Константин III Ираклиј
| Константин III Ираклиј | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Византиски цар | |||||
 | |||||
| На престол | февруари 641 – мај641 | ||||
| Претходник | Ираклиј | ||||
| Наследник | Ираклеон | ||||
| Починал(а) | мај 641 (28 или 29 години) | ||||
| Сопружник | Грегорија | ||||
| Деца | Констанс II Ираклиј Теодосиј Manyanh | ||||
| |||||
| Династија | Ираклиева династија | ||||
| Татко | Ираклиј I | ||||
| Мајка | Фабија Евдокија | ||||
| Ираклиева династија | |||
| Хронологија | |||
| Ираклиј I | 610–641 | ||
| со Константин III совладетел, 613–641 | |||
| Константин III | 641 | ||
| со Ираклиј II совладетел | |||
| Ираклиј II | 641 | ||
| Констанс II | 641–668 | ||
| со Константин IV (654–668), Ираклиј и Тибериј (659–668) совладетели | |||
| Константин IV | 668–685 | ||
| со Ираклиј и Тибериј (668–681), и Јустинијан II (681–685) совладетели | |||
| Јустинијан II | 685–695, 705–711 | ||
| со Тибериј совладетел, 706–711 | |||
| Наследување | |||
| Претходела Јустинијанова династија и Фока |
Следи Дваесетгодишна анархија | ||
Константин III (латински: Heraclius Novus Constantinus; грчки: Ηράκλειος (νέος) Κωνσταντίνος), (6 мај 612- 20 април 641) бил византиски цар кој владеел во периодот од февруари до мај 641 година.
Животопис[уреди | уреди извор]
Константин III бил најстариот син на Ираклиј I и неговата прва сопруга Фабија Евдокија. Роденото му име било Ираклиј Новус Константинус, име под кое се качил на престолот. Името Константин било дадено подоцна во византиските текстови, како скратена форма на целосното име на царот и било прифатено да се користи во современата историографија.
Константин бил крунисан за ко-цар од татко му на 22 јануари 613 и малку подоцна бил свршен за својата братучетка, Грегорија, ќерка на првиот братучед на татко му, Никита. Бидејќи двајцата биле втори братучеди, бракот бил технички инцест, но фактот што Грегорија е дел од семејството очигледно било поважно од се.
Константин и Грегорија се ожениле во 629 или 630 и истата година се радил синот првенец Констанс II Ираклиј. Второто дете исто така било машко, со име Теодосиј. Имале и ќерка која подоцна се омажила за сасанидскиот цар Јаздгерд III.
Константин станал цар со полни права по смртта на неговиот татко, во 641 година. Управувал заедно со својот брат Ираклеон, син на Мартина. Неговите поддржувачи и неговиот приватен благајник Филагриј, стравувале од напад врз него од страна на Мартина и Ираклеон и го советувале да ја информира армијата дека починал и да побара помош за заштитата на правата на неговите наследници. Исто така, испратил голема сума пари, повеќе од 2 милиони солидна (златници), на Валентин Аршакуни за да ги раздаде на војниците, за да ги убеди да обезбедат стапување на престолот на неговите наследници по неговата смрт. Тој починал од туберкулоза по само 4 месеци и Ираклеон останал цар со полни права. Слухот дека по наредба на Мартина бил држен во затвор, довело до устоличување на Констанца II како ко-цар, а потоа до детронизација и протерувањето на Мартина и нејзините синови.
Литература[уреди | уреди извор]
- The Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, 1991.