Андреј Докурчев

Од Википедија — слободната енциклопедија
Андреja Димков Докурчев
Роден 1878
Велес, Македонија
Починал 11 октомври 1907
Будинарци, Беровско, Македонија Македонија
Познат војвода на ТМОРО

Андреј Димков Докурчев или Андреа Димов со псевдоним Докурче[1] или Осман Бегович[2] ( 1878, Велес - 11 октомври 1907, Будинарци, Беровско) — македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно двиежење, член и војвода на Македонската револуционерна организација.[3]

Животопис[уреди | уреди извор]

Андреј е роден во 1878 година во Велес, Македонија, тогаш во Отоманското Царство. Се школувал во Солун. Станал член на Организацијата во 1894 година, а со нелегален станал во 1896 година, кога се приклучил во четата на Андон Ќосето, а подоцна бил четник и при Михаил Апостолов[3] и Крсто Асенов.

Докурчев бил горноџумајски околиски војвода во 1901 година. Учествувал во ликвидирањето на злогласниот бег од кукушкото село Мурилово. Исто така, учествувал во аферата Мис Стон.[3]

За време на Илинденското востание бил војвода на првиот одред во Крушевскиот револуционерен реон и на 2-ри спроти 3-ти август, активно учествувал во ослободувањето на Крушево. Во таа прилика тој раководел со 14 востаници од Крушево и со 52-ца востаници од село Крушеани и Света, особено при завземањето на турскиот уќумат, поштенско-телеграфската станица и беледието (општината) во Крушево.[3]

За време на Илинденското востание учествувал во заштитата на Крушевската република, а по востанието повторно бил војвода во Горноџумајско во периодот 1904 - 1905 година.

Од следната 1906 година бил нелегален член на Струмичкиот окружен револуционерен комитет и ревизор на четите. Загинал на 10/11 октомври 1907 година во месноста Бел камен во близина на селото Будинарци, Малешевско.[4][5] Убиен е од заседа од страна на врховистите. Убиството го извршил арамијата Грушир по заповед на врховистите од Софија.[6]

Извори[уреди | уреди извор]

  1. Псевдонимите на ВМРО, Ангел и Христо Узунови, Серија, „Архивата на Ангел Узунов“, Државен Архив на Република Македонија, Скопје, 2015, стр. 71
  2. Николов, Борис. ВМОРО - псевдоними и шифри 1893-1934, Звезди, 1999, стр. 74
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 д-р Стојан Киселиновски и др. (2000). Македонски историски речник. Скопје: ИНИ. стр. 158–159. ISBN 9989-624-46-1. Недостасува |author1= (help)
  4. Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893 – 1934). Биографично-библиографски справочник. София, 2001, стр. 50-51.
  5. Енциклопедия Пирински край, том 1, Благоевград, 1995, стр. 282.
  6. Динев, Ангел (1987). Илинденска епопеја II. Скопје: Мисла. стр. 294.