Прејди на содржината

Еган Бернал

Од Википедија — слободната енциклопедија
Еган Бернал
Egan Bernal
Бернал на Тур де Франс 2019
Лични податоци
Цело имеЕган Арлеј Бернал Гомес
Роден13 јануари 1997(1997-01-13) (27 г.)
Богота,  Колумбија[1]
Висина1,75 м[2]
Маса60 кг[3]
Податоци за клубот
Мом. клубИнеос Гренадиерс
Дисциплинадрумски велосипедизам
Улогавозач
Вид на возачспецијалист за искачување
Професионални клубови
2016–2017
2018- 		Андрони Џокатоли-Сидермек
Тим Скај
Значајни победи
Големи трки
Тур де Франс
Генерален пласман (2019)
Пласман за млад возач (2019)

Етапни трки

Париз-Ница (2019)
Тур де Свис (2019)
Трка околу Калифорнија (2018)

Еднодневни трки и класици

Национален хронометарски првак (2018)
Гран Пиемонте (2019)
Последна промена
3 февруари 2020

Еган Арлеј Бернал Гомес (шпански: Egan Arley Bernal Gómez; р. 13 јануари 1997) — колумбиски професионален друмски велосипедист, кој вози за UCI World Tour екипата Инеос Гренадиерс.[4]

Ја освоил Тур де Франс 2019, станувајќи прв победник на трката од Латинска Америка.

Ран живот

[уреди | уреди извор]

Бернал е роден во Богота, Колумбија. Тој е најстаро дете во семејството на Герман и Флор и пораснал во соседниот град Сипакира. Неговиот татко бил аматерски велосипедист и тој започнал да вози половен велосипед на пет години. На девет години, и покрај противењето на татко му, настапил и лесно ја освоил трката во неговиот роден град, награда која вклучувала стипендија за тренинг.[5][6]

Првично се насочил и бил многу добар во планински велосипедизам, освојувајќи трки во Бразил, Костарика и САД, како и го освоил сребрениот (2014) и бронзениот медал (2015) на Светското првенство во планински велосипедизам за јуниорските категории.[7]

Професионален велосипедизам

[уреди | уреди извор]

Покрај планинскиот велосипедизам, Бернал започнал со успеси на јуниорски друмски трки во Колумбија и во Италија, освојувајќи ја Класика Хувентудес Кахика[8] и Соњандо Ил Џиро деле Фјандре[9] во 2015 година

2016–2017

[уреди | уреди извор]

Бернал потпишал четиригодишен договор со Џани Савио во екипата Андрони Џокатоли-Сидермек, делумно поради резултатот за максимална потрошувачка на кислород од 88,8 мл/кг/мин. што бил понуден од неговиот агент, Паоло Алберати.[10] Веднаш започнал да настапува на елитните трки, заобиколувајќи ја категоријата под 23 години.[10] Во 2016 година направил резултати меѓу први 20 на Ла Медитеранен, ГП Индустрија & Артиџанато, Сетимана Интернационале Копи е Бартали и Џиро дел Трентино, пред да ја освои Трката Бихор и завршил на четврто место на Трката околу Словенија и Тур де л’Авенир.[11]

Во 2017 година имал резултати во првите десет на Вуелта а Сан Хуан и на Тур де Лангкави.[12] Подоцна, завршил трет на Сетимана Интернационале Копи е Бартали, втор на Џиро дел’Апенино и деветти на Трката на Алпите.[12] Први професионални победи му биле на Велосипедската трка Сибиу, каде освоил две етапи и генералниот пласман.[13] Исто така, освоил две етапи и генералниот пласман на Тур де л’Авенир.[12] Иако, сѐ уште имал договор со Андрони Џокатоли-Сидермек и за предвремено раскинување на договорот имало 350.000 евра пенали,[14] Бернал потпишал петгодишен договор со Тим Скај од сезоната 2018.[15] Последни трки со екипата на Савио биле Џиро дела Тоскана, каде завршил петти, како и местата меѓу први 20 на Џиро дел’Емилија, Милано-Торино и неговиот прв монумент, Џиро ди Ломбардија.[12]

2018

[уреди | уреди извор]
Бернал ја носи водечката маичка на Трката околу Калифорнија 2018

Бернал го имал својот прв настап за Тим Скај на Тур Даун Андер 2018 како предводник на екипата,[16] каде го освоил пласманот за млад возач и завршил на шестото место во генералниот пласман. Во февруари 2018 година, Бернал го освоил националното хронометарско првенство. Потоа ја прославил првата победа со Тим Скај, освојувајќи го генералниот пласман на првото издание на Колумбија Оро и Паs, додека Наиро Кинтана завршил втор. Бернал ја обезбедил победата со напад на завршното искачување од 20 километри последниот ден пред да заврши втор, Бернал победи и покрај тоа што неговиот сонародник Серхио Енао бил првично означен како предводник на екипата.[17] За неговата победа, Бернал изјавил:

„Ова е важна победа од многу причини. Тоа е една од првите трки со екипата, тоа прва трка на која победив со екипата и бидејќи е во Колумбија. Тоа е прва трка 2.1 во Колумбија и јас победив, тоа навистина посебно“

По трката, спортскиот директор на Тим Скај, Николас Портал коментирал за неговиот развој, изјавувајќи:

„Ние имаме момци кои се во екипата да победат и некои кои сакаме да ги развиваме. Веројатно во другите екипи може да биде предводник на секоја трка, но ние сакаме да му дадеме можност да работи со најдобрите, да види што може да направи, потоа да биде голем, голем предводник кој ќе знае точно што да очекува“.

Следна трка на Бернал била Волта а Каталуња 2018. На четвртата етапа, планинска завршница на Ла Молина, Бернал и Пјер Латур (АГ2Р-Ла Мондијал) биле единствени возачи кои одговориле кога тројката од Мовистар Тим, Алехандро Валверде, Наиро Кинтана и Марк Солер започнале групирање во последните седум километри на етапата. Бернал се обидел да го нападне триото и на крајот се оддалечил од Солер, но Кинтана и Валверде работеле заедно и на крајот Валверде го претекнал Бернал за победа на етапата. Бернал паднал на трката додека бил на второто место во генералниот пласман и предводник на пласманот за млад возач, откако Хосе Хоакин Рохас паднал пред него на спуст.[18] Бернал се здобил со фрактури на падот.[19]

Следниот месец, Бернал настапил на Тур де Романди, повторно како предводник на екипата. Бернал ја освоил третата етапа на трката, која била поединечен хронометар, завршувајќи четири секунди пред крајниот победник на трката Примож Роглич.[20] Завршил втор на крајот на трката, освојувајќи го пласманот за млад возач. Во мај, Бернал ја освоил најголемата победа дотогаш, кога завршил прв на крајот на Трката околу Калифорнија, завршувајќи над минута пред второпласираниот возач Тиџеј ван Гардерен.[21] На втората етапа, Бернал нападнал на искачување два километри пред целта, што му овозможило да ја освои етапата со над дваесет секунди.[22] Исто така, го преземал водството на трката, но набрзо го изгубил од Ван Гардерен откако изгубил време на четвртата етапа, хронометар. На шестата етапа, кралската етапа, Бернал нападнал на завршното искачување, оддалечувајќи се од другите возачи. Ја освоил етапата со 1:28 разлика од Адам Јејтс.[23] Го освоил водството на трката по етапата и успешно го одбранил на последната етапа.

Во јули 2018 година бил именуван во почетниот состав за Тур де Франс.[24] Бернал возел како помошник за предводниците на екипата Крис Фрум и Герајнт Томас. Бил меѓу најмладите учесници на трката, но успеал да ги помине повеќето фаворити на планинските етапи.[25]

2019

[уреди | уреди извор]
Бернал на Тур де Франс 2019

Бернал ја започнал сезоната 2019 во Колумбија. Возел на националните првенства и на домашната етапна трка, Трка Колумбија. Бернал не ја одбранил титулата на Трката околу Колумбија, завршувајќи на четвртото место во генералниот пласман. Бернал патувал до Европа за да вози на Париз-Ница, каде импресионирал со накрсните ветрови, поединечниот хронометар и на планинските етапи. Ја освоил трката, со што станала негова најголема победа.[26]

Бернал завршил трет на Волта а Каталуња и бил назначен на чело на Тим Инеос на Џиро д’Италија додека не ја скршил клучната коска на тренинг во Андора.[27] Се вратил на трките на Тур де Свис, на која го освоил генералниот пласман и кралската етапа.

Победа на Тур де Франс

[уреди | уреди извор]

Бернал бил назначен за втор предводник, заедно со бранителот на титулата, Томас, на Тур де Франс, бидејќи Фрум отсуствувал поради повреда. По втората етапа, екипен хронометар, имал резултат меѓу првите десет во генералниот пласман, кој го задржал, и покрај невоодушевувачкиот резултат на поединечниот хронометар, на трите одлучувачки алпски етапи. Напад на последното искачување на етапата 18 му го донело второто место во генералниот пласман, пред Томас, и ја презел жолтата маичка како предводник на етапата 19 по нападот на Кол де л’Изеран. Етапата била скратена поради лизгање на земјиштето и силна бура на 38 километри пред целта. Иако биле поништени местата на етапата, времињата на врвот на Изеран биле земени предвид, поради што Бернал го зголемил водството на четириесет и пет секунди пред претходниот предводник Жилијан Алафилип и една минута и единаесет секунди пред Томас. Го одбранил своето водство на етапата 20, уште една планинска етапа, и ја потврдил победата на церемонијалното возење на Шанзелизе во Париз.

Така, станал прв Колумбиец и општо прв јужноамерикански возач, и втор од цела Америка,[заб. 1] кој победил на Тур де Франс и исто така го освоил пласманот за млад возач. Бил најмлад победник на генералниот пласман од 1909 година[28] и трет најмлад некогаш со 22 години и 196 дена.[29]

Бернал по победата изјавил:

„Неверојатно е, не знам што да кажам“. Го освоив Тур, но не можам да поверувам. Ми требаат неколку дена да го прифатам сето ова. Ова е за моето семејство и само сакам да ги прегрнам. Ова е чувство на среќа, кое не знам како да го опишам.“

Достигнувања

[уреди | уреди извор]

планински велосипедизам

[уреди | уреди извор]
2014
2. Светско јуниорско крос-кантри првенство
3. Панамериканско јуниорско крос-кантри првенство
2015
1. Панамериканско јуниорско крос-кантри првенство
3. Светско јуниорско крос-кантри првенство

друмски велосипедизам

[уреди | уреди извор]
2016
1. Краен пласман Трка Бихор
1. Пласман за млад возач
1. Етапа 1
1. Пласман за млад возач Сетимана Интернационале Копи е Бартали
1. Пласман за млад возач Џиро ди Трентино
4. Краен пласман Трка околу Словенија
1. Пласман за млад возач
4. Краен пласман Тур де л’Авенир
2017
1. Краен пласман Велосипедска трка Сибиу
1. Бодовен пласман
1. Пласман за млад возач
1. Етапа 2
1. Етапа 3
1. Краен пласман Тур де Савоја Монблан
1. Бодовен пласман
1. Пласман за млад возач
1. Етапа 2
1. Етапа 4 (ITT)
1. Краен пласман Тур де л’Авенир
1. Етапа 7
1. Етапа 8
2. Џиро дел’Апенино
3. Меморијал Марко Пантани
4. Краен пласман Сетимана Интернационале Копи е Бартали
1. Пласман за млад возач
5. Краен пласман Џиро ди Тоскана
1. Пласман за млад возач
5. ГП Индустрија & Артиџанато ди Ларчано
7. Краен пласман Тур де Лангкави
9. Краен пласман Трка на Алпите
1. Пласман за млад возач
9. Краен пласман Вуелта а Сан Хуан
1. Пласман за млад возач
2018
1. Национално хронометарско првенство
1. Краен пласман Трка околу Калифорнија
1. Пласман за млад возач
1. Етапа 2
1. Етапа 6
1. Краен пласман Колумбија Оро и Пас
1. Планински пласман
1. Пласман за млад возач
2. Тур де Романди
1. Пласман за млад возач
1. Етапа 3 (ITT)
6. Краен пласман Тур Даун Андер
1. Пласман за млад возач
10. Милано-Торино
2019
1. Краен пласман Тур де Франс
1. Пласман за млад возач
1. Краен пласман Тур де Свис
1. Пласман за млад возач
1. Етапа 7
1. Краен пласман Париз-Ница
1. Пласман за млад возач
1. Гран Пиемонте
2. Џиро ди Тоскана
3. Краен пласман Волта а Каталуња
3. Национално хронометарско првенство
3. Џиро ди Ломбардија
4. Краен пласман Трка околу Колумбија
6. Милано-Торино
9. Џиро дел’Емилија
2020
Национални првенства
2. Друмска трка
3. Хронометар

Распоред на резултатите на етапните трки

[уреди | уреди извор]
Распоред на резултатите на големите трки
Голема трка 2017 2018 2019
Џиро — — —
Тур — 15 1
Вуелта — — —
Распоред на резултатите на етапните трки
Етапна трка 2017 2018 2019
Париз-Ница — — 1
Тирено-Адријатико 16 — —
Волта а Каталуња — СО 3
Трка околу Баскија — — —
Тур де Романди — 2 —
Критериум ди Дофине — — —
Тур де Свис — — 1

СО = се откажал; — = не учествувал

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Egan Bernal, un campeón desde antes de nacer“. ELESPECTADOR.COM (шпански). 2017-08-26. Посетено на 29 декември 2017.
  2. ↑ „Egan Bernal – Team INEOS“. Архивирано од изворникот на 2019-05-07. Посетено на 15 јули 2019.
  3. ↑ „Egan Bernal“. ProCyclingStats. Посетено на 15 јули 2019.
  4. ↑ „Team Ineos“. UCI.org. Меѓународен велосипедистички сојуз. Архивирано од изворникот на 2 јануари 2020. Посетено на 2 јануари 2020.
  5. ↑ „Egan Bernal, un campeón desde antes de nacer“. Elespectador.com (шпански). 2017-08-26. Посетено на 2017-12-29.
  6. ↑ Останек, Даниел. „Meet Egan Bernal Colombia's Newest Cycling Sensation“. Cyclingtips.com. Архивирано од изворникот на 2020-02-26. Посетено на 28 јули 2019.
  7. ↑ „Egan Bernal Biography“. Архивирано од изворникот на 2019-04-07. Посетено на 2020-02-03.
  8. ↑ „CLASICA JUVENTUDES CAJICA 2015 | clasificaciones del ciclismo colombiano“. www.clasificacionesdelciclismocolombiano.com.
  9. ↑ „"Sognando Il Giro delle Fiandre" parla colombiano“. Il Tirreno. 4 октомври 2015.
  10. ↑ 10,0 10,1 Останек, Даниел. „Meet Egan Bernal: Colombia's newest cycling sensation“. CyclingTips. Архивирано од изворникот на 2020-02-26. Посетено на 4 август 2019.
  11. ↑ „Egan Bernal – 2016“. ProCyclingStats. Посетено на 4 август 2019.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 „Egan Bernal – 2017“. ProCyclingStats. Посетено на 4 август 2019.
  13. ↑ „Ciclism: Columbianul Egan Bernal Gomez a câștigat Turul Sibiului; Eduard Grosu, învingător în ultima etapă“ [Cycling: Colombian Egan Bernal Gomez won the Tour of Sibiu; Eduard Grosu, winner in the last stage]. Agerpres (романски). Agenția Națională de Presă Agerpres. 9 јули 2017. Архивирано од изворникот на 2018-10-05. Посетено на 9 јули 2017.
  14. ↑ Бароус, Џош. „How cycling's greatest talent Egan Bernal defied father's bitter resistance“. The Times. Times Newspapers Limited. Посетено на 2 август 2019.
  15. ↑ „Egan Bernal signs for Team Sky“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 27 август 2017. Посетено на 3 јануари 2018.
  16. ↑ „Bernal to lead Team sky for the Tour down under“. Cyclingnews.com. 8 јануари 2018. Посетено на 8 јануари 2018.
  17. ↑ „Bernal and Sky pull off Oro y Paz heist to seal overall victory“. Cyclingnews.com. Посетено на 5 јули 2018.
  18. ↑ „Bernal crashes out of Volta a Catalunya“. Cyclingnews.com. Посетено на 5 јули 2018.
  19. ↑ „Bernal diagnosed with shoulder fractures after Catalunya crash“. Cyclingnews.com. Посетено на 5 јули 2018.
  20. ↑ Робертшо, Хенри (27 април 2018). „Team Sky's Egan Bernal blasts to victory ahead of Roglič and Porte in Tour de Romandie mountain time trial“. Cycling Weekly.com. Посетено на 26 јули 2018.
  21. ↑ „2018 Tour of California“. ProCyclingStats. Посетено на 26 јули 2018.
  22. ↑ „Tour of California 2018 Stage 2: Egan Bernal climbs to stage win and leader's jersey“. Cycling-Stage.com. Посетено на 26 јули 2018.
  23. ↑ „Egan Bernal wins Stage 6 of the Tour of California“. LA Times.com. Associated Press. 18 мај 2018. Посетено на 26 јули 2018.
  24. ↑ „2018: 105th Tour de France: Start List“. Pro Cycling Stats. Посетено на 5 јули 2017.
  25. ↑ Бенсон, Даниел (4 август 2018). „Savio: Bernal had a wonderful Tour de France“. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. Посетено на 6 август 2018.
  26. ↑ „Egan Bernal all results to date“. eganbernalnews.com. 30 март 2019. Архивирано од изворникот на 2019-04-07. Посетено на 30 март 2019.
  27. ↑ Бенсон, Даниел (4 мај 2019). „Egan Bernal out of Giro d'Italia after collarbone break“. Cyclingnews.com. Future plc. Посетено на 3 август 2019.
  28. ↑ „At 22, Egan Bernal All but Secures Tour de France Win“. The New York Times. Associated Press. 27 јули 2019. Посетено на 27 јули 2019.
  29. ↑ „Egan Bernal becomes first Colombian to win the Tour de France“. The Guardian. 28 јули 2019. Посетено на 29 јули 2019.

Белешки

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ По Грег Лемонд откако победите на Флојд Лендис и Ленс Армстронг биле подоцна поништени.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Андреј Амадор  · Леонардо Басо  · Еган Бернал  · Дилан ван Барле  · Камерон Вурф  · Филипо Гана  · Михал Голаш  · Едвард Данбар  · Лауренс де Плус  · Роан Денис  · Овен Дул  · Себастијан Енао  · Адам Јејтс  · Ричард Карапас  · Џонатан Кастровјехо  · Михал Квјатковски  · Даниел Мартинес  · Џани Москон  · Хонатан Нарваес  · Том Пидкок  · Ричи Порт  · Салваторе Пучо  · Брандон Ривера  · Карлос Родригес  · Лук Роу  · Бен Свифт  · Павел Сиваков  · Иван Соса  · Герајнт Томас  · Тео Гејган Харт  · Итан Хејтер
Раководител: Дејв Брејлсфорд
1903–1919
1920–1939
1940–1959
1960–1979
1980–1998
2006–денес
Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Еган_Бернал&oldid=4990952“