Џиро д’Италија 2016

Од Википедија — слободната енциклопедија
Џиро д’Италија 2016
Детали за трката
Издание99. Џиро д’Италија
НатпреварувањеСветска турнеја на UCI 2016 2.UWT
Етапи21
Датуми6 – 29 мај
Растојание3.463,1 км
ДржавиITA Италија
NED Холандија
FRA Франција
GER Германија
ПоаѓалиштеАпелдорн
ОдредиштеТорино
Екипи22
Возачи на почеток198
Возачи на крај154
Просечна брзина40,014 км/ч
Добитници на наградите
ПобедникITA Винченцо Нибали (Астана)
ВторопласиранCOL Естебан Чавес (Орика-ГринЕЏ)
ТретопласиранESP Алехандро Валверде (Мовистар)
БодовенITA Џакомо Ницоло (Трек-Сегафредо)
ПланинскиESP Микел Ниеве (Тим Скај)
СпринтерскиITA Даниел Ос (БМЦ Рејсинг Тим)
МладинскиLUX Боб Јунгелс (Етикс-Квик Степ)
BreakawayITA Даниел Ос (БМЦ Рејсинг Тим)
ЕкипенKAZ Астана
Team pointsBEL Етикс-Квик Степ
◀20152017▶
Документација

Џиро д’Италија 2016 (позната и како Трка околу Италија 2016) — 99. издание на Џиро д’Италија, една од трите големи трки во велосипедизмот. Трката ќе започне во Апелдорн на 6 мај со поединечен хронометар во должина од 9,8 км и ќе продолжи со уште две етапи во Холандија, обете помеѓу Најмеген и Арнем. Потоа, по еден ден за одмор, следуваат уште 18 етапи до завршницата на 29 мај. Овие етапи главно ќе бидат возени во Италија, иако две етапи делумно ќе преминат на територија на Франција.[1]

Екипи[уреди | уреди извор]

Главна статија: Список на екипи и велосипедисти на Џиро д’Италија 2016

Сите 18 UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да испратат своја екипа.[2] Првата специјална покана била доделена на крајот на сезоната 2015 на екипата Вилиер Триестина-Саутист. Додека возеле како Саутист Про Сајклинг, ја освоиле сезонската серија „Копа Италија“ (Coppa Italia); победниците на серијата автоматски добиваат покана на идното издание на Џиро д’Италија.[3] Две од преостанатите три специјални покани биле доделени на италијански екипи (Бардијани-ЦСФ и Нипо-Вини Фантини); преостанатата покана била доделена на руската екипа Гаспром-РусВело.[4] Со тоа имало 22 екипи на Џиро, секоја од нив составена од девет возачи; со што главната група била составена од 198 возачи на почетокот на трката.[5]

Екипи во Светската турнеја

Професионални континентални екипи

Фаворити пред трката[уреди | уреди извор]

Фаворити пред трката биле Винченцо Нибали, Микел Ланда, Алехандро Валверде, Илнур Закарин, Ригоберто Уран, Рафал Мајка, Том Димулен, Доменико Поцовиво и Јакоб Фуглсанг.[6][7][8]

Рута и етапи[уреди | уреди извор]

Лозјата во областа Кјанти, средиште на поединечниот хронометар на деветтата етапа во должина од 40,4 км

Информациите за почетокот на Џиро биле претставени на 26 јуни 2015 година. Било потврдено дека Холандија ќе го има својот трет „голем почеток“ (Grande Partenza) на Џиро, претходно домаќин на изданијата во 2002 и во 2010 година. Етапите во Холандија ќе вклучуваат поединечен хронометар на воведниот ден, по што следеле две друмски етапи подобни за спринтери; за да изврши долгиот трансфер ќе има ден за одмор по третатат етапа.[9] Деветтата етапа била најавена на конференција за печатот во Лондон на 7 септември 2015 година[10], а тринаесеттата етапа била потврдена на конференција за печатот на 21 септември 2015 година.[11] Остатокот од рутата за Џиро д’Италија 2016 била претставена од директорот на трката Мауро Вењи на 5 октомври 2015 година.[12] По три етапи во Холандија, трката се преместила на Калабрија, на југот од Италија. Рутата главно ги носела кон север, често преминувајќи низ Апенините, со етапи во планините во Фурланија и Доломитите кои дошле подоцна на трката. Завршниот и најтежок дел од Џиро дошол завршната недела, со етапи на Алпите.[13]

По низа умерено ридски етапи, првата етапа со завршница на нагорнина дошла на крајот на шестата етапа.[14] Потоа следеле уште две ридски етапи, втората вклучувала земјено искачување во завршните 25 километри.[12] Деветтата етапа се очекувала да биде најважна за одлучувањето на крајниот победник на трката: поединечен хронометар од 40,4 километри низ областа Кјанти. Вториот ден за одмор следел по хронометарот.[15] По денот за одмор, десеттата етапа повторно завршувала на нагорнина — иако било искачување од трета категорија — кое доаѓало на крајот на многу ридестата втора половина од етапата.[12] По две релатино рамни етапи, трката повторно навлегувала во планините кон крајот на втората етапа, каде тешката тринаесетта етапа завршувала на две искачувања пред завршница во Чивидале дел Фриули. Втората недела се одвивала на Доломитети: четиринаесеттата етапа имала шест големи искачувања, додека петнаесеттата етапа била планински хронометар од 10,8 километри до Зајзер Алм. По завршниот ден за одмор, третата недела на Џиро започнала со ридска етапа, која вклучувала искачување во завршните 5 километри, а подоцна следела две релативно рамни етапи.[12][13] Етапите 19 и 20 повторно ги носеле возачите во високите планини: деветнаесетттата етапа завршувала на искачување долго 12,8 километри на Ризул во Франција,[16] а подоцна дваесеттата етапа вклучувала три искачувања од прва категорија и завршувала на нагорнина.[17] Завршната етапа имала спринтерски круг околу Торино.[15]

По почетокот во Холандија, три етапи ја напуштале Италија: две од нив ја посетувале Франција (деветнаесеттата етапа завршувала во Ризул, а дваесеттата етапа започнувала во Гијестр), додека осумнаесеттата етапа започнувала во Швајцарија.[13] Споредено со претходното издание, трката била пократка за 98,8 километри, содржела еден ден за одмор повеќе, како и два хронометри повеќе. Немало екипен хронометар.[18][19]

ЕтапаДатумТекtypeРастојание (км)ПобедникCевкупен лидер
1 6 мајNED Апелдорн – NED Апелдорн
индивидуален хронометар
индивидуален хронометар
9,8NED Том Димулен NED Том Димулен
2 7 мајNED Арнем – NED Најмеген
рамна етапа
рамна етапа
190GER Марсел Кител NED Том Димулен
3 8 мајNED Најмеген – NED Арнем
рамна етапа
рамна етапа
190GER Марсел Кител GER Марсел Кител
4 10 мајКатанѕаро – Праја а Маре
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
200ITA Диего Улиси NED Том Димулен
5 11 мајПраја а Маре – Беневенто
ридеста етапа
ридеста етапа
233GER Андре Грајпел NED Том Димулен
6 12 мајПонте – Рокаразо
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
157BEL Тим Веленс NED Том Димулен
7 13 мајСулмона – Фолињо
рамна етапа
рамна етапа
211GER Андре Грајпел NED Том Димулен
8 14 мајФолињо – Арецо
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
186ITA Џанлука Брамбила ITA Џанлука Брамбила
9 15 мајРада ин Кјанти – Греве ин Кјанти
индивидуален хронометар
индивидуален хронометар
40,5SLO Примож Роглич ITA Џанлука Брамбила
10 17 мајКампи Бизенцио – Сестола
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
219ITA Џулио Чиконе LUX Боб Јунгелс
11 18 мајМодена – Азоло
ридеста етапа
ридеста етапа
227ITA Диего Улиси LUX Боб Јунгелс
12 19 мајНоале – Бибионе
рамна етапа
рамна етапа
182GER Андре Грајпел LUX Боб Јунгелс
13 20 мајПалманова – Чедад
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
170ESP Микел Ниеве CRC Андреј Амадор
14 21 мајФара д’Алпаго – Корвара
планинска етапа
планинска етапа
210COL Естебан Чавес NED Стевен Краусвајк
15 22 мајКастелрут – Зајзер Алм
10,8RUS Александар Фолифоров NED Стевен Краусвајк
16 24 мајБриксен – Андало
планинска етапа
планинска етапа
132ESP Алехандро Валверде NED Стевен Краусвајк
17 25 мајМолвено – Касано д’Ада
рамна етапа
рамна етапа
196GER Роџер Клуге NED Стевен Краусвајк
18 26 мајМуџо – Пинероло
среднопланинска етапа
среднопланинска етапа
244ITA Матео Трентин NED Стевен Краусвајк
19 27 мајПинероло – FRA Ризул
планинска етапа
планинска етапа
162ITA Винченцо Нибали COL Естебан Чавес
20 28 мајFRA Гијестр – Винадио
планинска етапа
планинска етапа
134EST Реин Тарамае ITA Винченцо Нибали
21 29 мајКунео – Торино
рамна етапа
рамна етапа
163GER Никијас Арнт ITA Винченцо Нибали

Преглед на трката[уреди | уреди извор]

Главни статии: Џиро д’Италија 2016 - етапа 1 до етапа 11 и Џиро д’Италија 2016 - етапа 12 до етапа 21
Том Димулен Џајант-Алпецин ја освоил првата етапа на трката и станал прв предводник.

Трката започнала со поединечен хронометар во Апелдорн. Фабијан Канчелара бил фаворит, целејќи да стане предводник на Џиро по првпат во својата кариера, но стомачните проблеми го оставиле на осмото место на етапата. Наместо тоа, домашниот возач Том Димулен дошол до победа, иако имал исто време како второпласираниот Примож Роглич, додека костариканскиот возач, Андреј Амадор, завршил трет, шест секунди зад него.[20] На крај, Холанѓанецот ја облекол првата розова маичка на трката. Следните две етапи во Холандија, се одржале помеѓу Најмеген и Арнем, биле освоени од Марсел Кител. Губејќи 11 секунди на воведниот хронометар, двата временски бонуси од 10 секунди му ја донеле розовата маичка на Германецот по третата етапа.

Марсел Кител освоил две етапи и бил предводник на трката на еден ден.

По еден ден одмор, трката се вратила на југот на Италија, со ридски етапи. Диего Улиси ја освоил етапата, по напад на искачување од трета категорија. Кител отпаднал на истото искачување и заедно со второто место на Димулен, значело дека Холанѓанецот ја повраќа розовата маичка. Петтата етапа била рамна и била освоена од Андре Грајпел. Меѓутоа, шестата етапа била сметана за важна — била прва завршница на нагорнина на Џиро, во Рокаразо. Била освоена од Тим Веленс, кој се приклучил на успешно бегство на етапата. Помеѓу кандидатите за генерален пласман, Димулен стекнал десет секунди пред неговите соперници и си ја зачувал розовата маичка. Винченцо Нибали изгубил време, поради лоша тактика на екипата. Грајпел ја освоил седмата етапа, трета последователна победа на Лото-Судал.

Осмата етапа вклучувала земјено искачување. Џанлука Брамбила ја освоил етапата во Арецо, меѓутоа зад него, започнала Битката за генералниот пласман. Димулен отпаднал и изгубил една минута. Предноста на Брамбила била доволна за освојување на розовата маичка, прв Италијанец кој ја облекол во текот на Џиро 2016. Следната етапа била освоена од Роглич; негова прва победа на големите трки. За време на етапата врнело дожд, поради што имало влијание на генералниот пласман. Боб Јунгелс се поместил зад Брамбила, но не успеал да ја преземе маичката, благодарение на разликата од една секунда. Микел Ланда, исто така, се поместил во генералниот пласман, меѓутоа се повлекол во текот на наредниот ден. Десеттата етапа завршувала на нагорнина и била освоена од Џулио Чиконе. Ланда закрепнал по треската минатиот ден, додека Брамбила ја жртвувал розовата маичка за помош за неговиот колега, Јунгелс, кој ја зел розовата маичка на крајот на денот. Единаесеттата етапа била прилично рамна етапа, но при крајот имала искачување од четврта категорија, каде се очекувале напади. Димулен, кој страдал од седлото, ја напуштил Џиро, додека Амадор ги нападнал фаворитите на 13 километри пред целта. Носителот на розовата маичка, Јунгелс, го следел неговиот потег, додека Улиси ги стигнал на спустот. Тројката работела заедно да остане напред, а на целта Улиси ја освоил етапата, додека Јунгелс го зголемил своето водство. Следната етапа била рамна, при што Грајпел стигнал до својата трета победа. Грајпел, заедно со некои спринтери, се повлекол од трката по оваа етапа.

Следните неколку етапи пред третиот ден за одмор се очекувало да бидат клучни во врска со генералниот пласман. Тринаесеттата етапа била освоена од Микел Ниеве од Тим Скај, додека Јунгелс отпаднал на последното искачување. Амадор, исто така, кратко отпаднал на искачувањето, пред да се врати на спустот, преземајќи ја розовата маичка, откако Јунгелс изгубил 50 секунди. Четиринаесеттата етапа била кралска етапа на трката, која вклучувала шест категоризирани искачувања пред спустот до Корвара. Естебан Чавес ја освоил етапата, откако ги претекнал Стевен Краусвајк, кој ја освоил розовата маичка, и Георг Прајдлер. Нибали ја разгорел борбата за генералниот пласман на последното искачување до Валпарола, напаѓајќи на 27 километри до целта. Негодиот напад не го следеле Амадор и Алехандро Валверде, кои изгубиле три минути на етапата. Краусвајк нападнал близу врвот, со Чавес, откако отпаднал Нибали, единствениот возач кој се држел до нив. Нибали изгубил повеќе од половина минута по етапата. На петнаесеттата етапа бил третиот поединечен хронометар на трката, кој вклучувал искачување до Алпе ди Сиузи. Александар Фолифоров ги изненадил фаворитите за генералниот пласман со победа на етапата, тесно победувајќи го Краусвајк. Краусвајк го зголемил своето водство за повеќе од две минути пред второпласираниот Чавес, додека Нибали имал механички проблеми на искачувањето, при што изгубил повеќе од две минути. Шеснаесеттата етапа била кратка етапа, на која победил Валверде, кој го претекнал Краусвајк на целта. Краусвајк го зголемил своето водство во генералниот пласман до три минути, откако Чавес изгубил 42 секунди, додека Нибали отпаднал на последното искачувањето. Изгубил скоро две минути и паднал на четвртото место во генералниот пласман, доцнејќи скоро пет минути. Седумнаесеттата етапа била рамна, каде Роџер Клуге од ИАМ Сајклинг ја освоил откако ги изненадил преостанатите спринтери со напад во последниот километар. Победата се случила два дена откако неговата екипа објавила дека се распаѓа на крајот на сезоната.

Осумнаесеттата етапа била уште една рамна етапа, но вклучувала при крајот едно искачување од втора категорија и едно некатегоризирано искачување. Матео Трентин победил од бегство, додека кандидатите за генералниот пласман завршиле 14 минути зад него. Деветнаесеттата етапа била прва во високите планини, со Чима Копи, Кол д’Ањел и завршница во Ризул во Франција. Микеле Скарпони го освоил Чима Копи, додека Валверде, Илнур Закарин и Рафал Мајка отпаднале. На спустот, обајцата, Краусвајк и Закарин, паднале, при што Закарин ја скршил клучната коска и го изместил рамото, поради што ја напуштил трката. Денот се покажал како откровение за Нибали, при што ја освоил етапата откако Чавес отпаднал на искачувањето до Ризул. Во меѓувреме, Краусвајк ја поминал целта скоро пет минути зад Нибали и четири минути зад Чавес. Чавес ја освоил розовата маичка со 44 секунди предност пред Нибали, додека Краусвајк, кој подоцна дознал дека има скршено ребро, паднал на третото место со минута и пет секунди зад нив. Дваесеттата етапа била завршна одлучувачка етапа во поглед на генералниот пласман, со три искачувања од прва категорија и стрмно искачување од трета категорија за завршница во Сант’Ана ди Винадио.

Поредок[уреди | уреди извор]

На Џиро д’Италија 2016 се доделувале четири различни маички. Во генералниот пласман, пресметуван преку додавање на завршните времиња на секој велосипедист по секоја етапа и временски бонуси (10, 6 и 4 секунди соодветно) за првите тројца велосипедисти на етапите, предводникот ја добива розовата маичка. Овој пласман се смета за најважен на Џиро д’Италија 2016 и победникот на овој пласман се смета за победник на трката.[21][22]

Дополнително, постои и бодовен пласман, кој се наградува со црвената маичка. Во бодовниот пласман, велосипедистите добиваат бодови доколку завршат на некое од првите петнаесет места на етапите. Рамните етапи носат повеќе бодови од планинските етапи, означувајќи дека овој пласман ќе биде во корист на спринтерите. Дополнително, бодови може да се освојуваат и на средните спринтови.[21][22]

Постои и планински пласман каде се доделува сината маичка. Во планинскиот пласман, бодовите се добиваат доколку велосипедистите се искачат на врвот на некое искачување пред другите велосипедисти. Секое искачување е категоризирано како прва, втора, трета и четврта категорија, каде за повисоките категории постојат повеќе бодови. На „Чима Копи“, највисоката точка на трката, се доделуваат уште повеќе бодови отколку на оние искачувања од прва категорија.[21] Со 2.744 метри, „Чима Копи“ за 2015 година ќе биде врвот Кол Ањел.[23]

Четвртата маичка го претставува пласманот за млад возач каде се доделува бела маичка. Овој пласман се смета на истиот начин како генералниот, но тука влегуваат во игра само возачите родени по или на 1 јануари 1991 година.[21]

Постојат два пласмани за екипите. Во пласманот Трофеј Брза екипа се сметаат времињата на тројцата најдобри велосипедисти од секоја екипа; водечката екипа е екипата со најниско вкупно време. Пласманот Трофеј Супер екипа претставува екипен бодовен пласман, каде најдобрите 20 возачи на секоја етапа заработуваат бодови (20 за првото место, 19 за второто, 18 за третото итн., сè до еден бод за 20. место) за нивната екипа.[21]

Водството на трката по етапа
Етапа Победник Генерален пласман
 Бодовен пласман
 Планински пласман
 Пласман за млад возач
 Трофеј Брза екипа Трофеј Супер екипа
1 Том Димулен Том Димулен Том Димулен недоделена Тобијас Лудвигсон Џајант-Алпецин Џајант-Алпецин
2 Марсел Кител Марсел Кител Омар Фраиле
3 Марсел Кител Марсел Кител Мартен Тјалинги Етикс-Квик Степ
4 Диего Улиси Том Димулен Дамијано Кунего Боб Јунгелс Астана
5 Андре Грајпел
6 Тим Веленс
7 Андре Грајпел Андре Грајпел Тим Веленс Лото-Судал
8 Џанлука Брамбила Џанлука Брамбила Етикс-Квик Степ Етикс-Квик Степ
9 Примож Роглич
10 Џулио Чиконе Боб Јунгелс Дамијано Кунего Мовистар Тим
11 Диего Улиси
12 Андре Грајпел
13 Микел Ниеве Андреј Амадор Џакомо Ницоло
14 Естебан Чавес Стевен Краусвајк Астана
15 Александар Фолифоров Лото НЛ-Џамбо
16 Алехандро Валверде
17 Роџер Клуге
18 Матео Трентин Етикс-Квик Степ
19 Винченцо Нибали Естебан Чавес
20 Реин Тарамае Винченцо Нибали Микел Ниеве
21 Никијас Арнт
На крај Винченцо Нибали Џакомо Ницоло Микел Ниеве Боб Јунгелс Астана Етикс-Квик Степ
Забелешки
  • На втората етапа, Примож Роглич, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел црвената маичка, бидејќи Том Димулен (на првото место) ја носел розовата маичка, како предводник на генералниот пласман.
  • На четвртата етапа, Елија Вивијани, кој бил трет во бодовниот пласман, ја носел црвената маичка, бидејќи Марсел Кител (на првото место) ја носел розовата маичка, како предводник на генералниот пласман, а Мартен Тјалинги (на второто место) ја носел сината маичка, како предводник на планинскиот пласман.
  • На етапите 11-13, Давиде Формоло, кој бил втор во пласманот за млад возач, ја носел белата маичка, бидејќи Боб Јунгелс (на првото место) ја носел розовата маичка како предводник на генералниот пласман.
  • На тринаесеттата етапа, Џакомо Ницоло, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел црвената маичка, бидејќи Андре Грајпел (на првото место) не ја започнал етапата.

Пласмани[уреди | уреди извор]

Легенда
Розева маичка Го означува предводникот на генералниот пласман Сина маичка Го означува предводникот на планинскиот пласман
Црвена маичка Го означува предводникот на бодовниот пласман Бела маичка Го означува предводникот на пласманот за млад возач

Генерален пласман[уреди | уреди извор]

Возач Екипа Време
1  Винченцо Нибали (ИТА) Генерален пласман Астана 86ч 32' 49"
2  Естебан Чавес (КОЛ) Орика-БајкЕксчејнџ + 52"
3  Алехандро Валверде (ШПА) Мовистар Тим + 1' 17"
4  Стевен Краусвајк (ХОЛ) Лото НЛ-Џамбо + 1' 50"
5  Рафал Мајка (ПОЛ) Тинкоф + 4' 37"
6  Боб Јунгелс (ЛУК) Пласман за млад возач Етикс-Квик Степ + 8' 31"
7  Ригоберто Уран (КОЛ) Канондејл-Драпак + 11' 47"
8  Андреј Амадор (КРИ) Мовистар Тим + 13' 21"
9  Дарвин Атапума (КОЛ) Ванти-Груп Гобер + 14' 09"
10  Канстанцин Сивцов (БЛР) Тим Дименжн Дата + 16' 20"

Бодовен пласман[уреди | уреди извор]

Возач Екипа Бодови
1  Џакомо Ницоло (ИТА) Бодовен пласман Трек-Сегафредо 209
2  Матео Трентин (ИТА) Етикс-Квик Степ 184
3  Саша Модоло (ИТА) Лампре-Мерида 163
4  Диего Улиси (ИТА) Лампре-Мерида 156
5  Даниел Ос (ИТА) Ванти-Груп Гобер 133
6  Мартен Тјалинги (ХОЛ) Лото НЛ-Џамбо 103
7  Алехандро Валверде (ШПА) Мовистар Тим 92
8  Никијас Арнт (ГЕР) Џајант-Алпецин 88
9  Александар Порсев (РУС) Катјуша 80
10  Стевен Краусвајк (ХОЛ) Лото НЛ-Џамбо 76

Планински пласман[уреди | уреди извор]

Возач Екипа Бодови
1  Микел Ниеве (ШПА) Планински пласман Тим Скај 152
2  Дамијано Кунего (ИТА) Нипо-Вини Фантини 134
3  Дарвин Атапума (КОЛ) Ванти-Груп Гобер 118
4  Штефан Денифл (АВТ) ИАМ Сајклинг 109
5  Џовани Висконти (ИТА) Мовистар Тим 77
6  Александар Фолифоров (РУС) Гаспром-РусВело 66
7  Реин Тарамае (ЕСТ) Катјуша 62
8  Давид Лопес (ШПА) Тим Скај 54
9  Микеле Скарпони (ИТА) Астана 51
10  Стевен Краусвајк (ХОЛ) Лото НЛ-Џамбо 42

Пласман за млад возач[уреди | уреди извор]

Возач Екипа Време
1  Боб Јунгелс (ЛУК) Пласман за млад возач Етикс-Квик Степ 86ч 41' 20"
2  Себастијан Енао (КОЛ) Тим Скај + 29' 38"
3  Валерио Конти (ИТА) Лампре-Мерида + 1ч 10' 07"
4  Давиде Формоло (ИТА) Канондејл-Драпак + 1ч 18' 48"
5  Џо Домбровски (САД) Канондејл-Драпак + 1ч 24' 25"
6  Мерхави Кудус (ЕРИ) Тим Дименжн Дата + 1ч 46' 03"
7  Карлос Верона (ШПА) Етикс-Квик Степ + 1ч 57' 26"
8  Александар Фолифоров (РУС) Гаспром-РусВело + 1ч 58' 06"
9  Нејтан Браун (САД) Канондејл-Драпак + 2ч 06' 47"
10  Тобијас Лудвигсон (ШВЕ) Џајант-Алпецин + 2ч 12' 42"

Трофеј Брза екипа[уреди | уреди извор]

Екипа Време
1 Астана 260ч 02' 35"
2 Канондејл-Драпак + 6' 57"
3 Мовистар Тим + 21' 00"
4 Аг2р-Ла Мондијал + 53' 52"
5 Тим Скај + 1ч 04' 21"
6 Етикс-Квик Степ + 1ч 37' 53"
7 Тинкоф + 1ч 40' 44"
8 Катјуша + 2ч 06' 36"
9 Тим Дименжн Дата + 2ч 53' 26"
10 Лампре-Мерида + 3ч 15' 00"

Трофеј Супер екипа[уреди | уреди извор]

Екипа Бодови
1 Етикс-Квик Степ 506
2 Лото НЛ-Џамбо 397
3 Лампре-Мерида 361
4 Мовистар Тим 339
5 Лото-Судал 303
6 Катјуша 293
7 Џајант-Алпецин 280
8 Ванти-Груп Гобер 232
9 Орика-БајкЕксчејнџ 220
10 Трек-Сегафредо 216

Помали пласмани[уреди | уреди извор]

Биле доделувани и неколку помали пласмани. Првиот бил пласманот на средни спринтови. Секоја друмска етапа имал два спринта. Првите возачи низ средниот спринт добивале бодови; возачот со најмногу бодови на крајот на трката го освојувал пласманот. Овој пласман бил освоен од Даниел Ос (Ванти-Груп Гобер). Друг пласман, наградата за борбеност, вклучувала бодови доделувани на првите возачи на етапните завршници, на средните спринтови и на врвовите на категоризираните искачувања. Била освоена од Матео Трентин (Етикс-Квик Степ). Исто така, имало награда за бегство. За ова, бодови биле доделувани на секој возач во секое бегство помало од десет возачи, кое избегало најмалку 5 километри. Секој возач добивал бод за секој поминат километар надвор од главната група. Возачот со најмногу бодови на крајот на трката го освојувал пласманот. Бил освоен исто така од Даниел Ос (Ванти-Груп Гобер). Последен пласман бил „фер-плеј“ пласманот за секоја екипа. Екипите добивале казнени бодови за нарушување на различни правила. Тие се движеле од половина казнен бод за нарушување на предупредувањата од организаторите на трката, до 2000 бода казна, за позитивен допинг-тест. Екипата со најмалку вкупно бодови на крајот на трката го освојувала пласманот. Бил освоен од Лото НЛ-Џамбо, која не добила ниеден казнен бод на Џиро, како и 4 други екипи. Меѓутоа, од сите нив, тие имале највисоко пласиран возач во генералниот пласман.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Џиро д'Италија 2016“. La Gazetta.
  2. ↑ „UCI Cycling Regulations: Part 2: Road Races page 110 article 2.15.127“ (PDF). Меѓународен велосипедистички сојуз. Архивирано од изворникот (PDF) на 2 јули 2015. Посетено на 20 август 2015.
  3. ↑ „News shorts: Meares aiming high for record-breaking Rio Olympics“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 13 октомври 2015. Посетено на 13 октомври 2015.
  4. ↑ „Giro d'Italia 2016 wildcard invitations announced“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 18 јануари 2016. Посетено на 3 мај 2016.
  5. ↑ „Giro d'Italia (start list)“. ProCyclingStats. Посетено на 4 мај 2016.
  6. ↑ „Giro d'Italia - Winner betting odds“. williamhill.com. Посетено на 6 мај 2016.
  7. ↑ Who Will Win The Giro?
  8. ↑ „Race Preview: Giro d'Italia 2016“. Архивирано од изворникот на 2016-05-06. Посетено на 2016-05-12.
  9. ↑ Фаранд, Стивен (26 јуни 2015). „2016 Giro d'Italia to start in the Netherlands“. Cyclingnews.com (англиски). Immediate Media Company. Посетено на 4 мај 2016.
  10. ↑ „2016 Giro d'Italia to feature rolling 40km time trial through Chianti vineyards“. Cyclingnews.com (англиски). Immediate Media Company. 7 септември 2015. Посетено на 4 мај 2016.
  11. ↑ „Giro d'Italia reveals mountainous stage 13 for 2016 route“. Cyclingnews.com (англиски). Immediate Media Company. 21 септември 2015. Посетено на 4 мај 2016.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 „Официјално откриена рутата за Џиро д'Италија 2016“. Cycling Weekly (англиски). Time Inc. UK. 5 октомври 2015. Посетено на 4 мај 2016.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Фаранд, Стивен (27 април 2016). „Giro d'Italia 2016 preview: A race of discovery“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 4 May 2016.
  14. ↑ „Preview: 2016 Giro d'Italia — Stage 6“. VeloNews (англиски). Competitor Group, Inc. Архивирано од изворникот на 2016-05-06. Посетено на 6 мај 2016.
  15. ↑ 15,0 15,1 Кеш, Дејн. „Race Preview: Giro d'Italia 2016“. VeloNews (англиски). Competitor Group, Inc. Архивирано од изворникот на 2016-05-06. Посетено на 6 мај 2016.
  16. ↑ „Preview: 2016 Giro d'Italia — Stage 19“. VeloNews (англиски). Competitor Group, Inc. Архивирано од изворникот на 2016-05-06. Посетено на 6 May 2016.
  17. ↑ „Preview: 2016 Giro d'Italia — Stage 20“. VeloNews (англиски). Competitor Group, Inc. Посетено на 6 мај 2016.
  18. ↑ „Giro d'Italia (2015 stages)“. ProCyclingStats. Посетено на 4 мај 2016.
  19. ↑ „Giro d'Italia (2016 stages)“. ProCyclingStats. Посетено на 4 мај 2016.
  20. ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2016-08-12. Посетено на 2016-05-12.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 Лора, Вајсло (13 мај 2008). „Разјаснети пласманите на Џиро д'Италија“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 27 август 2009.
  22. ↑ 22,0 22,1 „Giro revamps time bonus and points systems for 2014 edition“. VeloNews. Competitor Group, Inc. 8 април 2014. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 16 октомври 2015.
  23. ↑ „Giro d'Italia climbs by the numbers“. VeloNews.com. Архивирано од изворникот на 2016-05-06. Посетено на 6 мај 2016.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

По година
Пласмани
(„маички“)
Моментални
Поранешни
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Џиро_д’Италија_2016&oldid=5105561“