Прејди на содржината

Општина Кавадарци

Од Википедија — слободната енциклопедија
Општина Кавадарци
Општина
Знаме на Општина КавадарциГрб на Општина Кавадарци
Карта
ДржаваМакедонија
РегионВардарски
Година кога е основана1913 (во рамки на Кралство Србија)
СедиштеКавадарци
Населени места
Управа
 • ГрадоначалникМитко Јанчев
Површина
 • Вкупна992,44 км2 (383,18 ми2)
Население (2021)[1]
 • Вкупно35.733
 • Густина36/км2 (93/ми2)
Час. појасCET (UTC+01:00)
 • Лето (ЛСВ)CEST (UTC+02:00)
Повикувачки број+043
Регистарски табличкиKA
Мреж. местоkavadarci.gov.mk
Карта на општина Каварадци со селските атари.
Демографска карта на општина Каварадци со селските атари.
Населеност на Општина Кавадарци.

Општина Кавадарциопштина во јужниот дел на Повардарието, чии граници допираат до границата со Грција (Општина Меглен, Егејска Македонија). Голем дел од обработливото земјиште во општината е со лозови насади и Кавадарци е познат во Европа и светот по квалитетното вино и грозјето. Градоначалник на општина Кавадарци е Митко Јанчев.

Географија

[уреди | уреди извор]

Општината ги зафаќа Тиквешијата и висорамнината Витачево и Тиквешкиот (Кавадаречкиот) дел на Мариово. На територијата на општината се наоѓа и познатот рудник Алшар (познат по реткиот минерал лорандит) и фабриката Фени. Според површината, со 992,44 км2, Кавадарци е втора најголема општина во Македонија, единствено помала од соседната Општина Прилеп.

Историја

[уреди | уреди извор]

Населбата Кавадарци првпат се споменува во 1519 година, како мала рурална населба во состав на Ќустендилскиот санџак.

Во 1664 година, Евлија Челебија го посетил Кавадарци, кој оставил запис за кавадаречката чаршија, која тогаш организиран градски живот. Наведува дека гратчето е центар на каза со 70 живи села и има 300 покриви со куќи од ќерамиди. Има четири маала, три џамии и една убава бања. Има два ана за трговци и чаршија со околу 74 дуќани.[2]

Како град Кавадарци почнува да се развива во почетокот на XIX век, меѓутоа во околината се наоѓаат археолошки ископини што укажуват дека овде постоела населба уште во античко време и во средниот век. Како сведоци од средниот век се многуте прекрасни средновековни цркви и манастири во околината особено околу пештерите на бреговите на Тиквешко Езеро.

Стопанство

[уреди | уреди извор]

Демографија

[уреди | уреди извор]

Седиште на општината е градот Кавадарци.

Според пописот од 2002 година општината има 38.391 жител.

Народ Вкупно Удел (%)
Македонци 37.863 96,79
Албанци 0 0
Турци 47 0,43
Роми 245 1,75
Власи 10 0,07
Срби 142 0,56
Бошњаци 1 0,01
останати 83 0,38
Вероисповед Вкупно
православни 37.332
муслимани 1.164
католици 25
протестанти 4
останати 216
Јазик Вкупно
македонски 38.204
албански 0
турски 47
ромски 245
влашки 10
српски 150
бошњачки 1
останати 84

Во состав на општината влегуваат приградските населби Глишиќ и Ваташа и 38 села: Бегниште, Бојанчиште, Бохула, Брушани, Бунарче, Возарци, Галиште, Гарниково, , Горна Бошава, Грбовец, Дабниште, Добротино, Долна Бошава, Драгожел, Драдња, Дреново, Кесендре, Клиново, Конопиште, Кошани, Крњево, Куманичево, Мајден, Марена, Мрежичко, Праведник, ’Ржаново, Радња, Раец, Ресава, Рожден, Сопот, Страгово, Фариш, Чемерско, Шешково и Шивец.

Општествени установи

[уреди | уреди извор]

Самоуправа и политика

[уреди | уреди извор]

Градоначалник на општина Кавадарци е Митко Јанчев од редовите на ВМРО-ДПМНЕ. Тој бил избран на локалните избори од 2017 година за мандат од четири години.[3] Советот на општина Кавадарци е составен од 19 члена. Според последните локални избори од 2017 година, членовите на советот според политичката припадност за мандатот 2017-2021 се:

  СДСМ: 9 места
  ВМРО-ДПМНЕ: 8 места
  ГРОМ: 1 место
  Независни: 1 место

Културни и природни знаменитости

[уреди | уреди извор]

Редовни настани

[уреди | уреди извор]

Личности

[уреди | уреди извор]

Култура и спорт

[уреди | уреди извор]

Иселеништво

[уреди | уреди извор]

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. „Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Северна Македонија, 2021 - прв сет на податоци“. Државен завод за статистика на Македонија. Посетено на 30 март 2022.
  2. Евлия Челеби. „Пътепис“, София, 1972, стр.267-268.
  3. „Заклучок за конечност на резултати од гласањето во вториот круг на Локалните избори 2017“. Државна изборна комисија на Македонија. Посетено на 3 декември 2017.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]