Горно Сливени

Координати: 40°34.00′N 21°12.00′E / 40.56667° СГШ; 21.20000° ИГД / 40.56667; 21.20000
Од Википедија — слободната енциклопедија
Горно Сливени
Горно Сливени is located in Грција
Горно Сливени
Горно Сливени
Местоположба во областа
Горно Сливени во рамките на Костур (општина)
Горно Сливени
Местоположба на Горно Сливени во Костурскиот округ и областа Западна Македонија
Координати: 40°34.00′N 21°12.00′E / 40.56667° СГШ; 21.20000° ИГД / 40.56667; 21.20000
ЗемјаГрција
ОбластЗападна Македонија
ОкругКостурски
ОпштинаКостур
Општ. единицаСвета Троица
Население
 • Вкупноиселено
Часовен појасEET (UTC+2)
 • Лете (ЛСВ)EEST (UTC+3)

Горно Сливени — поранешно македонско село во Костурско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Костур во областа Западна Македонија, Грција.[1]

Географија[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓало во денешниот атар на селото Д’мбени.[1]

Историја[уреди | уреди извор]

Во XV век Горно Сливени е спомнато со 10 глави на семејства и еден ерген: Леко, Михо, Јорг, Спасе, Стајо, Лекос, Томчо, Добро, Маврангел, Филип и свештеникот Андон. Плаќале вкупно 670 акчиња данок.[2]

Горно Сливени било мало село напуштено во немирното време на крајот од XVIII век при судирот на Али-паша Јанински и други албански феудалци со централната власт. Во ова време во селото надошле Албанци, завладеале со него и ги протерале македонските жители.[3][4] Дел од жителите го основале селото Д’мбени, каде голем дел од нив пребегнале, заедно со жителите на селата Берик, Сајново, Баница и Света Петка за да можат заедно подобро да се одбранат.[1]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 1,2 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). II дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 14. ISBN 9989-9819-6-5.
  2. Опширни пописни дефтери од XV век, том II, Архив на Македонија, Скопје, 1973, стр. 121
  3. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  4. Марков, Георги Христов (2002). Хрупищко (PDF). Хасково: Държавен архив - Хасково, Интерфейс. стр. 166. ISBN 954-90993-1-8.