Мануел Локатели

Од Википедија — слободната енциклопедија
Мануел Локатели
Лични податоци
Полно име Мануел Локатели
Роден на 8 јануари 1998(1998-01-08) (26 г.)
Роден во Леко, Италија
Држава Италија Италија
Висина &100000000000001860000001,86 м
Позиција среден ред
Клупски податоци
Сегашен клуб Јувентус Јувентус
Број 5
Младинска кариера
2007–2009 Аталанта Аталанта
2009–2016 Милан Милан
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
2016–2018 Милан Милан 48 (2)
2018–2021 Сасуоло Сасуоло 96 (6)
2021– Јувентус Јувентус 31 (3)
Репрезентација ‡
2013-2014 Италија Италија 15 5 (0)
2014 Италија Италија 16 2 (0)
2013-2015 Италија Италија 17 22 (1)
2015-2017 Италија Италија 19 20 (1)
2017-2019 Италија Италија 21 23 (2)
2020- Италија Италија 15 (3)
*Настапи и голови само на првенствени натпревари, според податок од 20 мај 2018
‡ Настапи и голови за репрезентација, според податок од 29 мај 2018

Мануел Локатели (роден на 8 јануари 1998 година, во Леко) — италијански фудбалер, играч од средниот ред на Јувентус и на италијанската репрезентација.

Биографија[уреди | уреди извор]

Мануел е роден на 8 јануари 1998 година, во Леко, како најмалото од трите деца на неговите родители Симона и Емануеле Локатели.[1] Тој има брат Матија, кој исто така е професионален фудбалер,[1][2] и сестра Мартина.[1] Љубовта кон фудбалот кај него и неговиот постар брат Матија потекнува од нивниот татко, Емануеле, кој бил фудбалски тренер и нивниот прв фудбалски учител.[1]

На 21 јуни 2022, тој се оженил со својата долгогодишна партнерка Теса Лачович, со која бил во врска од 2016 година.[1][3]

Технички карактeристики[уреди | уреди извор]

Технички надарен централен играч од средниот ред, во комбинација со добри вештини за освојување на топката; како резултат на неговите квалитети и вештини кои ги поседува, тој најчесто игра на позицијата плејмејкер во средниот ред односно како прв човек пред одбраната.[4][5] Исто така, е вешт во уфрлувањата од втор план и има одличен удар од далечина.[6]

Во 2015 година, тој бил вклучен во листата на најдобрите педесет фудбалери родени во 1998 година составена од Гардијан.[7]

Клупска кариера[уреди | уреди извор]

Милан[уреди | уреди извор]

По потекло од Галбијате, започнал да игра фудбал во младинскиот центар во Пескате, каде тренер бил неговиот татко Емануеле. Во 2007 година, тој се приклучил на младинската академија на Аталанта, а две години подоцна на 11-годишна возраст се преселил во младинскиот сектор на Милан.[4][5][8] За росонерите играл и напредувал низ сите младински селекции од Есордиенти до Примавера.

Во вториот дел од сезоната 2015-2016 тој бил додаден во првиот тим на Милан кој бил под водство на тренерот Кристијан Броки. На 21 април 2016 година, на возраст од 18 години, го направил своето деби во Серија А во натпреварот против Карпи (0-0) одигран на Сан Сиро, влегувајќи како замена од клупата на местото на Андреја Поли во 87-мата минута.[9] На 14 мај истата година, тој го одиграл својот прв натпревар во кариерата како стартер, правејќи го тоа против Рома во последното коло од Серија А за сезоната 2015-2016.

Во следната сезона тој нашол повеќе простор за игра под водството на тренерот Винченцо Монтела, кој го користел постојано по повредата на Рикардо Монтоливо. На 2 октомври 2016 година, тој го постигнал својот прв гол во Серија А во натпреварот против Сасуоло кој завршил со резултат 4-3 за Милан.[10] На 22 октомври, тој го постигнал решавачкиот гол во дербито против Јувентус, што завршило со победа на неговата екипа од 1-0 (за прв триумф на Милан над бјанконерите по четири години), со прекрасен удар откосо од десната страна праќајќи ја топката точно под пречката.[11] На 23 декември, со победата по изведување на пенали против истиот противник во Суперкупот на Италија, Локатели со клубот го освоил првиот трофеј во неговата кариера.[12] На 25 јануари 2017 година, во уште натпревар против бјанконерите, го добил својот прв црвен картон во професионалната кариера.[13] Сезоната ја завршил со 25 настапи и два гола во лигата, а исто така забележал уште два настапи во Купот и еден во Суперкупот на Италија.

На почетокот на следната сезона, на 3 август 2017 година, тој го направи своето деби во европските купови, играјќи во реваншот од третото квалификациско коло за УЕФА Лига Европа, победата со 2-0 против романската Университатеја Крајова. Често почнувајќи ги натпреварите во Лига Европа, тој сепак имал помала минутажа во лигата каде забележал само 21 настап, бидејќи во неговата улога бил претпочитан поискусниот соиграч Лукас Биља кој пристигнал во текот на летото.

Сасуоло[уреди | уреди извор]

На 13 август 2018 година, Локатели бил позајмен на Сасуоло со обврска за откуп.[14] Дебитирал за Сасуоло на 26 август, во второто коло од првенството, во ремито 2-2 против Каљари на Сардења Арена. Својот прв гол за клубот од Емилија-Ромања го постигнал во Купот на Италија, во натпреварот од четвртото коло против Катанија на 5 декември, со кој го поставил конечниот резултат 2-1 за неровердите.[15] На 26 јануари 2019 година, тој го постигнал својот прв првенствен гол против Каљари, отворајќи го резултатот во победата со 3-0, пронаоѓајќи го патот до мрежата во еден натпревар од Серија А по повеќе од 2 години.[16] Својата прва сезона во Сасуоло под водство на тренерот Роберто Де Зерби ја завршил со 29 настапи и 2 гола.

Следната година, тој дефинитивно се докажал како клучен централен играч од средниот ред во формацијата 4-2-3-1 што ја користел Де Зерби, и придонел за одличната сезона на Сасуоло, кој ја освоил 8-мата позиција во првенство.

Тој ги потврдил својте добри игри и во сезоната 2020-2021, постигнувајќи 4 гола во лигата со кој му помогнал на тимот повторно да го освои 8-мото место на табелата втора последователна година.

Јувентус[уреди | уреди извор]

На 18 август 2021 година, тој потпишал за Јувентус, откако бјанконерите и Сасуоло постигнале договор за трансфер на играчот, преку бесплатна двегодишна позајмица со обврска за откуп за 25 милиони евра (плус 12,5 милиони евра во бонуси).[17] Дебитирал за Јувентус на 22 август, влегувајќи како замена во 90-тата минута на местото на Родриго Бентанкур, во ремито 2-2 на гостувањето кај Удинезе.[18] На 26 септември, Локатели го постигнал својот прв гол во дресот на Јувентус, во победата со 3–2 на домашен терен над Сампдорија.[19]

Репрезентативна кариера[уреди | уреди извор]

Младински репрезентации[уреди | уреди извор]

По неколку настапи во италијанските младински репрезентации под 15 и под 16 години, во 2013 година се приклучил на под 17 години, со која настапил на Европското првенство за играчи под 17 години во 2015 година.[20] Во 2016 година, учествувал на Европското првенство под 19 години: на овој настан постигнал гол, и тоа од директен слободен удар, во вториот натпревар од групната фаза против Австрија што завршил 1-1.[21] Италијанците стигнале до финалето на овој турнир, каде сепак биле убедливо поразени со 4-0 од Франција.

На 23 март 2017 година, на возраст од 19 години, тој го направил своето деби за репрезентацијата под 21 година во пријателски натпревар против Полска.[22] Потоа, неколку месеци подоцна тој бил приклучен од тренерот Лујџи Ди Бјаџо во списокот од 23 повикани играчи за Европското првенство под 21 година 2017 во Полска, каде што забележал два настапи влегувајќи од клупата. Две години по своето деби, на 25 март 2019 година, тој го постигнал својот прв гол за репрезентацијата под 21 година, во ремито 2-2 во Фросиноне против Хрватска.[23] Како и пред две години, тој бил повикан на Европското за играчи под 21 година 2019 кое овојпат се одржало во Италија,[24] каде што настапил само во последниот натпревар од групната фаза.

Во септември 2019 година, тој бил назначен за капитен во новиот циклус натпревари на репрезентацијата под 21 година, под водство на новиот селектор Паоло Николато.[25]

Сениорска репрезентација[уреди | уреди извор]

На 27 август 2020 година, Локатели од селекторот Роберто Манчини го добил неговиот прв повик во сениорската репрезентација,[26] за потоа на 7 септември, на 22 години, да го направи своето деби како стартер во натпреварот од Лигата на нации добиен со 1-0 против Холандија во Амстердам.[27] Тој брзо се наметнал и на 28 март 2021 година го постигнал својот прв гол за репрезентацијата, во натпреварот од квалификациите за Светското првенство 2022 против Бугарија во Софија што завршил со победа на аѕурите од 2-0.[28]

Во јуни 2021 година, тој бил повикан за Европското првенство 2020,[29] каде ги започнал првите два натпревари од групната фаза, а во вториот против Швајцарија во Рим постигнал два гола во победата со 3-0, и бил избран за најдобар играч на натпреварот.[30] Исто така, тој бил користен во осминафиналето и во полуфиналето (каде што го промашил првиот пенал во серијата при изведувањето на пеналите),[31] а заменувајќи го Марко Верати во првото продолжение од финалето одиграно на Вембли во кое Италија ја победила Англија повторно по изведување на пенали, Локатели станал европски шампион.[32]

Хронологија на репрезентативните настапи[уреди | уреди извор]

Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Италија
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
7-9-2020 Амстердам Холандија Холандија 0 – 1 Италија Италија УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло - заменет 81'
7-10-2020 Фиренца Италија Италија 6 – 0 Молдавија Молдавија Пријателска -
11-10-2020 Гдањск Полска Полска 0 – 0 Италија Италија УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло - влегол во игра 78'
14-10-2020 Бергамо Италија Италија 1 – 1 Холандија Холандија УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло - влегол во игра 56'
15-11-2020 Реџо Емилија Италија Италија 2 – 0 Полска Полска УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло -
18-11-2020 Сараево Босна и Херцеговина Босна и Херцеговина 0 – 2 Италија Италија УЕФА Лига на нации 2020-2021 - Прво коло -
25-3-2021 Парма Италија Италија 2 – 0 Северна Ирска Северна Ирска Квал. за СП 2022 - заменет 84'
28-3-2021 Софија Бугарија Бугарија 0 – 2 Италија Италија Квал. за СП 2022 1 влегол во игра 67' добил жолт картон во 84-тата минута 84'
31-3-2021 Вилниус Литванија Литванија 0 – 2 Италија Италија Квал. за СП 2022 - добил жолт картон во 70-тата минута 70'
4-6-2021 Болоња Италија Италија 4 – 0 Чешка Чешка Пријателска -
11-6-2021 Рим Турција Турција 0 – 3 Италија Италија Евро 2020 - Прво коло - заменет 73' дет.
16-6-2021 Рим Италија Италија 3 – 0 Швајцарија Швајцарија Евро 2020 - Прво коло 2 заменет 86' дет.
26-6-2021 Лондон Италија Италија 2 – 1 прод. Австрија Австрија Евро 2020 - Осминафинале - влегол во игра 67' дет.
6-7-2021 Лондон Италија Италија 1 – 1 прод.
(4 – 2 пен.)		 Шпанија Шпанија Евро 2020 - Полуфинале - влегол во игра 85' дет.
11-7-2021 Лондон Италија Италија 1 – 1 прод.
(3 – 2 пен.)		 Англија Англија Евро 2020 - Финале - влегол во игра 96' дет.
Вкупно Настапи 15 Голови 3

Статистика[уреди | уреди извор]

Клупска статистика[уреди | уреди извор]

Статистиката е ажурирана на 18 август 2021.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
2015-2016 Италија Милан А 2 0 КИ 0 0 - - - - - - 2 0
2016-2017 А 25 2 КИ 2 0 - - - СИ 1 0 28 2
2017-2018 А 21 0 КИ 3 0 ЛЕ 9[33] 0 - - - 33 0
Вкупно Милан 48 2 5 0 9 0 1 0 63 2
2018-2019 Италија Сасуоло А 29 2 КИ 2 1 - - - - - - 31 3
2019-2020 А 33 0 КИ 1 0 - - - - - - 34 0
2020-2021 А 34 4 КИ 0 0 - - - - - - 34 4
Вкупно Сасуоло 96 6 3 1 - - - - 99 7
2021-2022 Италија Јувентус А 6 1 КИ 0 0 ЛШ 1 0 СИ 0 0 7 1
Вкупно во кариерата 150 9 8 1 10 0 1 0 169 10

Титули[уреди | уреди извор]

Клупски[уреди | уреди извор]

Италија Милан[уреди | уреди извор]

2016

Репрезентација[уреди | уреди извор]

2020

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Manuel Locatelli Childhood Story Plus Untold Biography Facts“. lifeblogger.com. Посетено на 22 јули 2022.
  2. ↑ „Mattia Locatelli“. transfermarkt.
  3. ↑ JuventusNews24, Redazione (2022-06-21). „Matrimonio Locatelli: il centrocampista della Juve si è sposato con la sua Thessa – FOTO“. Juventus News 24 (италијански). Посетено на 2022-06-21.
  4. ↑ 4,0 4,1 Simone Gambino (6 април 2016). „Manuel Locatelli: il regista del Milan del futuro, sulle orme di Donnarumma“. Посетено на 2 октомври 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 Alessandro Aliberti (22 март 2015). „Giovani talenti: Locatelli, la grande speranza Milan che studia da Xavi“. Посетено на 2 октомври 2016.
  6. ↑ „Le zampate del Loca: il lecchese trascina la Nazionale italiana agli Europei“. Посетено на 2021-06-26.
  7. ↑ „Football Next Generation 2015: 50 of the best young talents in world football“. 7 октомври 2015. Посетено на 17 октомври 2016. Занемарен непознатиот параметар |lаnguage= (help)
  8. ↑ Giorgio Dell’Arti (25 октомври 2016). „Biografia di Manuel Locatelli“. Посетено на 16 јуни 2017.
  9. ↑ Federico Sala (21 април 2016). „Milan-Carpi 0-0: i rossoneri escono tra i fischi“.
  10. ↑ Gianluca Strocchi (2 октомври 2016). „Milan-Sassuolo 4-3: rimonta rossonera per sognare l'Europa“.
  11. ↑ Jacopo Gerna (22 октомври 2016). „Milan-Juventus 1-0: Locatelli decide, Montella riapre il campionato e va a −2“.
  12. ↑ Jacopo Manfredi (23 декември 2016). „Juventus-Milan 4-5 dopo i rigori: Donnarumma e Pašalić regalano la Supercoppa ai rossoneri“.
  13. ↑ „Juventus-Milan 2-1, Dybala e Pjanic firmano la rivincita bianconera“. 25 јануари 2017. Занемарен непознатиот параметар |autore= (се препорачува |author=) (help)
  14. ↑ „Calciomercato: dal Milan arriva Manuel Locatelli!“. 13 август 2018. Архивирано од изворникот на 15 април 2019. Посетено на 13 август 2018.
  15. ↑ „Coppa Italia, Sassuolo-Catania 2-1: Locatelli regala la qualificazione agli ottavi“. Посетено на 2018-12-07.
  16. ↑ „Le pagelle di Sassuolo-Cagliari 3-0: il migliore in campo è Locatelli, male Barella e Pavoletti“. 2019-01-26. Посетено на 2019-01-29.
  17. ↑ „Ufficiale: Locatelli è bianconero!“. 2021-08-18.
  18. ↑ Munno, Mauro (2021-08-22). „Udinese-Juve 2-2: gli errori di Szczesny condannano al pari“. Juventus News 24 (италијански). Посетено на 2021-08-23.
  19. ↑ Baridon, Marco (2021-09-26). „Juve Sampdoria 3-2: Dybala, Bonucci e Locatelli per il successo di misura“. Juventus News 24 (италијански). Посетено на 2021-09-26.
  20. ↑ „Manuel Locatelli“. Посетено на 2 октомври 2016.
  21. ↑ „Europeo Under 19, Italia-Austria 1-1, Locatelli tiene in testa gli azzurrini“. 14 јули 2016. Посетено на 2 октомври 2016.
  22. ↑ „Under 21, Polonia-Italia 1-2: amichevole decisa da Pellegrini e Benassi“. 23 март 2017.
  23. ↑ „Locatelli e il primo gol in Under 21: tra rivincite e polemiche“. 2019-03-25.
  24. ↑ „Europei Under 21, i 23 convocati del c.t. Di Biagio“. Посетено на 2019-06-06.
  25. ↑ „Inizia il corso targato Nicolato: "Umili e senza paura, non basta chiamarsi 'Italia' per vincere"“. Посетено на 6 септември 2019.
  26. ↑ „Prima convocazione in Nazionale A per Caputo e Locatelli“. 27 август 2020. Архивирано од изворникот на 2020-08-28. Посетено на 2020-08-28.
  27. ↑ „È tornata l'Italia che vince e dà spettacolo: Barella stende l'Olanda“. 7 септември 2020. Посетено на 2020-09-07.
  28. ↑ „L'Italia va con Belotti e Locatelli, a Sofia arriva il secondo successo nelle qualificazioni mondiali“. 28 март 2021. Посетено на 29 март 2021.
  29. ↑ „Convocati Italia, i 26 scelti da Mancini per l'Europeo“. 2 јуни 2021.
  30. ↑ „Questa Italia è una meraviglia: 3-0 alla Svizzera e siamo già agli ottavi!“. 16 јуни 2021.
  31. ↑ „L'Italia è in finale. Spagna 'matata' ai rigori“. Посетено на 2021-08-04.
  32. ↑ „Wembley incorona gli Azzurri: l'Italia supera l'Inghilterra ai rigori, siamo Campioni d'Europa!“. 12 јули 2021. Посетено на 13 јули 2021.
  33. ↑ 2 настапи во квалификациските кола.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Портал „Биографија“
Портал „Фудбал“
Портал „Италија“
Јувентус – моментален состав

1 Шченсни · 2 Де Шиљо · 3 Бремер · 4 Гати · 5 Локатели · 6 Данило  · 7 Кјеза · 9 Влаховиќ · 10 Погба · 11 Костиќ · 12 Алекс Сандро · 14 Милик · 15 Јилдиз · 16 Мекени · 17 Илинг-Џуниор · 18 Кен · 20 Мирети · 21 Фаџоли · 22 Веа · 23 Пинсољо · 24 Ругани · 25 Рабио · 26 Алкарас · 27 Камбијасо · 33 Џало · 36 Перин · 41 Николуси Кавиља · 47 Нонге · Тренер: Алегри

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Мануел_Локатели&oldid=5127337“