Семјуел Бекет

Семјуел Бекет Samuel Beckett
Бекет во 1977 г.
Псевдоним	Ендрју Белис (Скорешна ирска поезија)
Занимање	новелист, раскажувач, драматург, поет, есеист
Јазик	англиски, француски
Националност	Ирец
Жанр	драма, проза, поезија, филм
Книжевно движење	Висок модернизам
Значајни награди	Нобелова награда за литература (1969)

Семјуел Бекет (анг. Samuel Beckett; 13 април 1906 — 22 декември 1989) — ирски писател, драматург, романописец и поет и претставник на т.н. „театар на апсурдот“. Добитник е на Нобеловата награда за литература во 1969 година за творештвото кое, во новите форми на романот и на драмата, мизеријата на човекот ја претвора во радост..

Рани години

Се запишал во Тринити колеџот во Даблин, каде што изучувал современи јазици и го завршил во 1927 година. Во 1928 година станал лектор по англиски јазик во Еколнормал во Париз.

Творештво

Творештвото на Бекет претставува поглед врз човековата култура на формален и филозофско минималистички начин. Како ученик, асистент и пријател на Џемс Џојс, Бекет се смета за еден од доцните модернисти; како инспирација за многу подоцнежни писатели, тој понекогаш се смета и за еден од првите постмодернисти.

Започнал да ја пишува монографијата Пруст, објавена во 1931 година. по смртта на татко му,1933 година, живеел во Лондон. Започнал да го пишува романот Марфи, издаден во 1938 година, со кој се утврдува како писател.

Во 1953 година го објавил романот Вот, а потоа трилогијата Малоа во 1951 година, Малон умира1951 година и Безимениот1953 година.

Негово најпознато дело е трагикомедијата во два чина „Чекајќи го Годо“ (1952) година. Со оваа драма, поставена првпат во Париз, 1953 година, Бекет станува светски познат.

Следните пиеси: Крај на играта, 1957, Последната нишка, 1959 и Среќни денови, 1961 го зацврстуваат како водечка фигура во театарот на апсурдот.

Во 1960 година Бекет продолжил да пишува за театарот, радиото и телевизијата. Во 70-те години Бекет пишувал главно едночинки, а некои од нив ги поставувал сам во Лондон и во Западна Германија.

Алеа 'Семјуел Бекет, Париз, Франција

Портрет на Семјуел Бекет од Реџиналд Греј, насликан во Париз, 1961 година (од колекцијата на Кен Вајт, Даблин).

Семјуел Бекет, околу 1970 година

Гробот на Самуел Бекет на Гробиштата Монпарнас

Чекајќи го Годо на Семјуел Бекет се смета за суштината на Театарот на апсурдот. Двајцата протагонисти на претставата, Владимир и Естрагон (на сликата, во продукција од 2010 година во Училиштето Доон, Индија , го потенцираат апсурдот на егзистенцијализмот кај Бекет.

Поврзано

• Арнолд Гелинкс