Лав III Сириец: Разлика помеѓу преработките

Во [[726]] година бил издаден едикт според кој иконите биле забранети<ref>Treadgold. ''History of the Byzantine State'', pp. 350, 352–353.</ref>. Но, едиктот бил пречекан со силно противење од цариградскиот патријарх [[Герман I Цариградски|Герман]] и од страна на клирот и народот. [[Папа ГригурГригориј II]] и [[Јован Дамаскин]], исто така, го кренале своjот глас во заштита на [[православие]]то, како и повеќето теолози и монасите, поради што тој започнал гонење и страшно мачење и убивање на истите. Како незадоволство од таа одлука, во [[Грција]] се дигнала буна, која во [[727]] година била задушена. Патријарх Герман I не сакал да го потпише царскиот указ и дал оставка, а на негово место Лав III го поставил неговиот истомисленик – [[Анастасиј Цариградски|патријархот Анастасиј]]<ref>Treadgold. ''History of the Byzantine State'', p. 353.</ref>.

Папата ГригурГригориј II во својата преписка со царот му укажал на грешката, но тој не сакал да се покае, по кое западниот дел од црквата одбил повеќе да не плаќа данок на [[Цариград]]. Во времето на [[папа ГригурГригориј III]] бил свикан синод од 93 епископи на кој била донесена одлука дека секој кој ќе оди против иконите, ќе биде екскомунициран од црквата. Како одговор на тоа, Лав сакал да се одмазди, одземајќи ја областа Илирик, како и Калабрија и Сицилија од јурисдикцијата на римскиот папа и префрлувајќи ја на цариградскиот патријарх<ref>Treadgold. ''History of the Byzantine State'', pp. 354–355.</ref>. Ова дополнително ги влошило односите меѓу двете страни. Така папата решил да побара помош во западните земји.