампањи (10 победи во 10 натпревари),[31][32] бранителот на титулата европски шампион Португалија, светскиот шампион Франција, како и Германија, која исто така се квалификувала, за нивното рекордно 13-то по ред Европско првенство.[33] Финска и Македонија биле репрезентациите кои дебитирале на Европското првенство во ова издание, тие никогаш претходно не се квалификувале за некој голем турнир.[34][35] Шкотска, како една од земјите домаќини на првенството, се квалификувала на прв голем меѓународен турнир уште од Светското првенство 1998 и првото Европско првенство од 1996.[36] Холандија и Данска се вратиле во завршните турнири на Европското првенство откако го пропуштиле првенството во 2016 година, а за холанѓаните ова било прво појавување на голем турнир уште од Светското првенство 2014 на кое освоиле бронзен медал.[37][38] За прв пат во историјата на првенствата, Австрија, Велс, Словачка и Унгарија се квалификувале последователно на две Европски првенства едноподруго.[39][40] Репрезентацијата на Грција, победник на Европското првенство 2004, била единствената репрезентација поранешен шампион која не успеала да се квалификува, пропуштајќи го своето второ по ред Европско првенство и третиот последователен голем турнир.[41] Во однос на претходниот завршен турнир во 2016, на овој ги немало ниту Албанија, Ирска, Исланд, Романија и Северна Ирска кои исто така не успеале да се квалификуваат.[42]

Од единаесетте земји домаќини, седум успеале да се пласираат директно на турнирот, додека Унгарија и Шкотска се пласирале преку баражот. Романија била елиминирана во полуфиналето од плејофот,[43] додека Азербејџан ги загубиле шансите по квалификациската групна фаза.[44] Ирска, првично избрана за домаќин на турнирот, исто така била елиминирана во полуфиналето од баражот,[43] но подоцна им биле одземени правата за домаќинство.

Екипа Начин на квалификување Дата на квалификување Претходни првенства1 2
 
 Белгија Победник на групата И
10 октомври 2019
 (5) (1972, 1980, 1984, 2000, 2016)
 Италија (Д) Победник на групата Ј
12 октомври 2019
 (9) (1968, 1980, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Русија[б 1] (Д) Второпласирани во групата И
13 октомври 2019
 (5) (1996, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Полска Победник на групата Г
13 октомври 2019
 (3) (2008, 2012, 2016)
 Украина[б 2] Победник на групата Б
14 октомври 2019
 (2) (2012, 2016)
 Шпанија (Д) Победник на групата Ф
15 октомври 2019
 (10) (1964, 1980, 1984, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Франција Победник на групата Х
14 ноември 2019
 (9) (1960, 1984, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Турција Второпласирани во групата Х
14 ноември 2019
 (4) (1996, 2000, 2008, 2016)
 Англија (Д) Победник на групата А
14 ноември 2019
 (9) (1968, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2012, 2016)
 Чешка[б 3] Второпласирани во групата А
14 ноември 2019
 (6) (1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Финска Второпласирани во групата Ј
15 ноември 2019
 (0) (дебитант)
 Шведска Второпласирани во групата Ф
15 ноември 2019
 (6) (1992, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Хрватска Победник на групата Е
16 ноември 2019
 (5) (1996, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Австрија Второпласирани во групата Г
16 ноември 2019
 (2) (2008, 2016)
 Германија[б 4] (Д) Победник на групата Ц
16 ноември 2019
 (12) (1972, 1976, 1980, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Холандија (Д) Второпласирани во групата Ц
16 ноември 2019
 (9) (1976, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012)
 Португалија Второпласирани во групата Б
17 ноември 2019
 (7) (1984, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Швајцарија Победник на групата Д
18 ноември 2019
 (4) (1996, 2004, 2008, 2016)
 Данска (Д) Второпласирани во групата Д
18 ноември 2019
 (8) (1964, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2012)
 Велс Второпласирани во групата Е
19 ноември 2019
 (1) (2016)
 Македонија Победник во баражот (Пат Д)
12 ноември 2020
 (0) (дебитант)
 Унгарија (Д) Победник во баражот (Пат А)
12 ноември 2020
 (3) (1964, 1972, 2016)
 Словачка[б 5] Победник во баражот (Пат Б)
12 ноември 2020
 (1) (2016)
 Шкотска (Д) Победник во баражот (Пат Ц)
12 ноември 2020
 (2) (1992, 1996)

(Д) означува домаќин на првенството.
1 Задебелениот текст го означува шампионот на тоа првенство.
2 Закосениот текст го означува домаќинот на тоа првенство.
  1. ↑ Од 1960 до 1988, Русија се натпреварувала како СССР и во 1992 како ЗНД.
  2. ↑ Од 1960 до 1988, Украина се натпреварувала како СССР и во 1992 како ЗНД.
  3. ↑ Од 1960 до 1980, Чешка се натпреварувала како Чехословачка.
  4. ↑ Од 1972 до 1988, Германија се натпреварувала како Западна Германија.
  5. ↑ Од 1960 до 1980, Словачка се натпреварувала како Чехословачка.


Ждрепка[уреди | уреди извор]

Ждрепката за завршниот турнир се одржала на 30 ноември 2019 година, во 18:00 часот CET (19:00 часот по месно време, EET) во Ромекспо во Букурешт, Романија.[44][45][46][47] Така 24 екипи биле извлечени и распоредени во шест групи од по четири екипи. Бидејќи победниците на баражите за време на ждрепката не биле познати тие биле означени и влечени како "победници на баражите од A до Д".[48] Доколку постоеле групи кои што не би можеле да се склопат за време на оваа ждрепка, би се одржало уште едно извлекување на 1 април 2020 година,[1] но УЕФА потврдила дека дополнителното ждребање нема да биде потребно откако бил познати 20-те директно квалификувани репрезентации и 16-те учесници во баражите.

Следното на репрезентациите по шешири при извлекувањето (напомена: две репрезентации од ист шешир не можат да се паднат во иста група) изгледал вака:

Шешир 1
Тим Ранг
 Белгија 1
 Италија 2
 Англија 3
 Германија 4
 Шпанија 5
 Украина 6
Шешир 2
Тим Ранг
 Франција 7
 Полска 8
 Швајцарија 9
 Хрватска 10
 Холандија 11
 Русија 12
Шешир 3
Тим Ранг
 Португалија 13
 Турција 14
 Данска 15
 Австрија 16
 Шведска 17
 Чешка 18
Шешир 4
Тим Ранг
 Велс 19
 Финска 20
Победник во баражот Пат A Н/П
Победник во баражот Пат Б
Победник во баражот Пат Ц
Победник во баражот Пат Д

Со ждрепката биле извлечени следниве групи:

Група А
Поз. Репрезентација
А1  Турција
А2  Италија
А3  Велс
А4  Швајцарија
Група Б
Поз. Репрезентација
Б1  Данска
Б2  Финска
Б3  Белгија
Б4  Русија
Група Ц
Поз. Репрезентација
Ц1  Холандија
Ц2  Украина
Ц3  Австрија
Ц4  Македонија
Група Д
Поз. Репрезентација
Д1  Англија
Д2  Хрватска
Д3  Шкотска
Д4  Чешка
Група Е
Поз. Репрезентација
Е1  Шпанија
Е2  Шведска
Е3  Полска
Е4  Словачка
Група Ф
Поз. Репрезентација
Ф1  Унгарија
Ф2  Португалија
Ф3  Франција
Ф4  Германија
  • Позициите (1, 2, 3 или 4) се извлечени и не го одразуваат бројот на шеширот од кои се извлечени репрезентациите.
  • Со закосени букви се репрезентациите кои се пласирале на првенството по извлекувањето на ждрепката, преку баражите.

Промена на правила[уреди | уреди извор]

На 31 март 2021 година, Извршниот комитет на УЕФА одобрил употреба на максимално пет замени на натпреварите на турнирот (со дозволена и шеста ако се играат продолженија), наместо досегашните три.[49] Сепак, секоја екипа ќе има само три можности да ги направи петте замени, а четврта ќе биде дозволена доколку се играат продолженија: исклучок претставуваат замените направени на полувремето, пред почетокот на продолжението и на паузата меѓу двете продолженија.[50] Употребата на пет замени била дозволена претходно за време на појавата на пандемијата од КОВИД-19 поради метежот што се создал со густиот распоред на одигрување на натпреварите, што создало поголем товар за играчите.[51]

На почетокот на април 2021 година, УЕФА исто така објавила дека размислуваат да дозволат проширување во составите пријавени за турнирот од вообичаените 23 играчи, по барање на раководните лица на репрезентациите во случај на можна епидемија на КОВИД во екипата, како и да се намали заморот на играчите предизвикан од тешката претходната сезона одиграна во многу густ распоред..[52] На 27 април, било објавено дека Националниот комитет за натпреварувања на УЕФА го одобрил проширувањето на составите на 26 играчи, што претставувало предмет на потврда и од Извршниот комитет на УЕФА. Сепак, секој селектор за еден натпревар на располагање повторно ќе треба да избере 23 играчи од кои тројца мораат да бидат голмани, што значи дека за секој натпревар тројца играчи ќе бидат исклучени од можноста да играат во даден натпревар.

Стадиони[уреди | уреди извор]

Англија Лондон Италија Рим
Германија Минхен
Вембли Олимпико Алијанц Арена
Капацитет: 90,000 Капацитет: 70,634 Капацитет: 70,000
Wembley-Stadion 2013 16x10.jpg AS Roma fans at Stadio Olimpico during Roma-Inter.jpg München - Allianz-Arena (Luftbild).jpg
Азербејџан Баку Русија Санкт Петербург Унгарија Будимпешта
Олимписки стадион Крестовски Пушкаш Арена
Капацитет: 68,700 Капацитет: 68,134 Капацитет: 67,215
Baku Olympic Stadium panorama 1.JPG Spb 06-2017 img40 Krestovsky Stadium (cropped).jpg Puskás Aréna 05.jpg
Шпанија Севиља Романија Букурешт Холандија Амстердам Шкотска Глазгов Данска Копенхаген
Ла Картуха Арена Национала Јохан Кројф Арена Хемпден Парк Стадион Паркен
Капацитет: 60,000 Капацитет: 55,600 Капацитет: 54,990 Капацитет: 51,866 Капацитет: 38,065
Panoramio - V&A Dudush - Estadio Olímpico 57 619.jpg Bucharest (8272279241).jpg Amsterdam Arena Roof Open.jpg Hampden Park (Glasgow) aerial view cropped.jpg Parken from the air 2.JPG

Групна фаза[уреди | уреди извор]

Правила за одредување на позициите

Позициите на табелата се одредуваат на следниов начин:

  1. Освоени бодови во сите одиграни натпревари од групната фаза (3 бода за победа, 1 за нерешено, 0 за пораз);
  2. Гол-разлика во сите одиграни натпревари од групната фаза;
  3. Број на постигнати голови во сите натпревари од групната фаза;
  4. Меѓусебен скор помеѓу екипите кои се изедначени на табелата;
  5. Гол-разлика помеѓу екипите кои се изедначени на табелата;
  6. Вкупен број на постигнати голови помеѓу екипите кои се изедначени на табелата;

Ако и понатаму екипите се изедначени тогаш се следат следниве параметри:

  1. Гол-разлика во сите одиграни натпревари од групната фаза;
  2. Поголем број на постигнати голови во сите одиграни натпревари од групната фаза;
  3. Поголем број на победи во сите одиграни натпревари од групната фаза;
  4. Ако се работи за две екипи кои се изедначни и играат меѓу себе во последното коло тогаш може да се изведуваат пенали. Доколку не играат меѓу себе, тогаш се следат следните параметри.
  5. Фер плеј бодови во сите одиграни натпревари од групната фаза (само едно одземање на бодови за фер плеј листата може да се примени на еден играч на еден натпревар):
    • Жолт картон: −1 бод;
    • Индиректен црвен картон (втор жолт картон): −3 бода;
    • Директен црвен картон: −3 бода;
    • Жолт картон, а потоа директен црвен картон: −4 бода;
  6. Повисока позиција во квалификациите.

Од секоја група понатаму одат првопласираната и второпласираната репрезентација, како и четирите најдобри третопласирани репрезентации.

  Екипа која се квалификувала во осминафинале

Група A[уреди | уреди извор]

Главна статија: Европско првенство во фудбал 2020 - група А
Поз. Репрезентација Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
1.  Италија 9 3 3 0 0 7 0 +7
2.  Велс 4 3 1 1 1 3 2 +1
3.  Швајцарија 4 3 1 1 1 4 5 -1
4.  Турција 0 3 0 0 3 1 8 -7

Група Б[уреди | уреди извор]

Главна статија: Европско првенство во фудбал 2020 - група Б
Поз. Репрезентација Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
1.  Белгија 9 3 3 0 0 7 1 +6
2.  Данска 3 3 1 0 2 5 4 +1
3.  Финска 3 3 1 0 2 1 3 -2
4.  Русија 3 3 1 0 2 2 7 -5

Група Ц[уреди | уреди извор]

Главна статија: Европско првенство во фудбал 2020 - група Ц
Поз. Репрезентација Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
1.  Холандија 9 3 3 0 0 8 2 +6
2.  Австрија 6 3 2 0 1 4 3 +1
3.  Украина 3 3 1 0 2 5 6 -1
4.  Македонија 0 3 0 0 3 2 8 -6

Група Д[уреди | уреди извор]

Главна статија: Европско првенство во фудбал 2020 - група Д
Поз. Репрезентација Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
1.  Англија 7 3 2 1 0 2 0 +2
2.  Хрватска 4 3 1 1 1 4 3 +1
3.  Чешка 4 3 1 1 1 3 2 +1
4.  Шкотска 1 3 0 1 2 1 5 -4

Група Е[уреди | уреди извор]

Главна статија: Европско првенство во фудбал 2020 - група Е
Поз. Репрезентација Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
1.  Шведска 7 3 2 1 0 4 2 +2
2.  Шпанија 5 3 1 2 0 6 1 +5
3.  Словачка 3 3 1 0 3 2 7 -5
4.  Полска 1 3 0 1 2 4 6 -2

Група Ф[уреди | уреди извор]

Главна статија: Европско првенство во фудбал 2020 - група Ф
Поз. Репрезентација Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
1.  Франција 5 3 1 2 0 4 3 +1
2.  Германија 4 3 1 1 1 6 5 +1
3.  Португалија 4 3 1 1 1 7 6 +1
4.  Унгарија 2 3 0 2 1 3 6 -3

Поредок на третопласираните екипи во групите[уреди | уреди извор]

Поз. Група Репрезентација Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
1. Ф  Португалија 4 3 1 1 1 7 6 +1
2. Д  Чешка 4 3 1 1 1 3 2 +1
3. А  Швајцарија 4 3 1 1 1 4 5 -1
4. Ц  Украина 3 3 1 0 2 4 5 -1
5. Б  Финска 3 3 1 0 2 1 3 -2
6. Е  Словачка 3 3 1 0 2 2 7 -5

Нокаут фаза[уреди | уреди извор]

Главна статија: Европско првенство во фудбал 2020 - нокаут фаза

Во нокаут фазата, ако натпреварот заврши нерешено по регуларните 90 минути игра, ќе се играат продолженија (двапати по 15 минути), каде што секоја екипа има право да направи шеста замена.[49] Ако резултатот остане изедначен и по продолженијата, натпреварот ќе биде решен по изведување пенали.

Како и на секој претходен турнир почнувајќи од Европското првенство 1984, и на ово првенство нема да се игра натпревар за трето место.

Наведените времиња се според Средноевропско летно време (UTC+2). Ако местото на одигрување се наоѓа во друг часовен појас, во заграда ќе биде прикажано и месното време.

Резултати[уреди | уреди извор]

 
ОсминафиналеЧетвртфиналеПолуфиналеФинале
 
              
 
27 јуни 2021 – Севиља
 
 
 Белгија1
 
2 јули 2021 – Минхен
 
 Португалија0
 
 Белгија1
 
26 јуни 2021 – Лондон
 
 Италија2
 
 Италија (прод.)2
 
6 јули 2021 – Лондон
 
 Австрија1
 
 Италија (п)1 (4)
 
28 јуни 2021 – Букурешт
 
 Шпанија1 (2)
 
 Франција3 (4)
 
2 јули 2021 – Санкт Петербург
 
 Швајцарија (п)3 (5)
 
 Швајцарија1 (1)
 
28 јуни 2021 – Копенхаген
 
 Шпанија (п)1 (3)
 
 Хрватска3
 
11 јули 2021 – Лондон
 
 Шпанија (прод.)5
 
 Италија (п)1 (3)
 
29 јуни 2021 – Глазгов
 
 Англија1 (2)
 
 Шведска1
 
3 јули 2021 – Рим
 
 Украина (прод.)2
 
 Украина0
 
29 јуни 2021 – Лондон
 
 Англија4
 
 Англија2
 
7 јули 2021 – Лондон
 
 Германија0
 
 Англија (прод.)2
 
27 јуни 2021 – Будимпешта
 
 Данска1
 
 Холандија0
 
3 јули 2021 – Баку
 
 Чешка2
 
 Чешка1
 
26 јуни 2021 – Амстердам
 
 Данска2
 
 Велс0
 
 
 Данска4
 

Осминафинале[уреди | уреди извор]

Четвртфинале[уреди | уреди извор]

Полуфинале[уреди | уреди извор]

Финале[уреди | уреди извор]

Главна статија: Финале на Европското првенство во фудбал 2020

Победник[уреди | уреди извор]

Победник на Европското првенство во фудбал 2020

Италија
Италија
2. титула

Статистика[уреди | уреди извор]

Листа на стрелци[уреди | уреди извор]

На првенството беа постигнати 142 голови на 51 натпревари, просечно 2.78 голови по натпревар.

Со неговите голови на ова првенство, Кристијано Роналдо станал најдобар стрелец во историјата на Европските првенства со 14 голови.[104]

Source: UEFA[105]

5 гола

4 гола

3 гола

2 гола

1 гол

автоголови

Награди[уреди | уреди извор]

УЕФА Тим на првенството[106]

УЕФА Тим на првенството

Техничката комисија на УЕФА ги изберала најдобрите единаесет играчи на првенството кои го претставуваат тимот на турнирот. Пет играчи во тој тим доаѓаат од победничката репрезентација на Италија.[107]

Голман Одбрана Среден ред Напад
Италија Џанлујџи Донарума Италија Леонардо Бонучи
Англија Кајл Вокер
Англија Хари Мегваер
Италија Леонардо Спинацола