Режановце
| Режановце | |
  Режановце Местоположба на Режановце во Македонија
Режановце на интерактивна карта
| |
| Координати 42°9′28″N 21°40′31″E / 42.15778° СГШ; 21.67528° ИГДКоординати: 42°9′28″N 21°40′31″E / 42.15778° СГШ; 21.67528° ИГД | |
| Општина | Куманово |
| Население | 705 жит. (поп. 2002) |
| Шифра на КО | 17083 |
|
Режановце на општинската карта  Атарот на Режановце во рамките на општината | |
Режановце — село во Општина Куманово, во околината на градот Куманово.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во областа Жеглигово, оддалечено на 5 километри северозападно од градот Куманово. Во крајниот источен дел на атарот е сместен спортско-воениот аеродром „Аџи Тепе“.
Историја[уреди | уреди извор]
Режановце е населено уште од железното време за што сведочат две археолошки наоѓалишта.
Селото се споменува во опширен пописен дефтер од 1570 година, како мулк на принцезата Елалди-Хатун, ќерката на султанот Мехмед I. Селото било дел од Ќустендилскиот санџак, Кратовската каза и нахија Нагоричане, каде биле забележани 12 муслимански семејства, 40 христијански семејства, 24 неженети и 4 вдовици христијани. Вкупниот данок на селото изнесувал 9688 акчиња.[1]
На сред село, источно од местото Крст, се наоѓа старата зграда, која ја викаат чифлик. Таа е голема зграда. Првобитно била долга 35, а широка 15 метри. Долниот, подрумскиот дел е ѕидан со камен, ќерпич и кал. На истиот се ставени дебели греди и душеме. Горниот дел е ѕидан до половина со ќерпич и кал, а втората половина е соѕидана со печени цигли-тули и кал. Потоа, има таван, а на него поткровје. Од источната и западната страна, од спратот до билото, ѕидот е ѕидан со печени цигли и кал. Чифликот е на две води. Ќерамичките се донесени од Солун. И на истите пишува ТСОЛИНКИ. Чифликот има 8 соби. Тој бил сопственост на Сала-ага. Изграден е околу 1880 година. Подрумскиот дел служел за сместуваље на добитокот, а горниот дел-спратот за живеење. Во 1939 година Сали-ага му го продал чифликот на Борис Јовановски за 15.000 динари. Едната половина од чифликот опстојувала до денешно време, но била срушена со граната во Воениот конфлит од 2001 година. А како последен господар на чифликот се сметал Ќемал-паша што извесно време бил валија во Босна.
Воденичарска Маала[уреди | уреди извор]
Режановце во 1920 година имало околу 20 куќи. Куќите биле групирани во Горна и Долна маала. Турските богови ја имале најубавата земја во селото. Уште имало чифчии, кои ја обработувале земјата и плодовите ги давале на боговите. Турците продавале на православните земја, но за големи пари. Ама тие тешки пари малку ги имало. А чифчиите одвај преживувале со своите семејства. А покрај селото имало многу убави ниви-површини. Владимир,Милан и Бошко Спасиќ, познати како Поптасини, живееле во Горни Стаевац. Тешкиот живот ги натерал Милан и Бошко да заминат на печалба во Америка. Во Америка биле во 1909 до 1921 година. Милан и Бошко работеле во Америка 12 години и кога се вратиле сакале да се иселат од Горни Стаевац, па така трагајќи по Куманово го нашле Режановце и нашле место и им се бендисало и го купиле местото од Асана-бег за 10 оки злато. Тие на оваа површина имале и воденица. А во 1945 година семејството Воденичарци имало околу 24 члена.
Стопанство[уреди | уреди извор]
Демографија[уреди | уреди извор]
Според последнот попис од 2002 година, во селото живеат 705 жители, од кои:[2]
| Националност | Вкупно |
| Македонци | 661 |
| Албанци | 1 |
| Турци | 1 |
| Роми | 0 |
| Власи | 0 |
| Срби | 42 |
| Бошњаци | 0 |
| останати | 0 |
Родови[уреди | уреди извор]
Режановце е македонско село, а порано во него имало и Роми и Албанци.
Според истражувањата од 1965 година, родови во селото се:
Македонски родови
- Вератци (6 к.), Лејци (6 к.), Стрезовци (6 к.), Исовчани (5 к.), Вртешкови (3 к.), Муљаци (3 к.), Лукарци (3 к.), Врбаци или Шкрци (3 к.), Куркови (1 к.) и Ѓулеви (1 к.) ова се најстарите родови во селото. Возможно е да се староседелци; Црно Спасини (3 к.) доселени се од селото Лопате; Моравци (2 к.) доселени се од селото Жуинце кај Прешево; Кокошињаци (7 к.) доселени се од селото Табановце; Говедарци (9 к.) доселени се во 1918 година од Коњари; Шопови (3 к.) доселени се после Првата светска војна од селото Стајевци во Горна Пчиња.
Православни Роми
- Моравци (7 к.) доселени се од селото Доброшане кај Гнилане во Косово; Слупчанци (3 к.) доселени се од селото Слупчане; Коњушки (1 к.) доселени се од селото Коњух.
Албански родови
- Зарбичани (1 к.) доселени биле од селото Зарбинци во Новобрдска Крива Река; Белановци (3 к.) доселени биле од селото Белановце.[3]
Општествени установи[уреди | уреди извор]
- ПОУ „Толи Зордумис“ — подрачно основно училиште
- Црква „Св. Јован Опсечен“
- Етнолошки музеј
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Археолошки наоѓалишта[4]
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Личности[уреди | уреди извор]
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Турски документи за историјата на македонскиот народ, опширен пописен дефтер за Ќустендилскиот санџак од 1570 година, том V, книга V, Архив на Македонија, Матица Македонска, стр.80-81
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ Трифуноски, Јован (1974). Кумановска област. Скопје.
- ↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 222. ISBN 9989-649-28-6.
