Филофросина (месечина)
| Откривање | |
|---|---|
| Откритие на | Скот Шепард и др. |
| Откриено | 2003 |
| Ознаки | |
Наречена по | Филофросина (Φιλοφροσύνη) |
| S/2003 J 15 | |
| Орбитални особености [1] | |
| 22.819.950 км | |
| Занесување | 0,194 |
| −701,3 дена | |
| Наклон | 143,6° |
| Месечина на | Јупитер |
| Физички особености | |
| 23,5 | |
Филофросина (од старогрчки: Φιλοφροσύνη) или Јупитер LVIII (привремена ознака: S/2003 J 15) — месечина на Јупитер. Откриена е во 2003 г. од екипа астрономи од Хавајскиот универзитет под водство на Скот Шепард,[2][3] но потоа изгубена.[4][5][6][7] Повторно е забележана во 2017 г. и истата година добила трајна ознака.[8]
Особености[уреди | уреди извор]
Месечината има пречник од 2 км и кружи околу Јупитер на просечно растојание од 22.721.000 км за 699,676 дена. Има наклон од 142° кон еклиптиката (142° кон Јупитеровиот екватор), повратна насока на движење и занос од 0,0932.
Ѝ припаѓа на Пасифаината група сочинета од повратни неправилни месечини кои кружат околу Јупитер на растојание од 22,8 до 24.1 Гм со наклон од 150-155°.
Именување[уреди | уреди извор]
Месечината е именувана во 2019 г. во чест на Филофросина (Φιλοφροσύνη), старогрчки дух на гостопримливоста, љубезноста и добротата, ќерка на Хефест и Аглаја и внука на Зевс. Избрано е на конкурс одржан на Твитер од американски средношколци кои истовремено зеле учество во именувањето на месечината Ефимија.[9][10][11]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ S.S. Sheppard (2019), Moons of Jupiter, Carnegie Science
- ↑ IAUC 8116: Satellites of Jupiter and Saturn Архивирано на 5 мај 2006. април 2003 (откривање)
- ↑ MPEC 2003-G17: S/2003 J 15 април 2003 (откривање и ефемерида)
- ↑ Beatty, Kelly (4 април 2012). „Outer-Planet Moons Found — and Lost“. www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Посетено на 27 јуни 2017.
- ↑ Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (9 март 2017). „The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites“. The Astronomical Journal. 153 (4): 147. Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.
- ↑ Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (28 септември 2012). „Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011“. The Astronomical Journal. 144 (5): 132. Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132. S2CID 123117568.
- ↑ Sheppard, Scott S. (2017). „New Moons of Jupiter Announced in 2017“. home.dtm.ciw.edu. Посетено на 27 јуни 2017.
We likely have all of the lost moons in our new observations from 2017, but to link them back to the remaining lost 2003 objects requires more observations a year later to confirm the linkages, which will not happen until early 2018. ... There are likely a few more new moons as well in our 2017 observations, but we need to reobserve them in 2018 to determine which of the discoveries are new and which are lost 2003 moons.
- ↑ Sheppard, Scott S. (2017). „Jupiter's Known Satellites“. home.dtm.ciw.edu. Архивирано од изворникот на 18 март 2015. Посетено на 10 август 2017.
- ↑ „Planet and Satellite Names and Discoverers“. USGS Astrogeology Science Center. Посетено на 27 August 2019.
- ↑ „Naming Contest for Newly-discovered Moons of Jupiter“. www.iau.org. Посетено на 27 August 2019.
- ↑ „Public Contest Successfully Finds Names For Jupiter's New Moons“. www.iau.org. Посетено на 27 August 2019.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||