Прилепска Каза
Прилепска Каза — пониска административна единица во Отоманското Царство. Била дел од Битолскиот Санџак и Битолскиот Вилает. Центарот на казата, односно кадилакот бил во Прилеп. Се состоела од две нахии, Прилепската и Мариовската Нахија[1] Во состав на казата имало вкупно 140 села и градот Прилеп. На почетокот на 20 век населението било мешано во верски, етнички и национален поглед. Меѓу муслиманите во казата живееле Турци, Албанци, Македонци-муслимани и Роми, додека христијаните по етничко потекло биле Македонци и Власи. Христијаните биле поделени на патријаршисти и егзархисти, односно србомани, гркомани и бугарофили.[2]