Алин Дол (Немањици)

Основни податоци
„Алин Дол“ археолошко наоѓалиште

Теренот на археолошкото наоѓалиште Алин Дол во 2022 година

Местоположба	41°54′51.59″N 21°59′1.95″E / 41.9143306° СГШ; 21.9838750° ИГД / 41.9143306; 21.9838750Координати: 41°54′51.59″N 21°59′1.95″E / 41.9143306° СГШ; 21.9838750° ИГД / 41.9143306; 21.9838750
Место	Немањици
Општина	Свети Николе
Тип	населба
Период	неолитско време
	римско време
Портал „Археологија“

Алин Дол — археолошко наоѓалиште во светиниколското село Немањици. Наоѓалиштето претставува населба од младото камено време и античкоримското време.

Местоположба[уреди | уреди извор]

Се наоѓа на 1,8 км северозападно од селото, на тераса од левата страна на Орелска Река, во реонот на вештачкото езеро Мавровица. Зафаќа површина од околу 8 хектари која многу години била обработувана. При изградбата на акумулационото езеро поголем дел од терасата е пресечена.^[1]

На околу 160 м северозападно од главното наоѓалиште, се наоѓа местото наречено „Дел од римска населба“. На околу 160 м јужно од главното наоѓалиште, се наоѓа местото наречено „Доцноримска некропола“. Овие две наоѓалишта веројатно припаѓаат на истата населба која постоела во доцната антика.

Истражувања[уреди | уреди извор]

Површен наод од керамика.

Површен наод кремен.

Во 1981 година во организација на Археолошкиот музеј на Македонија и Републичкиот завод за заштита на спомениците на културата биле извршени заштитни ископувања при што биле пронајдени остатоци од населби од младото камено време и античкоримското време. Младокамената населба е целосно уништена, а најдениот керамички материјал покажал дека се работи за повеќеслојна населба, хронолошки и културно идентична со населбата Барутница во Амзабегово, односно со еволуција од крајот на раниот до крајот на доцното младо камено време (Анзабегово-Вршник I-IV). На истата тераса со ископувањето била откриена печка за печење на тегули и тули, од III-IV век. Печката има речиси четвртеста основа, со димензии од 3,4 × 2,85 м. Била изградена од ќерпич и кал. На средината на западниот ѕид има префурниум преку кој се загревала. Скарата е решеткава со кружни отвори правилно распоредени, по девет во десет реда. Носачите на скарата се три напоредно поставени ѕида.^[1]