Пештерица (село)
Пештерица — поранешно село во јужниот дел на Македонија, на територијата на денешна Општина Прилеп.
Географија[уреди | уреди извор]
Селото било сместено на Ореовската Река (Пештерица) на неколку километри североизочно од Прилеп на местото на вештачкото Прилепско езеро
Историја[уреди | уреди извор]
Крај Пештерица е отворено раннонеолитска населба. На брегот на денешниот браната е отворена римска вила од 3 - 4 век во која се пронајдени монети од Константин I Велики до Теодосиј I Велики.[1]
Селото се споменува во турските пописни дефтери од 1467/68 година, како дел од Прилепскиот Вилает (Vilayet-I Prilepe) под името П-ш-т-р-и-ч-а и имало 12 семејства, 1 неженет и 1 вдовица, сите христијани.[2]
Селото е споменато и во Трескавечкиот поменик од 17 - 18 век. Според академик Иван Дуриданов етимологијата на името е дериват од пештерата, која е од праславјанското.[3]
Во 19 век Пештерица е мало македонско село во Прилепската каза на Отоманската империја. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“, издадена во Константинопол во 1878 година и рефлексивноста статистиката на машкото население од 1873, Пещерица (Peschtéritza) е посочено како село со 18 домаќинства и 88 жители Македонци.[4]
Според статистиката на Васил Кънчов ("Македонија. Етнографија и статистика") од 1900 година Пештерица има 90 жители, сите Македонци христијани.[5]
Во почетокот на 20 век населението на селото е под владеењето на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев ("La Macédoine et sa Population Chrétienne") во 1905 година во Пещерица (Pechteritza) има 80 Македонци.[6]
Селото е потопено во изградбата на Прилепското Езеро.
Личности[уреди | уреди извор]
- Коле Пештелевец — деец на Македонската револуционерна организација во Прилепско
- Најден Пештелевец — војвода на ВМОРО во Прилепско
- ↑ www.kralemarko.org.mk
- ↑ Турски документи за историјата на македонскиот народ кн.4, Методија Соколоски, д-р Александар Стојановски, Скопје 1971, стр.81
- ↑ Дуриданов, Иван. Значението на топонимията за етническата принадлежност на македонските говори. в: Лингвистични студии за Македония, София, МНИ, 1996, стр. 175.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 78-79.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 247.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, pp. 150-151.
