Кичевска Каза

Кичевска каза била помала административна единица во Отоманското Царство. Била дел од Битолскиот санџак и Битолскиот вилает. Центарот на казата бил во Кичево. Се состоела од Горно Кичево, Долно Кичево, Горна Копачка, Долна Копачка, Рабетин Кол и Поречка Нахија (Горно и Долно Порече). Во состав на казата имало вкупно 117 села и градот Кичево.^[1] На почетокот на 20 век населението било мешано во верска, етничка и национална смисла. Од муслимани во казата живееле Албанци, Македонци и Роми, а христијаните биле поделени на патријаршисти и егзархисти. Албанците и Македонците муслимани живееле во западниот дел на казата.^[2]

Население[уреди | уреди извор]

Според податоците на Васил К’нчов од 1900 година, во Кичевската каза живееле 39 590 жители, од кои:

народ	вкупен број	% од вкупното население
Македонци / хрис.	25.476	64,34
Македонци / мусл.	7.660	19,34
Албанци	6.190	15,63
Роми	264	0,66
Вкупно	39.590	100 %

религија	вкупен број	% од вкупното население
христијани	25.476	64,34
муслимани	14.114	35,65
Вкупно	39.590	100 %

Наводи[уреди | уреди извор]

[1] Promacedonia.org

[2] La Macédoine et sa population chrétienne, avec deux cartes ethnogtaphiques

[1]

[2]