Суводол (Битолско)
| Суводол | |
  Суводол | |
| Координати 41°3′54″N 21°32′4″E / 41.06500° СГШ; 21.53444° ИГДКоординати: 41°3′54″N 21°32′4″E / 41.06500° СГШ; 21.53444° ИГД | |
| Општина | Општина Новаци |
| Население | 2 жит. (поп. 2002) |
| Надм. вис. | 680 м |
|
Суводол на општинската карта | |
Суводол — село во Општина Новаци, во околината на градот Битола.
Содржина
Географиja и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото е сместено во западните падини на Селечка Планина, оддалечено 20 километри источно од градот Битола.
Историja[уреди | уреди извор]
Во XIX век селото е дел од Битолската каза во Отоманската Империја.
После Илинденското востание, на почетокот на 1904 година целото село потпаѓа под водството на Бугарската егзархија.
Економија[уреди | уреди извор]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според статистиката на Васил К'нчов („Македониja, Етнографиja и статистика“) од 1900 година, во Суводол живееле 350 жители, од кои 300 Македонци и 50 Албанци.[1]
Според секретарот на бугарската егзархија Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 година во Суводол имало 176 Македонци, егзархисти.[2]
Според пописот од 2002 година во селото имало само 2 жители, Македонци.[3]
На табелата е прикажан бројот на население во сите пописни години:[4]
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 350[1] | 176[2] | 407 | 496 | 550 | 479 | 430 | 231 | 17 | 2 |
Родови[уреди | уреди извор]
Суводол е македонско православно село, кое е пред целосно изумирање. Родовите во селото се староседелски и доселенички. Родови во Суводол се: Најдовци (11 куќи), Митревци (6 куќи), Ѓоргијовци (4 куќи), Џемаиловци (4 куќи) и Корајци (4 куќи) староседелци; Маргерци (13 куќи) доселени се од селото Грнчари, Преспа. Ја знаат следната генеологија Цане (жив на 31 год. во 1951 година) Петре-Стојче-Марко-Трајче-Петко-Марге, кој се доселил во селото; Ѓорговци (6 куќи) и Пројчевци (4 куќи) доселени се однекаде; Трајковци (6 куќи), Џебовци (5 куќи) и Пројчевци (4 куќи) порано чинеле еден род, доселени се од Агларци( најверојатно Горно Агларци); Поповци (4 куќи) доселени се во XIX век од селото Паралово, таму се доселени од Грнчари, Преспа.[5]
Општествени институции[уреди | уреди извор]
Администрација и политика[уреди | уреди извор]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Цркви[6]
- Црква „Св. Никола“ - манастирска црква;
- Археолошки локалитети[7]
- Бројанец - црква од старохристијанско време;
- Бртви - населба од доцноантичко време;
- Дибек - гробница од хеленистичко време;
- Ѓорев Рид - населба од неолитско и доцноантичко време;
- Ѓорчева Воденица - населба од римско време;
- Манастирец - базилика од старохристијанско време;
- Тумба - населба од бронзено време;
- Туриграв - населба од доцноантичко време;
- Ума - населба од доцноантичко време;
- Шуплевец - населба од енеолитско време;
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Личности[уреди | уреди извор]
- Пецо Суводолчето, револуционер, четник кај Иван Димов Пашата[8][9]
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Кънчов, В. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, с.237
- ↑ 2,0 2,1 Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, рр. 168-169.
- ↑ http://www.stat.gov.mk/publikacii/knigaX.pdf Попис во Македонија 2002. - Книга 10.
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година) *Државен завод за статистика http://makstat.stat.gov.mk.
- ↑ 1914-1997., Trifunoski, Jovan F., (1998). Битољско-Прилепска котлина : антропогеографска проучавања. Srpska akademija nauka i umetnosti. ISBN 8670252678. OCLC 469501519. http://worldcat.org/oclc/469501519.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска. уред (на македонски). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
- ↑ Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934). Биографично-библиографски справочник, София, 2001, стр. 129.
- ↑ Николов, Борис. ВМОРО - псевдоними и шифри 1893-1934, Звезди, 1999, стр.78
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||
