Рутата на Тур Даун Андер 2018 била објавена на почетокот на јули 2017 и била сместена околу градот Аделаида во Јужна Австралија.[3] Имало шест друмски етапи, без ниеден хронометар.[4] Два дена пред почетокот на трката имало рамна трка (критериум), Пиплс Чојс Класик, која се одржала во паркот Римил и била подобна за спринтерите.[5] Била освоена од светскиот првак Петер Саган (Бора-Хансгрое) во спринтерска завршница.[6][7]
Воведната етапа започнала во Порт Аделаида, која била домаќин на трката по првпат од првото издание на Тур Даун Андер во 1999 година.[8] Петтата етапа завршница со две искачувања на Вилунга Хил, која била одлучувачка во претходните изданија на трката. Завршната етапа е уште една критериум етапа околу средиштето на Аделаида.
По втората етапа било објавено дека третата етапа ќе биде скратена поради најавените високи температури. Два од трите круга околу Виктор Харбор биле отстранети од патеката, намалувајќи ја етапата на 120,5 км.[9]
Бидејќи Тур Даун Андер е настан од Светската турнеја, сите осумнаесет UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да учествуваат на трката.[10] Екипата на Универзитетот на Јужна Австралија добила специјална покана за учество на трката и со тоа била заокружена главната група од 19 екипи.[11] Секоја екипа можела да настапи со седум возачи, со што на трката ќе имало 133 учесници. Меѓутоа, Лото-Судал го повлекла Бјорг Ламбрехт од трката по грешка со процедурите на UCI за антидопинг,[12] додека Тим Скај го изгубиле Кристофер Халворсен по пад во завршните метри на Пиплс Чојс Класик, при што се здобил со скршена рака.[13] Поради тоа, 131 возач ја започнале трката.[14]
На Тур Даун Андер 2018 се доделувале четири различни маички. За генералниот пласман, пресметуван преку додавање на завршните времиња на секој велосипедист по секоја етапа и временски бонуси за првите тројца на средните спринтови и на завршницата на етапите, предводникот ќе ја добие охра маичката.[18] Овој пласман се сметал за најважен на Тур Даун Андер 2018 и победникот на овој пласман се смета за победник на трката.
Дополнително, постоел и спринтерски пласман, кој се наградувал со зелена маичка,[18] промена од црвена боја во 2017 година. Во спринтерскиот пласман, велосипедистите добивале бодови доколку завршат на некое од првите 15 места на некоја етапа. За победа на етапа, возачот заработувал 15 бода, кои се намалуваат за еден бод сè до еден бод за 15. место. Бодови за пласманот исто така можеле да се добијат и на средните спринтови на секоја етапа; овие средни спринтови исто така нудат бонус секунди за генералниот пласман. Исто така, постоел и планински пласман, каде се доделувала точкастата маичка.[18] Во планинскиот пласман, бодови се добивале доколку велосипедистите се искачат на некое искачување пред другите велосипедисти, така што повеќе бодови има на повисоките категоризирани искачувања.
Четвртата маичка ја претставува пласманот за млад возач, обележан со белата маичка.[18] Овој пласман се пресметувал на ист начин како генералниот пласман, но само возачите кои се родени на и по 1 јануари 1993 година можеле да учествуваат во пласманот. Постоел и пласман за екипите, каде времињата на тројцата најдобри велосипедисти по екипа на секоја екипа се додаваат заедно; водечка екипа на крајот на трката е екипата со најниско вкупно време. Дополнително, постоела награда за борбеност која се доделувала по етапата на возачот кој од страна на жири се сметал за „најборбен“.[18]
Австралија
Дарил Импи (Мичелтон-Скот) 
Том-Јелте Слагтер (Дименжн Дата) 
Петер Саган (Бора-Хансгрое) 
Еган Бернал (Тим Скај) 
Бахреин-Мерида _pictogram.svg){kind=small}
Андре Грајпел 
Елија Вивијани 
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
