Мува (соѕвездие): Разлика помеѓу преработките

Од Википедија — слободната енциклопедија
Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
Ред 63: Ред 63:


== Поврзано ==
== Поврзано ==

==Забелешки==
{{notelist}}


== Наводи ==
== Наводи ==

Преработка од 14:22, 14 септември 2014

Мува
лат. Musca
КратенкаMus
ГенитивноMuscae
СимболизамМува
Ректасцензија11ч 19,3м до 13ч 51,1м[1] ч.
Деклинација−64,64° до −75,68°[1]°
КвадрантSQ3
Површина138 (°)² (77-мо)
Главни ѕвезди6
Бајерови/Флемстидови
ѕвезди		13
Ѕвезди со планети3
Ѕвезди посјајни од 3,00m1
Ѕвезди во полупречник од 10,00 пс (32,62 сг)1
Најсјајна ѕвездаα Mus (2,69m)
Најблиска ѕвездаLP 145-141
(15,07 сг, 4,62 пс)
Месјеови објектинема
Метеорски дождовинепознато
Соседни
соѕвездија
Видливо на ширина од +10° до −90°.
Најдобро се гледа во 21:00 ч. во текот на месец мај.

Мува — мало соѕвездие на јужното небо. Едно од дванаесетте соѕвездија создадени од Петар Планциј од набљудувањата Питер Дирксон Кејзер and Фредерик де Хаутман и првпат се појавува на 35 сантиметарскиот небесен глобус објавен во 1597 година во Амстердам од страна на Планциј и Јодок Хондиј. Првиот приказ на соѕвездието било бо небесниот атлас Уранометрија на Јохан Бајер во 1603 годинаСоѕвездието било познато под името Apis (пчела) во наредните двестотини години. Мува е под хоризонтато за повеќето жители на северната полутопка.

Многу од посјајните ѕвезди во соѕвездието се ченови на ѕвездената асоцијација Скорпион-Кентаур, расеан група од жешки сино-бели ѕвезди кои имаат исто потекло и се двиѓжат во иста насока во Млечниот пат. Во оваа група припаѓаат Алфа, Бета, Гама, Зета2 и (најверојатно) Ета Мува, како и HD 100546, сино-бела Хербигова Ae/Be ѕвезда која е опколена со сложен диск од отпад кој содржи егзопланета или кафеаво џуџњ и можна протопланета. Две подалечни планети поседуваат планети. Соѕведието исто така содржи и две Цефеиди кои можат да се видат со голо око. Тета Мува е тројна ѕвезда, од кои најсјајниот член е Волф–Рајеова ѕвезда.

Историја

Мува (претставена како Пчела) може да се забележи во горниот десен агол на овој извадок од Бајеровата Уранометрија од 1603 година.

Мува е едно од дванаесетте соѕвездија воспоставени од страна на холандскиот астрономот Петар Планциј од набљудувањата на холадските истражувачи Питер Дирксон Кејсер и Фредерик де Хаутман, кој испловил на првата холандска трговска експедиција, позната како Eerste Schipvaart, до Источна Индија. Де Хаутман ги вклучил ѕвездите од Мува во својот јужен каталог од 1598 година под холандското име De Vlieghe, „Мува“.[2] На соѕвездието му припишале четири ѕвезди, со ѕвезда која подоцна ќе биде наречена Бета Мува и ќе ја означува главата, Гама Мува е телото, и Алфа и Делта како левото и десното крило.[3] За првпат истото се појавува на 35-см небесен глобус објавен во 1598 година во амстердам од страна на Планциј и Јодок Хондиј, но не било именувано.[4] Првото претставување на ова соѕвездие во небесен атлас било она на германскиот картограф Јохан Бајер наречено Уранометрија од 1603 година,[5] Бајер го нарекол Apis, Пчела, име кое се задржало во наредните 200 години. Небесен глобус од 1603 година од Вилем Блау кој го прикажал како храна за блиското соѕвездие Камелеон кое со својот долг јазик како да се обидува да го улови инсектот.[4]

Францускиот астроном Никола Луј де Лакај го нарекол la Mouche во својата карта на ѕвездите од 1756 година. Жан Фортен го задржал француското име во небесниот атлас од 1776 година, додека пак Лакај го латинизирал името во своето дело Coelum Australe Stelliferum во 1763 година.[6] Лакај го преименувал во Musca Australis, Јужна Мува, бидејќи веќе постоело соѕвездие сега отфрлено со името Musca Borealis кое се состоело од неколку ѕвезди од Овен, и за да се одбегне забуна со Рајска Птица. Денес името е едноставно Musca, Мува.[7] Станува збор за единственото соѕвездие кое опишува инсект.[8]

Луѓето од племето Калапало од Мато Гросо држава во Бразил ѕвездите Алфа и Бета Мува (заедно со Бета и Капа Јужен Крст) ги нарекувале Kutsu anangagï „двојните завои на орелот“.[9] Луѓето од племето Вардаман во Северната Територија во Австралија главните ѕвезди на осѕвездието Мува ги сметала за свет бумеранг, дел од Централната Арена, света област која го опколова Јужен Крст кој пак го опишува местото каде се создаваат молњите и местото каде се учат Вардаманските обичаи, Алфа и Бета исто така го означуваат и церемонијалнот превез за главата додека пак Гама и Делта ги претставувале превезите за рацете.[10] Во централна Австралија племињата Арернте и Луритја го гледале небото како поделено на источно и западно источниот дел ги претставувал домовите на Арернте додека пак западното ги претставувало домовите на Луритја. Ѕвездите од Мува, заедно со Формалхаут, Алфа Едро и Алфа и Бета Жерав се велело дека му припаѓаат на Арернте.[11]

Особености

Мува се граничи со Јужен Крст на север, Кобилица на запад, Камелеон на југ, Рајска Птица и Шестар на исток и Кентаур на североисток. Со површина од138 квадратни степени и 0,335% од небесното небо, станува збор за 77-то по големина осѕвездие од 88-те соѕвездија.[12] Кратенката од три букви Mus за соѕвездието била усвоена од страна на МАУ во 1922 година.[13] Официјалните граници на соѕвездието се поставени од Ежен Делпорт во 1930 година, и се дефинирани како многуаголник со 6 агли. Во екваторскиот координатен систем, кординатите на ректасцензијата се меѓу 11ч 19,3м и 13ч 51,1м, додека пак коорднатите на деклинацијата се меѓу −64,64° и −75,68°.[1] Сошвездието е целосно видливо за набљудувачи јужно од 14°СГШ.[14][б 1]

Забележителности

Ѕвезди

Поврзано: Список на ѕвезди во Мува

Поврзано

Забелешки

  1. ↑ Додека делови од соѕвездието можат да се искаќат над хоризонтот за набљудувачи меѓу 14°СГШ и 25°СГШ, ѕвездите неколку степени над хоризонтот сепак нема да можат да се видат.[14]

Наводи

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 „Musca, Constellation Boundary“. The Constellations. International Astronomical Union. Посетено на 19 December 2013.
  2. ↑ Ridpath, Ian. „Frederick de Houtman's Catalogue“. Star Tales. self-published. Посетено на 20 December 2013.
  3. ↑ Knobel, Edward B. (1917). „On Frederick de Houtman's Catalogue of Southern Stars, and the Origin of the Southern Constellations“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 77: 414–32 [426]. Bibcode:1917MNRAS..77..414K.
  4. ↑ 4,0 4,1 Ridpath, Ian. „Musca“. Star Tales. self-published. Посетено на 20 December 2013.
  5. ↑ Ridpath, Ian. „Johann Bayer's Southern Star Chart“. Star Tales. self-published. Посетено на 20 December 2013.
  6. ↑ Ridpath, Ian. „Lacaille's Southern Planisphere of 1756“. Star Tales. self-published. Посетено на 20 December 2013.
  7. ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака <ref>; нема зададено текст за наводите по име Horvatin.
  8. ↑ Streicher, Magda (April 2006). „Musca—The Heavenly Fly“ (PDF). Deepsky Delights. The Astronomical Society of Southern Africa. стр. 56–59. Посетено на 21 November 2013.
  9. ↑ Basso, Ellen B. (1987). In Favor of Deceit: A Study of Tricksters in an Amazonian Society. Tucson, Arizona: University of Arizona Press. стр. 360. ISBN 0-8165-1022-9.
  10. ↑ Harney, Bill Yidumduma; Cairns, Hugh C. (2004) [2003]. Dark Sparklers (Revised. изд.). Merimbula, New South Wales: Hugh C. Cairns. стр. 202, 208. ISBN 0-9750908-0-1.
  11. ↑ Johnson, Diane (1998). Night skies of aboriginal Australia: a noctuary. Darlington, New South Wales: University of Sydney. стр. 70–72. ISBN 1-86451-356-X.
  12. ↑ Bagnall, Philip M. (2012). The Star Atlas Companion: What You Need to Know about the Constellations. New York, New York: Springer. стр. 303–07. ISBN 978-1-4614-0830-7.
  13. ↑ Russell, Henry Norris (1922). „The New International Symbols for the Constellations“. Popular Astronomy. 30: 469. Bibcode:1922PA.....30..469R.
  14. ↑ 14,0 14,1 Ian Ridpath. „Constellations: Lacerta–Vulpecula“. Star Tales. self-published. Посетено на 24 June 2014.

Надворешни врски

Современи соѕвездија
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Мува_(соѕвездие)&oldid=3269257“