Планински пласман на Џиро д’Италија
 | |
| Детали за наградата | |
|---|---|
| Спорт | Друмски велосипедизам |
| Натпреварување | Џиро д’Италија |
| Доделена за | Најдобар искачувач на планинските етапи |
| Локално име | Maglia azzurra |
| Историја | |
| Прва награда | 1933 |
| Изданија | 85 (до 2022) |
| Прв победник |  Алфредо Бинда (ИТА) |
| Најмногу победи | Џино Бартали (ИТА) (7 пати) |
| Најнов победник |  Кун Бауман (ХОЛ) |
Планински пласман на Џиро д’Италија — второстепен пласман на трката. Во овој пласман, бодовите им се доделуваат на водечките возачи преку одредени искачувања. Повеќето искачувања се подредени во едно од трите нивоа на тежина и нивната позиција на етапата. Бонуси се добиваат на планинските завршници на етапите и на првите возачи преку Чима Копи, традиционално сметано за највисока точка на целиот Џиро. Чима Копи бил воспоставен во 1965 во чест на италијанскиот велосипедски првак Фаусто Копи.
Пласманот бил првпат сметан во 1933; од 1974 до 2011, водачот на планинскиот пласман а Џиро д’Италија ја носи maglia verde (од италијански: „зелена маичка“). Во 2012, како дел од договорот за спонзорство, бојата на маичката била променета во сина (maglia azzurra).
Историја[уреди | уреди извор]
Планинскиот пласман бил додаден на Џиро д’Италија во 1933 година.[1] Во воведната година на пласманот, организаторите избрале одбрани искачувања и доделиле бодови на првите тројца возачи кои поминале преку нив.[1] Алфредо Бинда бил прв преку секое искачување и го освоил планинскиот пласман.[1] Во 1974 година, организаторите ја додале зелената маичка за да го означат предводникот на пласманот.[2] Зелената маичка била користена до 2012 година, кога спонзорот на пласманот, Банка Медиоланум, го обновила своето спонзорство за уште четири години и побарала маичката да биде сина наместо зелена.[3]
Победници[уреди | уреди извор]
- задебелено - означува возачи, кој го освоил и генералниот пласман.
- косо - означува возач, кој го освоил и бодовниот пласман.
- косо и задебелено - означува возач, кој ги освоил генералниот, бодовниот и планинскиот пласман.
Повеќекратни победници[уреди | уреди извор]
До 2022 година, 15 велосипедисти повеќепати го освоиле планинскиот пласман.[5]
| Велосипедист | Вкупно | Години |
|---|---|---|
| Џино Бартали (ИТА)
|
7 | 1935, 1936, 1937, 1939, 1940, 1946, 1947 |
 Хосе Мануел Фуенте (ШПА)
|
4 | 1971, 1972, 1973, 1974 |
| Фаусто Копи (ИТА)
|
3 | 1948, 1949, 1954 |
| Франко Битоси (ИТА)
|
3 | 1964, 1965, 1966 |
| Клаудио Бортолото (ИТА)
|
3 | 1979, 1980, 1981 |
| Клаудио Кјапучи (ИТА)
|
3 | 1990, 1992, 1993 |
 Рафаел Џеминијани (ФРА)
|
2 | 1952, 1957 |
 Шарли Гол (ЛУК)
|
2 | 1956, 1959 |
| Вито Таконе (ИТА)
|
2 | 1961, 1963 |
| Андрес Олива (ШПА)
|
2 | 1975, 1976 |
 Лисјен ван Импе (БЕЛ)
|
2 | 1982, 1983 |
| Маријано Пиколи (ИТА)
|
2 | 1995, 1996 |
 Хепе Гонсалес (КОЛ)
|
2 | 1997, 1999 |
| Фреди Гонсалес (КОЛ)
|
2 | 2001, 2003 |
| Стефано Гарцели (ИТА)
|
2 | 2009, 2011 |
По националност[уреди | уреди извор]
Возачи од четиринаесет различни држави го имаат освоено планинскиот пласман на Џиро д’Италија.[5]
| Држава | Бр. на велосипедисти | Бр. на победи |
|---|---|---|
 Италија
|
21 | 39 |
 Шпанија
|
12 | 16 |
 Белгија
|
5 | 6 |
 Колумбија
|
4 | 6 |
 Франција
|
4 | 5 |
 Швајцарија
|
3 | 3 |
 Обединето Кралство
|
2 | 2 |
 Луксембург
|
1 | 2 |
 Австралија
|
1 | 1 |
 Венецуела
|
1 | 1 |
 Германија
|
1 | 1 |
 Мексико
|
1 | 1 |
 Португалија
|
1 | 1 |
 САД
|
1 | 1 |
 Холандија
|
1 | 1 |
Поделба на бодовите[уреди | уреди извор]
Бодовите, кои ги добиваат првите возачи, кои доаѓаат на врвот на искачувањето се делат според следниот редослед:
| GPM4 | GPM3 | GPM2 | GPM1 | |
|---|---|---|---|---|
| 1. возач | 3 | 5 | 9 | 15 |
| 2. возач | 2 | 3 | 5 | 9 |
| 3. возач | 1 | 2 | 3 | 5 |
| 4. возач | 1 | 2 | 3 | |
| 5. возач | 1 | 2 | ||
| 6. возач | 1 |
Организаторите на трката одредуваат, кои искачувања и врвови ќе бидат вклучени за планинскиот пласман и во која категорија ќе бидат.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Бил и Карол Мекган. „Џиро д'Италија 1933“. Bike Race Info. Dog Ear Publishing. Архивирано од изворникот на 2015-09-30. Посетено на 10 јули 2012.
- ↑ Бил и Карол Мекган. „Џиро д'Италија 1974“. Bike Race Info. Dog Ear Publishing. Архивирано од изворникот на 2015-09-08. Посетено на 10 јули 2012.
- ↑ Cycling News (17 декември 2011). „Сина маичка за планините за Џиро д'Италија 2012“. Cycling News. Future Publishing Limited. Посетено на 20 јуни 2013.
- ↑ „91. издание на Џиро д'Италија“. Autobus.cyclingnews.com. 1 јуни 2008. Посетено на 19 јули 2012.
- ↑ 5,0 5,1 „Џиро д'Италија 2009“ (PDF). Infostrada sports. 2009. стр. 187. Архивирано од изворникот (PDF) на 2010-12-17. Посетено на 29 јуни 2011.
| |||||||||||||||||||||||
