Прејди на содржината

Мартин Касерес

Од Википедија — слободната енциклопедија
Мартин Касерес
Лични податоци
Полно име Хосе Мартин Касерес Силва[1]
Роден на 7 април 1987(1987-04-07) (38 г.)[2]
Роден во Монтевидео, Уругвај[2]
Држава Уругвај Уругвај
Висина &100000000000001780000001,78 м[1]
Позиција одбрана
Клупски податоци
Сегашен клуб Либертад Либертад
Број 3
Младинска кариера
Дефенсор Спортинг Дефенсор Спортинг
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
2006-2007 Дефенсор Спортинг Дефенсор Спортинг 26 (4)
2007-2008 Виљареал Виљареал 0 (0)
2007-2008 →Рекреативо Уелва Рекреативо Уелва 34 (2)
2008-2011 Барселона Барселона 16 (0)
2009-2010 →Јувентус Јувентус 15 (1)
2010-2012 Севиља Севиља 39 (2)
2012-2016 Јувентус Јувентус 51 (1)
2017 Саутхемптон Саутхемптон 1 (0)
2017-2018 Верона Верона 14 (3)
2018-2019 Лацио Лацио 10 (1)
2019 →Јувентус Јувентус 9 (0)
2019-2021 Фјорентина Фјорентина 56 (3)
2021-2022 Каљари Каљари 14 (1)
2022 Леванте Леванте 10 (0)
2022-2024 Лос Анџелес Галакси Лос Анџелес Галакси 36 (2)
2025- Либертад Либертад 2 (2)
Репрезентација
2007 Уругвај Уругвај 20 4 (0)
2007-2022 Уругвај Уругвај 116 (4)

Хосе Мартин Касерес Силва (роден на 7 април 1987 во Монтевидео) — уругвајски фудбалер, играч од одбраната на Либертад и поранешен уругвајски репрезентативец.

Во својата кариера тој освоил „тројна круна“ со Барселона во сезоната 2008-2009, која се состоела од шпанското првенство, Купот на Шпанија и Лигата на шампионите; покрај тоа, тој исто така освоил 6 италијански првенства (во периодот меѓу 2012 и 2019 година), 2 Купа на Италија (2015 и 2016) и 3 Суперкупа на Италија (2012, 2013 и 2015) со Јувентус, и МЛС лигата (2024) со Лос Анџелес Галакси.

Со уругвајската репрезентација тој ја освоил Копа Америка во Аргентина 2011 и учествувал на изданијата во 2019 и 2021, а исто така учествувал и на четири Светски првенства во Јужна Африка 2010, Бразил 2014, Русија 2018 и Катар 2022, како и на Купот на конфедерации во Бразил 2013.

Биографија

[уреди | уреди извор]

Тој бил наречен „El Pelado“ (во превод: Келавиот), прекар што произлегол од фактот дека како дете неговата мајка му ја избричила главата.[3]

Касерес пораснал во соседството Сајаго, откако неговите родители Миријам и Хосе се преселиле во главниот град Монтевидео, напуштајќи го Саранди дел Ји за да бараат можности за работа. Уште од мал бил во врска со Наталија Сомаруга, соученичка во средното училиште каде што учел; со неа бил во брак и има две деца, Мартина (р. 2006) и Леон (р. 2014). Двојката се разделила во 2019 година.

Технички карактеристики

[уреди | уреди извор]
Касерес (десно) со Јувентус, во дуел еден на еден со напаѓачот на Реал Мадрид, Карим Бензема, во натпревар од Лигата на шампионите во 2013

Централен дефанзивец, кој може да игра на која било позиција во одбраната, без оглед дали во формација со четири или со тројца играчи, а понекогаш бил користен и како страничен играч од средниот ред со пет играчи.[4] Неговите силни страни се храброста и карактерот.[5]

Масимилијано Алегри, кога ги опишувал неговите карактеристики, за него рекол дека е дефанзивец кој ужива да го доведе противникот во дуел еден на еден, и дека има одлична техника во играта со нога.[6]

Сигурен фудбалер, со одлична концентрација што ретко му дозволува да направи грешка во пристапот кон натпреварите. Исто така, неговите соиграчи од Јувентус го опишале како многу добар човек во соблекувалната.[7]

Клупска кариера

[уреди | уреди извор]

Рани години

[уреди | уреди извор]

Тој ја започнал својата кариера во татковината со Дефенсор Спортинг, тим чијшто капитен станал на само деветнаесет години. Во две години, тој одиграл вкупно 26 натпревари, постигнувајќи 4 гола во уругвајското првенство. На почетокот на февруари 2007 година, тој потпишал за шпанскиот клуб Виљареал, на кој му се приклучил во јуни истата година откако неговиот договор со Дефенсор истекол.

По пристигнувањето во Виљареал, Касерес веднаш бил испратен на позајмица во новопромовираниот клуб во Примера Дивисион, Рекреативо Уелва, и бил еден од најмногу користените играчи за време на сезоната 2007-2008 во шпанското првенство: одиграл 2988 минути, најчесто како партнер на португалецот Бето во срцето на одбраната. На 9 јануари 2008 година, тој постигнал гол против екипата со која бил под договор, Виљареал, во победата со 1-0 во Купот на Шпанија, иако Уелва била елиминирана со вкупен резултат 1-2. Сезоната ја завршил со 36 настапи и 3 гола (комбинирано во првенството и купот), помогајќи за останувањето на андалусијците во Примера,

Барселона и Јувентус

[уреди | уреди извор]

На 4 јуни 2008 година, Барселона ги обезбедила неговите услуги, плаќајќи 16,5 милиони евра за неговиот трансфер и вклучувајќи клаузула за ослободување од 50 милиони евра со важност до крајот на 2012 година.[8] Во сезоната 2008-2009, неговата единствена со „Блауграна“, тој нашол многу малку простор за игра поради големата конкуренција составена од Рафаел Маркес, Жерар Пике и Карлес Пујол,[9] завршувајќи го своето искуство во Каталонија со 14 настапи во лигата, 7 во Купот на Шпанија и 3 во Лигата на шампионите, но придонесувајќи, иако како спореден актер, во освојувањето на историската „тројна круна“.[10]

На 7 август 2009 година, бил официјализиран неговиот трансфер од Барселона во Јувентус, на позајмица со опција за откуп поставена на 12 милиони евра. Својата авантура во клубот ја започнал одлично, постигнувајќи гол на своето деби за „бјанконерите“, со кој го отворил резултатот во натпреварот добиен со 2-0 против Лацио на Олимпико на 12 септември. Со текот на времето, тој успеал да си обезбеди простор да игра како стартер, главно по десната страна во одбраната, искористувајќи ги постојаните повреди на Џонатан Зебина и победувајќи ја конкуренцијата од Зденек Григера; во подоцнежниот дел од сезоната, проблемите со пубалгија го принудиле да остане надвор од теренот неколку месеци. На крајот од позитивната сезона на индивидуално ниво, Јувентус одлучиле да не го откупат поради високата цена,[11] по што, играчот се вратил во Каталонија.

Севиља

[уреди | уреди извор]

На 30 август 2010 година, Касерес се приклучил на Севиља на позајмица од Барселона до крајот на сезоната, со опција за откуп.[12] Тој играл редовно во тимот предводен од тренерот Грегорио Мансано, особено откако десниот бек Абдулај Конко го напуштил клубот и се вратил во Џенова, во јануари 2011 година. Сепак, на 1 мај 2011 година, Касерес претрпел тешка повреда по дуел со Михаел Јакобсен во натпреварот против Алмерија, по што тој чувствувал болка во бубрезите; како резултат на опасниот старт данецот добил директен црвен картон, а за Касерес првично било објавено дека ќе го пропушти остатокот од сезоната, но тој чудесно се опоравил за последните два натпревари, помагајќи Севиља да заврши на петтото место и да се избори за место во УЕФА Лига Европа за следната сезона. Сезоната ја завршил со 25 настапи и еден постигнат гол.

На 31 мај 2011 година, Севиља се согласила да плати 3.000.000 евра, плус уште 1,5 милион евра во зависност од перформансите на тимот во идните сезони, на Барселона за да обезбеди трајно останување на Касерес на стадионот „Рамос Санчес Пизхуан“. Сепак, следната сезона тој одиграл 14 натпревари и постигнал еден гол во првенството, пред да си замине во јануари 2012 година, и да се врати во Јувентус, на позајмица со опција за откуп.[13]

Враќање во Јувентус

[уреди | уреди извор]
Касерес со Јувентус во 2013, за време на натпревар од Лигата на шампионите на гости против Реал Мадрид

На 27 јануари 2012 година, по желба на самиот играч[14] и со помош на неговиот агент Даниел Фонсека (кој во минатото исто така го носел дресот на Јувентус),[15] Касерес се вратил во Јувентус на нова позајмица.[16] Своето второ деби со клубот го имал на 8 февруари, во првиот натпревар од полуфиналето на Купот на Италија во гости против Милан, и интересно исто како и првиот пат, тој повторно на своето деби постигнал гол за Јувентус, со таа разлика што овојпат ги постигнал и двата гола кој на тимот од Торино му донеле победа од 2-1.[17] На 25 март, тој го постигнал својот следен гол, негов прв во Серија А по враќањето во Јувентус, во уште еден многу важен натпревар - Дербито на Италија - добиено со 2-0 на домашен терен против Интер. На крајот од првенството, тој го освоил својот прв трофеј со Јувентус, скудетото, кое пристигнало на неутрален терен во Трст на 6 мај 2012 година, на едно коло пред крајот, благодарение на победата од 2-0 над Каљари и истовремениот пораз на нивниот главен конкурент Милан во градското дерби.[18][19][20] Овој триумф ја активирал договорната клаузула во врска со обврската за откуп,[16] по што на 25 мај[21] Јувентус го откупил Касерес за 8 милиони евра.[16]

Повреда здобиена во летото 2012 година, за време на Трофејот TIM, го принудила уругваецот да го пропушти успехот на Јувентус во Суперкупот на Италија, освоен со победа над Наполи во Кина.[22][23] Против истиот противник, со удар со глава, на 20 октомври, тој го постигнал својот прв гол за сезоната, во победата со 2-0 во првенството.[24] На 5 мај 2013 година, благодарение на победата на Јувентус од 1-0 пред својте навивачи над Палермо, тие го освоиле своето второ последователно скудето на три натпревари до крајот.[25]

Сезоната 2013-2014 не започнала на најдобар начин за Касерес, кој бил принуден да го пропушти првиот дел од сезоната поради повреда, враќајќи се во акција на крајот на октомври за натпреварот од Лигата на шампионите на гости против Реал Мадрид. Во текот на сезоната, неговите настапи се зголемиле, особено во европските натпреварувања, додека својот единствен гол во сезоната го реализирал на 18 декември 2013 година, во Купот на Италија против екипата од Серија Б, Авелино.[26] На 4 мај 2014 година, по победата на Катанија над главниот конкурент на „бјанконерите“ за титулата - Рома, на три кола до крајот, уругваецот го прославил со соиграчите третото последователно скудето на Јувентус.[27]

Како и во претходните сезони, и во првиот дел од сезоната 2014-2015, Касерес бил жртва на повреда, овојпат здобиена во победата со 3-2 на домашен терен против Рома на почетокот на октомври, поради која отсуствувал три месеци.[28] На 11 јануари 2015 година, по неговото враќање на терените, тој го постигнал вториот гол за Јувентус во победата од 3-1 над Наполи;[29] Сепак, неколку месеци подоцна, тој доживеал нова повреда што му ја завршила сезоната предвреме.[30] Поради ова, тој го пропуштил финалето на Лигата на шампионите, што требало да биде второ за него по тоа со Барселона пет години порано, загубено токму од каталонците, иако на крајот на сезоната го освоил четврото скудето со клубот и првиот Куп на Италија.

Во сезоната 2015-2016, тој играл како стартер во првиот натпревар од кампањата, Суперкупот на Италија, освоен со 2-0 во Шангај против Лацио.[31] Ноќта помеѓу 28 и 29 септември 2015 година, тој бил вклучен во сообраќајна несреќа во Торино, од која излегол неповреден; сепак, откако наодот за ниво на алкохол во крвта бил над законската граница,[32] Јувентус привремено го исклучил од тимот.[33] Ова, во комбинација со новата повреда (овојпат на десната Ахилова тетива),[34] која втора година по ред го принудува да ја заврши сезоната предвреме, се повеќе го оддалечува од Јувентус, завршувајќи го своето второ искуство со клубот по крајот на оваа сезона откако клубот не му го продолжил договорот валиден до 30 јуни 2016, со што уругваецот станал слободен играч.[35]

Саутхемптон и Верона

[уреди | уреди извор]

По неколку месеци неактивност, на 16 февруари 2017 година, тој постигнал договор со англискиот тим Саутхемптон,[36] во чиј дрес излегол на теренот само еднаш, во победата на гости над Мидлсбро (1-2) во Премиер лигата на 13 мај 2017 година.[37] Откако не успеал да ги убеди раководните лица на клубот, на 25 мај го раскинал договорот со „Светците“.[38]

На 4 август 2017, тој се вратил во Серија А, постигнувајќи договор со новопромовираниот клуб во лигата, Верона.[39] Тој го имал своето деби за клубот во Купот на Италија, во победата на 13 август против Авелино (3-1),[40] а потоа и во првенството шест дена подоцна, против Наполи. Тој го постигнал својот прв гол за „скалигерите“ на 20 ноември, во поразот на домашен терен од Болоња (2-3),[41] што за него бил прв во највисоката италијанска лига по 11 јануари 2015 година. Сепак, во Верона тој се задржал само шест месеци, кои биле многу позитивни пронаоѓајќи континуитет за играње и ја подигнал формата бележејќи добри настапи.[42]

Лацио, второ враќање во Јувентус и Фјорентина

[уреди | уреди извор]

На 8 јануари 2018 година, за време на зимскиот трансфер пазар, тој бил купен од Лацио.[43] Неговото деби се случило на 31 јануари, во полуфиналето на Купот на Италија против Милан, кое завршило нерешено 0-0. На 18 април 2018 година, тој го постигнал својот прв гол за „бјанкочелестите“, за време на победата на гостински терен над Фјорентина со 3-4. Тој ја завршил сезоната со 10 настапи и 1 постигнат гол.

По уште шест месеци во Рим, на 29 јануари 2019 година, било официјализирано неговото второ враќање во Јувентус, откако бил земен на позајмица до крајот на сезоната.[44] На 2 февруари го имал првиот натпревар, на домашен терен против Парма кој завршил нерешено 3-3.[45] На крајот од сезоната, дури и само како спореден актер, тој освоил ново скудето со Јувентус, негово шестто во кариерата.

Во летото 2019 година, како слободен агент тој се приклучил на Фјорентина,[46] со која го имал своето деби на 14 септември, во натпреварот против неговиот поранешен клуб Јувентус, кој завршил 0-0.[47] На 8 декември 2019 година, тој го постигнал својот прв гол во виолетовиот дрес, во поразот од 2-1 на гости против Торино.[48] Во двете сезони поминати во Фиренца, одиграл 61 натпревар и постигнал 4 гола.

Последните години од кариерата

[уреди | уреди извор]

Откако му истекол договорот со Фјорентина, на 1 септември 2021 година, тој постигнал договор со Каљари.[49] На 17 октомври истата година тој го постигнал првиот гол за сардинијците во победата од 3-1 на домашен терен над Сампдорија.[50] Сепак, неговата авантура во „рособлу“, како и онаа на тимот, се покажала како тешка, толку многу што во декември истата година бил исфрлен од составот.[51] Откако не се вратил повеќе во тимот на Каљари, на 30 јануари 2022 година, тој пронашол нов ангажман во Шпанија, каде се вратил после точно десет години потпишувајќи со екипата на Леванте.[52][53] Забележувајќи само 10 настапи во Примера Дивисион, тој го напуштил клубот на крајот од сезоната.

По неколку месеци како слободен агент, на 24 август 2022 година, тој постигнал договор со американската екипа Лос Анџелес Галакси.[54] Дебитирал во МЛС лигата, на 5 септември 2022, влегувајќи како замена за последните пет минути од натпреварот на домашен терен против Спортинг Канзас Сити (2-2). Својот прв гол со клубот го постигнал на 15 мај 2023, во победата на домашен терен со 2-1 над Сан Хосе Ертквејкс.[55] Во 2024 година, Касерес со Лос Анџелес Галакси го освоил МЛС купот, иако не настапи во тој натпревар откако бил надвор од акција од 8 август поради повреда на Ахиловата тетива.[56]

Откако по две ипол години го напуштил Лос Анџелес, во февруари 2025 година, како слободен играч Касерес потпишал договор со Либертад,[57] клуб кој игра во парагвајска врвна дивизија.

Репрезентативна кариера

[уреди | уреди извор]
Касерес играјќи за репрезентацијата на Уругвај на СП 2014

Касерес играл за репрезентацијата на Уругвај под 20 години на Светското првенство под 20 години во Канада и на Јужноамериканското првенство под 20 години 2007.

Во 2007 година, го имал своето деби за сениорската репрезентација на својата земја, во пријателски натпревар против Јужна Африка, и оттогаш се до своето повлекување во 2022 година бил речиси постојано присутен. На 14 октомври 2009 година, тој бил исклучен за време на решавачкиот натпревар против Аргентина во КОНМЕБОЛ квалификациите за Светското првенство 2010: црвениот картон го води неговиот тим кон бројчена инфериорност и пораз (0-1). Откако Уругвај сепак успеал да се квалификува на „Мундијалот 2010“ во Јужна Африка, таму тој постигнал историски резултат со националниот тим, стигајќи до полуфиналето против Холандија предводена од Весли Снајдер и Арјен Робен; по поразот од холанѓаните, уругвајците го загубиле и натпреварот за третото место од Германија со идентични 3-2.

Следното лето, тој бил повикан во репрезентацијата за Копа Америка 2011. На 17 јули 2011 година, во четвртфиналето, тој го извел решавачкиот пенал во натпреварот против домаќинот Аргентина, со кој на Уругвај му донел пласман во полуфиналето; откако таму го добиле Перу (2-0), Касерес и соиграчите ја освоиле титулата со победа од 3-0 во финалето над Парагвај.

На Светското првенство 2014 во Бразил, тој ги одиграл сите четири натпревари на „Селесте“ на турнирот кој завршил со елиминација од јужноамериканските ривали Колумбија во осминафиналето.

После две години без настап за репрезентацијата, пропуштајќи ги Копа Америка 2015 и Копа Америка Сентенарио, тој се вратил во репрезентацијата во средината на 2017 година, а следната година се нашол на списокот со играчи за Светското првенство 2018, неговото трето во кариерата. Како и на претходниот мундијал, така и во Русија, тој ги одиграл сите натпревари на својата земја на турнирот, на кој Уругвај бил запрен во четвртфиналето од подоцнежниот шампион Франција со 2-0.

Во подоцнежните години од кариерата, тој го претставувал Уругвај на Копа Америка 2019 и Копа Америка 2021, и двете одржани во Бразил, и на двете стигајќи до четвртфиналето каде биле елиминирани на пенали од Перу и Колумбија.[58][59] Неговиот последен турнир со репрезентацијата било Светското првенство 2022 во Катар, каде настапил само еднаш, во раната елиминација на „Селесте“.

За репрезентацијата на Уругвај, Касерес одиграл 116 натпревари и постигнал 4 гола.

Хронологија на репрезентативните настапи

[уреди | уреди извор]
Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Уругвај
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
12-9-2007 Јоханесбург Јужна Африка Јужна Африка 0 – 0 Уругвај Уругвај Пријателска - влегол во игра 58'
6-2-2008 Монтевидео Уругвај Уругвај 2 – 2 Колумбија Колумбија Пријателска - влегол во игра 66'
25-5-2008 Бохум Турција Турција 2 – 3 Уругвај Уругвај Пријателска -
28-5-2008 Осло Норвешка Норвешка 2 – 2 Уругвај Уругвај Пријателска -
14-6-2008 Монтевидео Уругвај Уругвај 1 – 1 Венецуела Венецуела Квал. за СП 2010 -
17-6-2008 Монтевидео Уругвај Уругвај 6 – 0 Перу Перу Квал. за СП 2010 -
10-9-2008 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 0 Еквадор Еквадор Квал. за СП 2010 -
11-10-2008 Буенос Аирес Аргентина Аргентина 2 – 1 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2010 -
14-10-2008 Ла Пас Боливија Боливија 2 – 2 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2010 -
19-11-2008 Сен Дени Франција Франција 0 – 0 Уругвај Уругвај Пријателска - добил жолт картон во 40-тата минута 40'
11-2-2009 Триполи Либија Либија 2 – 3 Уругвај Уругвај Пријателска - заменет 83'
28-3-2009 Монтевидео Уругвај Уругвај 2 – 0 Парагвај Парагвај Квал. за СП 2010 -
1-4-2009 Сантјаго Чиле Чиле 0 – 0 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2010 - добил жолт картон во 79-тата минута 79'
6-6-2009 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 4 Бразил Бразил Квал. за СП 2010 -
10-6-2009 Пуерто Ордас Венецуела Венецуела 2 – 2 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2010 -
9-9-2009 Монтевидео Уругвај Уругвај 3 – 1 Колумбија Колумбија Квал. за СП 2010 - добил жолт картон во 8-мата минута 8'
10-10-2009 Кито Еквадор Еквадор 1 – 2 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2010 -
14-10-2009 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 1 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2010 - Yellow cardYellow cardRed card 77', 83'
26-5-2010 Монтевидео Уругвај Уругвај 4 – 1 Израел Израел Пријателска - влегол во игра 71'
6-7-2010 Кејптаун Уругвај Уругвај 2 – 3 Холандија Холандија СП 2010 - Полуфинале - добил жолт картон во 30-тата минута 30'
10-7-2010 Порт Елизабет Уругвај Уругвај 2 – 3 Германија Германија СП 2010 - натп. за 3. место -
8-10-2010 Џакарта Индонезија Индонезија 1 – 7 Уругвај Уругвај Пријателска - влегол во игра 60'
12-10-2010 Вухан Кина Кина 0 – 4 Уругвај Уругвај Пријателска -
17-11-2010 Сантјаго Чиле Чиле 2 – 0 Уругвај Уругвај Пријателска - влегол во игра 78'
29-3-2011 Даблин Ирска Ирска 2 – 3 Уругвај Уругвај Пријателска -
29-5-2011 Зинсхајм Германија Германија 2 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска -
8-6-2011 Монтевидео Уругвај Уругвај 1 – 1 Холандија Холандија Пријателска -
23-6-2011 Ривера Уругвај Уругвај 3 – 0 Естонија Естонија Пријателска 1
4-7-2011 Сан Хуан Уругвај Уругвај 1 – 1 Перу Перу Копа Америка 2011 - Прва фаза - добил жолт картон во 82-рата минута 82'
8-7-2011 Мендоса Уругвај Уругвај 1 – 1 Чиле Чиле Копа Америка 2011 - Прва фаза - добил жолт картон во 49-тата минута 49'
16-7-2011 Санта Фе Аргентина Аргентина 1 – 1 прод.
(4 - 5 пен.)		 Уругвај Уругвај Копа Америка 2011 - Четвртфинале - добил жолт картон во 31-вата минута 31'
19-7-2011 Ла Плата Перу Перу 0 – 2 Уругвај Уругвај Копа Америка 2011 - Полуфинале -
24-7-2011 Буенос Аирес Уругвај Уругвај 3 – 0 Парагвај Парагвај Копа Америка 2011 - Финале - добил жолт картон во 25-тата минута 25' заменет 88'
2-9-2011 Харков Украина Украина 2 – 3 Уругвај Уругвај Пријателска -
7-10-2011 Монтевидео Уругвај Уругвај 4 – 2 Боливија Боливија Квал. за СП 2014 -
11-10-2011 Асунсион Парагвај Парагвај 1 – 1 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2014 -
11-11-2011 Монтевидео Уругвај Уругвај 4 – 0 Чиле Чиле Квал. за СП 2014 - добил жолт картон во 60-тата минута 60'
15-11-2011 Рим Италија Италија 0 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска - добил жолт картон во 23-тата минута 23'
29-2-2012 Букурешт Романија Романија 1 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска -
25-5-2012 Москва Русија Русија 1 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска - добил жолт картон во 50-тата минута 50'
2-6-2012 Монтевидео Уругвај Уругвај 1 – 1 Венецуела Венецуела Квал. за СП 2014 -
10-6-2012 Монтевидео Уругвај Уругвај 4 – 2 Перу Перу Квал. за СП 2014 -
12-10-2012 Мендоса Аргентина Аргентина 3 – 0 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2014 - добил жолт картон во 32-рата минута 32'
14-11-2012 Гдањск Полска Полска 1 – 3 Уругвај Уругвај Пријателска -
6-2-2013 Доха Шпанија Шпанија 3 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска -
5-6-2013 Монтевидео Уругвај Уругвај 1 – 0 Франција Франција Пријателска -
11-6-2013 Сиудад Гвајана Венецуела Венецуела 0 – 1 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2014 - добил жолт картон во 62-рата минута 62'
16-6-2013 Ресифе Шпанија Шпанија 2 – 1 Уругвај Уругвај Куп на конф. 2013 - Прва фаза -
20-6-2013 Салвадор Нигерија Нигерија 1 – 2 Уругвај Уругвај Куп на конф. 2013 - Прва фаза -
26-6-2013 Рио де Жанеиро Бразил Бразил 2 – 1 Уругвај Уругвај Куп на конф. 2013 - Полуфинале -
30-6-2013 Салвадор Уругвај Уругвај 2 – 2 прод.
(2 - 3 пен.)		 Италија Италија Куп на конф. 2013 - натп. за 3. место -
14-8-2013 Рифу Јапонија Јапонија 2 – 4 Уругвај Уругвај Пријателска - заменет 78'
6-9-2013 Лима Перу Перу 1 – 2 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2014 - заменет 81'
13-11-2013 Аман Јордан Јордан 0 – 5 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2014 -
20-11-2013 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 0 Јордан Јордан Квал. за СП 2014 -
30-5-2014 Монтевидео Уругвај Уругвај 1 – 0 Северна Ирска Северна Ирска Пријателска - заменет 73'
4-6-2014 Монтевидео Уругвај Уругвај 2 – 0 Словенија Словенија Пријателска -
14-6-2014 Форталеза Уругвај Уругвај 1 – 3 Костарика Костарика СП 2014 - Прва фаза - добил жолт картон во 81-вата минута 81'
19-6-2014 Саун Пауло Уругвај Уругвај 2 – 1 Англија Англија СП 2014 - Прва фаза -
24-6-2014 Натал Италија Италија 0 – 1 Уругвај Уругвај СП 2014 - Прва фаза -
28-6-2014 Рио де Жанеиро Колумбија Колумбија 2 – 0 Уругвај Уругвај СП 2014 - Осминафинале -
5-9-2014 Сапоро Јапонија Јапонија 0 – 2 Уругвај Уругвај Пријателска - добил жолт картон во 67-мата минута 67' заменет 83'
8-9-2014 Којан Јужна Кореја Јужна Кореја 0 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска -
4-9-2015 Панама Панама Панама 0 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска -
8-9-2015 Сан Хосе Костарика Костарика 1 – 0 Уругвај Уругвај Пријателска -
8-10-2015 Ла Пас Боливија Боливија 0 – 2 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2018 1
13-10-2015 Монтевидео Уругвај Уругвај 3 – 0 Колумбија Колумбија Квал. за СП 2018 - заменет 19'
12-11-2015 Кито Еквадор Еквадор 2 – 1 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2018 -
18-11-2015 Монтевидео Уругвај Уругвај 3 – 0 Чиле Чиле Квал. за СП 2018 1
4-6-2017 Даблин Ирска Ирска 3 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска -
7-6-2017 Ница Италија Италија 3 – 0 Уругвај Уругвај Пријателска -
31-8-2017 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 0 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2018 -
5-9-2017 Асунсион Парагвај Парагвај 1 – 2 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2018 -
5-10-2017 Сан Кристобал Венецуела Венецуела 0 – 0 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2018 -
10-10-2017 Монтевидео Уругвај Уругвај 4 – 2 Боливија Боливија Квал. за СП 2018 1
8-6-2018 Монтевидео Уругвај Уругвај 3 – 0 Узбекистан Узбекистан Пријателска -
15-6-2018 Екатеринбург Египет Египет 0 – 1 Уругвај Уругвај СП 2018 - Прва фаза -
20-6-2018 Ростов Уругвај Уругвај 1 – 0 Саудиска Арабија Саудиска Арабија СП 2018 - Прва фаза -
25-6-2018 Самара Уругвај Уругвај 3 – 0 Русија Русија СП 2018 - Прва фаза -
30-6-2018 Сочи Уругвај Уругвај 2 – 1 Португалија Португалија СП 2018 - Осминафинале -
6-7-2018 Нижњи Новгород Уругвај Уругвај 0 – 2 Франција Франција СП 2018 - Четвртфинале -
8-9-2018 Хјустон Мексико Мексико 1 – 4 Уругвај Уругвај Пријателска -
12-10-2018 Сеул Јужна Кореја Јужна Кореја 2 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска -
16-10-2018 Саитама Јапонија Јапонија 4 – 3 Уругвај Уругвај Пријателска - заменет 64'
16-11-2018 Лондон Бразил Бразил 1 – 0 Уругвај Уругвај Пријателска - добил жолт картон во 80-тата минута 80'
20-11-2018 Сен Дени Франција Франција 1 – 0 Уругвај Уругвај Пријателска -
22-3-2019 Нанинг Уругвај Уругвај 3 – 0 Узбекистан Узбекистан Пријателска -
25-3-2019 Нанинг Тајланд Тајланд 0 – 4 Уругвај Уругвај Пријателска - заменет 61'
7-6-2019 Монтевидео Уругвај Уругвај 3 – 0 Панама Панама Пријателска -
16-6-2019 Бело Хоризонте Уругвај Уругвај 4 – 0 Еквадор Еквадор Копа Америка 2019 - Прва фаза -
20-6-2019 Порто Алегре Уругвај Уругвај 2 – 2 Јапонија Јапонија Копа Америка 2019 - Прва фаза -
24-6-2019 Рио де Жанеиро Чиле Чиле 0 – 1 Уругвај Уругвај Копа Америка 2019 - Прва фаза -
29-6-2019 Салвадор Уругвај Уругвај 0 – 0
(4 – 5 пен.)		 Перу Перу Копа Америка 2019 - Четвртфинале -
7-9-2019 Сан Хосе Костарика Костарика 1 – 2 Уругвај Уругвај Пријателска -
10-9-2019 Сент Луис САД САД 1 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска -
12-10-2019 Монтевидео Уругвај Уругвај 1 – 0 Перу Перу Пријателска - добил жолт картон во 84-тата минута 84'
15-10-2019 Лима Перу Перу 1 – 1 Уругвај Уругвај Пријателска - Red card 26'
18-11-2019 Тел Авив Аргентина Аргентина 2 – 2 Уругвај Уругвај Пријателска -
8-10-2020 Монтевидео Уругвај Уругвај 2 – 1 Чиле Чиле Квал. за СП 2022 -
13-10-2020 Кито Еквадор Еквадор 4 – 2 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2022 -
13-11-2020 Баранкиља Колумбија Колумбија 0 – 3 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2022 -
17-11-2020 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 2 Бразил Бразил Квал. за СП 2022 - добил жолт картон во 85-тата минута 85'
3-6-2021 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 0 Парагвај Парагвај Квал. за СП 2022 -
8-6-2021 Каракас Венецуела Венецуела 0 – 0 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2022 - добил жолт картон во 90+1-тата минута 90+1'
21-6-2021 Кујаба Уругвај Уругвај 1 – 1 Чиле Чиле Копа Америка 2021 - Прва фаза - влегол во игра 46'
28-6-2021 Рио де Жанеиро Уругвај Уругвај 1 – 0 Парагвај Парагвај Копа Америка 2021 - Прва фаза - влегол во игра 57'
3-7-2021 Бразилија Уругвај Уругвај 0 – 0 прод.
(2 – 4 пен.)		 Колумбија Колумбија Копа Америка 2021 - Четвртфинале - влегол во игра 80'
14-10-2021 Манаус Бразил Бразил 4 – 1 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2022 - влегол во игра 46'
12-11-2021 Монтевидео Уругвај Уругвај 0 – 1 Аргентина Аргентина Квал. за СП 2022 -
16-11-2021 Ла Пас Боливија Боливија 3 – 0 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2022 -
27-1-2022 Асунсион Парагвај Парагвај 0 – 1 Уругвај Уругвај Квал. за СП 2022 - влегол во игра 83'
1-2-2022 Монтевидео Уругвај Уругвај 4 – 1 Венецуела Венецуела Квал. за СП 2022 - влегол во игра 89'
5-6-2022 Канзас Сити САД САД 0 – 0 Уругвај Уругвај Пријателска -
11-6-2022 Монтевидео Уругвај Уругвај 5 – 0 Панама Панама Пријателска - влегол во игра 62'
27-9-2022 Братислава Канада Канада 0 – 2 Уругвај Уругвај Пријателска -
24-11-2022 Ал Рајан Уругвај Уругвај 0 – 0 Јужна Кореја Јужна Кореја СП 2022 - Прва фаза - добил жолт картон во 57-мата минута 57'
Вкупно Настапи (6. место) 116 Голови 4

Статистика

[уреди | уреди извор]

Клупска статистика

[уреди | уреди извор]

Статистиката е ажурирана на 23 април 2025.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
2005-2006 Уругвај Дефенсор Спортинг ПД 2 0 ЛИ 0 0 КЛ 0 0 - - - 2 0
2006-2007 ПД 24 4 ЛИ 0 0 КЛ 0 0 - - - 24 4
Вкупно Дефенсор 26 4 0 0 0 0 - - 26 4
2007-2008 Шпанија Рекреативо Уелва ПД 34 2 КШ 2 1 - - - - - - 36 3
2008-2009 Шпанија Барселона ПД 14 0 КШ 7 0 ЛШ 3 0 - - - 24 0
2009-2010 Италија Јувентус А 15 1 КИ 1 0 ЛШ 5 0 - - - 21 1
2010-2011 Шпанија Севиља ПД 25 1 КШ 5 0 ЛЕ 7 0 - - - 37 1
2011-јан.2012 ПД 14 1 КШ 4 0 ЛЕ 0 0 - - - 18 1
Вкупно Севиља 39 2 9 0 7 0 - - 55 2
јан.-јун. 2012 Италија Јувентус А 11 1 КИ 3 2 - - - - - - 14 3
2012-2013 А 18 1 КИ 2 0 ЛШ 2 0 СИ 0 0 22 1
2013-2014 А 17 0 КИ 1 1 ЛШ+ЛЕ 3+8 0 СИ 1 0 30 1
2014-2015 А 10 1 КИ 2 0 ЛШ 2 0 СИ 0 0 14 1
2015-2016 А 6 0 КИ 2 0 ЛШ 0 0 СИ 1 0 9 0
фев.-јун. 2017 Англија Саутхемптон ПЛ 1 0 ФАКуп+ЛК 0 0 ЛЕ 0 0 - - - 1 0
2017-јан. 2018 Италија Верона А 14 3 КИ 1 0 - - - - - - 15 3
јан.-јун. 2018 Италија Лацио А 6 1 КИ 2 0 ЛЕ 2 0 СИ 0 0 10 1
2018-јан. 2019 А 4 0 КИ 0 0 ЛЕ 4 0 - - - 8 0
Вкупно Лацио 10 1 2 0 6 0 - - 18 1
јан.-јун. 2019 Италија Јувентус А 9 0 КИ 0 0 ЛШ 0 0 - - - 9 0
Totale Juventus 86 4 11 3 20 0 2 0 119 7
2019-2020 Италија Фјорентина А 27 1 КИ 3 1 - - - - - - 30 2
2020-2021 А 29 2 КИ 2 0 - - - - - - 31 2
Вкупно Фјорентина 56 3 5 1 - - - - 61 4
2021-јан. 2022 Италија Каљари А 14 1 КИ 1 0 - - - - - - 15 1
јан.-јун. 2022 Шпанија Леванте ПД 10 0 КШ 0 0 - - - - - - 10 0
јул.-дек. 2022 САД Лос Анџелес Галакси МЛС 6+2[60] 0+0[60] УСКуп 0 0 - - - - - - 8 0
2023 МЛС 15 2 УСКуп 3 0 - - - - - - 18 2
2024 МЛС 15 0 УСКуп 0 0 - - - КЛ 1 0 16 0
Вкупно Лос Анџелес Галакси 36+2 2+0 3 0 - - 1 0 42 2
2025 Парагвај Либертад ПД 2 0 КП 0 0 КЛ 1 0 СП - - 3 0
Вкупно во кариерата 344 22 41 5 37 0 3 0 425 27

Репрезентативна статистика

[уреди | уреди извор]
Репрезентација Година Настапи Голови
Уругвај Уругвај 2007 1 0
2008 9 0
2009 8 0
2010 6 0
2011 14 1
2012 6 0
2013 11 0
2014 8 0
2015 6 2
2016 0 0
2017 6 1
2018 11 0
2019 12 0
2020 4 0
2021 8 0
2022 6 0
Вкупно 116 4

Титули

[уреди | уреди извор]

Клупски

[уреди | уреди извор]

Барселона

[уреди | уреди извор]
2008-2009
2008-2009
2008-2009

Јувентус

[уреди | уреди извор]
2011-2012, 2012-2013, 2013-2014, 2014-2015, 2015-2016, 2018-2019
2012, 2013, 2015
2014-2015, 2015-2016

Лос Анџелес Галакси

[уреди | уреди извор]
2024

Репрезентативни

[уреди | уреди извор]
2011

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ 1,0 1,1 „FIFA World Cup Qatar 2022 – Squad list: Uruguay (URU)“ (PDF). FIFA. 15 November 2022. стр. 30. Посетено на 15 November 2022.
  2. ↑ 2,0 2,1 „Martín Cáceres“. Eurosport. Посетено на 22 June 2021.
  3. ↑ „Juventus, Caceres a "Filo diretto": "Vidal ed io sostituiremo al meglio Chiellini e Barzagli"“. 9 март 2012. Архивирано од изворникот на 6 мај 2014. Посетено на 10 март 2012. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help)
  4. ↑ Valerio Clari (22 јули 2009). „Fonseca: "Caceres alla Juve". Ecco chi è l'uruguaiano del Barça“.
  5. ↑ „Barcellona-Juventus, verso lo scambio Poulsen-Caceres“. 16 јули 2009. Посетено на 19 јули 2009. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help); Проверете ги датумските вредности во: |archivedate= (help)
  6. ↑ „Allegri: Juve, difesa più forte del mondo. Pjanic top in Europa“.
  7. ↑ „Chiellini: "Giornata speciale, il mio pensiero a Marchisio e Caceres"“. 15 мај 2016. Архивирано од изворникот на 5 октомври 2016. Посетено на 4 октомври 2016. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help)
  8. ↑ „Agreement for Martín Cáceres with Villarreal“ (англиски). 4 јуни 2008. Архивирано од изворникот на 29 септември 2011. Посетено на 20 август 2008. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help)
  9. ↑ Ortiz, Fabián (31 January 2009). „Puyol y Márquez dejan la defensa en emergencia“ [Puyol and Márquez leave the defence on red alert]. Diario AS (шпански). Посетено на 1 February 2017.
  10. ↑ McNulty, Phil (27 May 2009). „Barcelona 2–0 Man Utd“. BBC Sport. Посетено на 19 September 2023.
  11. ↑ Antonio Gaito (9 февруари 2012). „Rampulla: "Caceres? Una scoperta di Secco, Marotta non lo confermò"“.
  12. ↑ „Cáceres loaned to Sevilla“. FC Barcelona. 30 August 2010. Архивирано од изворникот на 30 July 2012. Посетено на 2 June 2011.
  13. ↑ „El Sevilla cede a Cáceres a la Juve“ (шпански). 24 јануари 2012.
  14. ↑ „Caceres integrale: "Felicissimo di tornare alla Juve, vengo a portare entusiasmo. Conte si fida di me"“. 26 јануари 2012.
  15. ↑ „Cáceres, a un paso de la Juventus“ (шпански). montevideo.com. 31.12.2011. Посетено на 12.5.2025. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |date= (help)
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 „Accordo con la società Sevilla Futbol Club per l'acquisizione del calciatore Martin Caceres“ (PDF). Juventus Football Club. 27 јануари 2012. Архивирано од изворникот (PDF) на 12 јануари 2015. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help)
  17. ↑ Gaetano De Stefano (8 февруари 2012). „Juve, prova di forza. Caceres affonda il Milan in coppa“.
  18. ↑ „Juve Campione d'Italia, 2-0 al Cagliari. Milan ko“. 6 мај 2012. Архивирано од изворникот на 6 јули 2015. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help)
  19. ↑ „Vucinic e autogol, delirio Juve. Per i bianconeri è il 28º scudetto“. 6 мај 2012.
  20. ↑ „La Juventus è campione d'Italia“. 6 мај 2012.
  21. ↑ „Caceres in bianconero fino al 2016“. 25 мај 2012. Архивирано од изворникот на 11 април 2013. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help)
  22. ↑ „A Pechino con 27 bianconeri“. 5 август 2012. Архивирано од изворникот на |archive-url= requires |archive-date= (help). Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help); Занемарен непознатиот параметар |dataarchivio= (се препорачува |archive-date=) (help)
  23. ↑ „Supercoppa alla Juve, Napoli battuto 4-2“. 11 август 2012.
  24. ↑ Riccardo Pratesi (20 октомври 2012). „La Juve cambia e vince, ora è prima da sola a +3“.
  25. ↑ Riccardo Pratesi (5 мај 2013). „Juventus, scudetto bis: 1-0 sul Palermo. Conte sale ancora sul tetto della Serie A“.
  26. ↑ Riccardo Pratesi (18 декември 2013). „Coppa Italia, Juventus-Avellino 3-0. Gol di Giovinco, Caceres e Quagliarella“.
  27. ↑ Andrea Pugliese (4 мај 2014). „Catania-Roma 4-1. Doppietta di Izco, gol di Totti, Bergessio e Barrientos. È scudetto Juve“.
  28. ↑ „Caceres: «Contento di essere tornato»“. 11 јануари 2015.
  29. ↑ Fabiana Della Valle (11 јануари 2015). „Napoli-Juventus 1-3, gol di Pogba, pari di Britos, rete di Caceres e Vidal“.
  30. ↑ „Juventus, Caceres ko: malleolo rotto, stagione finita“. 8 март 2015. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help); Занемарен непознатиот параметар |urlarchive= (help)
  31. ↑ Stefano Cieri (8 август 2015). „Juventus-Lazio 2-0: Mandzukic-Dybala, Allegri fa festa con i nuovi“.
  32. ↑ Guido Vaciago (29 септември 2015). „Caceres, schianto in Ferrari e patente ritirata“.
  33. ↑ „Nota della società“. 29 септември 2015.
  34. ↑ „Caceres, intervento riuscito“. 5 февруари 2016.
  35. ↑ „Suerte Martin!“. 30 јуни 2016.
  36. ↑ „Saints sign Cáceres“ (англиски). 16 февруари 2017. Архивирано од изворникот на 17 февруари 2017. Посетено на 16 февруари 2017. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help)
  37. ↑ Jack Skelton (13 мај 2017). „Middlesbrough 1-2 Southampton“ (англиски).
  38. ↑ „Southampton Football Club has confirmed the list of professional players who have been released this summer“ (англиски). 25 мај 2017.
  39. ↑ „#BenvenutoMartin“. 4 август 2017. Архивирано од изворникот на 5 август 2017. Посетено на 4 август 2017. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help)
  40. ↑ Andrea Spiazzi (13 август 2017). „Il Verona va: doppio Verde e Zuculini, 3-1 all'Avellino e derby in Coppa Italia“.
  41. ↑ Patrizio Cacciari (20 ноември 2017). „Serie A, Hellas Verona-Bologna 2-3: 12' Cerci, 21' Destro, 33' Caceres, 74' Okwonkwo, 76' Donsah“.
  42. ↑ Raffaele Campo (8 јануари 2018). „Ciao Caceres, Verona ha rigenerato "El Pelado"“.
  43. ↑ . 8 јануари 2018 http://www.sslazio.it/it/news/press-release-2/44036-comunicato-08-01-2018. Посетено на 8 јануари 2018. Занемарен непознатиот параметар |titolo= (се препорачува |title=) (help); Занемарен непознатиот параметар |urlarchivio= (се препорачува |archive-url=) (help); Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help); Отсутно или празно |title= (help)
  44. ↑ „Bentornato, Martin!“. 29 јануари 2019. Text "https://www.juventus.com/it/news/news/2019/bentornato--martin-caceres-.php" ignored (help); Отсутно или празно |url= (help)
  45. ↑ „Juventus-Parma, Caceres atto III: Allegri utilizza subito il suo jolly“. 2 февруари 2019.
  46. ↑ „Caceres è un nuovo calciatore della Fiorentina“. 30 август 2019.
  47. ↑ „Martín Cáceres - Rendimento 19/20“.
  48. ↑ Stefano Silvestri (8 декември 2019). „Zaza e Ansaldi spediscono all'inferno la Fiorentina: 2-1 per il Torino“.
  49. ↑ „Cáceres al Cagliari“. Архивирано од изворникот на 1 септември 2021. Посетено на 1 септември 2021. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help); Занемарен непознатиот параметар |data= (се препорачува |date=) (help)
  50. ↑ Matteo Zorzoli (2021-10-17). „Serie A, Cagliari-Sampdoria 3-1: decidono Joao Pedro e Caceres“.
  51. ↑ Francesco Friggi (20 декември 2021). „Cagliari, primi provvedimenti dopo la sconfitta con l'Udinese: Godin e Caceres fuori dalla lista convocati“.
  52. ↑ „Caceres al Levante“. 30 gennaio 2022. Архивирано од изворникот на 30 јануари 2022. Посетено на 30 јануари 2022. Занемарен непознатиот параметар |dead-link= (help); Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  53. ↑ „Martín Cáceres se incorpora al Levante UD“ (шпански). 30 јануари 2022. Посетено на 30 јануари 2022.
  54. ↑ „LA Galaxy Sign Uruguayan National Team Defender Martín Cáceres“ (англиски). 2022-08-24.
  55. ↑ „Cáceres, Joveljic lead Galaxy to 2–1 win over Earthquakes“. CBS News. 15 May 2023. Посетено на 19 September 2023.
  56. ↑ „El cariñoso festejo del Pelado Martín Cáceres junto a su pareja tras ganar el título de la MLS de Estados Unidos con LA Galaxy“ [The affectionate celebration of the Shaven One Martín Cáceres with his partner after winning the United States MLS title with LA Galaxy]. El Observador (шпански). 9 December 2024. Посетено на 3 March 2025.
  57. ↑ „Martín Cáceres vuelve al fútbol sudamericano: el 'Pelado' es nuevo jugador de Libertad de Paraguay“ (шпански). 11 февруари 2025.
  58. ↑ Stefano Silvestri (29 јуни 2019). „Suarez tradisce l'Uruguay ai rigori: il Perù vola in semifinale“.
  59. ↑ „Argentina y Brasil pican en punta“ (шпански). Посетено на 2020-10-14.
  60. ↑ 60,0 60,1 Регуларна сезона+плејоф.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Портал „Биографија“
Портал „Фудбал“
Портал „Уругвај“
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Мартин_Касерес&oldid=5368780“