Канино

Од Википедија — слободната енциклопедија
Канино
Канино во рамките на Македонија
Канино
Местоположба на Канино во Македонија
Канино на карта

Карта

Координати 40°57′59″N 21°21′0″E / 40.96639° СГШ; 21.35000° ИГД / 40.96639; 21.35000Координати: 40°57′59″N 21°21′0″E / 40.96639° СГШ; 21.35000° ИГД / 40.96639; 21.35000
Општина Битола
Население 104 жит.
(поп. 2021)[1]

Шифра на КО 02060
Надм. вис. 617 м
Канино на општинската карта

Атарот на Канино во рамките на општината
Канино на Ризницата

Канино — село во Општина Битола, во околината на градот Битола.

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓа во јужниот дел на Битолското Поле, оддалечено 11 километри јужно од градот Битола.

Историја[уреди | уреди извор]

Во XIX век селото било дел од Битолската каза на Отоманското Царство.

Вкупно 6 жители на оваа населба се заведени како жртви во Втората светска војна.[2]

Стопанство[уреди | уреди извор]

Население[уреди | уреди извор]

Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948248—    
1953256+3.2%
1961249−2.7%
1971276+10.8%
1981268−2.9%
ГодинаНас.±%
1991184−31.3%
1994127−31.0%
2002111−12.6%
2021104−6.3%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Канино живееле 250 жители од кои 190 Албанци и 60 Македонци.[3]

Според секретарот на Бугарската егзархија Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Канино имало 192 Македонци, патријаршисти.[4]

На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Канино се води како чисто македонско село во Битолската каза на Битолскиот санџак со 28 куќи.[5]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 250 Македонци.[6]

Според пописот од 2002 година, селото има 111 жители, од кои 107 Македонци, 2 Срби и 2 останати.[7]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 104 жители, од кои 89 Македонци и 15 лица без податоци.[8]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 250 192 248 256 249 276 268 184 127 111 104
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[9]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[10]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[11]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[12]

Родови[уреди | уреди извор]

Канино е македонско православно село, родовите во селото се староседелски и доселенички.

Според истражувањата од 1951 година, родови во селото Канино се:

  • Староседелци: Јанкуловци (2 куќи), Иљовци (8 куќи), Кузмановци (1 куќа), Трајчевци (1 куќа), Стојчевци (10 куќи), Јовановци (3 куќи), Пелтевци (2 куќи), Николовци (1 куќа) и Нешковци (3 куќи)
  • Доселеници: Јанкуловци (7 куќи) доселени се од селото Бистрица; Гроздановци (7 куќи) доселени се од некое село во Преспа; Каракачовци (1 куќа) доселени се од селото Олевени; Димовци (1 куќа) и Толевци (1 куќа) доселени се од селото Породин.[13]

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Избирачко место[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 155 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на дом на културата.[14]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 88 гласачи.[15]

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Цркви[16]
Археолошки наоѓалишта
  • Тумба — населба од брозено време[17];
  • Мечкарец — наоѓалиште од непознат тип и период[18];
  • Кули — наоѓалиште од непознат тип и период[18];

Редовни настани[уреди | уреди извор]

Личности[уреди | уреди извор]

Култура и спорт[уреди | уреди извор]

Иселеништво[уреди | уреди извор]

До 1951 година од селото се иселиле 10 семејства во Битола и Северна Америка. Иселениците во Битола биле од родовите Јанкуловци и Толевци. Во Битола има уште иселеници од Размовци, Божиновци и Иљови. Иселениците во Северна Америка потекнувале од родот Трајчевци и други.[13]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. „Попис на жртвите од војната 1941-1945, СР Македонија“ (PDF).
  3. Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 236.
  4. Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 166-167.
  5. Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 13.
  6. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  7. Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат Архивирано на 10 декември 2021 г.. Државен завод за статистика.
  8. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  9. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  10. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  11. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  12. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  13. 13,0 13,1 Трифуноски Ф., Јован (1998). Битољско-Прилепска котлина : антропогеографска проучавања (1914-1997). Српска академија наука и уметности. ISBN 8670252678. OCLC 469501519.
  14. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  15. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
  16. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
  17. Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
  18. 18,0 18,1 Јован Ф. Трифуновски, (1998) Битољско - Прилепска котлина, Антропогеогрофско проучавање. Београд, САНУ ISBN 8670252678
  19. Македонците в културно-политическия живот на България. Анкета от Изпълнителния комитет на Македонските братства, Книгоиздателство Ал. Паскалев и с-ие, София, 1918, стр. 37.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]