Критериум ди Дофине 2014 — 66. издание на велосипедската етапна тркаКритериум ди Дофине, која била организирана од Amaury Sport Organisation. Трката била составена од осум етапи, започнувајќи на 8 јуни во Лион, а завршувајќи во Куршевел. Дофине е сметана како голема подготовка за претстојниот Тур де Франс и голем број на фаворити за титулата на Тур настапиле на Дофине.[1] Претставувала шеснаесетта трка во сезоната на Светската турнеја.
Трката била освоена од Американецот Ендру ТаланскиГармин-Шарп, кој до победата стигнал на последната етапа на изненадување на многумина, пред фаворитот Алберто Контадор од Тинкоф-Саксо, кој заостанувал 27 секунди зад победникот. Како третопласиран бил Јурген ван ден Брук од Лото-Белисол, кој доцнел дополнителни осум зад Контадор и 35 секунди зад Талански.[2]
Бидејќи Критериум ди Дофине е настан од Светската турнеја, сите осумнаесет UCI World Tour екипи се автоматски поканети и се обврзани да испратат екипа. На три други екипи им биле доделени специјални покани и со тоа била создадена група од 21 екипа.
Критериум ди Дофине започнал со хронометар од 10,4 километри на улиците на Лион. Средните времиња биле одредувани на 4,6 километри, на врвот на единствениот рид, за да се одлучи редоследот на велосипедистите во планинскиот пласман.
Резултат од етапа 1 и генерален пласман по етапа 1
На Критериум ди Дофине 2014 биле доделени четири различни маички. За генералниот пласман, пресметуван преку завршното време на секој велосипедист на секоја етапа, предводникот ја добивал жолтата маичка со сина лента.[3] Овој пласман бил сметан за најважен на Критериум ди Дофине 2014 и победникот на овој пласман бил сметан за победник на трката.
Дополнително, постоел бодовен пласман наградуван со зелена маичка.[3] За бодовниот пласман, велосипедистите добивале бодови за завршување во првите десет на етапа. На сите етапи, победата носела 15 бода, второто место 12 носело 12 бода, третото 10, четвртото 8, петтото 6 и еден помалку за секое место надолу сè до еден бод за 10. место. Бодови за овој пласман можеле да се добијат и на секој од средните спринтови; овие бодови биле доделувани на секој од тројцата најбрзи возачи низ целта и тоа 5 бода за првиот, 3 за вториот и 1 за третиот.[3]
Постоел и планински пласман, кој бил наградуван со бело-црвена точкаста маичка.[3] За планинскиот пласман, бодови се добивале на врвот на некое искачување, доколку стигнеш пред другите велосипедисти. Секое искачување било категоризирано како екстра, прва, втора, трета или четврта категорија, а повеќе бодови носеле повисоките категории. Искачувањата од екстра категорија носеле најмногу бода, 20 за првиот возач преку врвот; првите десет возачи на искачувањата од екстра категорија добивале бодови за планинскиот пласман, првите осум за оние од прва категорија и првите шест за оние од втора категорија.[3] Помалку бодови се добивале на помалите искачувања, обележани со трета или четврта категорија.[3]
Четвртата маичка го претставувала пласманот за млад возач, наградуван со бела маичка.[3] Пласманот бил пресметуван на истиот начин како генералниот пласман, но тука се натпреварувале само возачите родени по 1 јануари 1988. Постоел и екипен пласман, каде се пресметувале времињата на најдобрите тројца велосипедисти од секоја екипа на секоја етапа; водечката екипа на крајот на екипата била онаа со најмало вкупно време.[3]
На етапите 2, 3, 4 и 5, Алберто Контадор, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел зелената маичка, бидејќи Крис Фрум (на првото место) ја носел жолтата маичка како предводник на генералниот пласман. На етапата 6, Контадор сè уште ја носел зелената маичка, иако паднал на третото место во бодовниот пласман. Вилко Келдерман се искачил како втор во бодовниот пласман по етапата 5, но веќе ја носел белата маичка како предводник во пласманот за млад возач на етапата 6.
На етапата 7, Јан Бакелантс, кој бил втор во бодовниот пласман, ја носел зелената маичка, бидејќи Крис Фрум (на првото место) ја носел жолтата маичка како предводник на генералниот пласман.
Ендру Талански (САД)
Алберто Контадор (ШПА)
Јурген ван ден Брук (БЕЛ)
Крис Фрум (ВБР)
Алесандро Де Марки (ИТА)
Вилко Келдерман (ХОЛ)
Никијас Арнт (ГЕР)
Јуриј Трофимов (РУС)
Симон Шпилак (СЛО)
