Прејди на содржината

Марк Кевендиш

Ова е избрана статија. Стиснете тука за повеќе информации.
Од Википедија — слободната енциклопедија
Марк Кевендиш
MBE
Mark Cavendish
Марк Кевендиш на Тур де Франс 2012
Лични податоци
Цело имеМарк Сајмон Кевендиш
ПрекарТоповско ѓуле,[1] Манска ракета[2] Кев[3]
Роден21 мај 1985(1985-05-21) (39 г.)[4]
Даглас, Ман,  Обединето Кралство
Висина1,75 м[5]
Маса70 кг[5]
Податоци за клубот
Мом. клубСудал Квик-Степ
Дисциплинадрумски и велодромски велосипедизам
Улогавозач
Вид на возачспринтер
Аматерски клубови
2004 Тим Персил
Професионални клубови
2005–2006
2006–2011
2012
2013–2015
2016–2019
2020
2021- 		Тим Шпаркасе
Т-Мобајл Тим
Тим Скај
Омега Парма-Квик Степ
Тим Дименжн Дата
Бахреин-Мекларен
Декојнинк-Квик Степ
Значајни победи
Големи трки
Тур де Франс
Бодовен пласман (2011, 2021)
34 поединечни етапи (2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2015, 2016, 2021)
Џиро д’Италија
Бодовен пласман (2013)
16 поединечни етапи (2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2022)
2 ТТТ етапи (2009, 2011)
Вуелта а Еспања
Бодовен пласман (2010)
3 поединечни етапи (2010)
1 ТТТ етапа (2010)

Етапни трки

Стер ЗЛМ Тур (2012)
Трка околу Катар (2013, 2016)
Трка Дубаи (2015)

Еднодневни трки и класици

Светски друмски првак UCI (2011)
Национален друмски првак (2013, 2022)
Милано-Санремо (2009)
Схелдепрајс (2007, 2008, 2011)
Курне-Брисел-Курне (2012, 2015)
Класик Лондон-Сари (2011)
Милано-Торино (2022)
Минстерланд Џиро (2021)
Последна промена
1 декември 2022

Марк Сајмон Кевендиш MBE (англиски: Mark Simon Cavendish; р. 21 мај 1985) — мански професионален друмски велосипедист, кој вози за UCI World Tour екипата Судал Квик-Степ.[6][7] Првично започнал како велодромски велосипедист, специјализирајќи се во дисциплините медисон, бодовна трка и скреч, а од 2006 се префрлил во друмскиот велосипедизам, истакнувајќи се како спринтер. Од многумина е сметан за еден од најдобрите спринтери на сите времиња,[8][9] а во 2021 година бил наречен „најдобриот спринтер во историјата на Тур и на велосипедизмот“ од Кристијан Придом, директорот на Тур де Франс.[10]

Во неговите први години како велодромски велосипедист, Кевендиш освоил злато во медисон на Светските првенства во 2005 и 2008 возејќи за Велика Британија, заедно со Роб Хејлс и Бредли Вигинс соодветно и во трката во скреч на Комонвелтските игри 2006, возејќи за Ман. Откако не успеал да освои медал на Летните олимписки игри 2008 не учествувал во велодромските дисциплини до 2015 година, кога ја освоил неговата трета титула на светските првенства со Вигинс во медисон во 2016 година и поединечен сребрен медал во омниум на Летните олимписки игри 2016.

Како друмски велосипедист, Кевендиш станал професионалец во 2005 година, и постигнал единаесет победи во неговата прва професионална сезона, изедначувајќи го рекордот на Алесандро Петаки. Кевендиш освоил вкупно 34 етапи на Тур де Франс, изедначувајќи се со рекордот на сите времиња со легендарниот Еди Меркс по бројот на освоени етапи на трката, придонесувајќи да биде трет по бројот на освоени етапи на големите трки, вкупно 53 етапни победи. Ја освоил друмската трка на Светското друмско првенство 2011, станувајќи вториот британски возач кој успеал во тоа по Том Симпсон. Кевендиш исто така го освоил бодовниот пласман (спринтерската маичка) на сите три големи трки: Вуелта а Еспања 2010, Тур де Франс 2011 и Тур де Франс 2021[11] и Џиро д’Италија 2013. Во 2012 година, станал првиот велосипедист кој победувал четири години по ред на последната етапа на Тур де Франс на Шанзелизе.

Освоил седум етапи на големите трки во 2013 година, една во 2015 и четири во 2016 година. Ова вклучувало победа на првата етапа на Тур де Франс 2016, освојувајќи ја првата жолта маичка на Тур де Франс во неговата кариера. Кевендиш паднал со Петер Саган на четвртата етапа на Тур де Франс 2017, принудувајќи го да се откаже од трката. Кевендиш продолжил да има добри резултати до август 2018 година, кога добил дијагноза за вирусот Епштајн-Бар. Пред дијагнозата, Кевендиш успеал да настапи на Тур де Франс 2018, но бил дисквалификуван откако не стигнал во рамки на временската граница на единаесеттата етапа. Се вратил на Тур де Франс во 2021 година, освојувајќи ги етапите 4, 6 и 10 со што стигнал до 33 етапни победи, една помалку од рекордот по број на освоени етапи на Тур. Три дена подоцна, на 9 јули, ја освоил етапата од Ним до Каркасон со што го изедначил рекордот. Исто така, го освоил бодовниот пласман пред Мајкл Метјус и Сони Колбрели.

Во 2011 година, Кевендиш бил назначен за член на Редот на Британската Империја за заслуги во британскиот велосипедизам. Исто така, ја освоил наградата за спортист на годината од BBC во 2011 година со скоро половина од сите гласови од десетте предлози.

Ран живот и аматерска кариера

[уреди | уреди извор]

Кевендиш е роден во Даглас, Ман, син на Дејвид исто така од Ман и Адел од Јоркшир, Англија.[12] Започнал да вози BMX како мал, натпреварувајќи се во Националниот спортски центар во Даглас.

Се приклучил на локалниот клуб во Даглас на девет години - неговата посветеност набрзо станала видлива. „Тој не сака да губи“, изјавил Дот Тилбери, негов поранешен тренер; „Започнал да победува и често ги поминувал другите возачи од групата за еден круг“.[13]

Тој изјавил: „Јас отсекогаш сум возел велосипед, некогаш добивајќи мали трки“.[14] „Мојата мајка се смееше на мене, а јас ѝ велев кога сите други пријатели имаат планински велосипеди, зошто и јас да немам, па така побарав и добив еден за мојот 13. роденден. Следниот ден отидов надвор и ги победив сите.“[14] Во тоа време, Кевендиш се сретнал со Дејвид Милар на трката околу островот Ман, кој му бил инспирирација. Кевендиш работел во банка две години, откако го напуштил училиштето. Се фокусирал на заработување доволно пари за да може да си дозволи да биде редовен велосипедист, бидејќи сакал да стане професионален велосипедист.[15]

Добил место како еден од шестемина возачи избрани за олимписката академија на Британската федерација за јуниорски возачи во 2003 година откако за малку да биде отфрлен поради неговиот релативно слаб резултат на тестовите за статичен велосипед. Тренерите Род Елингворт, Џон Херети и Сајмон Лилистон лобирале директорот на резултати на Британската федерација Питер Кин да го вклучи поради неговиот потенцијал.[16] Иако првично се мачел поради недостиг на фитнес, ја забележал неговата прва победа во сениорска конкуренција во март 2004 година; на трката Гирван успеал да се врати во водечката група откако отпаднал на искачувањето пред да го освои завршниот спринт пред Џулијан Вин.[17] Додека бил во академијата, освоил два златни медали на Островските игри 2003.[18][19]

Кевендиш напредувал добро во академијата. Елингворт изјавил, „Кев некако го сакал“ кога бил прашан за строгите правила и „диктаторскиот стил“ на академијата. Јуниорските возачи живееле со 58 фунти седмично и управувањето со финансии станал дел од животот во академијата, како и готвењето и чистењето.[20][17] Cycling Weekly ја опишал академијата како „воен камп“[17] контролиран од Елингворт, кој, откако дознал дека јуниорите прескокнале тричасовен тренинг, ги натерал да возат четири часа ноќе.[21]

Го освоил златото во медисон со Роб Хејлс на Светското велодромско првенство 2005 во Лос Анџелес. Претходно не возеле заедно, бидејќи вообичаениот партнер на Хејлс, Герајнт Томас, паднал за време на тренинг неколку седмици порано[17]—но завршил еден круг пред групата освојувајќи го златниот медал, следен од холандската и белгиската екипа, прва светска титула за Кавендиш.[22] Кевендиш исто така ја освоил бодовната трката на Европското првенство.[23]

Професионална кариера

[уреди | уреди извор]

2005-2007

[уреди | уреди извор]
Марк Кевендиш (десно, во розовата кацига) спринта за шестата етапа на Трката околу Британија 2006 против Том Бонен (лево), додека возел за Т-Мобајл Тим

Кевендиш станал професионалец во 2005 година со Тим Шпаркасе. Возел на Трката околу Берлин и Трката околу Британија.

Кевендиш ја започнал 2006 со континенталната екипа, Тим Шпаркасе, помошна помала екипа за Т-Мобајл Тим.[24][25] Во јуни, освоил две етапи и бодовниот и спринтерскиот пласман на Трката околу Берлин.[26] Се натпреварувал за Ман како велодромски велосипедист на Комонвелтските игри 2006 во Мелбурн, возејќи на трката скреч. Тој се издвоил од групата со тројца други: Роб Хејлс од Англија; Ешли Хачинсон од Австралија; и Џејмс Мекалам од Шкотска. Потоа ги победил нив во спринт за освојување на златниот медал за Ман. Времето на трката било 23 минути и 5 секунди, со просек од 51,9 км/ч.[27][28]

Неговиот успех на Трката околу Берлин довеле да стана стажант во Т-Мобајл Тим од август до крајот на сезоната.[29] Негов најдобар резултат бил на Трката околу Британија, каде трипати бил втор и го освоил бодовниот пласман.[30]

Јас сум класичен спринтер. Не можам да се искачувам на планина, но доколку сум напред на 200 метри пред крајот, тогаш никој не може да ме победи.

Марк Кевендиш на Енеко Тур 2007[31]

Пробивот на Кевендиш стигнал на трката Схелдепрејс 2007 во Белгија, каде го освоил генералниот пласман.[32] Подоцна освоил неколку етапи на Четири дена Динкерк[33][34] и Волта а Каталуња 2007[35][36] и тоа му донело да го изберат за Тур де Франс 2007. Доживеал пад на етапите 1 и 2.[37][38] и се откажал на осмата етапа, кога трката достигнала на Алпите, на двапати влегол во првите десет на етапите, но бил несреќен затоа што не успеал повеќе.[39] Неговата деби сезона продолжила со освојување 10 етапни победи, една зад рекордот на Алесандро Петаки во неговата деби сезона.[40] Кевендиш ја освоил неговата 11. победа во почетокот на октомври - Сиркут Франко-Бел - за израмнување на рекордот на Петаки.[41] Меѓу победи, три биле во трките од UCI ProTour, две на Волта а Каталуња и една на Енеко Тур 2007.[42]

2008

[уреди | уреди извор]
Бредли Вигинс и Марк Кевендиш возат кон нивното станување светски медисон прваци во 2008 во Манчестер

Во 2008, Кевендиш се вратил на велодромот за Светското велодромско првенство 2008 во Манчестер. Кевендиш настапил со партнерот Бредли Вигинс во дисциплината медисон, откако Хејлс паднал на рутински тест за крв, и подоцна бил отстранет.[43] На половина трка изгледало дека се надвор од конкуренција, при што најблиските соперници биле еден круг пред нив. Меѓутоа, на 35 круга до целта, Вигинс отпочнал напад што им помогнало да ја стигнат групата десет група подоцна. Го презеле водството поради бодовите кои ги собрале на спринтовите. Го освоиле златниот медал, завршувајќи со деветнаесет бода, пред Германија со тринаесет.[44]

На патиштата, Кевендиш ја освоил неговата прва етапа на некоја голема трка, победувајќи две етапи на Џиро д’Италија 2008.[45] Кевендиш победил на уште четири други етапи на Тур де Франс 2008, првата на петтата етапа[46] од Коле до Шаторо.[47] Повторно победил на осмата етапа,[48] дванаесеттата етапа[49] и повторно на етапата 13,[50] правејќи го првиот британски возач, кој успеал да победи на четири етапи на еден Тур.[51] Одеднаш на возраст од само 22, тој станал четврти најуспешен британски професионалец во историјата.[52] По етапата 14, Кевендиш го напуштил Тур де Франс за да се фокусира на Летните олимписки игри 2008 во Пекинг.[53][54] Тој и менаџерот на Тим Колумбија[55] Боб Спеплтон се согласиле дека возењето низ Алпите е ризик за неговите надежи.[56] Заедно со Вигинс во медисон, како моментални светски прваци биле фаворити за златниот медал, но завршиле деветти.[57] Кевендиш чувствувал дека Вигинс не дал сѐ од себеси во медисон.[58][59] Тој бил единствениот британски велодромски велосипедист, кој не успеал да освои медал.[60] Кевендиш заминал фрустриран и не зборувал со пријателите со месеци.[61] По Олимпијадата, Кевендиш останал лут со Британската федерација поради недоволното придавање значење на медисон, иако Крис Бордман изјавил дека професионалните обврски на Кевендиш, исто така, го попречиле во неговите подготовки за Олимпијадата. Во ноември, Кевендиш открил дека тој нема планови да се врати на велодромскиот велосипедизам.[62]

Остатокот од неговата сезона била успешна, со вкупно 11 понатамошни етапни победи, вклучувајќи три на Трката околу Ирска[63][64][65] која ја напуштил на последниот ден и Трката околу Мисури,[66][67][68] воедно освојувајќи го и неговиот единствен бодовен пласман оваа сезона. На Тур де Романди 2008, Кевендиш го освоил прологот, поединечен хронометар, победувајќи го сонародникот Бредли Вигинс и нагласувајќи ги неговите способности во хронометар на кратки растојанија.[69]

2009

[уреди | уреди извор]
Кевендиш во зелената маичка во текот на шестата етапа на хронометарот на Трката околу Калифорнија 2009

Сезоната 2009 на Кевендиш заочнала на Трката околу Катар, каде по обновил неговото соперништво со Том Бонен.[70] Бонен ја освоил трката и една етапа, иако Кевендиш освоил две етапи; исто така тој освоил две етапи на Трката околу Калифорнија, повторно победувајќи го Бонен во спринтерските завршници.[71] Исто така, на Трката околу Калифорнија, Кевендиш го освоил и првиот бодовен пласман во сезоната 2009.[72] Кевендиш бил новото изненадувачко лице за британскиот состав на Светските велодромски првенства UCI 2009, каде се натпреварувал на скреч трката и медисон, неуспевајќи да добие медал на ниедна од трките.[73] Ја започнал европската сезона на Тирено-Адријатико, италијанска еднодневна етапна трка, каде освоил една етапа.[74] Потоа настапил на својата прва класична трка, Милано-Санремо 2009, и откако дал некарактеристично мирни изјави пред трката, тој возел ефикасно низ планините, иако неговите соперници изјавиле дека тие делови ја правеле трката невозможна за негова победа – но потоа го поминал Хајнрих Хауслер во последните 200 метри за тесна победа во спринтот и трката, прва победа на Кевендиш во трка позната како еден од петте монументи во велосипедизмот.[75]

Кевендиш ги повторил двете етапни победи на Три дена Де Пане од 2008, исто така освојувајќи го бодовниот пласман.[76] На почетокот на Џиро д’Италија 2009 Тим Колумбија-Хај Роуд го освоил екипниот хронометар и тој добил шанса да ја носи розовата маичка, станувајќи првиот британски возач, кој ја облекол.[77] Меѓутоа првите две друмски етапи биле лоши за Кевендиш, каде бил победен на самата линија од Алесандро Петаки на првата етапа, додека на втората етапа бил вклучен во голем пад и не бил во можност да спринта следниот ден. Но, наскоро Кевендиш повторно се вратил на трката и освоил три етапи пред да ја напушти трката на етапата 13, изјавувајќи дека му треба одмор за подготовките за Тур де Франс 2009. Ги продолжил неговите подготовки со возење на Тур де Свис 2009, каде ги освоил етапите 3[78] и 6.[79][80]

Џорџ Хинкапи и Кевендиш во зелената маичка во текот на третата етапа на Тур де Франс 2009

Во текот на сезоната, Кевендиш развил извонредно партнерство со неговиот помошник, Марк Реншо. Продолжувајќи ја низата од успеси, Кевендиш ги освоил втората,[81] третата,[82] десеттата,[83] единаесеттата,[84] деветнаесеттата[85] и дваесет и првата етапа[86] на Тур де Франс. Со освојувањето на третата етапа станал првиот Британец, кој ја носел зелената маичка два дена по ред.[87] Победата на Кевендиш на етапата 11 му овозможила да ја поврати зелената маичка од соперникот Тор Хушовд и да го изедначи британскиот рекорд на Бари Хобан со осум етапни победа.[88] Освојувајќи ја етапата 19, Кевендиш поставил нов рекорд по број на етапни победи од британски возач.[89] Освојувајќи ја последната етапа, тој постигнал 1-2 победа за неговата екипа, кога неговиот колега и помошник, Марк Реншо, завршил втор на Шанзелизе.[86]

По Тур де Франс, Кевендиш ја освоил трката Шпаркасен Џиро Бохум и учествувал на Трката околу Ирска 2009, освојувајќи ја етапа 2.[90] На 7 септември ја забележал својата 50. победа во кариерата во друмскиот велосипедизам во спринтерска завршница на воведната етапа на Трката околу Мисури 2009.[91] Пред трката потврдил дека останува со Тим Колумбија-ХТЦ во 2010, ставајќи крај на гласините за преместување во новосоздадената британска екипа, Тим Скај.[91] Кевендиш ја задржал водечката маичка, спринтајќи за победа на етапата 2, но завршил петти на етапата 3 и го загубил водството од Тор Хушовд,[92] и бил приморан да се откаже од трката пред почетокот на етапата четири поради инфекција на белите дробови.[93] Иако бил избран како член во британската екипа за друмската трка на Светските друмски првенства UCI 2009, неговата болест го спречила од негово учество.[94]

2010

[уреди | уреди извор]

Поради проблемите со забите, Кевендиш го одложил почетокот на неговата сезона во 2010 до Рута дел Сол во средината на февруари.[95] Поради одложувањето, неговата форма била слаба и не успеал да ја одбрани неговата победа на Милано-Санремо 2010, заостанувајќи шест минути и завршувајќи на 89. место.[96] Целите на Кевендиш пред сезоната биле освојување на зелената маичка на Тур де Франс и друмската трка на Светските првенства 2010.[97] Исто така, Кевендиш изјавил дека ќе настапи на Трката околу Фландрија, но без намера за победа, бидејќи за трката е потребно тренирање, но дека планира да победи во иднина.[98]

Марк Кевендиш ја прославува победата на етапата 1 на Трката околу Калифорнија 2010

По слабиот почеток на сезоната, Кевендиш ја пронашол формата на Волта а Каталуња 2010, каде завршил седми на хронометарот и ја освоил втората етапа.[99] Неговата екипа го повлекла од Тур де Романди 2010 откако направил нападен гест по освојувањето на втората етапа.[100][101] Пропуштајќи ја Џиро д’Италија 2010, Кевендиш одбрал да вози на Трката околу Калифорнија 2010, која започнувала на 16 мај, каде ја освоил етапата 1, негова трета победа во сезоната.[102] На 15 јуни Кевендиш имал силен пад додека спринтал во последните метри на четвртата етапа на Тур де Свис 2010, кога го променил правецот и го собрал Хајнрих Хауслер и неколку други возачи, со што го зголемил критиката од другите екипи кон неговиот начин на возење.[103] Кевендиш настапил на Тур де Франс 2010. На првата етапа, Кеведниш паднал во текот на последниот спринт на помалку од 3 километри пред целта. Камерите покажале дека Кевендиш во кривината влегол пребрзо и предоцна почнал да врти. Тогаш се потпрел со рамото на возачот до него за да ја врати својата линија на возење.[104][105][106] Кевендиш ја вратил формата и ја освоил петтата етапа,[107] шестата,[108] единаесеттата,[109] осумнаесеттата[110] и дваесеттата,[111] зголемувајќи го бројот на етапни победи на 15.[112] Завршил втор во бодовниот пласман, 11 бодови зад Алесандро Петаки.[113]

Следна трка на Кевендиш била Вуелта а Еспања 2010, каде неговата екипа го освоила екипниот хронометар, а Кевендиш прв ја поминал целта и ја презел водечката маичка.[114] Тој можел да заврши само како втор или трет на наредниве спринтерски етапи, но подоцна се вратил со победи на етапите 12,[115] 13,[116] 18[117] и бодовниот пласман.[118]

2011

[уреди | уреди извор]

Кевендиш имал слаб почеток во 2011, не успевајќи да победи на некоја трка до крајот на февруари, кога ја освоил етапата шест на Трката околу Оман.[119] Продолжил да вози и стигнал до неговата втора победа во сезоната на Гроте Шелдепрејс, негова трета по неговиот претходни триумфи во 2007 и 2008, изедначувајќи се со рекордот на Пит Елибрант.[120] на Париз-Рубе не успеал да заврши.[121] Бил втор на втората етапа на Џиро д’Италија во спорни околности (Кевендиш покажал на победникот Петаки дека навлегол во неговата патека на движење во последниот спринт) и ја зел розовата маичка на етапата три. Кевендиш ја остварил првата етапна победа на Гранд Тур таа година на етапата десет на Џиро, отфрлувајќи ги тврдењата дека неправилно се држел за автомобилот на неговата екипа кога се искачувал на Етна на етапата девет.[122] Втората победа на Џиро во 2011 ја освоил на етапата дванаесет пред да ја напушти трката.[123] На 11 јуни било објавено дека Кевендиш ќе стане член на Редот на Британската Империја (MBE) како дел од одликувањата по повод роденденот на Кралицата.[124][125]

Кевендиш во зелената маичка, предводен за победа од колегите Метју Гос и Марк Реншо на етапата 15 на Тур де Франс 2011.

Кевендиш ги освоил етапите 5, 7, 11, 15 и 21 на Тур де Франс — зголемувајќи го бројот на вкупно освоени етапни победи на дваесет во неговата кариера на Тур де Франс,[126][127] и прв велосипедист кој некогаш победувал на последната етапа три години по ред. Иако му биле скратени дваесет бодови за завршување надвор од временската граница на етапите девет и осумнаесет,[128][129] Кевендиш успеал да го освои бодовниот пласман; и со тоа станал првиот британски велосипедист кој го освоил бодовниот пласман.[130][131]

Во следните недели Кевендиш учествувал на неколку критериуми. Го освоил критериумот Стипхут во Холандија, победувајќи ги браќата Енди и Френк Шлек од Леопард Трек на целта,[132] а потоа и Профкритериум Волвертем-Меза[133] и Ватерингсе Вилердаг.[134] Во август, екипата на Кевендиш ХТЦ-Хајроуд објави дека ќе се распаднат на крајот на сезоната,[135] зголемувајќи ги гласините за преминување на Кевендиш во Тим Скај.[136] Следната недела победи на велосипедскиот класик Лондон-Сари; настапувајќи за екипата на Велика Британија, тоа било официјална проба за друмската трка на Летните олимписки игри и дел од подготовките за Олимпијадата.[137]

По неколку дена, Кевендиш настапи на Вуелта а Еспања, но се откажа на етапата четири поради треска.[138] По повлекувањето од Вуелта, на Кевендиш му било дозволено да биде дел од составот за Трката околу Британија.[139] Кевендиш ја освоил првата етапа и ја зел водечката маичка,[140] и последната етапа во Лондон.[141]

Метју Гос од Австрија, Кевендиш и Германецот Андре Грајпел на подиумот по друмската трка на Светските друмски првенства UCI 2011.

На крајот на септември, Кевендиш заминал на Светските друмски првенства во Копенхаген каде учествувал на друмската трка со силната осумчлена британска екипа. Откако екипата ја контролирала целата трка и ја довеле трката да биде одлучена во спринтерска завршница, каде Кевендиш ја поминал целта за првпат со што ја освоил маичката виножито. Тој станал втор британски првак по Том Симпсон во 1965.[142][143] По многуте гласини било објавено дека Кевендиш ќе се приклучи во Тим Скај за сезоната 2012.[144] Отишол заедно со неговиот колега од ХТЦ-Хајроад Бернхард Ајзел.[145]

Во ноември, Кевендиш се врати во велодромскиот велосипедизам, настапувајќи на трката Револушн на велодромот во Манчестер. Ја освоил трката скреч, негова прва победа во велодромскиот велосипедизам од секаков вид по 2008.[146] Објавил дека ќе започне со тренирање за сезоната 2012 порано отколку претходните години со цел да биде поподготвен за класиците.[147] Во ноември ја добил наградата на годината за најинспиративен спортист во 2011 од Академијата Јагуар како дел од годишните спортски награда во хотелот Савој во Лондон.[148] Во декември Кевендиш ја добил и наградата спортска личност на годината од ББС со 169.152 (49,47%) гласови.[149]

2012

[уреди | уреди извор]

Кевендиш ја започнал сезоната 2012 на Трката околу Катар, каде откако се изборил со болеста ја освоил третата етапа и со тоа првата победа за Тим Скај.[150] Исто така, подоцна ја освоил петтата етапа и влегол во првите десет во генералниот пласман.[151] Ја завршил трката на шестото место, и покрај падот на последната етапа.[152] Иако не успеал да победи на ниедна етапа на Трката околу Оман, бидејќи се здобил со повреда на првата, се вратил со победа на Курне-Брисел-Курне.[153] Кевендиш целел кон втора победа на Милано-Санремо во март, но се откажал на Ле Мани, 100 километри пред целта.[154] Не успеал да постигне висок пласман на ниеден од класиците во 2012. На Тур де Романди, Кевендиш ја покажал неговата способност за кратки хронометри, откако завршил трет на прологот, но не освоил ниедна етапа.

Една недела подоцна Кевендиш стигнал до петтата победа во сезоната со спринт на втората етапа на Џиро д’Италија. Следниот ден повторно бил во конкуренција за победа на третата етапа, но во спринтот возачот на Андрони Џокатоли-Венецуела Роберто Ферари агресивно ја сменил насоката на движење, допрел до него и Кевендиш паднал, а со тоа предизвикал целата група да застане. Помеѓу другите возачи во падот бил предводникот на трката Тејлор Фини (Аксент.џобс-Вилемс Веранда). Подоцна, Кевендиш објавил на Twitter дека Ферари треба да биде „засрамен поради оневозможувањето на носителите на розова, црвена и виножито маичките“.[155] Се опоравил од малите повреди и победил на етапите 5 и 13.[156][157] Кевендиш завршил на Џиро, но бил поразен во бодовниот пласман од возачот на Катјуша Хоаким Родригес за еден бод. Го освоил помалиот пласман Аѕури д’Италија и пласманот за борбеност на етапите.[158] Кевендиш настапил на Стер ЗЛМ Тур ГП Јан ван Хесвејк во средината на јуни. И покрај неуспехот да победи на ниедна од четирите, главно рамни, етапи, постојаноста во пласманите на етапите на Кевендиш му донело победа на трката - прва во неговата професионална кариера - со предност од осум секунди.[159]

Кевендиш ја освоил последната етапа на Тур де Франс 2012 на Шанзелизе по рекордна четврта година по ред.

Во јули, Кевендиш ја освоил втората етапа на Тур де Франс, негова 21. етапна победа на Тур.[160] Кевендиш бил во борба за уште една етапна победа на четвртата етапа, но бил учесник во големиот пад во последните 3 километри. Потоа, Кевендиш презел улога на поддршка за екипата, бидејќи Скај оделе на целокупна победа со Вигинс, поради што Кевендиш им носел вода на неговите колеги и дури бил на темпо на искачувањата низ Пиринеите.[161] Екипата му возвратила на Кевендиш за неговата работа преку помошта во достигнувањето на бегството на етапата осумнаесет, иако Кевендиш сам ги достигнал возачот на Рабобанк Луис Леон Санчес и Николас Роуш од Аг2р-Ла Мондијал во последните 200 метри и ја освоил својата 22. етапна победа на Тур, изедначувајќи се со Ленс Армстронг и Андре Дарижад.[162] Кевендиш ја освоил последната етапа на Тур де Франс на Шанзелизе по рекордна четврта година по ред и со тоа станал најуспешниот спринтер во историјата на Тур со дваесет и три етапни победи.[163] Исто така, станал првиот велосипедист кој победил на Шанзелизе во виножито маичка. Во текот на Тур, францускиот весник L’Equipe го именувал Кевендиш за најдобар спринтер на Тур де Франс на сите времиња.[164][165]

Главна цел на Кевендиш во сезоната била друмската трка на Олимписките игри, која се одржала шест дена по последната етапа на Тур де Франс. Силната британска екипа составена од Вигинс, Крис Фрум, Ијан Станард и Милар планирале да ја имаат контролата во нивни раце и да му дозволат на Кевендиш да учествува во спринтерска завршница на крајот на трката. Меѓутоа, екипата била приморана да постави темпо за мнозинството на трката, со само неколку други земји кои понудиле поддршка, и на последното искачување во кругот Бокс Хил била создадена голема група бегалци од околу трисесет возачи. И покрај најдобрите напори на Станард, Вигинс, Милар, Фрум и колегата од Скај Бернхард Ајзел, бегството не можело да биде достигнато, поради што Кевендиш завршил како дваесет и деветти, четириесет секунди зад победникот, Александар Винокуров од Казахстан.[166]

Кевендиш освоил три етапи на Трката околу Британија.[167]

На 18 октомври потпишал тригодишен договор со белгиската екипа Омега Парма-Квик Степ од сезоната 2013.[168]

2013

[уреди | уреди извор]
Кевендиш пред воведната етапа на Џиро д’Италија 2013, каде победил во мала група на возачи и ја достигнал неговата 11. поединечна етапна победа и негова 37. на Гранд Тур.

Кевендиш ја започнал сезоната 2013 со победа на воведната етапа на Тур де Сан Луис во Аргентина како негово деби со екипата Омега Парма-Квик Степ.[169] Потоа ја освоил Трката околу Катар, каде постигнал четири последователни етапни победи од вкупно шест етапи.[170] Во март ја освоил втората етапа на Три дена Де Пане.[171] Во април бил спречен во шансата за рекордна четврта победа на Шелдепрејс од бранителот на титулата Марсел Кител од Аргос-Шимано, завршувајќи на второто место; Омега Парма-Квик Степ помогнал да се достигне бегството, но не успеале во последниот километар, оставајќи го Кевендиш да го започне неговиот спринт на околу 200 метри пред крајот со околу дваесетина возачи.[172]

Во мај победил на воведната етапа на Џиро д’Италија, освојувајќи ја розовата маичка по третпат во неговата кариера.[173] Ја освоил и шестата етапа во масовен спринт на рамната етапа. Оваа победа го поместила над Роберт Милар на врвот на списокот на британски професионални возачи на сите времиња на Cycling Weekly'.[174] Победил и на етапата 12, достигнувајќи ја својата 100. професионална победа и преземајќи ја црвената маичка по третпат на трката.[175] Следниот ден совршено ја испланирал неговата завршница и победил на етапата 13, негова четврта на трката во 2013. Неговата петта победа на Џиро ја освоил на последната етапа, преземајќи го бодовниот пласман на кој водел во голем дел од трката. Со тоа постигнување, Кевендиш станал само петти возач кој успеал да ги освои бодовните пласмани на сите три големи трки.[176]

На 23 јуни, Кевендиш го освоил националното друмско првенство, околу улиците на Глазгов. Го претекнал Дејвид Милар на правецот и се одржал пред Станард, кој се повратил иако имал дупната гума во претпоследниот круг, освојувајќи го сребрениот медал.[177]

Во јули, Кевендиш ја освоил петтата етапа на Тур де Франс, донесувајќи му ја 24. етапна победа на Тур. На целта бил поздравен од Андре Дерижад, претходниот носител на рекордот за најмногу етапни победи на Тур од страна на некој спринтер.[178] На единаесеттата етапа, поединечен хронометар од 33 километри, гледач го испрскал Кевендиш со урина.[179][180] На тринаесеттата етапа бил во бегство составено од 14 возачи на 30 километри пред целта, кога успеал да го претекне Петер Саган за победа на етапата, негова 25. кариерата на Тур.[181] Кон крајот на истиот месец, Кевендиш одлучил да вози на Трката околу Данска, каде ја освоил завршната етапа.[182]

Во септември, Кевендиш се вратил на велодромскиот велосипедизам по првпат од Олимписките игри во Пекинг, натпреварувајќи се на велодромот во Гент на Меѓународното првенство Белгија. Завршувајќи втор во скреч и трет во медисон со Овен Дул, Кевендиш не ги исполнил условите за Олимпијадата 2016 во Рио де Жанеиро, да заработи доволно бодови за да се пласира на Светскиот куп.[183]

На 18 септември, Кевендиш ја освоил четвртата етапа на Трката околу Британија, поминувајќи ги Елија Вивијани. Ја повторил победата три дена подоцна на седмата етапа, кога повторно го победил Италијанецот Елија Вивијани.

2014

[уреди | уреди извор]
Кевендиш на Трката околу Турција

Кевендиш имал слаб почеток во сезоната, одлучувајќи да не настапи на Џиро д’Италија. Негов најдобар резултат на класиците бил петтото место на Милано-Санремо. Освоил четири етапи и бодовниот пласман на Трката околу Турција.[184]

На првата етапа на Тур де Франс 2014, која се одржала во Јоркшир, Англија, Кевендиш паднал при контакт во последните секунди во спринтерската завршница. При падот го изместил десното рамо[185] и не возел на следната етапа.[186] Се вратил на Тур де л’Ен, каде останал без победи.[187] Потоа, покажал одредена форма на Тур ду Поату-Шарент, победувајќи на првите две етапи.[188] Кевендиш настапил на Трката околу Британија во септември, завршувајќи трет на првата етапа во Ливерпул и втор на завршната етапа во Лондон. На крај, неговата сезоната 2014 се покажала како една од најмалку успешните,[189] освојувајќи 11 трки и без етапни победи на големите трки.[190] Кевендиш ја завршил 2014 година со велодромски настапи, освојувајќи го второто место на Шест дена Гент[191] и победа на Шест дена Цирих,[192] обете трки со Илјо Кејсе, но подоцна ја отфрлил можноста да настапи на велодромските дисциплини на Летните олимписки игри 2016 поради друмски обврски.[190]

2015

[уреди | уреди извор]
Кевендиш на Ватенфал Класик 2015

За разлика од претходната година, Кевендиш имал успешен почеток на сезоната 2015, освојувајќи пет трки до средината на февруари, вклучувајќи две етапи, бодовниот и генералниот пласман на Трката Дубаи.[193][194] Во март, Кевендиш победил на Курне-Брисел-Курне, по вторпат во својата кариера.[195] Потоа, учествувал на Тирено-Адријатико, каде бил вклучен во голем пад на втората етапа поради Елија Вивијани.[196] Кевендиш настапил на Трката околу Турција каде освоил три етапи и бодовниот пласман пред Даниеле Рато.[197] Потоа, учествувал на Трката околу Калифорнија, покажувајќи добра форма со победа на четири етапи и бодовниот пласман пред победникот Петер Саган.[198] Настапот на Тур де Свис бил неуспешен бидејќи негово најдобро место било шестото на шестата етапа.[199] Ја освоил седмата етапа на Тур де Франс во спринтерска завршница.

На 16 август, Кевендиш се вратил на велодромскиот велосипедизам, здружувајќи ги силите со Бредли Вигинс за победа во медисон во првото коло на велосипедските серии Револушн на новоотворениот велодром во Дерби.[200] По првпат од Олимпијадата 2008, двоецот возел заедно на некоја трка.

На 29 септември било објавено дека Кевендиш потпишал за МТН Кубека — која ќе биде преименувана во Тим Дименжн Дата — за сезоната 2016, заедно со колегата Марк Реншо од Етикс-Квик Степ и Бернхард Ајзел, негов поранешен колега од ХТЦ и Скај. Главниот на екипата, Даг Рајдер, го опишал потпишувањето на Кевендиш како „голем чекор напред за екипата“.[201]

2016

[уреди | уреди извор]
Кевендиш на Париз-Рубе 2016

Во февруари, Кевендиш возел на Трката околу Катар по вторпат во својата кариера, освојувајќи ја воведната етапа и генералниот пласман. Изјавил дека негова цел за 2016 година биле олимписките игри, поради неговата желба за освојување медал, одбирајќи да вози на велодромските дисициплини, како омниум. Како подготовка настапил на Светското велодромско првенство; завршувајќи шести во омниум и победувајќи во медисон заедно со Вигинс.[202] Во април возел на Трката околу Хрватска, освојувајќи ја втората етапа.[203]

На 2 јули ја освоил воведната етапа на Тур де Франс во спринтерска завршница, освојувајќи ја својата 27. етапна победа и облекувајќи ја жолтата маичка за првпат.[204] Ја изгубил маичката следниот ден кога Саган ја освоил втората етапа.[205] Кевендиш ја освоил третата етапа во фото-завршница со Андре Грајпел, освојувајќи ја својата 28. победа и израмнувајќи го подвигот на Бернар Ино. Со оваа победа повел во бодовниот пласман.[206][207] Ја освоил шестата етапа во масовен спринт, пред Марсел Кител и Ден Меклеј, за зголемување на водството.[208] Саган повторно ја преземал зелената маичка од Кевендиш на десеттата етапа, кога Словакот бил дел од бегство кое издржало до крајот, завршувајќи втор зад Мајкл Метјус и освојувајќи го средниот спринт на етапата.[209] Кевендиш стигнал до неговата четврта етапна победа на Тур 2016 и негова 30. победа, на четиринаесеттата етапа, претекнувајќи ги Александер Кристоф и Саган на целта.[210] Се откажал од Тур на вториот ден за одмор пред планинските етапи, наведувајќи ја потребата за подготовка на Игрите во Рио.[211] На тие Игри, Кевендиш конечно освоил олимписки медал при неговиот трет обид, освојувајќи го сребрениот медал во омниум.

По Олимпијадата, се вратил на велодромот, здружувајќи се со Бредли Вигинс да вози на Шест дена Лондон. Двоецот тесно изгубил од Кени де Кетеле и Морено де Пау во завршните моменти на шестиот ден, завршувајќи на второто место во генералниот пласман.[212] Двоецот возел на Шест дена Гент, овојпат победувајќи ги Де Кетеле и Де Пау освојувајќи ја победата во генералниот пласман.[213]

2017

[уреди | уреди извор]

Откако немал победи на воведната трка во Дубаи,[214] Кевендиш ја освоил воведната етапа на Трката Абу Даби.[215] Во април му бил дијагностициран вирусот Епштајн-Бар, што го спречило да учествува на националните првенства.[216] Во интервју од 2021 година, Кевендиш изјавил дека неговото здравје било нарушено откако докторите му рекле дека може да тренира, иако вирусот уште бил активен во неговиот систем, доведувајќи да го намали внесот на храна поради постигнување на тежината за трките и на крајот да му се одрази на неговото душевно здравје и клиничка депресија.[217]

Кевендиш се вратил во форма за Тур де Франс 2017, но моменталниот светски првак Петер Саган наводно го принудил Кевендиш во заштитните огради во завршниот спринт на целта на четвртата етапа. Кевендиш се здобил со скршена лопатка, откако паднал на неговото десно рамо кое го изместил три години претходно и се повлекол од трката.[218][219] Саган подоцна бил дисквалификуван откако изгледало дека го удрил Кевендиш со лакт. Како одговор, Кевендиш изјавил дека бил пријателски со Саган но дека не бил „фан да го стави неговиот лакт“.[219] Роб Хејлс, поранешен професионален велосипедист, изјавил дека Кевендиш веќе одел кон заштитните огради пред Саган да го извади лактот. Исто така тврдел дека не се случил контакт помеѓу двајцата велосипедисти.[220] И други го делеле мислењето на Хејлс, изјавувајќи дека повеќе било вина на Кевендиш што се обидувал да влезе низ мал процеп отколку на Саган. Меѓутоа, организаторите на трката, изјавиле дека Саган „предизвикал сериозна опасност за некои од неговите колеги“ во спринтот.[221][222]

Кевендиш се вратил на трките во медисон на Шест дена Лондон.[223] По повлекувањето на Бредли Вигинс, се здружил со Питер Кенох,[224] и завршил втор на крај.[225]

2018

[уреди | уреди извор]
Кевендиш во 2018 година

Кевендиш ја започнал сезоната 2018 на Трката Дубаи, освојувајќи ја третата етапа. Потоа, настапил на Трката околу Оман, завршувајќи втор на воведната етапа.[226] Потоа ја започнал Трката Абу Даби, но паднал во неутралната зона на првата етапа. Паднал на скршеното рамо претходната година на Тур де Франс и морал да ја напушти трката.[227] Кевендиш се вратил на трките на Тирено-Адријатико, но имал уште еден пад при воведниот екипен хронометар. Кевендиш скршил ребро и и покрај тоа што се вратил на неговиот велосипед, го пропуштил временскиот лимит и не можел да ја продолжи трката.[228] Кевендиш бил подготвен за Милано-Санремо, но имал тежок пад во последните километри како групата се приближувала на Поџо ди Санремо. Скршил уште едно ребро, како и се здобил со исеченици, но и веројатна повреда на лигаментот на зглобот.[229]

Надежите на Кевендиш за освојување на етапа на Тур де Франс завршиле откако не успеал да влезе во временската рамка за 11. етапа. Кевендиш ја поминал целта еден час, пет минути и 33 секунди зад етапниот победник, Герајнт Томас, двојно повеќе од временската граница поставена на 31:27.[230] Кевендиш требало да вози на Европското друмско првенство. Меѓутоа, се повлекол од трката по совет на неговата медицинска екипа, поради бројни повреди рано во сезоната. Кевендиш изјавил дека било „неверојатно разочарувачки“.[231][232]

2019

[уреди | уреди извор]

Кевендиш се вратил на трки на Вуелта а Сан Хуан во Аргентина, откако не возел од август 2018 година. Завршил осми и подоцна изјавил дека било „убаво да биде назад во главната група“.[233]

Не бил избран за Тур де Франс поради нарушени односи со сопственикот на Тим Дименжн Дата Даглас Рајдер[234] и други здравствени проблеми од 2017 година. Како одговор, Кевендиш изјавил дека бил „апсолутно скршен“ да го пропушти Тур, на кој настапувал секоја година од 2007 година.[235][236] Даглас Рајдер изјавил дека „повеќе луѓе ја направиле таа одлука“ и дека „целата екипа била вклучена“. Меѓутоа, директорот на екипата за резултати, Ролф Алдаг, изјавил дека одлуката била направена од самиот Рајдер. Алдаг ги истакнал своите желби за вклучување на Кевендиш на Тур, но подоцна прифатил дека на крајот била одлука на сопственикот на екипата кој да биде вклучен во составот.[237] Алдаг го објавил своето заминување од екипата на крајот на сезоната во изјава на почетокот на септември.[238]

Кевендиш паднал на првата етапа на Трката околу Полска откако се допрел со тркалото на спора и остра кривина на околу 4 километри до целта; завршил на последното место.[239][240] Меѓутоа, успеал да заврши шести на третата етапа. На крајот ја напуштил трката на шестата етапа за да со насочи на Европското друмско првенство,[241][242] каде завршил на 31. место.[243]

Бил избран од екипата да го предводи составот на Трката околу Германија[244] и да вози на Трката околу Британија.[245]

На крајот на октомври, Кевендиш потпишал со Бахреин-Мекларен за сезоната 2020 заедно со Микел Ланда, Ваут Пулс и Дилан Тенс.[246] Објавата следела по успехот на Шест дена Лондон 2019, каде Кевендиш заедно со Овен Дул, завршил втор зад Елија Вивијани и Симоне Консони.[247][248]

2020

[уреди | уреди извор]

На почетокот на 2020 година, Кевендиш имал надежи дека ќе настапи во медисон на Летните олимписки игри 2020, но не бил избран во британската репрезентација за последното коло од Светскиот велодромски куп во Милтон, Канада или на Светското велодромско првенство во Берлин, со што не можел да настапи на Игрите.[249][250] Го имал својот прв настап за екипата Бахреин-Мекларен на Трката околу Саудиска Арабија во февруари 2020 година, каде му помогнал на колегата Фил Баухаус за две етапни победи и победа на трката, откако Кевендиш паднал двапати на втората етапа на трката.[251] Во текот на сезоната се менувал во возењето помеѓу спринтер и помошник за колегите, меѓутоа програмата за Кевендиш била нарушена од пандемијата на КОВИД-19. Подоцна не бил избран во составот на екипата за одложениот Тур де Франс 2020, Кевендиш рекол дека не се чувствува подготвен за Тур, поради недостиг на трки и поради особено тешката планинска рута на трката и го поддржал колегата Микел Ланда во обидот за жолтата маичка.[252] Возел на одложените калдрмисани класици есента, каде направил бројни бегства.[253] На Гент-Вевелгем изјавил во интервју со Sporza дека трката може да биде негова последна:[254] подоцна дообјаснил дека коментарот се однесувал на озборувањата за подоцнежните фламански класични трки кои биле откажани, што излегло дека не е случај: откако возел на Схелдепрејс, Трката околу Фландрија и Три дена Брухе-Де Пане објавил во интервју со Het Nieuwsblad дека го имал „(неговиот) најдобар тркачки месец во подолго време“ и означил дека сака да продолжи да се трка „уште неколку повеќе сезони“.[253]

2021

[уреди | уреди извор]
Кевендиш во зелената маичка како предводник на бодовниот пласман на Тур де Франс 2021

По извештаите дека ќе се повлече поради тешкотиите да обезбеди договор во екипа од Светската турнеја,[255] во декември 2020 година, Кевендиш објавил дека ќе се врати во Декојнинк-Квик Степ за сезоната 2021.[256] Неговиот договор бил за минимална плата од 40.000 евра (колку е за екипа во Светската турнеја) и морал да донесе сопствен спонзор во екипата.[217] Во април ги освоил првите четири професионални победи од 2018 година, освојувајќи ги етапите 2, 3, 4 и 8 на Трката околу Турција.[257][258][259][260] Во јуни остварил уште една победа на петтата и последна етапа на Трката околу Белгија, триумфирајќи пред групата составена од Кејлеб Јуан, Тим Мерлир, Паскал Акерман, Дилан Груневеген и Насер Бухани.[261] Колегата на Кевендиш, Сем Бенет имал исклучително нарушен однос со управата на екипата,[262] и кога Бенет бил отстранет од Тур де Франс 2021 по повреда на тренинг, Кевендиш бил поставен во екипата како водечки спринтер.[263] Ги освоил етапите 4, 6, 10 и 13 на Тур, со што стигнал до 34 етапни победи на Тур де Франс, изедначувајќи го рекордот по број на етапни победи со Еди Меркс.[264] На последната етапа на трката на Шанзелизе, Кевендиш пропуштил да победи, завршувајќи трет зад Ваут ван Ерт и Јаспер Филипсен, меѓутоа го освоил бодовниот пласман вторпат во неговата кариера, десет години откако го постигнал тоа во 2011 година.

Кевендиш бил поддржан од „најсилниот спринтерски воз на трката“[265] со Михаел Меркев како негов водечки човек.[266]

Сезоната на Кевендиш била наеднаш нарушена со пад на последната сезона во медисон на велодромската трка Шест дена Гент. Кевендиш близу го следел светскиот првак во медисон Ласе Норман Хансен, зад Гербен Тејсен и Кени де Кетеле. Тејсен се слизнал на патеката поради што Де Кетеле удрил во предното тркало на Хансен, со што обајцата Хансен и Кевендиш паднале. Кевендиш бил однесен на интензивна нега во болницата во Гент поради скршени ребра и дупнато белодробно крило.[267]

Во декември, Кевендиш го продолжил неговиот договор со екипата за уште една година.[268]

2022

[уреди | уреди извор]

Кевендиш ја отворил неговата сезона на Средниот Исток. На Трката околу Оман завршил втор на првата етапа зад Фернандо Гавирија. Следниот ден го освоил спринтот на втората етапа, преземајќи го водството во генералниот и бодовниот пласман. Ја завршил шестдневната трка со четврто место во бодовниот пласман откако му скратиле бодови по петтата етапа и откако бил блокиран од Максимилијано Ричезе во спринтот за шестата етапа.[269] На 21 февруари, Кевендиш ја освоил втората етапа на Трка ОАЕ 2022.[270]

На 16 март, Кевендиш станал првиот британски велосипедист кој го освоил италијанскиот класик Милано-Торино. Откако се тркал со просечна брзина од 44 км/ч на растојание од над 199 километри, Кевендиш ги претекнал Насер Бухани и Александер Кристоф освојувајќи ја неговата прва победа во Италија до 2014 година.[271]

Помалку од два месеци подоцна, на 8 мај, ја освоил третата етапа на Џиро д’Италија 2022 во Унгарија, негова 16. етапна победа на Џиро.[272] Ова му ја донело 53. етапна победа во кариерата на големите трки, со што бил на четири од Марио Чиполини и единаесет од Меркс на најмногу етапни победи на сите времиња.

На 26 јуни 2022 година, Кевендиш повторно го освоил националното друмско првенство, кое последен пат го освоил во 2013 година.[273]

Стил на возење

[уреди | уреди извор]

Кевендиш има агресивен стил на возење спореден со спринтер, кој турка кон заштитните огради.[274] На Тур де Франс 2009, бодовите, кои ги добил на средните спринтови на етапата 14 му биле одземени, откако било пресудено дека го истуркал Тор Хушовд преблиску до заштитните огради на патеката.[275] По деветнаесеттата етапа, изјавил дека бил „засрамен“ за неговите коментари околу „заслужниот“ носител на зелената маичка Хушовд. По етапата четири на Тур де Свис 2010, Кевендиш бил прогласен за виновен во падот, во кој учествувале тој и Хајнрих Хауслер во спринтот на крајот на етапата.[276] Падот предизвикал Хауслер, Арно Коајо и Лојд Мондори да се откажат од трката, поради нивните повреди, додека Кеведиш бил способен да продолжи.[277] Кевендиш добил триесет секунди казна и казна од 200 франци. Почетокот на следната етапа бил нарушен од некои возачи, кои протестирале на стилот и возењето на Кевендиш и изјавиле дека тоа било недостиг на почит од Кевендиш.[277]

Неговиот стил на возење предизвикал организаторите на критериумот Боксмер 2013 во Холандија да објават дека не е добредојден поради пад во текот на десеттата етапа на Тур де Франс, кога го истурал холандскиот возач Том Велерс во спринтерска завршница, при која Велерс паднал.[278] Уште еден пример за сомнителната грижа за безбедноста додека возел била забележана на воведната етапа на Тур де Франс 2014 кога предизвикал пад на Сајмон Геранс додека се обидувал да го оттурне од патот во текот на спринтот.[185] Во 2016 година, Кевендиш прифатил одговорност и се извинил за падот на јужнокорејскиот велосипедист Парк Санг-хон во дисциплината омниум на Олимпијадата, кога контакт помеѓу нив довел Парк да падне од неговиот велосипед.[279] По падот, Парк се онесвестил и не се мрдал, додека не му се укажала прва помош; на крајот бил изнесен со носилка.[280]

Кевендиш е опишуван како уверен, дури и арогантен.[281][282]

Во 2008 изјавил:

„ Кога новинарите на Тур де Франс ме прашуваат дали сум најдобар спринтер, јас им одговарам Да и тоа е гледано како ароганција, но доколку не ме прашаат, не би им кажал дека сум најдобар спринтер на светот.[274] “

Кевендиш има „фотографска“ меморија за деталите на трките. Во интервју од 2013 година со Џонатан Лиу, тој изјавил „ако извозам три круга на една патека можам да кажам каде се наоѓаат сите дупки“. Како тест, Џонатан го прашал да ја раскаже последната делница од неговата победа во Санремо пет години претходно. Му требале пет минути да го наброи секој детаљ во последните 10 километри. Ова е очигледна предност на Кевендиш во планирање на неговите трки.[283]

Личен живот

[уреди | уреди извор]
Марк Кевендиш на Трката околу Калифорнија 2010 со неговата автобиографија Boy Racer

На 5 октомври 2013 година, Кевендиш се оженил со манекенката Пета Тод во Лондон, со што станел потатко на нејзиниот син Финбар (р. 2006) од претходната врска.[284] Кевендиш и Тод заедно имаат три деца: Делајла, Фреј и Каспер.[285][286][287] Има три куќи: една на островот Ман, за која вели дека секогаш ќе биде неговиот вистински дом, куќа во Есекс која ја дели со неговата сопруга и куќа за тренирање во Карата, Тоскана, Италија.[288][289]

Во јануари 2015 година, Кевендиш го објавил создавањето на Rise Above Sportive, масовна велокрос трка која би се одржала во Честер и Северен Велс во август 2015 година.[290] Во ноември 2015 година добил почесен докторат од Честерскиот универзитет за неговиот придонес во велосипедизмот.[291] На Кевендиш му бил откриен вирус Епштејн-Бар во април 2017 година и поминал неколку месеци надвор од трките пред да се врати на Тур де Франс 2017.[292] Во август 2018 година повторно му бил откриен вирусот и се повлекол од тренинг и трки со цел да се одмори.[293] Се вратил на трки на Вуелта а Сан Хуан 2019 во Аргентина.[294]

Boy Racer

[уреди | уреди извор]

Во јуни 2009, била објавена неговата автобиографија, Boy Racer, која ја покривала неговата кариера дотогаш.[12][295] На конференцијата за печатот во Лондон, пред Тур де Франс 2009, Кевендиш објаснил дека книгата била „повеќе биографија на етапните победи од последниот Тур де Франс“, отколку автобиографија.[296] Негова „најголема мотивација за пишување автобиографија било да се објасни самиот себеси“, да се спротивстави на интерјуата дадени веднаш по трките.[296]

Во интервју со Cyclingnews.com, Кевендиш изјавил дека книгата ќе „предизвика некоја контроверза“ пред да изјави дека позитивна во однос на другите.[295] Книгата вклучувала многу настани вклучувајќи ја понудата за повеќе пари за да го напушти Тим Колумбија-Хај Роуд во 2008 година, која Кевендиш ја одбил; врските со екипите и возачите; и значајни моменти за него на некои трки.[297][298] Секое поглавје опишува етапа од Тур де Франс 2008, еден до четиринаесет, користејќи автобиографски моменти од животот на Кевендиш.[12]

Tour de Force

[уреди | уреди извор]

Во ноември 2021 година ја објавил Tour de Force: My history-making Tour de France, кое било за враќањето на Кевендиш со успех на Тур 2021.[217]

Достигнувања

[уреди | уреди извор]

Кевендиш е рангиран на делба на првото место на сите времиња на етапни победници на Тур де Франс со 34 победи и на третото место на сите времиња по бројот на етапни победи на големите трки со 53 победи.

2005
  • Ја освоил првата титула во медисон на Светското првенство во велодромски велосипедизам.[299]
2006
  • Ја освоил титулата во скреч на Комонвелтските Игри, донесувајќи го третиот златен медал за Островот Ман на Игрите.
2007
  • Го изедначил рекордот на Алесандро Петаки со 11 професионални победи во неговата деби сезона во 2007.[300]
2009
2010
2011
  • Се изедначил со Пјет Елибрант по најмногу победи на еднодневниот полукласик Шелдепрајс, со трета победа на трката во Антверпен.[306]
  • На Тур де Франс 2011 станал првиот британски возач, кој го освоил бодовниот пласман на Тур де Франс,[307]
  • Станал вториот британски возач - по Том Симпсон - кој ја освоил друмската трка на Светските друмски првенства UCI.
2012
  • Станал првиот возач, кој ја освоил завршната етапа на Шанзелизе на Тур де Франс, четири години по ред (2009–12).
  • Станал првиот носител на маичката виножито, кој ја освоил последната етапа на Тур де Франс.[308]
  • Станал најуспешниот спринтер во историјата на Тур де франс со неговата 23. етапна победа, освојувајќи најмногу етапни победи во масовни спринтови отколку било кој друг возач.[309]
2013
  • Го освоил вториот генерален пласман во неговата кариера на Трката околу Катар, со четири последователни етапни победи од вкупно шест етапи.[310]
  • Ја достигнал бројката од 100 професионални победи со победата на етапата 12 на Џиро д’Италија 2013.[311]
  • Го заокружил комплетот на бодовни пласмани на Гранд Тур трките со неговата победа во бодовниот пласман на Џиро д’Италија, станувајќи 5. возач во историјата кој успеал во тоа.[312]
2015
  • Ја освоил третата победа во неговата кариера на Трката Дубаи, освојувајќи две од четири етапи.[313]
2016
  • Ја освоил четвртата победа во неговата кариера на Трката околу Катар, освојувајќи една од петте етапи.[314]
  • Го заокружил комплетот на носени водечки маички на големите трки по освојување на воведната етапа на Тур де Франс.[315]
  • Стигнал до првиот олимписки медал, освојувајќи сребро во Рио 2016 во дисциплината омниум.
2021
  • Кевендиш ја освоил својата 50. етапна победа на големите трки, освојувајќи ја шестата етапа на Тур де Франс 2021.[316]
  • Кевендиш се изедначил со долго држениот рекорд на Еди Меркс за најмногу етапни победи на Тур де Франс.

Велодромски велосипедизам

[уреди | уреди извор]
2001
Национални јуниорски првенства
2. Бодовна трка
3. Скреч
2003
Национални јуниорски првенства
1. Кило
2. Скреч
2. Спринт
2004
Национални првенства
1. Екипна потера (со Пол Менинг, Крис Њутон & Том Вајт)
2. Медисон (со Ед Кленси)
Талент Куп
1. Медисон (со Герајнт Томас), Бремен
1. Медисон (со Мат Брамајер), Минхен
1. Револушн - Медисон (со Ед Кленси)
2005
1. Светско првенство - Медисон (со Роб Хејлс)
1. Европско првенство - Бодовна трка
Национални првенства
1. Екипна потера (со Ед Кленси, Стив Камингс & Герант Томас)
2. Скреч
Светски куп
2. Екипна потера (со Мат Брамајер, Ед Кленси & Том Вајт), Сиднеј
2. Екипна потера (со Роб Хејлс, Пол Менинг & Крис Њутон), Манчерстер
3. Медисон (со Том Вајт), Сиднеј
3. Медисон (со Роб Хејлс), Манчестер
2006
1. Комонвелтски игри - Скреч
3. Светски куп - Медисон (со Герант Томас), Сиднеј
2007
1. Револушн 16 - 15 км Скреч
2. Светски куп - Медисон (со Бредли Вигинс), Пекинг
2008
1. Светско првенство - Медисон (со Бредли Вигинс
1. Државно првенство - Медисон (со Питер Кенох
2011
1. Револушн 34 - 15 км Скреч
2014
1. Шест дена Цирих (со Илјо Кејсе)
2. Шест дена Гент (со Илјо Кејсе)
2015
1. Револушн Дерби - Медисон (со Бредли Вигинс
2016
1. Светско првенство - Медисон (со Бредли Вигинс
1. Шест дена Гент (со Бредли Вигинс)
1. Паневежис куп - Омниум
2. Олимписки омниум
2. Шест дена Лондон (со Бредли Вигинс)
2017
2. Шест дена Лондон (со Питер Кенох)
2019
2. Шест дена Лондон (со Овен Дул)

Друмски велосипедизам

[уреди | уреди извор]
2003
2. Британско јуниорско друмско првенство
2004 – Тим Персил
1. Етапа 1 Џирван трет ден
2005 – Тим Шпаркасе
1. Етапа 5 Трка околу Берлин
8. Трка околу Нирнберг
2006 – Тим Шпаркасе, Т-Мобајл Тим (1)
1. Бодовен пласман Трка околу Британија
1. Етапа 3 Курс де ла Солидарите Олимпик
1. Етапа 4 Трка околу Тирингија под 23 години
2. Трка околу Берлин
1. Етапа 3b
1. Етапа 4
4. Шпаркасен Џиро Бохум
7. Комонвелтски игри - друмска трка
2007 — Т-Мобајл Тим (11)
1. Схелдепрејс
Четири дена Динкерк
1. Бодовен пласман
1. Етапа 3
1. Етапа 6
Трка околу Британија
1. Бодовен пласман
1. Спринтерски пласман
1. Пролог
1. Етапа 1
Трка околу Данска
1. Бодовен пласман
1. Етапа 6
Енеко Тур
1. Бодовен пласман
1. Етапа 2
Волта а Каталуња
1. Етапа 2
1. Етапа 6
1. Етапа 4 Стер Електротур
2. Краен пласман Сиркуи Франко-Белж
1. Етапа 3
6. Меѓународно првенство Филаделфија
2008 — Тим Хај Роад (17)
1. Схелдепрејс
Тур де Франс
1. Етапа 5
1. Етапа 8
1. Етапа 12
1. Етапа 13
Џиро д’Италија
1. Етапа 4
1. Етапа 13
Трка околу Мисури
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1
1. Етапа 2
1. Етапа 6
Трка околу Ирска
1. Етапа 1
1. Етапа 2
1. Етапа 3
Три дена Де Пане
1. Етапа 2
1. Етапа 3a
1. Пролог Тур де Романди
1. Етапа 5 Стер Електротур
5. Национално друмско првенство
2009 — Тим Колумбија-Хај Роад (23)
1. Милано-Санремо
1. Шпаркасен Џиро Бохум
Тур де Франс
1. Етапа 2
1. Етапа 3
1. Етапа 10
1. Етапа 11
1. Етапа 19
1. Етапа 21
Џиро д’Италија
1. Етапа 1 (ТТТ)
1. Етапа 9
1. Етапа 11
1. Етапа 13
Трка околу Калифорнија
1. Спринтерски пласман
1. Етапа 4
1. Етапа 5
Три дена Де Пане
1. Бодовен пласман
1. Етапа 2
1. Етапа 3a
Тур де Свис
1. Етапа 3
1. Етапа 6
Трка околу Мисури
1. Етапа 1
1. Етапа 2
1. Етапа 7 Тирено-Адријатико
1. Етапа 2 Трка околу Ирска
4. Амстел Курасао Рејс
8. Светски ранкинг на UCI
9. Краен пласман Трка околу Катар
1. Етапа 4
1. Етапа 6
2010 — Тим ХТЦ-Колумбија (11)
Тур де Франс
1. Етапа 5
1. Етапа 6
1. Етапа 11
1. Етапа 18
1. Етапа 20
Вуелта а Еспања
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1 (ТТТ)
1. Етапа 12
1. Етапа 13
1. Етапа 18
1. Етапа 2 Волта а Каталуња
1. Етапа 2 Тур де Романди
1. Етапа 1 Трка околу Калифорнија
2. Класика де Алмерија
3. Копа Берноки
7. Комонвелтски игри - друмска трка
2011 — ХТЦ-Хајроад (12)
1. Светско друмско првенство
1. Схелдепрејс
1. Велосипедски класик Лондон-Сари
Тур де Франс
1. Бодовен пласман
1. Етапа 5
1. Етапа 7
1. Етапа 11
1. Етапа 15
1. Етапа 21
Џиро д’Италија
1. Етапа 1 (ТТТ)
1. Етапа 10
1. Етапа 12
Трка околу Британија
1. Етапа 1
1. Етапа 8б
1. Етапа 6 Трка околу Оман
2012 — Тим Скај (15)
1. Краен пласман Стер ЗЛМ Тур
1. Курне-Брисел-Курне
Тур де Франс
1. Етапа 2
1. Етапа 18
1. Етапа 20
Џиро д’Италија
1. Пласман Аѕури д’Италија
1. Најборбен возач
1. Етапа 2
1. Етапа 5
1. Етапа 13
Трка околу Британија
1. Етапа 3
1. Етапа 4
1. Етапа 8
1. Етапа 2 Тирено-Адријатико
1. Етапа 6 Трка околу Данска
6. Краен пласман Трка околу Катар
1. Етапа 3
1. Етапа 5
2013 — Омега Парма-Квик Степ (19)
1. Национално друмско првенство
1. Генерален пласман Трка околу Катар
1. Бодовен пласман
1. Етапа 3
1. Етапа 4
1. Етапа 5
1. Етапа 6
Џиро д’Италија
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1
1. Етапа 6
1. Етапа 12
1. Етапа 13
1. Етапа 21
1. Пласман Аѕури д’Италија
1. Пласман Најборбен возач
Тур де Франс
1. Етапа 5
1. Етапа 13
Награда за борбеност на етапа 13
Трка околу Британија
1. Етапа 4
1. Етапа 7
1. Етапа 8
1. Етапа 1 Тур де Сан Луис
1. Етапа 1 (ТТТ) Тирено-Адријатико
2. Схелдепрејс
3. Краен пласман Стер ЗЛМ Тур
6. Краен пласман Три дена Западна Фландрија
7. Краен пласман Трка околу Данска
1. Етапа 6
9. Милано-Санремо
10. Краен пласман Три дена Де Пане
1. Етапа 2
2014 — Омега Парма-Квик Степ (11)
Трка околу Турција
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1
1. Етапа 2
1. Етапа 4
1. Етапа 8
Тур ду Поату-Шарент
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1
1. Етапа 2
Трка околу Калифорнија
1. Етапа 1
1. Етапа 8
Тирено-Адријатико
1. Етапа 1 (ТТТ)
1. Етапа 6
1. Етапа 5 Волта ао Алгарве
1. Етапа 4 Тур де Свис
5. Милано-Санремо
5. Ватенфал Класик
2015 — Етикс-Квик Степ (14)
1. Генерален пласман Трка Дубаи
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1
1. Етапа 4
1. Курне-Брисел-Курне
1. Класика де Алмерија
Трка околу Калифорнија
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1
1. Етапа 2
1. Етапа 5
1. Етапа 8
Трка околу Турција
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1
1. Етапа 2
1. Етапа 7
1. Етапа 7 Тур де Франс
1. Етапа 7 Тур де Сан Луис
2. Национално друмско првенство
2016 — Тим Дименжн Дата (10)
1. Краен пласман Азиска турнеја на UCI
1. Краен пласман Трка околу Катар
1. Етапа 1
Тур де Франс
1. Етапа 1
1. Етапа 3
1. Етапа 6
1. Етапа 14
Трка Абу Даби
1. Бодовен пласман
1. Етапа 2
1. Етапа 4
1. Етапа 2 Трка околу Хрватска
1. Етапа 8 Трка околу Калифорнија
2. Светско друмско првенство
2. Национално друмско првенство
2. Схелдепрејс
6. Краен пласман Џиро ди Тоскана
6. Париз-Тур
2017 – Тим Дименжн Дата (1)
Трка Абу Даби
1. Бодовен пласман
1. Етапа 1
6. Гран при д’Изберг
8. Краен пласман Трка Дубаи
2018 – Тим Дименжн Дата (1)
1. Етапа 3 Трка Дубаи
2021 – Декојнинк-Квик Степ (10)
1. Минстерланд Џиро
Тур де Франс
1. Бодовен пласман
1. Етапа 4
1. Етапа 6
1. Етапа 10
1. Етапа 13
Трка околу Турција
1. Етапа 2
1. Етапа 3
1. Етапа 4
1. Етапа 8
1. Етапа 5 Трка околу Белгија
2. ГП Жан-Пјер Монсере
2. Елфстеденронд
3. Схелдепрејс
2022 – Квик-Степ Алфа Винил Тим (5)
1. Национално друмско првенство
1. Милано-Торино
1. Етапа 3 Џиро д’Италија
1. Етапа 2 Трка ОАЕ
1. Етапа 2 Трка околу Оман
2. Меморијал Рик ван Стенберген
3. Хејстсе Пејл

Распоред на резултатите на монументите

[уреди | уреди извор]

Извор:[317]

Монумент 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Милано-Санремо — — 1 89 52 СО 9 5 46 110 101 СО — — — —
Трка околу Фландрија — — — СО 110 — — — — — — — — СО — —
Париз-Рубе — — — — СО — — — — 30 — — — НСО — —
Лиеж-Бастоњ-Лиеж не настапил во текот на неговата кариера
Џиро ди Ломбардија
Класик 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Курне-Брисел-Курне — — — — — 1 NH — 1 — — — — — — —
Милано-Торино — — — — — — — — — — — — — — — 1
Гент-Вевелгем — 17 59 — 60 58 18 — СО — — — — 74 — —
Схелдепрејс 1 1 — — 1 — 2 — — 2 — — — 143 3 —
Хамбуршки класик — — — — — — — 5 66 — — — — НСО НСО —
Минстерланд Џиро — — — — — — — — — — 28 — — 1 —
Париз-Тур — — — — 42 — — — — 6 — — СО — — —

Распоред на резултатите на првенствата

[уреди | уреди извор]
2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Олимписки игри НСО — НСО 29 НСО — НСО — НСО
Светски првенства — — СО — — СО 1 СО СО — — 2 — — — — СО —
Национални првенства 15 — — 5 6 — — — 1 СО 2 2 21 СО 22 НСО СО 1

СО = се откажал; — = не учествувал; НСО = не се одржала

Распоред на резултатите на големите трки

[уреди | уреди извор]
2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Џиро ДНЕ 132 ДНФ ДНЕ ДНФ 145 127 ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ 145
Освоени етапи — 2 3 — 2 3 5 — — — — — — — — 1
Бодовен пласман — 4 — — — 2 1 — — — — — — — — 3
Тур ДНФ-8 ДНФ-14 131 154 130 142 148 ДНФ-2 142 ДНС-17 ДНС-5 ДНФ-11 — — 139 —
Освоени етапи 0 4 6 5 5 3 2 0 1 4 0 0 — — 4 —
Бодовен пласман — — 2 2 1 4 2 — 4 — — — — — 1 —
Вуелта ДНЕ ДНЕ ДНЕ 144 ДНФ-4 ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ ДНЕ
Освоени етапи — — — 3 0 — — — — — — — — — — —
Бодовен пласман — — — 1 — — — — — — — — — — — —
Легенда
1 Победник
2–3 Топ три
4–10 Топ десет
11– Друго место
ДНЕ Не учествувал
ДНФ-x Не завршил (се повлекол на етапа x)
ДСК Диквалификуван
Н/А Трката/пласманот не беше одржана
НР Нерангиран во овој пласман

Критериуми

[уреди | уреди извор]
2004
1. Трка околу Британија круг за поддршка
2005
1. Национално првенство во критериум
1. ГП Зилбер-Пилс
1. Клефе
2. Вестервалд
2. Бад Ојнхаузен
2006
2. Шпаркасен Џиро Бохум (Дерни)
2007
2. Ветерен (Дерни)
2008
1. РабоРонд Херлен
1. Ронд ван Маде
1. Нахт ван Пер
1. Херенталс
2. Алст
3. Профронд ван Стипхаут
2009
1. Драј ван де Кај
1. Профронд ван Алмело
1. Алст
1. Нахт ван Пер
1. Шпаркасен Џиро Бохум (Дерни)
1. Антверпен (Дерни)
2010
1. Велзер Шпаркасен Иненштат
1. Линц
2011
1. Профронд ван Стипхаут
1. Профронд ван Ватеринген
1. Волвертем (Еди Меркс
1. РабоРонд Херлен
2012
1. Нинове
1. Лак-Аудејос
1. Профронд ван Сурхејстервен
1. Осло
2. Бавикхове
2017
1. Саитама
2021
1. Руселаре

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „"Cannonball Cavendish" aims for new heights“. Tom Pilcher. Ројтерс. 3 July 2009.
  2. ↑ „„Манската ракета" Кевендиш во блиц на втората етапа“. ABC. 6 јули 2009. Посетено на 6 јули 2009.
  3. ↑ „Cav edged out by Guardini“. Sky Sports. 24 мај 2012. Посетено на 21 јуни 2012.
  4. ↑ „Mark Cavendish“. Омега Парма-Квик Степ. Decolef. Архивирано од изворникот на 16 March 2013. Посетено на 16 March 2013.
  5. ↑ 5,0 5,1 „Mark Cavendish Tour de France profile“. Архивирано од изворникот на 17 July 2016. Посетено на 19 July 2016.
  6. ↑ „Deceuninck - Quick-Step“. UCI.org. Меѓународен велосипедистички сојуз. Архивирано од изворникот на 1 January 2021. Посетено на 1 January 2021.
  7. ↑ Ryan, Barry (5 December 2020). „Mark Cavendish signs for Deceuninck-QuickStep for 2021 season“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 5 December 2020.
  8. ↑ „GREATEST ROAD SPRINTERS #1: MARK CAVENDISH“. Peloton Magazine. 13 February 2017. Архивирано од изворникот 16 January 2020.
  9. ↑ Kröner, Hedwig (21 December 2011). „The top ten sprinters of all time“. cyclingnews.com. Архивирано од изворникот 12 August 2019.
  10. ↑ The Observer, 18 July 2021, ‘Comeback kid’ Mark Cavendish poised to join Tour de France immortals.
  11. ↑ Parker, Ian (18 July 2021). „Tour de France 2021: Tadej Pogacar wins as Mark Cavendish just misses out on stage record“. independent.co.uk. Посетено на 19 July 2021.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Cavendish 2010.
  13. ↑ „Isle of Man hopes for Cavendish gold“. BBC News. 27 July 2012.
  14. ↑ 14,0 14,1 Procycling, UK, October 2008, p59
  15. ↑ L'Équipe, Франција, 19 јули 2008
  16. ↑ Moore 2012, стр. 39.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Birnie, Lionel (13 October 2011). „How Mark Cavendish conquered the world“. Cycling Weekly. Архивирано од изворникот 10 May 2018.
  18. ↑ „Race Results“ (PDF). iiga.org. Архивирано (PDF) од изворникот 4 March 2016. Посетено на 6 October 2019.
  19. ↑ „Island Games 2015: Who will be next to follow these stars?“. BBC. 26 June 2015. Архивирано од изворникот 29 July 2019.
  20. ↑ Moore 2012, стр. 47.
  21. ↑ Moore 2012, стр. 43.
  22. ↑ „British success in men's madison“. BBC Sport. BBC. 28 March 2005. Архивирано од изворникот 12 July 2012.
  23. ↑ „2005 European Track Championships“. Архивирано од изворникот на 2013-07-01. Посетено на 6 September 2019.
  24. ↑ „Mark Cavendish: Rider Profile“. Cycling Weekly. 1 March 2014. Архивирано од изворникот 10 March 2014.
  25. ↑ „Meeting the Manx Missile – Mark Cavendish MBE“. 13 March 2018. Архивирано од изворникот 29 December 2019.
  26. ↑ „Кевендиш покажал дека е најбрз во Берлин“. British Cycling. 6 јуни 2006. Архивирано од изворникот на 2009-02-14. Посетено на 2012-05-16.
  27. ↑ „Gold medallist supports velodrome“. BBC Sport. BBC. 23 December 2006. Архивирано од изворникот 28 May 2007.
  28. ↑ Sawford, Mal (19 March 2011). „2006 Commonwealth Games“. Cyclingnews.com. Архивирано од изворникот 25 October 2012.
  29. ↑ „Кевендиш до Трката на Британија“. T Mobile.
  30. ↑ „Mark Cavendish“. procyclingstats.com. Посетено на 8 September 2019.
  31. ↑ Декалуве, Брехт (24 август 2007). „Младиот класичен спринтер Кевендиш непобедлив“. Cyclingnews. Посетено на 22 јули 2011.
  32. ↑ „Гроте Шелдепрајс - Фландрија - 2007“. The-Sports.org. Посетено на 24 јули 2011.
  33. ↑ Фотерингем, Вилијам (10 мај 2007). „Cavendish steals limelight from fellow Briton Wiggins“. Гардијан. UK. Посетено на 22 јули 2011.
  34. ↑ Фотерингем, Вилијам (11 мај 2007). „Кевендиш го докажа неговото педигре со етапна победа“. Guardian. UK. Посетено на 22 јули 2011.
  35. ↑ „Волта а Каталуња, Етапа 2“. Cycling Quotient. 22 мај 2007. Посетено на 22 јули 2011.
  36. ↑ Cavendish doubles up
  37. ↑ ''Le Point'', 15 јули 2007 Архивирано на 30 септември 2007 г.. Lepoint.fr (2007-07-15).
  38. ↑ „Hoping for Happy Camping in Compeigne“. T Mobile.
  39. ↑ Марк Кевендиш (16 јули 2007). „'Мојата трка е готова. Се трудев да одам понатаму, но јас сум физички неподготвен за тоа.'“. The Guardian. UK.
  40. ↑ „Кевендиш ја оствари осмата сезонска победа“. Т-Мобајл.
  41. ↑ Фотерингем, Алесдер (6 October 2007). „Кевендиш го доби бројот 11 во 2007“. Cycling Weekly. Посетено на 22 јули 2011.
  42. ↑ „Резултати од етапа 2 на Енеко Тур“. Архивирано од изворникот на 2009-02-14. Посетено на 2012-05-16.
  43. ↑ Moore, Richard (27 March 2008). „Hayles exclusion takes shine off Wiggins gold“. The Guardian. Архивирано од изворникот 5 January 2014.
  44. ↑ Atkins, Ben; Stokes, Shane (29 March 2008). „Wiggins and Cavendish get the High Road over the Germans“. Cyclingnews.com. Архивирано од изворникот 11 November 2012.
  45. ↑ Кевендиш обезбеди етапна победа на Џиро 13 мај 2008; BBC Sport
  46. ↑ „Тур де Франс: Кралот на спринтот Кевендиш до првата британска етапна победа во пет години“. Daily Mail. UK. 9 јули 2008. Посетено на 21 јули 2011.
  47. ↑ Беван, Крис (10 јули 2008). „Кевендиш победил на петтата етапа на Тур де Франс“. BBC Sport.
  48. ↑ Фаранд, Стивен (12 јули 2008). „Кевендиш победил повторно во Тулуза“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  49. ↑ Фаранд, Стивен (17 јули 2008). „Кевендиш до трета победа на етапата 12“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  50. ↑ „Незапирливиот Марк Кевендиш“. BikeRadar. Архивирано од изворникот на 2012-04-08. Посетено на 21 јули 2011.
  51. ↑ „Кевендиш до четири етапни победи на Тур“. Eurosport. 18 јули 2008. Архивирано од изворникот 2008-07-29. Посетено на 18 јули 2008.
  52. ↑ Аласдер Фотерингем (19 јули 2008). „Кевендиш до својата четврта победа“. The Independent. UK.
  53. ↑ „Cavendish out of Tour de France“. BBC Sport. BBC. 20 July 2008. Посетено на 15 July 2009.
  54. ↑ „Cavendish out of Tour de France“. BBC. 20 July 2008. Посетено на 29 December 2019.
  55. ↑ Т-Мобајл го заврши нивното спонзорство и Колумбија го презеде тимот.
  56. ↑ ''sport.be'', 12 јули 2007 Архивирано на 14 јули 2014 г.. Sport.be.
  57. ↑ Fotheringham, Alasdair (20 August 2008). „Wiggins and Cav' miss out on Olympic Madison“. Cycling Weekly.
  58. ↑ Caroe, Charlie (30 September 2008). „Bradley Wiggins hasn't spoken to Mark Cavendish since Beijing Olympics“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот 25 October 2013.
  59. ↑ Chadband, Ian (23 July 2012). „Bradley Wiggins and Mark Cavendish fired up to banish their Beijing heartache“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот 24 July 2012.
  60. ↑ „Кевендиш и Вигинс го пропуштија медалот“. BBC Sport. 19 август 2008. Посетено на 19 август 2008.
  61. ↑ „Вигинс бара нов партнер за медисон“. BBC Sport. 22 октомври 2008. Посетено на 22 октомври 2008.
  62. ↑ Заборавениот човек Луис, Тим; The Observer; 23 ноември 2008
  63. ↑ Џонс, Енди (27 август 2008). „Кевендиш победи на првата етапа на Трката околу Ирска“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  64. ↑ Вин, Најџел (28 август 2008). „Кевендиш до втора етапа на Трката околу Ирска“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  65. ↑ Фотерингем, Аласдер (29 август 2008). „Три по ред етапи за Кевендиш во Ирска“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  66. ↑ „Извештај од трката. Трка околу Мисури Етапа 1: Кевендиш на патеката“. Road Bike Action Magazine. 7 септември 2009. Архивирано од изворникот на 2012-03-20. Посетено на 21 јули 2011.
  67. ↑ „Извештај од трката: Трка околу Мисури Етапа 2: Повторно Кевендиш!“. Road Bike Action Magazine. 8 септември 2009. Посетено на 21 јули 2011.
  68. ↑ „Tрка околу Мисури; Извештај од етапа 6 и слики“. Podium Cafe. 14 септември 2008. Посетено на 21 јули 2011.
  69. ↑ „Кевендиш го освоил прологот на Романди“. BBC Sport. 29 април 2008. Посетено на 15 јули 2009.
  70. ↑ Галагер, Брендан (3 јули 2009). „Тур де Франс 2009: Марк Кевендиш цели кон предизвика со Том Бонен за бодовниот пласман“. Telegraph. Лондон. Посетено на 23 јули 2011.
  71. ↑ „Калифорнија двоен успех за Кевендиш“. BBC Sport. 20 февруари 2009. Посетено на 6 април 2009.
  72. ↑ „Кевендиш ја освоил зелената маичка“. BBC Sport. 23 февруари 2009. Посетено на 6 април 2009.
  73. ↑ „Кевендиш именуван во велодромскиот тим на ВБ“. BBC Sport. 23 март 2009. Посетено на 6 април 2009.
  74. ↑ „Кевендиш остварил етапна победа во Италија“. BBC Sport. 17 март 2009. Посетено на 6 април 2009.
  75. ↑ „Кевендиш победи на Милано-Санремо“. BBC Sport. 22 март 2009. Посетено на 6 април 2009.
  76. ↑ „Кевендиш спринта за победа на Де Пане“. BBC Sport. 1 април 2009. Посетено на 6 април 2009.
  77. ↑ „Cavendish nabs historic Giro lead“. BBC News. 9 мај 2009. Посетено на 9 мај 2009.
  78. ↑ „Кевендиш освоил етапа во Швајцарија“. BBC. 15 јуни 2009. Посетено на 15 јуни 2009.
  79. ↑ „Етапа 6 Оберит-Бад Цурцах 177 км“. 19 јуни 2009. Архивирано од изворникот на 2009-06-19. Посетено на 20 јуни 2009.
  80. ↑ „Cavendish secures Swiss stage win“. BBC Sport. 18 јуни 2009. Посетено на 19 јуни 2009.
  81. ↑ Фаранд, Стивен (5 јули 2009). „Етапа 2 на Тур де Франс: Кевендиш победи во спринтот“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  82. ↑ Канинг, Ендру (6 јули 2009). „Кевендиш ја освоил втората етапа на Тур, додека Армстронг држи растојание од Контадор“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  83. ↑ „Марк Кевендиш ја освоил етапа 10 на Тур де Франс, додека борбата за зелената маичка се вжештува“. Guardian. UK. 14 јули 2009. Посетено на 21 јули 2011.
  84. ↑ „Cavendish surges to stage 11 win“. BBC Sport. 13 јули 2011. Посетено на 21 јули 2011.
  85. ↑ „Марк Кевендиш до петта етапна победа“. BikeRadar. Архивирано од изворникот на 2009-07-12. Посетено на 21 јули 2011.
  86. ↑ 86,0 86,1 „Контадор ја запечатил својата победа на Тур 2009“. BBC Sport. 26 јули 2009. Посетено на 21 јули 2011.
  87. ↑ „Супериорниот Кевендиш триумфирал повторно“. BBC Sport. 6 јули 2009. Посетено на 15 јули 2009.
  88. ↑ „Кевендиш го изедначил рекордот со победа“. BBC Sport. 15 јули 2009. Посетено на 15 јули 2009.
  89. ↑ „Embarrassed Cavendish apologises for outburst“. BBC Sport. 24 јули 2009. Посетено на 25 јули 2009.
  90. ↑ „Кевендиш освои етапа во Ирска“. BBC Sport. 22 август 2009. Посетено на 8 септември 2009.
  91. ↑ 91,0 91,1 „Кевендиш остварил значајна победа“. BBC Sport. 8 септември 2009. Посетено на 8 септември 2009.
  92. ↑ „Cavendish Retains Missouri Tourism Leader's Jersey with Stage 2 Triumph at 2009 Tour of Missouri“. Трка околу Мисури. 2009. Архивирано од изворникот на 2009-09-12. Посетено на 8 октомври 2009.
  93. ↑ „Болниот Кевендиш ја заврши Трката околу Мисури“. BBC Sport. 11 септември 2009. Посетено на 8 октомври 2009.
  94. ↑ „Cavendish withdraws from Worlds“. BBC Sport. 23 септември 2009. Посетено на 8 октомври 2009.
  95. ↑ Кевендиш ќе настапи на Рута дел Сол Архивирано на 19 јули 2011 г.. Velonews.competitor.com. 7 јули 2011.
  96. ↑ „Резултат“. Милано-Санремо 2010. Посетено на 22 јули 2011.
  97. ↑ Cavendish blasts Riccò; targets green jersey, will miss Hincapie Архивирано на 7 октомври 2012 г.. Velonews.competitor.com. 7 јули 2011.
  98. ↑ Худ, Ендру. (20 јануари 2010) Кевендиш цели кон Северните класици Архивирано на 20 јануари 2013 г.. Velonews.competitor.com. 7 јули 2011.
  99. ↑ „Етапна победа на Каталуња за Кевендиш“. BBC News. 23 март 2010. Посетено на 12 мај 2010.
  100. ↑ Мур, Ричард (30 април 2010). „Mark Cavendish pulled from Tour de Romandie after obscene gesture“. Guardian. UK. Посетено на 21 јули 2011.
  101. ↑ Кевендиш се извини за непристојниот поздрав. Cyclingnews.com (2010-04-30). 7 јули 2011.
  102. ↑ Форд, Бони (17 мај 2010). „Тоа е спринт, тоа е цел, тоа е Кевендиш“. ESPN. Посетено на 24 септември 2011.
  103. ↑ „Mark Cavendish pulls out of Tour of Switzerland“. BBC Sport. 17 јуни 2010. Посетено на 8 јули 2010.
  104. ↑ Murray, Alex (4 јули 2010). „Tour de France Stage One as it happened“. BBC News. Посетено на 24 септември 2011.
  105. ↑ Lewis, Tim (4 July 2010). „Mark Cavendish at heart of crash controversy“. The Guardian. London. Посетено на 24 септември 2011.
  106. ↑ Браун, Грегор (4 јули 2010). „Cavendish jeered by Sky fans following rough Tour finish“. Cycling News. Посетено на 24 септември 2011.
  107. ↑ „Марк Кевендиш со спринт до 11. етапна победа на Тур де Франс“. BBC Sport. BBC. 8 јули 2010. Посетено на 11 јули 2010.
  108. ↑ „Марк Кевендиш ја освоил втората етапна на Тур“. BBC Sport. BBC. 9 јули 2010. Посетено на 11 јули 2010.
  109. ↑ „Mark Cavendish claims controversial Tour de France win“. BBC Sport. BBC. 15 јули 2010. Посетено на 15 јули 2010.
  110. ↑ Беван, Крис (23 јули 2010). „Live text: Tour de France Stage 18“. BBC Sport. BBC. Посетено на 23 јули 2010.
  111. ↑ „Алберто Контадор ја запечати победата на третиот Тур де Франс“. BBC Sport. BBC. 25 јули 2010. Посетено на 25 јули 2010.
  112. ↑ „Alberto Contador seals third Tour de France victory“. BBC Sport. 25 јули 2010. Посетено на 25 јули 2010.
  113. ↑ „Поредок на Тур де Франс 2010“. Тур де Франс. Посетено на 24 септември 2011.
  114. ↑ Вин, Најџел (28 август 2010). „Кевендиш води на Вуелта по победата на екипниот хронометар на ХТЦ-Колумбија“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  115. ↑ Бирни, Лајонел (9 септември 2010). „Cavendish completes the set of grand tour stage wins“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  116. ↑ Carr, James (10 септември 2010). „Cavendish makes it two in a row at the Vuelta“. Cycling Weekly. Посетено на 21 јули 2011.
  117. ↑ Gallagher, Brendan (16 септември 2010). „Vuelta a España 2010: Mark Cavendish wins stage 18 as Vincenzo Nibali holds lead“. Telegraph. Лондон. Посетено на 21 јули 2011.
  118. ↑ Галагер, Брендан (19 септември 2010). „Марк Кевендиш го освоил бодовниот пласман, додека Винченцо Нибали генералниот“. Telegraph. Лондон. Посетено на 24 јули 2011.
  119. ↑ Бејкон, Елис (20 февруари 2011). „Кевендиш ја освои последната етапа на Трката околу Оман; Гесинк трката“. Cycling Weekly. Мускат, Оман: IPC Media Limited. Посетено на 21 јули 2011.
  120. ↑ „Марк Кевендиш победи на класикот Шелдепрејс по третпат“. BBC Sport. BBC. 6 април 2011. Посетено на 21 јули 2011.
  121. ↑ „Јохан ван Сумерен победи на класикот Париз-Рубе“. BBC Sport. BBC. 10 април 2011. Посетено на 24 септември 2011.
  122. ↑ Галагер, Брендан (17 мај 2011). „Марк Кевендиш спринташе за победа на етапата десет, додека Алберто Контадор го задржа водството во генералниот пласман“. The Telegraph. Telegraph Media Group Limited. Посетено на 21 јули 2011.
  123. ↑ „Марк Кевендиш се откажува од Џиро д'Италија 2011 по победата“. BBC Sport. BBC. Посетено на 11 април 2011.
  124. ↑ „Манскиот велосипедист Марк Кевендиш одликуван од Кралицата“. BBC Sport. BBC. 11 јуни 2011. Посетено на 11 јуни 2011.
  125. ↑ Алејн, Ричард (11 јуни 2011). „Honours awards for a sporting line-up“. The Telegraph. Telegraph Media Group Limited. Посетено на 11 јуни 2011.
  126. ↑ „Тур де Франс 2011: Марк Кевендиш победи на петтата етапа“. BBC Sport. BBC. 6 јули 2011. Посетено на 6 јули 2011.
  127. ↑ „Тур де Франс: Вигинс падна, Кевендиш освои етапа“. BBC Sport. BBC. 9 јули 2011. Посетено на 9 јули 2011.
  128. ↑ „Енди Шлек ја обезбеди победата на етапата 18“. BBC Sport. BBC. 21 јули 2011. Посетено на 24 јули 2011.
  129. ↑ Гленденинг, Бери (22 јули 2011). „Тур де Франс: етапа 19 - како се случуваше“. The Guardian. Guardian News and Media Limited. Посетено на 24 јули 2011.
  130. ↑ Кренер, Хедвиг (21 јули 2011). „Кевендиш изгуби 20 бода на кралската етапа на Тур де Франс“. Future Publishing Limited. Посетено на 21 јули 2011.
  131. ↑ „Марк Кевендиш ја освои исторската зелена маичка“. BBC Sport. BBC. 24 јули 2011. Посетено на 24 јули 2011.
  132. ↑ Рајан, Бери (27 јули 2011). „Кевендиш го фрла погледот на Светските првенства“. Future Publishing Limited. Посетено на 22 септември 2011.
  133. ↑ „Кевендиш спринташе пред Мекјуан во Волвертем“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. 30 јули 2011. Посетено на 22 септември 2011.
  134. ↑ „Кевендиш прв во Ватерингсе“. Future Publishing Limited. 28 јули 2011. Посетено на 22 септември 2011.
  135. ↑ „Екипата на Марк Кевендиш се растура“. BBC Sport. BBC. 4 август 2011.
  136. ↑ „Марк Кевендиш одлучува за екипа за 2012“. BBC Sport. BBC. 2 август 2011.
  137. ↑ Вилијамс, Оли (14 август 2011). „Марк Кевендиш победи на пробната друмска трка за Летните олимписки игри 2012“. BBC Sport. BBC. Посетено на 2 септември 2011.
  138. ↑ Вин, Најџел (23 август 2011). „Кевендиш се откажа од Вуелта а Еспања“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. Посетено на 2 септември 2011.
  139. ↑ Бул, Ник (5 септември 2011). „Кевендиш потврден за Трката околу Британија“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. Посетено на 22 септември 2011.
  140. ↑ „Британецот Марк Кевендиш победи на етапата еден за ХТЦ-Хајроуд“. BBC Sport. BBC. 11 септември 2011. Посетено на 22 септември 2011.
  141. ↑ Вин, Најџел (18 септември 2011). „Бом ја освои Трката околу Британија, додека Кевендиш победи на последната етапа“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. Посетено на 22 септември 2011.
  142. ↑ Вилијамс, Оли (25 септември 2011). „Марк Кевендиш и Британија победија на друмската трка“. BBC Sport. BBC. Посетено на 25 септември 2011.
  143. ↑ Гладстон, Хју (25 септември 2011). „Марк Кевендиш победи на Светските друмски првенства“. Cycling Weekly. Копенхаген: IPC Media Limited. Посетено на 26 септември 2011.
  144. ↑ „Марк Кевендиш објави дека се префрла во Тим Скај“. BBC Sport. BBC. 11 октомври 2011. Посетено на 11 октомври 2011.
  145. ↑ „Тим Скај потпиша со Ајзел“. Sky Sports. BSkyB. 11 октомври 2011. Посетено на 11 октомври 2011.
  146. ↑ „Марк Кевендиш победи во трката скреч по враќањето на велодромот“. BBC Sport. BBC. 20 ноември 2011. Посетено на 21 ноември 2011.
  147. ↑ Фотерингем, Вилијам (20 ноември 2011). „Mark Cavendish saddles up for a year when second will be failure“. The Guardian. Guardian News and Media Limited. Посетено на 21 ноември 2011.
  148. ↑ „Cavendish in Green named Most Inspirational Sportsman of the Year“. Jaguar Academy of Sport. 28 ноември 2011. Архивирано од изворникот на 2012-04-24. Посетено на 14 мај 2012.
  149. ↑ „Спортска личност на годината 2011: Марк Кевендиш ја освои наградата на ББС“. BBC Sport. BBC. 22 декември 2011. Посетено на 22 декември 2011.
  150. ↑ „Марк Кевендиш ја освои првата победа за Тим Скај на Трката околу Катар“. BBC Sport. BBC. 7 февруари 2012. Посетено на 7 февруари 2012.
  151. ↑ „Марк Кевендиш ја освои петтата етапа на Трката околу Катар за Тим Скај“. BBC Sport. BBC. 9 февруари 2012. Посетено на 9 февруари 2012.
  152. ↑ „Марк Кевендиш падна додека Том Бонен победи на Трката околу Катар“. BBC Sport. BBC. 10 февруари 2012. Посетено на 10 февруари 2012.
  153. ↑ Тарнер, Џонатан (26 февруари 2012). „Кев херој во Курне“. Тим Скај. BSkyB. Архивирано од изворникот на 2012-04-09. Посетено на 26 февруари 2012.
  154. ↑ Мекграт, Енди (18 март 2012). „Лош ден за Кевендиш на Милано-Санремо“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. Посетено на 18 март 2012.
  155. ↑ Браун, Грегор (7 мај 2012). „Ферари треба да биде засрамен за спринтот на Џиро, вели Кевендиш“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. Посетено на 14 мај 2012.
  156. ↑ „Марк Кевендиш победи на етапата пет во спринтерска завршница“. BBC Sport. BBC. 10 мај 2012. Посетено на 14 мај 2012.
  157. ↑ Мекграт, Енди (18 мај 2012). „Cavendish makes it three at the Giro“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. Посетено на 19 мај 2012.
  158. ↑ Браун, Грегор. „Судиите на Џиро дисквалификуваа спринтери поради држење на екипните автомобили“. Cycling Weekly. IPC Media Limited. Посетено на 28 мај 2012.
  159. ↑ „Кевендиш победи на Стер ЗЛМ Тур“. Future Publishing Limited. Посетено на 17 јуни 2012.
  160. ↑ „Марк Кевендиш дојде до 21. етапна победа на Тур“. BBC Sport. BBC. 2 јули 2012. Посетено на 2 јули 2012.
  161. ↑ Вилијамс, Ричард (17 јули 2012). „Mark Cavendish puts yellow jersey before green glory“. The Guardian. По, Франција: Guardian News and Media Limited. Посетено на 23 јули 2012.
  162. ↑ „Mark Cavendish storms to 22nd stage win“. BBC Sport. BBC. 20 јули 2012. Посетено на 20 јули 2012.
  163. ↑ „Бредли Вигин победи на Тур де Франс“. BBC Sport. BBC. 22 јули 2012. Посетено на 22 јули 2012.
  164. ↑ Gallagher, Brendan (22 јули 2012). "Tour de France 2012: Mark Cavendish sets stage perfectly for Olympic road race glory". The Telegraph. 23 јули 2012
  165. ↑ Fotheringham, Alasdair (23 July 2012). "Tour de France: Mark Cavendish enters history as best-ever Tour sprinter". The Independent. 23 јули 2012
  166. ↑ „Mark Cavendish's Olympic bid fails as Alexandre Vinokourov wins gold“. BBC Sport. BBC. 28 јули 2012. Посетено на 11 јануари 2012.
  167. ↑ „Jonathan Tiernan-Locke wins race“. BBC Sport. BBC. 16 септември 2012. Посетено на 16 септември 2012.
  168. ↑ „Возачот на Тим Скај Марк Кевендиш преминува во Омега Парма-Квик Степ“. BBC Sport. BBC. 18 октомври 2012. Посетено на 18 октомври 2012.
  169. ↑ Бенсон, Даниел (21 јануари 2013). „Кевендиш победи на воведната етапа на Тур де Сан Луис“. Cycling News. Future Publishing Limited. Архивирано од изворникот на 2013-01-24. Посетено на 22 јануари 2013.
  170. ↑ Рајан, Бери (8 февруари 2013). „Трка околу Катар: Кевендиш победи на последната етапа и ја освои трката“. Cycling News. Future Publishing Limited. Посетено на 9 февруари 2013.
  171. ↑ Скот-Елиот, Робин (28 март 2013). „Марк Кевендиш освои етапа на Три дена Де Пане“. The Independent. Independent Print Limited. Посетено на 3 април 2013.
  172. ↑ Decaluwé, Brecht (3 април 2013). „Кител спринташе за победа на Шелдепрејс“. Cycling News. Future Publishing Limited. Посетено на 3 април 2013.
  173. ↑ Вин, Најџел (6 мај 2013). „Марк Кевендиш победи на воведната етапа на Џиро д'Италија во Неапол“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 5 мај 2013.
  174. ↑ Вин, Најџел; Бирни, Лајонел (9 мај 2013). „Марк Кевендиш е најдобриот британски велосипедист“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 9 мај 2013.
  175. ↑ „Mark Cavendish wins Giro d'Italia stage but Wiggins struggles“. BBC Sport. Лондон: BBC. 16 мај 2013. Посетено на 16 мај 2013.
  176. ↑ Andrew Hood (26 мај 2013). „Mark Cavendish caps stellar 2013 Giro d'Italia with 5th stage win, points jersey“. VeloNews. Competitor Group, Inc. Архивирано од изворникот на 2013-06-07. Посетено на 27 мај 2013.
  177. ↑ „Марк Кевендиш ја освоил првата друмска трка во Глазгов“. BBC Sport. Лондон: BBC. 23 јуни 2013. Посетено на 23 јуни 2013.
  178. ↑ Ингл, Шон (4 јули 2013). „Марк Кевендиш ја освоил петтата етапа во Марсеј на Тур де Франс“. The Guardian. Лондон: Guardian Media Group. Посетено на 4 јули 2013.
  179. ↑ Мет Слејтер (10 јули 2013). „Tour de France: Mark Cavendish has urine thrown at him“. Посетено на 8 септември 2013.
  180. ↑ Вилијам Фотерингем (10 јули 2013). „Mark Cavendish sprayed with urine during Tour de France time trial“. Посетено на 8 септември 2013.
  181. ↑ „Марк Кевендиш спринташе за 25. етапна победа“. BBC Sport. Лондон: BBC. 12 јули 2013. Посетено на 17 јули 2013.
  182. ↑ Вин, Најџел (4 август 2013). „Марк Кевендиш победи на последната етапа на Трката околу Данска“. Cycling Weekly. Лондон: IPC Media. Посетено на 5 август 2013.
  183. ↑ Cav back on track: Cycling Weekly dated Thursday September 12, 2013
  184. ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2014-04-28. Посетено на 2014-10-17.
  185. ↑ 185,0 185,1 „Кевендиш има изместено рамо, ќе се извини на Геранс за предизвиканиот пад“. Cyclingtips.com.au. 6 јули 2014. Посетено на 7 јули 2014.
  186. ↑ „Марк Кевендиш надвор од Тур де Франс“. Cycling News. 6 јули 2014.
  187. ↑ „Марк Кевендиш ќе се врати од повредата со настап на Тур де л'Ен следната недела“. Pulse.ng. 2014 Pulse.ng. 6 август 2014. Посетено на 6 август 2014.
  188. ↑ „Марк Кевендиш победи повторно на втората етапа на Тур де Поату-Шарент“. The Guardian. 2014 Guardian News and Media Limited. 27 август 2014. Посетено на 5 септември 2014.
  189. ↑ Кери, Том (4 февруари 2015). „Mark Cavendish wins stage one of Tour of Dubai, and is 'super happy' with his form“. Лондон: Daily Telegraph. Посетено на 18 февруари 2015.
  190. ↑ 190,0 190,1 Виндзор, Ричард. „Mark Cavendish: not finished yet“. Cycling Weekly. Посетено на 18 февруари 2015.
  191. ↑ „Гент, Шест дена 2014“. Cycling Archives. Посетено на 2 март 2015.
  192. ↑ „Цирих, Шест дена 2014“. Cycling Archives. Посетено на 2 март 2015.
  193. ↑ „Mark Cavendish: Final-stage win secures Tour of Dubai victory“. BBC Sport. Посетено на 18 февруари 2015.
  194. ↑ „Mark Cavendish: Almeria Classic victory is fifth win of 2015“. BBC Sport. Посетено на 18 февруари 2015.
  195. ↑ „Cavendish sprints to Kuurne-Brussel-Kuurne win“. Cyclingnews.com. 1 март 2015. Посетено на 1 март 2015.
  196. ↑ Стјуарт Кларк (12 март 2015). „Debusschere wins Tirreno-Adriatico stage two as Cavendish caught up in crash“. Cycling Weekly. IPC Media Sports & Leisure network. Посетено на 12 март 2015.
  197. ↑ „Tour of Turkey: Mark Cavendish wins sprinter's jersey“. BBC Sport. Посетено на 21 мај 2015.
  198. ↑ „Tour of California: Peter Sagan wins by three seconds overall“. BBC Sport. Посетено на 21 мај 2015.
  199. ↑ „Sagan wins a second Suisse stage, Pinot keeps yellow jersey“. VeloNews. Competitor Group, Inc. 18 јуни 2015. Архивирано од изворникот на 2015-06-18. Посетено на 18 јуни 2015.
  200. ↑ http://www.bbc.co.uk/sport/0/cycling/33953676
  201. ↑ О’Ши, Садб (29 септември 2015). „Mark Cavendish joins Team Dimenson Data for 2016“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Архивирано од изворникот на 2015-11-20. Посетено на 29 септември 2015.
  202. ↑ Луис, Ејми (6 март 2016). „Sir Bradley Wiggins, Mark Cavendish and Laura Trott win world titles“. BBC Sport. BBC. Посетено на 5 јули 2016.
  203. ↑ „Mark Cavendish takes Tour of Croatia lead by winning stage two“. Sky Sports. Sky plc. 20 април 2016. Посетено на 5 јули 2016.
  204. ↑ „Tour de France: Mark Cavendish in yellow jersey after stage one victory“. BBC Sport. BBC. 2 јули 2016. Посетено на 2 јули 2016.
  205. ↑ „Tour de France: Peter Sagan wins stage two to take yellow jersey“. BBC Sport. BBC. Посетено на 4 јули 2016.
  206. ↑ „Tour de France 2016 day three: Mark Cavendish wins stage“. theguardian.com. Guardian Media Group. 4 јули 2016. Посетено на 5 јули 2016.
  207. ↑ „Tour de France: Mark Cavendish claims 28th stage win in photo finish“. BBC Sport. BBC. Посетено на 5 јули 2016.
  208. ↑ Фотерингем, Вилијам (7 јули 2016). „Mark Cavendish 'looking to win more' with Tour de France record in sight“. The Guardian. Посетено на 8 јули 2016.
  209. ↑ Виндзор, Ричард (12 јули 2016). „Michael Matthews beats Peter Sagan to Tour de France stage 10 win“. Cycling Weekly. Посетено на 19 јули 2016.
  210. ↑ Бенсон, Даниел (16 јули 2016). „Tour de France: Cavendish wins stage 14 in Villars-les-Dombes“. cyclingnews.com. Посетено на 19 јули 2016.
  211. ↑ О’Ши, Садб (19 јули 2016). „Mark Cavendish leaves Tour de France to focus on Olympic Games“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 19 јули 2016.
  212. ↑ Elton-Walters, Jack (30 October 2016). „London Six Day: Defending champions snatch last gasp victory from Cavendish and Wiggins“. cyclingweekly.com. Архивирано од изворникот 16 September 2017.
  213. ↑ „Gent Six Day: Wiggins and Cavendish claim overall in thrilling Madison finale“. cyclingnews.com. 20 November 2016. Архивирано од изворникот 23 June 2019.
  214. ↑ Чарлс, Ендрус. „Mark Cavendish happy with form despite not managing Dubai Tour stage win“. Sky Sports. Посетено на 23 февруари 2017.
  215. ↑ „Mark Cavendish remporte la première étape du Tour d'Abu Dhabi au sprint“ (француски). L'Equipe. Посетено на 23 февруари 2017.
  216. ↑ „Mark Cavendish DIagnosed with Epstein-Barr virus“ (англиски). The Guardian. Посетено на 2 јули 2017.
  217. ↑ 217,0 217,1 217,2 Liew, Jonathan (21 November 2021). „Mark Cavendish: 'I knew I could be top again'“. theguardian.com. Посетено на 24 December 2021.
  218. ↑ Fotheringham, William. „Mark Cavendish out of Tour and Peter Sagan disqualified after horror crash“. The Guardian. Guardian News and Media Ltd. Архивирано од изворникот 4 July 2017. Посетено на 6 July 2017.
  219. ↑ 219,0 219,1 „Tour de France 2017: Peter Sagan appeals against disqualification over Mark Cavendish crash“. BBC. 4 July 2017. Архивирано од изворникот 4 January 2019.
  220. ↑ „Sagan was unlucky. Cavendish was already heading to the barriers“. BBC. 4 July 2017. Архивирано од изворникот 9 August 2017.
  221. ↑ „Peter Sagan Falls Victim to the Black Box of European Sport Governance“. Forbes. Архивирано од изворникот 13 April 2019. Посетено на 10 September 2019.
  222. ↑ Robertshaw, Henry (10 September 2019). „Peter Sagan disqualified from Tour de France“. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Архивирано од изворникот 6 July 2017.
  223. ↑ Nigel Wynn (9 March 2017). „Mark Cavendish to ride 2017 Six Day London“. Cycling Weekly. Архивирано од изворникот 30 June 2017.
  224. ↑ „Mark Cavendish and Peter Kennaugh team up for Six Day London event“. BBC. 24 October 2017. Архивирано од изворникот на 21 February 2018. Посетено на 21 February 2018.
  225. ↑ „Six Day London: Mark Cavendish and Peter Kennaugh win madison event“. BBC. 27 October 2017. Архивирано од изворникот на 21 February 2018.
  226. ↑ „Mark Cavendish continues busy February with Abu Dhabi Tour“. cyclingnews.com. 20 февруари 2018. Архивирано од изворникот на 21 февруари 2018. Посетено на 21 февруари 2018.
  227. ↑ Рајан, Бери (21 февруари 2018). „Cavendish crashes out of Abu Dhabi Tour“. cyclingnews.com. Архивирано од изворникот на 21 февруари 2018. Посетено на 21 февруари 2018.
  228. ↑ Вијас, Хардик (8 март 2018). „Cavendish suffers fractured rib in crash at Tirreno-Adriatico“. Reuters. Архивирано од изворникот на 2018-06-29. Посетено на 14 јули 2018.
  229. ↑ „Mark Cavendish fractures rib after heavy crash in Milan-San Remo“. BBC. BBC. 17 март 2018. Посетено на 14 јули 2018.
  230. ↑ Прето, Жилиен; Дејвис, Тоби (18 јули 2018). „Cycling: Cavendish Out of Tour De France After Failing to Make Time Cut“. The New York Times (англиски). Посетено на 20 јули 2018.
  231. ↑ „European Championships: Mark Cavendish withdraws from GB road team“. BBC. 9 August 2018. Архивирано од изворникот 4 September 2019.
  232. ↑ „British Cycling has today confirmed that Mark Cavendish has been advised by his medical team to withdraw from the Glasgow 2018 European Championships“. britishcycling.org.uk. 9 August 2018. Архивирано од изворникот 4 September 2019.
  233. ↑ „Mark Cavendish says it's 'nice to be back in the mix' after race return“. BBC. 29 January 2019. Архивирано од изворникот 11 February 2019.
  234. ↑ „Team Dimension Data“. letour.fr. Архивирано од изворникот 10 July 2019. Посетено на 4 September 2019.
  235. ↑ Cary, Tom (2 July 2019). „Mark Cavendish not selected by Dimension Data for the Tour de France“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот 4 July 2019.
  236. ↑ „Tour de France 2019: Mark Cavendish 'heartbroken' by omission“. BBC. 2 July 2019. Архивирано од изворникот 31 August 2019. Посетено на 31 August 2019.
  237. ↑ Cary, Tom (6 July 2019). „Mark Cavendish's Tour de France non-selection: Dimension Data performance director could quit race amid fallout“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот 4 September 2019.
  238. ↑ „Rolf Aldag to part ways with Dimension Data at end of season“. cyclingnews.com. 4 September 2019. Архивирано од изворникот 3 September 2019.
  239. ↑ „Late crash knocks Mark Cavendish from Tour de Pologne sprint“. cyclingnews.com. 3 August 2019. Архивирано од изворникот 31 August 2019.
  240. ↑ „Tour de Pologne 2019 – Mark Cavendish Crash“. 3 August 2019. Архивирано од изворникот на 2022-12-02. Посетено на 2022-12-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  241. ↑ „Late crash knocks Mark Cavendish from Tour de Pologne sprint“. cyclingnews.com. Архивирано од изворникот 31 August 2019. Посетено на 31 August 2019.
  242. ↑ Fotheringham, Alasdair. „Cavendish quits Tour de Pologne for European Road Race Championships“. cyclingnews.com. Архивирано од изворникот 31 August 2019. Посетено на 31 August 2019.
  243. ↑ „4th European Continental Championships – Road Race (CC)“. procyclingstats.com. Архивирано од изворникот 11 August 2019. Посетено на 8 September 2019.
  244. ↑ „Deutschland Tour: Mark Cavendish to lead Dimension Data“. BBC. 29 August 2019. Архивирано од изворникот 31 August 2019.
  245. ↑ „Mark Cavendish to race Tour of Britain“. Cycling News. 3 September 2019.
  246. ↑ „Mark Cavendish joins Team Bahrain Merida for 2020 season“. BBC. 25 October 2019. Архивирано од изворникот 25 October 2019.
  247. ↑ Gray, James (26 October 2019). „Brits close in on Six Day glory“. eurosport.co.uk. Архивирано од изворникот 29 October 2019.
  248. ↑ „SIX DAY LONDON RESULTS“. sixday.com. Архивирано од изворникот 10 September 2019. Посетено на 27 October 2019.
  249. ↑ „Mark Cavendish's chances of competing in Tokyo 2020 Olympics recede following World Cup omission“. cyclingnews.com. 16 January 2020. Посетено на 19 July 2021.
  250. ↑ „Mark Cavendish's Olympic dreams over after missing out on Track Worlds“. cyclingnews.com. 10 February 2020. Посетено на 19 July 2021.
  251. ↑ Fletcher, Patrick (13 February 2020). „Mark Cavendish's Tour de France spot depends on WorldTour victories, Ellingworth suggests“. cyclingnews.com. Посетено на 19 July 2021.
  252. ↑ „Mark Cavendish: I'm not ready for the Tour de France“. cyclingnews.com. 13 February 2020. Посетено на 19 July 2021.
  253. ↑ 253,0 253,1 „Mark Cavendish wants to carry on 'for a few more seasons'“. cyclingnews.com. 22 October 2020. Посетено на 19 July 2021.
  254. ↑ Frattini, Kirsten (11 October 2020). „Mark Cavendish hints at early retirement after Gent-Wevelgem“. cyclingnews.com. Посетено на 19 July 2021.
  255. ↑ October 2020, Kirsten Frattini 11. „Mark Cavendish hints at early retirement after Gent-Wevelgem“. cyclingnews.com (англиски). Посетено на 2021-06-23.
  256. ↑ „Cavendish returns to Quick Step for 2021“. BBC Sport (англиски). Посетено на 2021-04-12.
  257. ↑ „Cavendish secures first win since 2018“. BBC Sport (англиски). Посетено на 2021-04-12.
  258. ↑ Warwick, Matt (13 April 2021). „Mark Cavendish takes second stage win in Turkey“. BBC Sport. Посетено на 13 April 2021.
  259. ↑ Ostanek, Daniel (14 April 2021). „Tour of Turkey: Mark Cavendish wins stage 4 after huge crash in sprint finish“. Cycling News. Посетено на 14 April 2021.
  260. ↑ CyclingNews (18 April 2021). „Mark Cavendish wins final stage of Tour of Turkey“. Cycling News. Посетено на 18 April 2021.
  261. ↑ Rogers, Owen (13 June 2021). „Mark Cavendish coy on Tour de France inclusion after Belgium Tour stage win“. Cycling Weekly. Посетено на 19 July 2021.
  262. ↑ June 2021, Daniel Benson 22. „Tour de France: Lefevere's negative comments on Bennett are born out of revenge, says Kelly“. cyclingnews.com (англиски). Посетено на 2021-06-23.
  263. ↑ June 2021, Daniel Benson 21. „Mark Cavendish in for Sam Bennett as Deceuninck-QuickStep alter Tour de France team“. cyclingnews.com (англиски). Посетено на 23 June 2021.
  264. ↑ Whittle, Jeremy (9 July 2021). „Mark Cavendish cements comeback with emotional win at Tour de France“. The Guardian. Посетено на 9 July 2021.
  265. ↑ Skelton, Jack (6 July 2021). „Tour de France 2021: Mark Cavendish wins 33rd stage to move within one of all-time record“. BBC Sport. Посетено на 22 August 2021.
  266. ↑ Fletcher, Patrick (24 June 2021). „Mørkøv proud to lead out 'living legend' Mark Cavendish at Tour de France“. Cyclingnews.com. Посетено на 22 August 2021.
  267. ↑ Long, Jonny (27 November 2021). „Ghent Six crash 'ripped a hole in my lung behind my heart', reveals Mark Cavendish“. Cycling Weekly. Посетено на 1 December 2021.
  268. ↑ „Mark Cavendish extends with Quick-Step Alpha Vinyl“. VeloNews.com. 2 December 2021. Посетено на 5 February 2022.
  269. ↑ Magee, Will (15 February 2022). „Mark Cavendish was left fuming at the finish line as Fernando Gaviria won Stage 6 of the Tour of Oman“. Јуроспорт. Посетено на 20 February 2022.
  270. ↑ „Standings“. THE UAE TOUR. Посетено на 2022-02-22.
  271. ↑ „Cavendish just keeps on going“. MILANO TORINO. Посетено на 2022-04-12.
  272. ↑ Fletcher, Patrick (8 May 2022). „Giro d'Italia: Mark Cavendish wins stage 3“. CyclingNews. Посетено на 8 May 2022.
  273. ↑ „Mark Cavendish wins British National Road Championship title“. BBC Sport. 26 June 2022. Посетено на 27 June 2022.
  274. ↑ 274,0 274,1 Vélo, France, August 2008, p34
  275. ↑ „Tour de France 2009: Mark Cavendish abandons hopes of green jersey“. The Daily Telegraph. 19 July 2009. Архивирано од изворникот 24 July 2009.
  276. ↑ „Mark Cavendish penalised following crash at Tour of Switzerland“. The Daily Telegraph. 16 June 2010. Архивирано од изворникот 19 June 2010.
  277. ↑ 277,0 277,1 „Cyclists delay Swiss stage in Cavendish protest“. The Daily Telegraph. 16 June 2010. Архивирано од изворникот 12 March 2011.
  278. ↑ „Mark Cavendish 'not welcome' at Dutch race after Tom Veelers Tour crash“. The Guardian (англиски). 11 July 2013. ISSN 0261-3077. Архивирано од изворникот 9 February 2018.
  279. ↑ Masters, James. „Mark Cavendish: Olympics omnium crash was my fault“. CNN. Архивирано од изворникот 6 July 2017. Посетено на 2017-07-08.
  280. ↑ „Watch Idiot Mark Cavendish Purposefully Wipe Out Competitors During Rio Race [Video] – 2oceansvibe.com“. Архивирано од изворникот 9 February 2018. Посетено на 8 July 2017.
  281. ↑ White, Jim (14 December 2010). „BBC Sports Personality of the Year 2010: When I say I am the best, it's honesty, not arrogance, says Mark Cavendish“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот 16 December 2017.
  282. ↑ Hymas, Peter (3 January 2009). „Can anybody challenge Cavendish in the 2009 sprints?“. cyclingnews.com. Архивирано од изворникот 25 August 2009.
  283. ↑ Liew, Jonathan (5 November 2013). „Mark Cavendish: My position as cycling's greatest sprinter is under threat – now I have a point to prove“. The Daily Telegraph. стр. 10. Архивирано од изворникот 14 July 2017.
  284. ↑ Stevenson, John (9 October 2013). „MarkCavendish and Peta Todd wed“. road.cc. Farrelly Atkinson. Архивирано од изворникот 3 August 2014.
  285. ↑ McNally, Kelby (24 April 2015). „Mark Cavendish and wife Peta announce they're expecting baby number 2“. OK!. Архивирано од изворникот на 26 May 2015.
  286. ↑ „Mark Cavendish and wife Peta Todd announce they've welcomed their third child together“. goodtoknow.co.uk. 25 May 2018. Архивирано од изворникот 8 April 2019.
  287. ↑ „Cyclist Mark Cavendish becomes a father“. BBC News. BBC. 4 April 2012. Архивирано од изворникот 6 April 2012.
  288. ↑ „Mark Cavendish: 'I never demand the impossible – but there's no excuse for failure'“. The Independent. Independent Print. 7 May 2009. Архивирано од изворникот 6 February 2012.
  289. ↑ Farrand, Stephen (2 March 2011). „Cavendish to ride Giro d'Italia, Tour de France and Vuelta in 2011“. Cyclingnews.com. Архивирано од изворникот 17 August 2011.
  290. ↑ Clarke, Stuart (28 January 2015). „Mark Cavendish launches his new sportive around Chester“. Cycling Weekly. Архивирано од изворникот 16 April 2015.
  291. ↑ „Mark Cavendish receives honorary degree“. cyclingnews.com. 5 November 2015. Архивирано од изворникот 7 November 2015.
  292. ↑ „Mark Cavendish returns to training after Epstein Barr diagnosis“. Cycling News. 17 October 2018. Архивирано од изворникот 3 January 2019.
  293. ↑ „Mark Cavendish diagnosed with Epstein Barr virus for second time“. Cycling News. 29 August 2018. Архивирано од изворникот 3 January 2019.
  294. ↑ „Mark Cavendish says it's 'nice to be back in the mix' after race return/“. BBC. 29 јануари 2019. Посетено на 23 мај 2019.
  295. ↑ 295,0 295,1 Benson, Daniel (1 June 2009). „Cavendish's tale of a Boy Racer“. Cyclingnews.com.
  296. ↑ 296,0 296,1 Slater, Matt (3 June 2009). „True greatness beckons for boy racer“. BBC Sport. BBC. Архивирано од изворникот 29 June 2009.
  297. ↑ „Mark Cavendish: Boy Racer“. cyclingnews.com. 24 June 2009. Архивирано од изворникот 14 January 2012.
  298. ↑ Ly, Matthew (21 December 2013). „Mark Cavendish Boy Racer“. Архивирано од изворникот 1 August 2014.
  299. ↑ „Cav eyes Olympic Gold“. Manx Radio. Посетено на 23 февруари 2017.
  300. ↑ Фотерингем, Аласдер (6 октомври 2007). „Кевендиш оди до 11 победи во 2007“. Cycling Weekly. Посетено на 22 јули 2011.
  301. ↑ „Профил на Марк Кевендиш“. Cycling Weekly. 22 декември 2010. Посетено на 8 август 2011.
  302. ↑ „Кевендиш до историско водство на Џиро“. BBC News. 2009-05-09. Посетено на 2009-05-09.
  303. ↑ „Марк Кевендиш до петта етапа“. BikeRadar. Архивирано од изворникот на 2009-07-12. Посетено на 21 јули 2011.
  304. ↑ „Список на сите времиња на британските професионални велосипедисти“. Cycling Weekly. 23 декември 2010. Посетено на 8 август 2011.
  305. ↑ Бирни, Лајонел (9 септември 2010). „Кевендиш ги комплетираше Гранд Тур трките со етапна победа“. Cycling Weekly. Посетено на 8 август 2011.
  306. ↑ „Марк Кевендиш по третпат со победа на класикот Шелдепрајс“. BBC Sport. 6 април 2011. Посетено на 8 август 2011.
  307. ↑ „Марк Кевендиш влезе во историја со зелената маичка“. BBC Sport. 24 јули 2011. Посетено на 24 јули 2011.
  308. ↑ „Кевендиш прв во Париз“. Тим Скај. 22 јули 2012. Архивирано од изворникот на 2012-07-23. Посетено на 22 јули 2012.
  309. ↑ p125 „Letour Guide Historique 2012“ Проверете ја вредноста |url= (help). Letour.fr. 10 јули 2012. Посетено на 23 јули 2012.
  310. ↑ Ryan, Barry (8 февруари 2013). „Tour of Qatar: Cavendish wins final stage and overall“. Cycling News. Future Publishing Limited. Посетено на 9 февруари 2013.
  311. ↑ „Mark Cavendish wins Giro d'Italia stage but Wiggins struggles“. BBC Sport. Лондон: BBC. 16 мај 2013. Посетено на 16 мај 2013.
  312. ↑ Andrew Hood (26 мај 2013). „Mark Cavendish caps stellar 2013 Giro d'Italia with 5th stage win, points jersey“. VeloNews. Competitor Group, Inc. Архивирано од изворникот на 2013-06-07. Посетено на 27 мај 2013.
  313. ↑ „Dubai Tour 2015: Stage 5 Results“. Cyclingnews.com. Посетено на 7 февруари 2015.
  314. ↑ „Tour of Qatar: Cavendish seals overall victory, beaten by Kristoff on final stage“. Cyclingnews.com. Посетено на 2 јули 2016.
  315. ↑ „Mark Cavendish claims first Tour de France yellow jersey of his career at Utah Beach“. Cyclingnews.com. Посетено на 2 јули 2016.
  316. ↑ „Tour de France: History repeats as Cavendish wins stage 6 in Châteauroux“. July 2021.
  317. ↑ „Mark Cavendish fails to finish Milan-San Remo classic“. BBC Sport. Лондон: BBC. 17 март 2012. Посетено на 9 мај 2013.

Библиографија

[уреди | уреди извор]

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Жилијан Алафилип  · Жоао Педро Алмеида  · Шејн Арчболд  · Каспер Асгрен  · Давиде Балерини  · Андреа Баџоли  · Сем Бенет  · Берт ван Лерберге  · Мауро Вансевенант  · Ијан Гарисон  · Дрис Девенинс  · Тим Деклерк  · Ремко Евенепул  · Фабио Јакобсен  · Реми Кавања  · Матија Катанео  · Марк Кевендиш  · Илјо Кејсе  · Ив Ламперт  · Фаусто Маснада  · Михаел Меркев  · Џејмс Нокс  · Алваро Одег  · Флоријан Сенешал  · Питер Сери  · Стејн Стелс  · Микел Фрелих Хоноре  · Јосеф Черни  · Јаник Штајмле  · Здењек Штибар
Раководител: Патрик Лефевр
Нормативна контрола
Статијата „Марк Кевендиш“ е избрана статија. Ве повикуваме и Вас да напишете и предложите избрана статија (останати избрани статии).
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Марк_Кевендиш&oldid=5271797“