Неон

Неон (₁₀Ne)
	Спектрални линии на неонот во видливиот појас
Општи својства
Име и симбол	неон (Ne)
Изглед	безбоен гас кој свети портокалово-црвено кога е подложен на високонапонско електрично поле
Неонот во периодниот систем
	флуор ← неон → натриум
Атомски број	10
Стандардна атомска тежина (±) (Ar)	20,1797(6)
Категорија	благороден гас
Група и блок	група 18 (благородни гасови), p-блок
Периода	II периода
Електронска конфигурација	[He] 2s2 2p6
по обвивка	2, 8
Физички својства
Фаза	гасна
Точка на топење	24,56 K (−248,59 °C)
Точка на вриење	27,104 K (−246,046 °C)
Густина при стп (0 °C и 101,325 kPa)	0,9002 г/Л
кога е течен, при т.в.	1,207 г/см3
Тројна точка	24,556 K, 43,37 kPa
Критична точка	44,4918 K, 2,7686 MPa
Топлина на топење	0,335 kJ/mol
Топлина на испарување	1,71 kJ/mol
Моларен топлински капацитет	20,79 J/(mol·K)
Атомски својства
Оксидациони степени	0
Енергии на јонизација	I: 2080,7 kJ/mol ; II: 3952,3 kJ/mol ; II: 6122 kJ/mol ; (повеќе)
Ковалентен полупречник	58 пм
Ван дер Валсов полупречник	154 пм
	Спектрални линии на неон
Разни податоци
Кристална структура	страноцентрирана коцкеста (сцк)
Брзина на звукот	435 м/с (gas, at 0 °C)
Топлинска спроводливост	49,1×10−3 W/(m·K)
Магнетно подредување	дијамагнетна
Модул на збивливост	654 GPa
CAS-број	7440-01-9
Историја
Предвидел	Вилијам Ремзи (1897)
Откриен и првпат издвоен	Вилијам Ремзи и Морис Траверс (1898)
Најстабилни изотопи
	Главна статија: Изотопи на неонот
	преглед; разговор; уреди; \| наводи \| Википодатоци

Неон (од грчки νέος, „нов“) — хемискиот елемент во периодниот систем со симболот Ne и атомскиот број 10. Како безбоен, речиси инертен благороден гас, неонот дава посебна црвеникава светлина кога се користи во вакуумските разелектризирани цевки и неонските лампи. Тој се наоѓа во траги во воздухот. Неонот е најсветлиот благороден гас.

Примена

Неонот се користи во знаковите и произведува фина портокалова светлина. Сите други бои се произведуваат со користење на пареи од жива кои го ексцитираат фосфорот по пат на флуоресценција.

Црвенкасто-портокаловата боја која неонот ја емитува кај неонските лампи се користи за правење на неонски знаци. Зборот "неон" исто така се користи и како генеричко име за овие типови на светла, иако се користат многу други гасови за да се произведат различни бои на светлината. Други примени:

вакуумски цевки
високонапонски индикатори
телевизиски цевки
неонот и хелиумот се користат за производство на еден вид гасен ласер
во ладилниците.

Историја

Неонот бил откриен од шкотскиот хемичар Вилијам Ремзи и англискиот хемичар Морис Траверс во 1898 година.

Наоѓање

Неонот е едноатомен гас при стандардни услови. Неонот е редок, а се наоѓа во Земјината атмосфера како еден дел на секои 65,000 и индустриски се добива со криогена фракциона дестилација на втечнет воздух.

Соединенија

Јоните Ne⁺, (NeAr)⁺, (NeH)⁺ и (HeNe⁺) се откриени при оптички и масено спектрометриски истражувања. Неонот образува и нестабилни хидрати.

Поврзано

Благородни гасови

Наводи

↑ Standard Atomic Weights 2013. Commission on Isotopic Abundances and Atomic Weights
↑ Hammond, C.R. (2000). The Elements, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition (PDF). CRC press. стр. 19. ISBN 0849304814.
↑ Preston-Thomas, H. (1990). „The International Temperature Scale of 1990 (ITS-90)“. Metrologia. 27: 3–10. Bibcode:1990Metro..27....3P. doi:10.1088/0026-1394/27/1/002.
↑ ^4,0 ^4,1 Haynes, William M., уред. (2011). CRC Handbook of Chemistry and Physics (XCII. изд.). Boca Raton, FL: CRC Press. стр. 4.122. ISBN 1439855110.
↑ Shuen-Chen Hwang, Robert D. Lein, Daniel A. Morgan (2005). "Noble Gases". Kirk Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. Wiley. pp. 343–383. doi:10.1002/0471238961.0701190508230114.a01.
↑ Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Lide, D. R., уред. (2005). CRC Handbook of Chemistry and Physics (LXXXVI. изд.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.
↑ Ramsay, William; Travers, Morris W. (1898). „On the Companions of Argon“. Proceedings of the Royal Society of London. 63 (1): 437–440. doi:10.1098/rspl.1898.0057.
↑ „Neon: History“. Softciências. Посетено на 2007-02-27.

Надворешни врски

[IUPAC-1] Standard Atomic Weights 2013. Commission on Isotopic Abundances and Atomic Weights

[CRC-2] Hammond, C.R. (2000). The Elements, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition (PDF). CRC press. стр. 19. ISBN 0849304814.

[ITS90-3] Preston-Thomas, H. (1990). „The International Temperature Scale of 1990 (ITS-90)“. Metrologia. 27: 3–10. Bibcode:1990Metro..27....3P. doi:10.1088/0026-1394/27/1/002.

[b92-4] 4,0 ^4,1 Haynes, William M., уред. (2011). CRC Handbook of Chemistry and Physics (XCII. изд.). Boca Raton, FL: CRC Press. стр. 4.122. ISBN 1439855110.

[5] Shuen-Chen Hwang, Robert D. Lein, Daniel A. Morgan (2005). "Noble Gases". Kirk Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. Wiley. pp. 343–383. doi:10.1002/0471238961.0701190508230114.a01.

[6] Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Lide, D. R., уред. (2005). CRC Handbook of Chemistry and Physics (LXXXVI. изд.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.

[7] Ramsay, William; Travers, Morris W. (1898). „On the Companions of Argon“. Proceedings of the Royal Society of London. 63 (1): 437–440. doi:10.1098/rspl.1898.0057.

[8] „Neon: History“. Softciências. Посетено на 2007-02-27.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]