Долно Ботушје
| Долно Ботушје Долно Ботуше | |
Поглед на горниот дел на селото | |
  Долно Ботушје | |
| Координати 41°43′27″N 21°5′50″E / 41.72417° СГШ; 21.09722° ИГДКоординати: 41°43′27″N 21°5′50″E / 41.72417° СГШ; 21.09722° ИГД | |
| Регион |  Југозападен
|
| Општина |  Македонски Брод
|
| Област | Порече |
| Население | 34[1] жит. (поп. 2002) |
| Пошт. бр. | 6535 |
| Повик. бр. | 045 |
| Шифра на КО | 03006 |
| Надм. вис. | 1.061 м |
| Слава | Голема Богородица |
|
Долно Ботушје на општинската карта  | |
 Долно Ботушје на Ризницата
| |
Долно Ботушје (познато и како Долно Ботуше) — село во Општина Македонски Брод, во областа Порече, во околината на градот Македонски Брод.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во областа Порече, во западниот висок планински дел на територијата на Општина Македонски Брод, чиј атар се допира со подрачјето на Општина Гостивар.[2] Селото е планинско, на надморска височина од 1.140 метри.[2]
Селото е сместено на левата страна на Ботушка Река, десна притока на Мала Река. Реката ја исцртува северната атарска граница. Селото е свртено кон југ. Малку ниви се наоѓаат околу селото, додека шума има над селото.[3] Селото се наоѓа на источните падини на планината Добра Вода.
Во минатото, селото Ботушје претставувало една целина, поделено на два краеви: Горно и Долно Ботушје, оддалечени едно од друго 3 километри. И во двата дела куќите биле поделени на групи (маала), вообичаено групирани по родови, како што и се нарекувале.[3]
До Долно Ботушје води земјен пат, кој продолжува од поранешното општинско средиште Самоков.
Историја[уреди | уреди извор]
Селото е старо. Во него малкумина се доселиле низ годините.[3]
Во XIX век, Долно Ботушје било село во Поречката нахија, на Кичевската каза, во Отоманското Царство.
Стопанство[уреди | уреди извор]
Атарот е заеднички со селото Горно Ботушје и зафаќа површина од 26 км2. На него преовладуваат шумите на површина од 1.628,7 хектари, потоа следи обработливото земјиште на површина од 412,7 хектари, а на пасиштата отпаѓаат 384,3 хектари.[2]
Селото има мешовита земјоделска функција.[2]
Население[уреди | уреди извор]
Селото се споменува во турските пописни дефтери од 1467/68 година, како дел од Кичевската нахија (Nahiye-I Kirçova) и имало 57 семејства и 4 неженети, сите христијани.[4]
Според „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“, во 1873 г. Ботуше (Горно и Долно) (Bétouché) имало 26 домаќинства со вкупно 108 жители Македонци.[5]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Ботуше (Горно и Долно) имало 410 жители Македонци христијани.[6] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Ботушје (Горно и Долно) имало 400 жители.[7]
На почетокот на XX век целото село потпаднало под српската пропаганда. Според митрополитот Поликарп Дебарски и Велешки во 1904 г. во Ботуше има 46 „српски“ куќи.[8]
Од Долно Ботушје се иселил значителен број од неговото население, така што, селото прераснало од средно во мало село по големина. Во 1961 година селото броело 511 жители, додека во 1994 година бројот се намалил на 51 жител, македонско население.[2]
Според пописот од 2002 година, во селото Долно Ботушје имало 34 жители, сите Македонци.[1]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900[9] | 1905[10] | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 410 | 400 | 422 | 491 | 511 | 443 | 164 | 68 | 51 | 34 |
- Извор за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[11]
Родови[уреди | уреди извор]
Долно Ботушје е македонско православно село.[3]
Родови во селото се: Ралушина (10 к.), Ѓулковци (3 к.) и Јанчевци (7 к.), староседелски родови; Аслана (15 к.), потекнуваат од некој говедар, кој дошол, но не се знае откаде; Сејдија (8 к.), водат потекло од некој Сејдија, кој е доселен, но не се знае откаде.
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Селото влегува во рамките на Општина Македонски Брод, која била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година, при што кон нејзе била придодадена поранешната Општина Самоков. Во периодот од 1996-2004 година, селото се наоѓало во некогашната Општина Самоков.
Во периодот 1957-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Брод. Во периодот 1955-1957, селото било дел од тогашната општина Манастирец.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната општина Растеш, во која покрај селото Долно Ботушје се наоѓале селата Битово, Близанско, Волче, Горно Ботушје, Заград, Здуње, Косово, Растеш и Требовље. Во периодот 1950-1952, селото било дел од некогашната општина Растеш, во која влегувале селата Битово, Волче, Горно Ботушје, Долно Ботушје, Заград, Косово и Растеш.
Изборно место[уреди | уреди извор]
Во селото постои изборно место бр. 0251 според Државната изборна комисија, кое е сместено во приватна просторија.[12]
На локалните избори во 2017 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 24 гласачи.[13] На претседателските избори во 2019 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 20 гласачи.[14]
На парламентарните избори во 2020 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 20 гласачи.[15]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Цркви[16]
- Црква „Св. Никола” — главна селска црква;
- Црква „Успение на Пресвета Богородица” — манастирска црква.
- Манастири
- Ботушки манастир — манастир над селото
Главната селска црква „Св. Никола“
Дворот на Ботушки манастир
Манастирската црква „Успение на Пресвета Богородица“
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Редовни настани[уреди | уреди извор]
- Слави[3]
- Голема Богородица — селска слава
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 16 март 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 104. Посетено на 16 март 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Јовановиќ, Петар (1935). Порече. Белград: Српски етнографски зборник. стр. 329.
- ↑ Турски документи за историјата на македонскиот народ кн.4, Методија Соколоски, д-р Александар Стојановски, Скопје 1971, стр. 235
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, с. 94-95.
- ↑ Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр.258.
- ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р. 154-155.
- ↑ Попис на митрополитот Поликарп, 25 февруари 1904 г.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 16 октомври 2017.
- ↑ „Локални избори 2017“. Посетено на 16 октомври 2017.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Предвремени избори за пратеници 2020“. Посетено на 17 март 2021.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Долно Ботушје на Ризницата ?
.svg){kind=small}
