Заград (Прилепско)
| Заград | |
  Заград Местоположба на Заград во Македонија
Заград на карта
| |
| Координати 41°22′23″N 21°32′7″E / 41.37306° СГШ; 21.53528° ИГД | |
| Регион |  Пелагониски
|
| Општина |  Прилеп
|
| Население | нема жит. (поп. 2021)[1]
|
| Шифра на КО | 20010 |
Заград — историско село во Прилепско, денес во атарот на прилепското предградие Варош.
Географија[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓало северно од прилепското предградие Варош и Маркови Кули. Лежело во западното подножје на сртот Заградски Камен (1.135 м).[2]
Историја[уреди | уреди извор]
Железно време[уреди | уреди извор]
Кај Заград, на 1 км северозападно од Варош се наоѓа некропола од железно време во која се откриени бронзени фибули со ѕвездести проширувања. Наодите се чуваат во Музејот во Прилеп.[3]
Во Отоманското Царство[уреди | уреди извор]
Во XIX век Заград бил македонско село во Прилепска каза. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Заградъ имал 95 жители, сите Македонци христијани.[4][5]
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Заград се води како чисто македонско село во Прилепската каза на Битолскиот санџак со 13 куќи.[6]
На почетокот на XX век селото било под врховенството на Бугарската егзархија. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Заград (Zagrad) имало 80 Македонци, сите под егзархијата.[4][7]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
- ↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 283. ISBN 9989-649-28-6.
- ↑ 4,0 4,1 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 246. ISBN 954430424X.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 22.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 150–151.
