Кременица
| Кременица | |
  Кременица | |
| Координати 40°55′25″N 21°27′30″E / 40.92361° СГШ; 21.45833° ИГДКоординати: 40°55′25″N 21°27′30″E / 40.92361° СГШ; 21.45833° ИГД | |
| Регион | Битолско Поле |
| Општина | Општина Битола |
| Население | 134 жит. (поп. 2002) |
| Надм. вис. | 592 м |
|
Кременица на општинската карта  | |
 Кременица на Ризницата
| |
Кременица во минатото Кенали е село во Општина Битола, во околината на градот Битола.
Содржина
Географиja и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото е сместено во јужниот дел на Битолското Поле, на самата граница со Грција, оддалечено 18 километри јужно од Битола и 22 километри северно од Лерин.
Економија[уреди | уреди извор]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според статистиката на Васил К'нчов („Македониja, Етнографиja и статистика“) од 1900 година, во Кременица живееле 1 445 жители, од кои 2.200 жители, сите Турци.[1]
Според Димитар Гаџанов во 1916 во Кенали живееле 2.400, сите Турци.[2]
На табелата е прикажан националниот состав на населението во сите пописни години:[3]
| Години | Македонци | Албанци | Турци | Роми | Власи | Срби | Бошњаци | Ост. | Вкупно |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1948 | — | — | — | — | — | — | — | — | 1.726 |
| 1953 | 48 | — | 2.023 | — | — | 2 | ... | 4 | 2.077 |
| 1961 | 253 | 68 | 113 | ... | ... | 50 | ... | 24 | 508 |
| 1971 | 258 | 1 | 49 | — | ... | 5 | ... | 2 | 315 |
| 1981 | 271 | 7 | 23 | — | — | 9 | ... | 2 | 306 |
| 1991 | 132 | — | 22 | — | — | 1 | ... | 1 | 156 |
| 1994 | 140 | — | 17 | — | — | — | ... | — | 157 |
| 2002 | 112 | — | 20 | — | — | 1 | — | 1 | 134 |
Кременица[уреди | уреди извор]
Кременица денес е доминантно македонско православно село, а во минатото до педесеттите години на XX век во селото живеело исклучиво турско население.
Родови во Кременица се: Муса Оџа (60 куќи), Мачелар (50 куќи), Каратлар (60 куќи), Аџи Уларе (50 куќи), Тоскалар (50 куќи), Дели Мусалар (30 куќи), Раманлар (30 куќи), Амедалар (40 куќи) и Калафлар (30 куќи). Сите овие родови доселени се од Мала Азија, од селото Кенали, во 18ти век. Родот Тоскалар од Мала Азија најпрво се населил во јужна Албанија, каде некој нивен предок бил управник, а потоа дошле во селото. И по тоа го носат името Тоскалар.[4]
Општествени институции[уреди | уреди извор]
Администрација и политика[уреди | уреди извор]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Цркви[5]
- Црква „Св. Атанасиј“ - главната селска црква;
- Археолошки локалитети
- Тумба - населба од неолитско време;[6]
- Јуџек - локалитет од непознат тип и период;[7]
- Кумбуралар - осамен наод од непознат период;[7]
- Градини - локалитет од непознат тип и период;[7]
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Личности[уреди | уреди извор]
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 236.
- ↑ Гаджанов, Димитър Г. Мюсюлманското население в Новоосвободените земи, в: Научна експедиция в Македония и Поморавието 1916, Военноиздателски комплекс „Св. Георги Победоносец“, Университетско издателство „Св. Климент Охридски“, София, 1993, стр. 267.
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година) *Државен завод за статистика http://makstat.stat.gov.mk.
- ↑ 1914-1997., Trifunoski, Jovan F., (1998). Битољско-Прилепска котлина : антропогеографска проучавања. Srpska akademija nauka i umetnosti. ISBN 8670252678. OCLC 469501519. http://worldcat.org/oclc/469501519.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска. уред (на македонски). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Јован Ф. Трифуновски, (1998) Битољско - Прилепска котлина, Антропогеогрофско проучавање. Београд, САНУ ISBN 8670252678
