ФК Јувентус сезона 2014-2015

Од Википедија — слободната енциклопедија
Јувентус
сезона 2014–2015
СопственикИталија Андреа Ањели
ТренерИталија Масимилијано Алегри
Серија АСкудето 1-ви
(31. титула)
Суперкуп на Италијавицешампиони
Куп на ИталијаКуп на Италија шампиони
(10. титула)
Лига на шампионивицешампиони
Најдобар стрелецЛига:
Аргентина Карлос Тевес (20)
Вкупно:
Аргентина Карлос Тевес (29)
Домаќин
Гост
Трети

Сезоната 2014-15 за фудбалскиот клуб Јувентус била 117 од неговото основање и осма последователна сезона во највисоката лига на италијанскиот фудбал.

Преглед на сезоната[уреди | уреди извор]

Масимилијано Алегри бил назначен за тренер на Јувентус во јули 2014 и веќе во својата прва сезона во клубот успеал да ги освои Скудетото и Купот на Италија. Со тоа станал седмиот тренер кој ја освоил Серија А со два различна клуба.

Почетокот на сезоната бил прилично турбулентен за бјанконерите. Кулминацијата на неколкуте тешки недели во летниот камп за тренинг, била достигната кога тренерот Антонио Конте - еден од главните архитекти на успехот во последните три години, сè повеќе и повеќе влегол во судир со раководството[1] - пред конечно да го раскине договорот на 15 јули 2014,[2] а набргу потоа, станал селектор на италијанската репрезентација. Како негова замена на клупата на Јувентус дошол Масимилијано Алегри,[3] име кое во Торино било потценето од страна на експертите,[4] од противниците,[5][6] а највеќе од навивачите,[7][8] но ништо од тоа не го спречило да биде ѕвездата на успешната деби сезона со Старата дама.[9][10][11]

Што се однесува до составот, најголеми промени биле направени во нападот; клубот го напуштиле, Вучиниќ, Кваљарела и Освалдо, и биле заменети со младите таленти Коман и Мората кој биле доведени, од Париз Сен Жермен односно Реал Мадрид; шпанецот Мората, одиграл одлична сезона и успеал да заработи место во почетниот тим како партнер на Тевез во вториот дел од сезоната, за сметка на својот сонародник Љоренте кој се преселил на клупата.[12][13] Останатите промени во составот на Јувентус кој се случиле во летниот трансфер период се следниве; од Торино си заминале одбранбените играчи Пелузо, Исла и Де Чеље (последниот, заминал само за првиот дел од сезоната), додека како нови засилување дошле францускиот лев бек Евра од Манчестер Јунајтед, и играчите од средината на теренот Ромуло и Переира од Верона и Удинезе; исто така, во својот матичен клуб се вратил Мароне по една година помината во Сасуоло, додека младиот играч за врска Матиело бил унапреден во првиот тим. Во зимскиот трансферен прозорец, споменатиот Матиело бил позајмен на Кјево, а Џовинко со слободен трансфер се преселил во Торонто, а како негова замена во Јувентус се вратил искусниот напаѓач Матри, а заедно со него бил доведен и младинскиот репрезентативец на Италија, Стураро (двајцата дошле од Џенова). Во поглед на тактиката, Алегри најпрво избрал да продолжи да се фокусира на веќе докажаната 3-5-2, формација која го обележала освојувањето на последните три титули во лигата и била брендирана од страна на Конте, меѓутоа во срцето на сезоната Алегри одлучил да ја промени во 4-3-1-2 со што Јувентус добил повеќе на напаѓачка моќ,[14][15][16] и во која, улогата на играч зад напаѓачите била покриена од страна на играчите кој претходно играле во внатрешната тројка од средниот ред во 3-5-2, Видал или новото засилување Переира.[17]

Во првенството почетокот бил сличен по должината на линиите од претходната сезона, двобој за врвот со Рома. Бјанконерите и Џалоросите останале на врвот заедно со еднаков број на бодови сè до директниот двобој во Торино на 5 октомври 2014, во кој домаќините победиле со 3-2, со што се успеале да се издвојат како осамени водачи на врвот на табелата,[18] меѓутоа екипата од главниот град нема да се предаде и во продолжение од првенството ќе остане во контакт со Јуве, всушност, веќе во средината на првиот дел од сезоната било јасно дека тандемот на чело на табелата се единствените два клуба со аспирации за титулата, бидејќи јазот меѓу нив и останатите тимови бил многу голем. Со победата од 3-1 над Наполи во гости, прва за Јувентус на овој стадион после четиринаесет години,[19] 11 јануари 2015 Јувентус освоил еден симболичен наслов за зимски шампион,[20] меѓутоа многу поважно од тоа бил реваншот за загубениот Суперкуп на 22 декември 2014 во Доха, кога Наполитанците оствариле победа по изведувањето на пенали.[21] Во овој прв дел од сезоната за одбележување е уште ремито 1-1 против Сампдорија на Стадион Јувентус, на 14 декември, со што и било ставено крај на серијата од 25 победи по ред на домашен терен:[22] низа која започнала со победата над Лацио со 4-1 на 31 август 2013, со што бил скршен претходниот рекорд (21) поставен пред шеесет и шест години од страна на Гранде Торино кон крајот на четириесеттите години. Четири дена подоцна, со победата од 3-1 на гостувањето кај Каљари, тимот ја завршил календарската година со 95 бода од 37 натпревари, надминувајќи го стариот рекорд за освоени бодови во календарска година (92 од 37) на Интер во 2007.[23]

Порано, на европската сцена, Јувентус ја започнал својата кампања во Лигата на Шампионите директно во фазата по групи, каде биле дел од една урамнотежена група која вклучувала само национални шампиони: шпанскиот првак Атлетико Мадрид, исто така финалисти во последното издание на ова натпреварување, грчикот Олимпијакос и шведскиот Малме. Со три победи, едно реми и два порази, Бјанконерите изборија пласман до нокаут фазата како второпласирани во групата, зад јорганџиите.[24]

Патрис Евра во двобој со Лионел Меси од Барселона на Олимпискиот стадион во Берлин, во финалето на Лигата на шампионите.

Со почетокот на новата година, се случува токму спротивното од првиот дел од сезоната во Серија А, наместо изедначена битка за титулата, Јуве сè повеќе ја зголемувал предноста во однос на најблиските гонители, претходно споменатите Рома, Наполи и одличниот во вториот дел од сезоната Лацио кој со серија добри резултати во еден период избил на второто место на табелата. Од недела во недела бодовната разлика меѓу Старата дама и конкурентите од престолнината растела - за во април да достигне до +15 годови[25] -, со што набргу станало јасно кој ќе го освои насловот, четврто скудето по ред - победничка низа која во Јувентус, не е видена уште од времето на златните педесетти години-, математички скудетото било осигурано на 2 мај, со победата од 1-0 над Сампдорија во Џенова благодарение на голот на Видал;[26] екипата од Пиемонт, никогаш претходно не го освоила првенството, од кога за победа се добиваат 3 бода, на четири натпревари до крајот на кампањата.[27] Исто така, Јувентус станал првиот клуб во историјата на италијанскиот фудбал, кој успеал да освои четири скудета по ред во два различни периоди.[28]

Откако насловот во лигата бил веќе осигуран, во месец мај, Јувентус бил единствениот тим на континентот, заедно со Барселона, кој сè уште се натпреварувал на три фронта, благодарение на позитивните резултати остварени во куповите. Со почетокот на нокаут фазата на Лигата на шампионите, зебрите, всушност, биле подобри од германскиот претставник Борусија Дортмунд во осминафиналето, со две победи (2-1 во Торино и 3-0 во Германија)[29] во четврт-финалето биле подобри Монако (1-0 дома и 0-0 во кнежевството),[30] а потоа во полуфиналето наишле на Реал Мадрид, но ниту бранителите на трофејот не успеале да ги сопрат момците на Алегри кој се пласирале во финалето со вкупен резултат 3-2 (2-1 на Стадион Јувентус и 1-1 на Бернабеу)[31] - прво финале после дванаесет години -; на 6 јуни, на Олимпискиот стадион во Берлин, тимот не успеал да дојде до трофејот, бидејќи биле поразени со 1-3 од Барселона.

Торинезите "гурале" добро, дури и во Купот на Италија, каде што, по точно дваесет години, повторно го освојуваат трофејот. Тие го започнале натпреварувањето во осминафиналето, како еден од најдобро рангиранте клубови од минатата сезона, а на почетокот ја елиминарале Верона, супериорно со голеада во нивната мрежа,[32] и, со повеќе тешкотии, Парма која се борела одлично и покрај големите проблеми на корпоративно и финансиско ниво.[33] Во полуфиналниот двомеч против Фјорентина, Јувентус направил фантастично враќање со победа од 3-0 во вториот натпревар во Фиренца, надоместувајќи го дефицитот од 1-2 од првиот натпревар во Торино;[34] за првпат во историјата Јувентус успеал да се помине понатаму во една рунда од Купот на Италија после пораз во првиот натпревар, пласирајќи се во свето петнаесетто финале на турнирот.[35] Во завршниот натпревар одигран на 20 мај, на Стадионот Олимпико во Рим, единаесеттмината на Алегри го победиле Лацио со 2-1 по продолженија, со одлучувачкиот гол на Матри: за екипата од Пиемонт тоа било десеттиот успех во ова натпреварување - станувајќи првиот клуб кој симболично ја освоил сребрена ѕвезда- и на третата двојна круна во нивната национална историја[36] после сезоните 1959-60 и 1994-95.

Дресови[уреди | уреди извор]

Спортска опрема: Најк
Главен спонзор: Jeep

Домашен
Гостински
Резервен
Прв голмански
Втор голмански
Трет голмански
Четврти голмански
Петти голмански

Состав[уреди | уреди извор]

Бр. Позиција Играч
1 Италија ГМ Џанлуиџи Буфон
2 Италија СР Ромуло
3 Италија ОД Џорџо Кјелини
4 Уругвај ОД Мартин Касерес
5 Италија ОД Анџело Огбона
6 Франција СР Пол Погба
7 Италија СР Симоне Пепе
8 Италија СР Клаудио Маркизио
9 Шпанија НП Алваро Мората
10 Аргентина НП Карлос Тевес
11 Франција НП Кингсли Коман
12 Италија НП Себастијан Џовинко
14 Шпанија НП Фернандо Љоренте
15 Италија ОД Андреја Барцаљи
16 Италија ОД Марко Мота
17 Италија ОД Паоло де Чеље
19 Италија ОД Леонардо Бонучи
Бр. Позиција Играч
20 Италија СР Симоне Падоин
21 Италија СР Андреја Пирло
22 Гана СР Квадво Асамоа
23 Чиле СР Артуро Видал
24 Италија СР Матија Витале
26 Швајцарија ОД Стефан Лихтштајнер
27 Италија СР Стефано Стураро
30 Италија ГМ Марко Сторари
32 Италија НП Алесандро Матри
33 Франција ОД Патрис Евра
34 Бразил ГМ Рубињо
37 Аргентина СР Роберто Переира
38 Италија СР Федерико Матиело
39 Италија СР Лука Мароне
41 Италија ОД Филипо Ромања
77 Италија ГМ Емил Аудеро

играчите во италик го напуштиле клубот во текот на сезоната

Трансфери[уреди | уреди извор]

Прикажани се само побитните операции

Дошле[уреди | уреди извор]

Шпанскиот напаѓач Алваро Мората бил купен од Реал Мадрид за сума од 20 милиони €, што претставува најскап трансфер на клубот за сезоната.
Фабио Кваљарела по четири сезони поминати во Јувентус, се преселил во градскиот соперник Торино за 3,5 милиони евра.
Дата Поз. Играч Од Начин и сума
2 февруари 2015 c НП Италија Алесандро Матри Милан Милан позајмен до јуни 2015 [1]
2 февруари 2015 c СР Италија Стефано Стураро Џенова Џенова вратен од заем;
конечно (5,5 мил. €, купен во летото) [2]
30 јануари 2015 c ОД Италија Паоло де Чеље Парма Парма вратен од заем [3]
3 јули 2014 c СР Италија Лука Мароне Сасуоло Сасуоло конечно (5,5 мил. €); откупен е само половина од договорот, другата половина клубот веќе ја поседувал [4] Архивирано на 18 мај 2015 г.
7 јули 2014 c СР Франција Кингсли Коман Париз Сен Жермен Париз Сен Жермен Бесплатно [5]
19 јули 2014 c НП Шпанија Алваро Мората Реал Мадрид Реал Мадрид конечно (20 мил. €) [6][мртва врска]
23 јули 2014 c ОД Франција Патрис Евра Манчестер Јунајтед Манчестер Јунајтед конечно (1.5 мил. €) [7]
25 јули 2014 c СР Аргентина Роберто Переира Удинезе Удинезе позајмица (1.5 мил. €) до јуни 2015 [8] Архивирано на 8 август 2014 г.
2 август 2014 c СР Италија Ромуло Верона Верона позајмица (1.5 мил. €) до јуни 2015 [9] Архивирано на 10 август 2014 г.

Заминале[уреди | уреди извор]

Дата Поз. Играч Од Начин и сума
3 февруари 2015 c СР Италија Федерико Матиело Кјево Кјево позајмица [10] Архивирано на 24 мај 2015 г.
2 февруари 2015 c НП Италија Себастијан Џовинко Торонто Торонто Бесплатно [11]
7 август 2014 c ОД Чиле Маурисио Исла КПР КПР позајмица (1.2 мил. €) [12] Архивирано на 24 мај 2015 г.
18 јули 2014 c НП Италија Фабио Кваљарела Торино Торино конечно (3.5 мил. €) [13] Архивирано на 24 мај 2015 г.
4 јули 2014 c НП Црна Гора Мирко Вучиниќ Ал Џазира Ал Џазира конечно (6.3 мил. €) [14] Архивирано на 24 мај 2015 г.
3 јули 2014 c ОД Италија Федерико Пелузо Сасуоло Сасуоло конечно (4.5 мил. €) [15] Архивирано на 18 мај 2015 г.
30 јуни 2014 c НП Италија Пабло Освалдо Саутхемптон Саутхемптон Вратен од заем

Натпреварувања во сезоната[уреди | уреди извор]

Суперкуп на Италија[уреди | уреди извор]

Главна статија: Суперкуп на Италија 2014

Серија А[уреди | уреди извор]

Главна статија: Серија А 2014-2015

Завршна табела[уреди | уреди извор]

Поз. Екипа Бод ОН П Н И ДГ ПГ ГР
Шампион на Италија Освојувач на Купот на Италија 1. Јувентус Јувентус 87 38 26 9 3 72 24 +48
2. Рома Рома 70 38 19 13 6 54 31 +23
3. Лацио Лацио 69 38 21 6 11 71 38 +33
4. Фјорентина Фјорентина 64 38 18 10 10 61 46 +15
5. Наполи Наполи 63 38 18 9 11 70 54 +16
6. Џенова Џенова 59 38 16 11 11 62 47 +15
7. Сампдорија Сампдорија 56 38 13 17 8 48 42 +6
8. Интер Интер 55 38 14 13 11 59 48 +11
9. Торино Торино 54 38 14 12 12 48 45 +3
10. Милан Милан 52 38 13 13 12 56 50 +6
11. Палермо Палермо 49 38 12 13 13 53 55 −2
12. Сасуоло Сасуоло 49 38 12 13 13 49 57 −8
13. Верона Верона 46 38 11 13 14 49 65 −16
14. Кјево Кјево 43 38 10 13 15 28 41 −13
15. Емполи Емполи 42 38 8 18 12 46 52 −6
16. Удинезе Удинезе 41 38 10 11 17 43 56 −13
17. Аталанта Аталанта 37 38 7 16 15 38 57 −19
18. Каљари Каљари 34 38 8 10 20 48 68 −20
19. Чезена Чезена 24 38 4 12 22 36 73 −37
20. Парма Парма 19 38 6 8 24 33 75 −42
1 Парма била казнета со одземање на 7 бодови.
2 Џенова не добила лиценца од УЕФА за настап во европските натпреварувања па нејзиното место го зазела Сампдорија.

Легенда:

      Шампион на Италија и се квалификува за групната фаза на УЕФА Лигата на шампионите 2015-2016
      Се квалификува за групната фаза на УЕФА Лигата на шампионите 2015-2016
      Се квалификува за плејоф рундата (од квалификациите) за УЕФА Лигата на шампионите 2015-2016
      Се квалификува за фазата по групи во УЕФА Лига Европа 2015-2016
      Се квалификува за третото коло од квалификациите за УЕФА Лига Европа 2015-2016
      Испаѓа во Серија Б 2015-2016

Нотес:

Три бода за победа, еден за нерешено, нула за пораз.
Во случај на еднаков број на бодови помеѓу две или повеќе екипи, позицијата на табелата на екипата ќе биде одредена по следниве критериуми:
  • Освоени бодови во меѓусебните двобои
  • Гол-разлика во меѓусебните двобои
  • Вкупна гол-разлика
  • Вкупен број на постигнати голови
  • Ждрепка

Натпревари[уреди | уреди извор]

Куп на Италија[уреди | уреди извор]

Главна статија: Фудбалски куп на Италија 2014-2015

Јувентус го започнал своето учество во Купот на Италија директно во осминафиналето, како една од осумтте најдобро рангирани екипи.

Лига на шампиони[уреди | уреди извор]

Главна статија: УЕФА Лига на шампиони 2014/15

Фаза по групи[уреди | уреди извор]

Главна статија: УЕФА Лига на шампиони 2014/15 § Група A
Табела ОН Поб. Н Пор. ДГ ПГ ГР Бод.
1. Шпанија Атлетико Мадрид Атлетико Мадрид 6 4 1 1 14 3 +11 13
2. Италија Јувентус Јувентус 6 3 1 2 7 4 +3 10
3. Грција Олимпијакос Олимпијакос 6 3 0 3 10 13 -3 9
4. Шведска Малме Малме 6 1 0 5 4 15 -11 3

Нокаут фаза[уреди | уреди извор]

Главна статија: УЕФА Лига на шампиони 2014/15 § Нокаут фаза
Осминафинале[уреди | уреди извор]
Четвртфинале[уреди | уреди извор]
Полуфинале[уреди | уреди извор]
Финале[уреди | уреди извор]
Главна статија: Финале на УЕФА Лигата на шампионите во 2015 година

Статистика[уреди | уреди извор]

Список на стрелци[уреди | уреди извор]

Вклучени се сите официјални натпревари.

Ранг Бр. Поз. Нац. Име Серија А Куп на Италија Суперкуп УЕФА ЛШ Вкупно
1 10 НП Аргентина Карлос Тевес 20 0 2 7 29
2 9 НП Шпанија Алваро Мората 8 2 0 5 15
3 6 СР Франција Пол Погба 8 1 0 1 10
4 14 НП Шпанија Фернандо Љоренте 7 1 0 1 9
5 23 СР Чиле Артуро Видал 7 0 0 1 8
6 37 СР Аргентина Роберто Переира 4 2 0 0 6
7 21 СР Италија Андреја Пирло 4 0 0 1 5
8 19 ОД Италија Леонардо Бонучи 3 1 0 0 4
9 8 СР Италија Клаудио Маркизио 3 0 0 0 3
26 ОД Швајцарија Стефан Лихтштајнер 3 0 0 0 3
11 12 НП Италија Себастијан Џовинко 0 2 0 0 2
32 НП Италија Алесандро Матри 0 2 0 0 2
13 4 ОД Уругвај Мартин Касерес 1 0 0 0 1
7 СР Италија Симоне Пепе 1 0 0 0 1
27 СР Италија Стефано Стураро 1 0 0 0 1
33 ОД Франција Патрис Евра 1 0 0 0 1
17 3 ОД Италија Џорџо Кјелини 0 1 0 0 1
11 НП Франција Кингсли Коман 0 1 0 0 1
Авто голови 1 0 0 1 2
ВКУПНО 72 13 2 17 104

Последен пат ажурирано: 6 јуни 2015
Извор: Официјални натпревари

Асистенции[уреди | уреди извор]

Вклучени се сите официјални натпревари.

Ранг Бр. Поз. Нац. Име Серија А Куп на Италија Суперкуп УЕФА ЛШ Вкупно
1 10 НП Аргентина Карлос Тевес 7 0 0 1 8
2 8 СР Италија Клаудио Маркизио 6 1 0 1 8
3 26 ОД Швајцарија Стефан Лихтштајнер 5 2 0 0 7
4 6 СР Франција Пол Погба 3 0 1 3 7
5 9 НП Шпанија Алваро Мората 5 0 0 0 5
21 СР Италија Андреја Пирло 5 0 0 0 5
7 23 СР Чиле Артуро Видал 4 0 0 0 4
20 СР Италија Симоне Падоин 4 0 0 0 4
9 37 СР Аргентина Роберто Переира 3 0 0 1 4
10 33 ОД Франција Патрис Евра 2 1 0 0 3
11 11 СР Франција Кингсли Коман 2 0 0 0 2
12 7 СР Италија Симоне Пепе 1 1 0 0 2
14 НП Шпанија Фернандо Љоренте 1 1 0 0 2
14 3 ОД Италија Џорџо Кјелини 1 0 0 0 1
14 22 СР Гана Квадво Асамоа 0 0 0 1 1
ВКУПНО 49 6 1 7 63

Последен пат ажурирано: 6 јуни 2015
Извор: ESPNFC.com

Суви мрежи[уреди | уреди извор]

Вклучени се сите официјални натпревари.

Ранг Бр. Поз. Нац. Име Серија А Куп на Италија Суперкуп УЕФА ЛШ Вкупно
1 1 ГМ Италија Џанлујџи Буфон 18 0 0 6 24
2 30 ГМ Италија Марко Сторари 1 2 0 0 3
ВКУПНО 19 2 0 6 27

Последен пат ажурирано: 6 јуни 2015
Извор: Официјални натпревари

Дисциплина[уреди | уреди извор]

Вклучени се сите официјални натпревари.

Ранг Бр. Поз Нац Име Серија А Куп на Италија Суперкуп УЕФА ЛШ Вкупно
добил жолт картон Red card добил жолт картон Red card добил жолт картон Red card добил жолт картон Red card добил жолт картон Red card
1 26 ОД Швајцарија Стефан Лихтштајнер 8 1 0 0 0 0 3 0 11 1
2 8 СР Италија Клаудио Маркизио 9 0 2 0 0 0 1 0 12 0
3 23 СР Чиле Артуро Видал 7 0 1 0 0 0 4 0 12 0
4 10 НП Аргентина Карлос Тевес 6 0 1 0 1 0 4 0 12 0
5 19 ОД Италија Леонардо Бонучи 8 0 1 0 0 0 2 0 11 0
6 3 ОД Италија Џорџо Кјелини 7 0 1 0 0 0 3 0 11 0
7 9 НП Шпанија Алваро Мората 6 1 0 1 0 0 2 0 8 2
8 6 СР Франција Пол Погба 4 0 1 0 0 0 3 0 8 0
9 33 ОД Франција Патрис Евра 4 0 1 0 0 0 0 0 5 0
10 37 СР Аргентина Роберто Переира 2 0 0 0 1 0 2 0 5 0
11 20 СР Италија Симоне Падоин 2 2 0 0 0 0 0 0 2 2
12 5 ОД Италија Анџело Огбона 4 0 0 0 0 0 0 0 4 0
13 15 ОД Италија Андреја Барцаљи 2 0 0 0 0 0 0 0 2 0
22 СР Гана Квадво Асамоа 2 0 0 0 0 0 0 0 2 0
15 4 ОД Уругвај Мартин Касерес 1 0 1 0 0 0 0 0 2 0
27 СР Италија Стефано Стураро 1 0 1 0 0 0 0 0 2 0
17 7 СР Италија Симоне Пепе 0 1 0 0 0 0 0 0 0 1
18 32 НП Италија Алесандро Матри 0 0 1 0 0 0 0 0 1 0
19 12 НП Италија Себастијан Џовинко 0 0 0 0 0 0 1 0 1 0
ВКУПНО 73 5 11 1 2 0 25 0 111 6

Последен пат ажурирано: 6 јуни 2015
Извор: Официјални натпревари

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Jacopo Gerna (15 јули 2014). gazzetta.it (уред.). „Clamoroso Juventus-Conte, addio consensuale. Agnelli: "Si riparte da zero"“.
  2. ↑ juventus.com, уред. (15 јули 2014). „Grazie Antonio“.
  3. ↑ juventus.com, уред. (16 јули 2014). „Allegri: «La Juve è un onore»“.
  4. ↑ Стефано Агрести (17 јули 2014). corrieredellosport.it (уред.). „Јуве, еве зошто Алегри не е најдобриот избор“. Архивирано од изворникот на 2015-04-17. Посетено на 2015-07-11. Луѓето од Јувентус е одлучен, компактен, против Алегри. Тоа е опозиција во стомакот, што е нормално и тоа треба да биде земено предвид кога навивачите донеле одлука, но, исто така, да се упатат. И ние сме повеќе од загрижени од изборот на новиот тренер на Јувентус.
  5. ↑ Ланфранко Паче (17 јули 2014). ilfoglio.it (уред.). „Aziendalista, senza gioco e poco simpatico. Adesso Allegri è tutto vostro, cari bianconeri. E io, milanista, godo“. Архивирано од изворникот на 2015-05-05. Посетено на 2015-07-11. E son contento! Siamo tutti contenti, rossoneri di cuore e di maglia. È la nemesi. Di mezzo c'è la cessione di Pirlo e "er go-non-gol de Muntari" che tolse uno scudetto a noi e lo dette a voi, juventini, una bestialità e tanto sano risentimento. Ma siamo uomini di mondo e ora soprattutto vogliamo vedere come andrà a finire. Da ieri è vostro. [...] Ci sarà da ridere
  6. ↑ Џакомо Валтолина (17 јули 2014). corriere.it (уред.). „No, cara Juve: c'è poco da stare Alégher“. ...la notizia di Allegri sulla panchina della squadra più scudettata d'Italia è un boccone troppo ghiotto per non avventarcisi sopra come un gatto siamese sul topolino di campagna. Innanzitutto va detto che i milanisti non sono felici. Di più. Se Allegri farà valere il suo curriculum, pronti via, alla decima giornata la Juventus si troverà nella parte destra della classifica [...] Insomma, contenti loro... Così noi tifosastri rossoneri non possiamo che cavalcare l'euforia
  7. ↑ Carlo Valentino (16 јули 2014). ilfattoquotidiano.it (уред.). „Juve, Conte via, arriva Allegri: da #agghiacciande a #noAllegri“.
  8. ↑ Алберто Мауро (16 јули 2014). gazzetta.it (уред.). „Allegri alla Juventus, contestazione a Vinovo: ultrà a colloquio coi dirigenti“.
  9. ↑ Андреа Тундо (2 мај 2015). ilfattoquotidiano.it (уред.). „Juventus campione d'Italia: cronaca di un successo non annunciato. Allegri da reietto a idolo dei tifosi“.
  10. ↑ Џовани Капуано (2 мај 2015). panorama.it (уред.). „La rivincita di Allegri: dagli insulti all'amore dei tifosi della Juve“.
  11. ↑ Алесандро Франкети (14 мај 2015). sportmediaset.mediaset.it (уред.). „La scalata di Allegri, l'ex indesiderato“.
  12. ↑ Jacopo Gerna (8 февруари 2015). gazzetta.it (уред.). „Juventus, Morata: assist, gol, colpi di tacco e recuperi. Che intesa con Tevez“.
  13. ↑ Enrico Turcato (13 февруари 2015). wired.it (уред.). „Morata-Tevez: la Juventus ha una coppia da Champions“.
  14. ↑ Timothy Ormezzano (8 ноември 2014). repubblica.it (уред.). „Juventus, Allegri non torna indietro: "Avanti col nuovo modulo"“.
  15. ↑ Alberto Mauro (8 ноември 2014). gazzetta.it (уред.). „Juventus, Allegri: "Il nuovo modulo porterà nuovi stimoli"“.
  16. ↑ Guido Vaciago (23 ноември 2014). tuttosport.com (уред.). „Ora è la Juve di Allegri. Tanti pregi e due dubbi“. Архивирано од изворникот на 2015-05-05. Посетено на 2015-07-11.
  17. ↑ Romeo Agresti (6 ноември 2014). goal.com (уред.). „Un trequartista per la nuova Juventus: oggi Vidal, domani Shaqiri o Berardi?“.
  18. ↑ Valerio Clari (5 октомври 2014). gazzetta.it (уред.). „Juventus-Roma 3-2 tra mille polemiche: risolve l'eurogol di Bonucci“.
  19. ↑ Roberto Perrone (11 јануари 2015). corriere.it (уред.). „Dopo 14 anni la Juve vince a Napoli“.
  20. ↑ Fabiana Della Valle (11 јануари 2015). gazzetta.it (уред.). „Napoli-Juventus 1-3, gol di Pogba, pari di Britos, rete di Caceres e Vidal“.
  21. ↑ Jacopo Manfredi (22 декември 2014). repubblica.it (уред.). „Juventus-Napoli 7-8 ai rigori, la Supercoppa è azzurra“.
  22. ↑ goal.com, уред. (14 декември 2014). „Ancora la Sampdoria di mezzo, Juventus fermata in casa dopo 25 successi di fila“.
  23. ↑ gazzetta.it, уред. (18 декември 2014). „Juventus, un 2014 da record. Allegri: "Ma a Cagliari troppi rischi..."“.
  24. ↑ Владимир Котуњо (9 декември 2014). tuttosport.com (уред.). „Champions, Juve-Atletico 0-0: bianconeri agli ottavi“. Архивирано од изворникот на 2015-02-24. Посетено на 2015-07-12.
  25. ↑ Гвидо Вачијаго (18 април 2015). tuttosport.com (уред.). „Juventus-Lazio 2-0, Tevez e poi l'eurogol di Bonucci portano i bianconeri a +15“. Архивирано од изворникот на 2015-04-21. Посетено на 2015-07-12.
  26. ↑ Стефано Канталупи (2 мај 2015). gazzetta.it (уред.). „Sampdoria-Juventus 0-1: Vidal, è festa scudetto. La Signora cala il poker“.
  27. ↑ goal.com, уред. (4 мај 2015). „Storica Juventus: Scudetto mai così in anticipo, Allegri nel gotha allenatori“.
  28. ↑ fifa.com, уред. (6 мај 2015). „Captains, creators and domestic dominance“ (англиски). Архивирано од изворникот на 2015-05-18. Посетено на 2015-07-12.
  29. ↑ Fabiana Della Valle (18 март 2015). gazzetta.it (уред.). „Dortmund-Juve 0-3: Tevez fa due gol e un assist, Allegri ai quarti di Champions“.
  30. ↑ Jacopo Manfredi (22 април 2015). repubblica.it (уред.). „Monaco-Juventus 0-0, bianconeri in semifinale dopo 12 anni“.
  31. ↑ Valerio Clari (13 мај 2015). gazzetta.it (уред.). „Juve da sogno: è finale! L'ex Morata gela il Real Madrid“.
  32. ↑ Федерико Сала (15 јануари 2015). repubblica.it (уред.). „Juventus-Verona 6-1: scaligeri travolti, bianconeri ai quarti“.
  33. ↑ Фабијана Дела Вале (28 јануари 2015). gazzetta.it (уред.). „Coppa Italia, Parma-Juve 0-1, Morata gol all'89': Allegri in semifinale“.
  34. ↑ Giacomo Luchini (7 април 2015). repubblica.it (уред.). „Coppa Italia, Fiorentina-Juventus 0-3: i bianconeri rimontano e volano in finale“.
  35. ↑ goal.com, уред. (7 април 2015). „Juventus potenziale 'Tripletista': come lei solo Barcellona, Bayern e PSG“.
  36. ↑ Јаопо Герна (20 мај 2015). „Juve infinita, vince la 10ª Coppa Italia: Matri piega la Lazio ai supplementari“. La Gazzetta dello Sport. Посетено на 20 мај 2015.
Јувентус – сезони
Спортклуб Јувентус
ФК Јувентус

1899 · 1900 · 1901 · 1902 · 1902-03 · 1903-04 · 1904-05 · 1905-06 · 1906-07 · 1907-08 · 1908-09 · 1909-10 · 1910-11 · 1911-12 · 1912-13 · 1913-14 · 1914-15 · 1915-16 · 1916-17 · 1917-18 · 1918-19 · 1919-20 · 1920-21 · 1921-22 · 1922-23 · 1923-24 · 1924-25 · 1925-26 · 1926-27 · 1927-28 · 1928-29 · 1929-30 · 1930-31 · 1931-32 · 1932-33 · 1933-34 · 1934-35 · 1935-36

Јувентус
Јувентус Чиситалија

1942-43 · 1944 · 1944-45

ФК Јувентус

1945-46 · 1946-47 · 1947-48 · 1948-49 · 1949-50 · 1950-51 · 1951-52 · 1952-53 · 1953-54 · 1954-55 · 1955-56 · 1956-57 · 1957-58 · 1958-59 · 1959-60 · 1960-61 · 1961-62 · 1962-63 · 1963-64 · 1964-65 · 1965-66 · 1966-67 · 1967-68 · 1968-69 · 1969-70 · 1970-71 · 1971-72 · 1972-73 · 1973-74 · 1974-75 · 1975-76 · 1976-77 · 1977-78 · 1978-79 · 1979-80 · 1980-81 · 1981-82 · 1982-83 · 1983-84 · 1984-85 · 1985-86 · 1986-87 · 1987-88 · 1988-89 · 1989-90 · 1990-91 · 1991-92 · 1992-93 · 1993-94 · 1994-95 · 1995-96 · 1996-97 · 1997-98 · 1998-99 · 1999-2000 · 2000-01 · 2001-02 · 2002-03 · 2003-04 · 2004-05 · 2005-06 · 2006-07 · 2007-08 · 2008-09 · 2009-10 · 2010-11 · 2011-12 · 2012-13 · 2013-14 · 2014-15 · 2015-16 · 2016-17 · 2017-18 · 2018-19 · 2019-20 · 2020-21 · 2021-22 · 2022-23 · 2023-24

1980-ти
1990-ти
2000-ти
2010-ти
2020-ти
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=ФК_Јувентус_сезона_2014-2015&oldid=4976056“