Санкт Петербург

Од Википедија — слободната енциклопедија
(Пренасочено од Санкт-Петербург)
Санкт Петербург
Санкт-Петербург (рус.)
—  Федерален град  —

Знаме

Грб
Координати: 59°57′N 30°19′E / 59.950° СГШ; 30.317° ИГД / 59.950; 30.317Координати: 59°57′N 30°19′E / 59.950° СГШ; 30.317° ИГД / 59.950; 30.317
Политички статус
Земја Русија
Федерален округСеверозападен[1]
Економски регионСеверозападен[2]
ОснованMay 27, 1703[3]
Ден на Федерален градMay 27[4]
Управа (март 2010)
 - ГувернерГеорги Полтавченко
 - Законод. домЗаконодавно собрание
 - ПовелбаПовелба на Санкт Петербург
Статистики
Површина [5]
 - Вкупна1.439 км2
Место82-ри
Население (2010)[6]
 - Вкупно4.848.700
 - Место4th
 - Густина3,369.49/km2 (8,726.9/sq mi)
 - Градска100%
 - Селска0%
Часовен појас[7]
ISO 3166-2RU-SPE
Рег. таб.78, 98, 178
Службени јазицируски[8]

Санкт Петербург (руски: Санкт-Петербург) — еден од најголемите градови во Русија основан од страна на царот Петар Велики во 1703 година. Изграден е на мочурливо земјиште, а за време на неговата изградба загинале илјадници луѓе. Овој град е создаден за да ја отвори Русија за Западот, а во текот на наредните два века тој ја заменил Москва како центар на политичкиот живот во Русија.

Каналот Грибоедов со црквата на Христовото Воскресение

Низ неговата историја, градот го сменил своето име трипати. За време на Првата светска војна, неговото име е сменето во Петроград. Во советската ера пак, вториот по големина град во СССР го носел името на Ленин - Ленинград. По падот на комунизмот, на градот му е вратено првобитното име, Санкт Петербург, иако неговите жители нагалено го викаат само Петар (Питер).

Потекло на поимот[уреди | уреди извор]

Петар Велики првично го нарекол градот Санкт Петербург. По почетокот на Првата светска војна, градот бил преименуван во Петроград. На 26 јануари 1924 бил преименуван во Ленинград. На 6 септември 1991 повторно било вратено првобитното име.

Историја[уреди | уреди извор]

Бронзениот коњаник, споменик на Петар Велики

Кон крајот на 17 век, Петар Велики, кој бил заинтересиран за поморските работи, сакал Русија да добие пристаниште со цел да тргува со остатокот од Европа.[9] Тој имал потреба од подобро пристаниште од она кое било главно во земјата во тоа време, Архангелск, кое се наоѓа на Белото Море на крајниот север и било затворено во текот на зимата.

Демографија[уреди | уреди извор]

Според бројот на жители Санкт Петербург е втор најголем град во Русија. Според пописот од 2010 година, во градот живееле 4.879.566 жители.[6] Етничкиот состав на населението е: Руси 92.5%, Украинци 1.5%, Белоруси 0.9%, Татари 0.7%, Ерменци 0.5%, Евреи 0.5%, Узбеци 0.4%, Таџици 0.3%, Азери 0.3%, Грузијци 0.2%, Молдавци 0.2%, Финци 0.06%.

Реката Нева тече низ поголемиот дел од центарот на градот

Санкт Петербург како тема во уметноста и во популарната култура[уреди | уреди извор]

Санкт Петербург се јавува како тема и инспирација на бројни дела во уметноста и во популарната култура, како:

Во својот роман, „Злосторство и казна“, Фјодор Достоевски го опишува Санкт Петербург на следниов начин: „Ова е град на полулудите. Кога ние би имале наука, тогаш медицинарите, правниците и филозофите би можеле да извршат над Петроград многу драгоцени истражувања, секој во својата струка. Ретко каде ќе се најдат толку мрачни, остри и чудни влијанија врз душата човечка како во Петроград. Колку само значат климатските влијанија! Меѓутоа, тоа е административен центар на Русија и неговиот карактер мора да се одрази на сè.“[19]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Президент Российской Федерации. Указ №849 от 13 мая 2000 г. «О полномочном представителе Президента Российской Федерации в федеральном округе». Вступил в силу 13 мая 2000 г. Опубликован: "Собрание законодательства РФ", №20, ст. 2112, 15 мая 2000 г. (Претседател на Руската Федерација. Указ #849 од 13 мај 2000 „За полномошниот претставник на Претседателот на Руската Федерација во еден федерален округ“. Стапил на сила 13 мај 2000).
  2. Госстандарт Российской Федерации. №ОК 024-95 27 декабря 1995 г. «Общероссийский классификатор экономических регионов. 2. Экономические районы», в ред. Изменения №5/2001 ОКЭР. (Државен стандард на Руската Федерација. #OK 024-95 27 декември 1995 „Општоруска класификација на економските региони. 2. Економски региони“, по измените на Амандман #5/2001 ОКЕР. ).
  3. Official website of St. Petersburg. St. Petersburg in Figures Архивирано на 19 февруари 2009 г.
  4. Законодательное Собрание Санкт-Петербурга. Закон №555-75 от 26 октября 2005 г. «О праздниках и памятных датах в Санкт-Петербурге», в ред. Закона №541-112 от 6 ноября 2008 г. (Legislative Assembly of Saint Petersburg. Law #555-75 од October 26, 2005 „On Holidays and Memorial Dates in Saint Petersburg“. ).
  5. Official website of St. Petersburg. Петербург в цифрах Архивирано на 1 мај 2012 г. (St. Petersburg in Figures) (руски)
  6. 6,0 6,1 Федерална служба за државна статистика (2011). „Всероссийская перепись населения 2010 года. Том 1“. Всероссийская перепись населения 2010 года. Федерална служба за државна статистика. Посетено на June 29, 2012.
  7. Правительство Российской Федерации. Федеральный закон №107-ФЗ от 3 июня 2011 г. «Об исчислении времени», в ред. Федерального закона №248-ФЗ от 21 июля 2014 г. «О внесении изменений в Федеральный закон "Об исчислении времени"». Вступил в силу по истечении шестидесяти дней после дня официального опубликования (6 августа 2011 г.). Опубликован: "Российская газета", №120, 6 июня 2011 г.
  8. Службен на целата територија на Русија согласно Член 68.1 од Уставот на Русија.
  9. Wilson, Derek (5 January 2010). Peter the Great. Macmillan. стр. 82. ISBN 9781429964678. Посетено на 25 February 2012.
  10. Магор, Каталог 2015. Скопје, 2015, стр. 23.
  11. Владимир Мајаковски, Песме и поеме. Нови Сад: Академска књига, 2015, стр. 12.
  12. Владимир Мајаковски, Песме и поеме. Нови Сад: Академска књига, 2015, стр. 36.
  13. Владимир Мајаковски, Песме и поеме. Нови Сад: Академска књига, 2015, стр. 75-76.
  14. Антологија руске лирике – X-XXI век. Књига II: Прва четвртина – средина XX века (авангарда и социјалистички реализам). Београд: Paidea, 2007, стр. 103-104.
  15. Антологија руске лирике – X-XXI век. Књига II: Прва четвртина – средина XX века (авангарда и социјалистички реализам). Београд: Paidea, 2007, стр. 94-95.
  16. Антологија руске лирике – X-XXI век. Књига II: Прва четвртина – средина XX века (авангарда и социјалистички реализам). Београд: Paidea, 2007, стр. 95-96.
  17. Антологија руске лирике – X-XXI век. Књига III: Средина XX века – поч. XXI века (неомодернизам, неоавангарда, постмодернизам и нова трагања). Београд: Paidea, 2007, стр. 169-170.
  18. Кинотека на Македонија, „Програма - ноември 2015“.
  19. Fjodor Dostojevski, Zločin i kazna. Beograd: Rad, 1975, стр. 505.