Веле Марков

Од Википедија — слободната енциклопедија
Веле Марков
Роден 12 февруари 1870
Селце, Крушевско, Македонија
Починал 23 јуни 1902
Ракитница, Демирхисарско, Македонија

Велко Петров Марков (12 февруари 1870, Селце, Крушевско23 јуни 1902, Ракитница, Демирхисарско) попознат како Веле Марков или со псевдонимот Милтон[1][2] — македонски социјалист и револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, деец на Македонската социјалистичка група и Македонската револуционерна организација и крушевски војвода. Тој е еден од првите пропагатори на социјалистичките идеи во Македонија.

Животопис[уреди | уреди извор]

Марков е роден на 12 февруари 1870 во сиромашно семејство во крушевско Селце,[3] тогаш во Отоманското Царство. Во пролетта 1894 година[4] заминува на печалба во Софија, каде што работел како градител и столар. Се запознава со Васил Главинов и станува член на БРСДП. Основач е на столарскиот синдикат во Софија и на Македонско-одринскота социјалдемократска група во 1896 година. Во јануари 1900 година заминува за Крушево, а подоцна поставува во Битола како работи како столар. Во Битола формира социјалистички кружок, а на 16 јуни 1900 година учествува на социјалистичката конференција во Крушевско, на која се решава социјалистичките групи да се влезат во ВМОРО.

Во март 1901 година влегува во четата на Никола Русински, а од август е крушевски војвода. При борбата кај селото Ракитница на 23 јули 1902 година (нов стил) загинува војводата Веле Марков, заедно со шест негови четници, додека Ѓурчин Наумов-Пљакот и уште тројца четници успеале да ја пробијат турската заседа.[5][6][7]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Псевдонимите на ВМРО, Ангел и Христо Узунови, Серија, „Архивата на Ангел Узунов“, Државен Архив на Република Македонија, Скопје, 2015, стр. 77
  2. Николов, Борис. ВМОРО - псевдоними и шифри 1893-1934, Звезди, 1999, стр. 65
  3. „Македонска енциклопедија“, МАНУ, Скопје, 2009, 920 стр.
  4. Здравко Божиновски, „Веле Марков“, Битола, 2002, 26 стр.
  5. Н. К. Майски, „Войвода Велко Марковъ“, „Илюстрация Илинден“, година 5, книга 6, май 1933, стр. 1-3.
  6. Енциклопедия „България“, том 4, Издателство на Българската академия на науките, София 1984, стр. 75.
  7. Николов, Борис Й. Вътрешна Македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934). Биографично-библиографски справочник, София, 2001, стр. 99.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]