Добровени
| Добровени | |
  Добровени | |
| Координати 40°57′59″N 21°37′0″E / 40.96639° N; 21.61667° EКоординати: 40°57′59″N 21°37′0″E / 40.96639° N; 21.61667° E | |
| Општина | Новаци |
| Население | 18 жит. (поп. 2002) |
| Шифра на КО | 02038 |
| Надм. вис. | 724 м |
| Слава | Митровден |
|
Добровени на општинската карта  | |
 Добровени на Ризницата
| |
Добровени — село во Општина Новаци, во околината на градот Битола.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
.jpg)
Селото се наоѓа во долината на Црна Река, југоисточно од Битола. Селото Добровени се наоѓа на крајниот југоисточен дел на Битолското Поле. Низ него поминува асфалтиран главен пат што води од Битола за Старавина. Од Битола е оддалечено 33 км. Селото е рамничарско на надморска висина од 580 метри. Во непосредна близина, од северната страна, тече Црна Река. Жителите се Македонци. Соседни села се: Скочивир, Сливица, Брод, Бач и Живојно. Атарот зафаќа површина од 15,3 км2. На него преовладуваат пасиштата, а обработливо земјиште е само 433,2 ха. Населбата има полјоделско-сточарска функција1 Населбата е електрифицирана во 1957 година, водовод не е изграден, а населението со вода за пиење се снабдува од две јавни чешми. Патот е асфалтиран во 1988 година.
Историја[уреди | уреди извор]
Името на селото Добровени за првпат се среќава во турските пописни дефтери од 1468 година каде е запишано како Добровјани. Во тоа време биле регистрирани 41 христијански семејства со 205 жители. Во прегледот на жителите стои забележано, меѓу другите, и името на поп Калојан 2. Во основата на името на селото е името Добре, Добреш и сл. Подоцна името на селото се видоизменило и го добило денешното име Добровени. Изградиле христијански храм во 1886 година посветен на светецот Свети вмч. Димитриј Солунски, а селска слава им е Митровден кој се празнува на 8 ноември.
Српската власт по Првата светска војна извршила колонизација на селото. Така од 1929 година па до 1938 г. биле доселени вкупно 5 српски семејства.4, За времето на бугарската окупација во 1941 година, српските колонисти биле протерани.
Во XIX век селото е дел од Битолската каза во Отоманското Царство.
Стопанство[уреди | уреди извор]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Добровени живееле 225 жители, сите Македонци.[1]
Според егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 година во Добровени имало 288 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[2]
Според пописот од 2002, селото брои 18 жители, сите Македонци.[3]
На табелата е прикажана состојбата на населението во сите пописни години:[4]
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 225[1] | 288[2] | 318 | 338 | 362 | 303 | 223 | 47 | 44 | 18 |
Родови[уреди | уреди извор]
Добровени е македонско православно село, во селото има староседелски и доселенички родови.
Според истражувањата од 1953 година, родови во селото:
- Староседелци: Наумчевци (3 куќи), Тодоровци (2 куќи), Кулевци (2 куќи), Белчевци (1 куќа), Печковци (1 куќа), Петревци (10 куќи), Јанаќијевци (5 куќи), Новчевци (2 куќи), Цингаловци (3 куќи), Ристевци (1 куќа), Зунини (1 куќа) и Нолевци (1 куќа) староседелски родови, кои живееле во месноста Старо Село, во атарот на Добровени;
- Доселеници: Мијаковци (4 куќи) доселени се од мијачкиот крај, они најпрво оделе во околината на Солун, каде паселе стока, но потоа го напуштиле сточарскиот живот, и се населиле во Добровени; Поповци (5 куќи) доселени се во турско време од селото Сливица; Кулевци (1 куќа) потекнуваат од домазет кој дошол од селото Скочивир во Мариово, и овде влегол во родот Наумчевци; Јотовци (1 куќа) доселени се од селото Сливица; Љатевци (1 куќа) доселени се од селото Полог; Димовци (3 куќи) доселени се од селото Скочивир.[5]
Општествени установи[уреди | уреди извор]
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Изборно место[уреди | уреди извор]
Во селото постои изборното место бр. 173 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[6]
На претседателските избори во 2019 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 17 гласачи.[7]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Цркви[8]
- Црква „Св. Димитриј“ - главната селска црква;
- Археолошки наоѓалишта[9]
- Старо Село — населба од римско време;
- Споменици
- Српски војнички гробишта за падните војници од Првата светска војна;
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Личности[уреди | уреди извор]
- Кољо Добровенски (? - 1904) — македонски револуционер;
- Најдо (? - 1902) — македонски револуционер, четник на Дине Кљусов, син на Кољо Добровенски;
- Слободан Најдовски (р. 1961) — македонски политичар, пратеник ва ЛДП
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Родот Козмевци се иселил во селото Средно Егри. Таму се доселиле од Добровени. Од родот Јотевци две семејства се иселиле во Битола. Помасовно иселување од селото има после 1961 година.[5]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 249.
- ↑ 2,0 2,1 Силянов, Христо. Освободителните борби на Македония, том II, София 1943, с. 212-213.
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат. Државен завод за статистика.
- ↑ 5,0 5,1 Трифуноски Ф., Јован (1998). Битољско-Прилепска котлина : антропогеографска проучавања (1914-1997). Српска академија наука и уметности. ISBN 8670252678. OCLC 469501519.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||
