Горно Ботушје
| Горно Ботушје Горно Ботуше | |
Поглед од далечина на селото Горно Ботушје | |
  Горно Ботушје | |
| Координати 41°42′43″N 21°4′23″E / 41.71194° СГШ; 21.07306° ИГДКоординати: 41°42′43″N 21°4′23″E / 41.71194° СГШ; 21.07306° ИГД | |
| Регион |  Југозападен
|
| Општина |  Македонски Брод
|
| Област | Порече |
| Население | 22[1] жит. (поп. 2002) |
| Пошт. бр. | 6535 |
| Повик. бр. | 045 |
| Шифра на КО | 03006 |
| Надм. вис. | 1.220 м |
| Слава | Голема Богородица |
|
Горно Ботушје на општинската карта  | |
 Горно Ботушје на Ризницата
| |
Горно Ботушје (познато и како Горно Ботуше) — село во Општина Македонски Брод, во областа Порече, во околината на градот Македонски Брод.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во областа Порече, во западниот висок планински дел на територијата на Општина Македонски Брод, чиј атар се допира со подрачјето на Општина Гостивар.[2] Селото е планинско, на надморска височина од 1.220 метри.[2]
Селото е сместено на левата страна на помала река, десна притока на Мала Река. Селото е свртено кон југ. Малку ниви се наоѓаат околу селото, додека шума има над селото.[3]
Во минатото, селото Ботушје претставувало една целина, поделено на два краеви: Горно и Долно Ботушје, оддалечени едно од друго 3 километри. И во двата дела куќите биле поделени на групи (маала), вообичаено групирани по родови, како што и се нарекувале.[3]
До Горно Ботушје води земјен пат, кој продолжува од поранешното општинско средиште Самоков, поминувајќи низ селото Долно Ботушје.
Историја[уреди | уреди извор]
Селото е старо. Во него малкумина се доселиле низ годините.[3]
Во XIX век, Горно Ботушје било село во Поречката нахија, на Кичевската каза, во Отоманското Царство.
Стопанство[уреди | уреди извор]
Атарот е заеднички со селото Долно Ботушје и зафаќа површина од 26 км2. На него преовладуваат шумите на површина од 1.628,7 хектари, потоа следи обработливото земјиште на површина од 412,7 хектари, а на пасиштата отпаѓаат 384,3 хектари.[2]
Селото има мешовита земјоделска функција.[2]
Население[уреди | уреди извор]
Според „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“, во 1873 г. Ботуше (Горно и Долно) (Bétouché) имало 26 домаќинства со вкупно 108 жители Македонци.[4]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Ботуше (Горно и Долно) имало 410 жители Македонци христијани.[5] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Ботушје (Горно и Долно) имало 400 жители.[6]
Од Горно Ботушје се иселил голем број од неговото население, така што, селото прераснало од средно во мало село по големина. Во 1961 година селото броело 518 жители, додека во 1994 година бројот се намалил на 44 жители, македонско население.[2]
Според пописот од 2002 година, во селото Горно Ботушје имало 22 жители, сите Македонци.[1]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900[7] | 1905[8] | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 410 | 400 | 419 | 471 | 518 | 574 | 140 | 61 | 44 | 22 |
- Извор за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]
Родови[уреди | уреди извор]
Горно Ботушје е македонско православно село.[3]
Родови во селото се: Мањовци (30 к.) и Бежановци (6 к.), староседелски родови.
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Селото влегува во рамките на Општина Македонски Брод, која била променета со новата територијална поделба на Македонија во 2004 година, при што кон нејзе била придодадена поранешната Општина Самоков. Во периодот од 1996-2004 година, селото се наоѓало во некогашната Општина Самоков.
Во периодот 1957-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Брод. Во периодот 1955-1957, селото било дел од тогашната општина Манастирец.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната општина Растеш, во која покрај селото Горно Ботушје се наоѓале селата Битово, Близанско, Волче, Долно Ботушје, Заград, Здуње, Косово, Растеш и Требовље. Во периодот 1950-1952, селото било дел од некогашната општина Растеш, во која влегувале селата Битово, Волче, Горно Ботушје, Долно Ботушје, Заград, Косово и Растеш.
Избирачко место[уреди | уреди извор]
Во селото постои избирачко место бр. 0250 според Државната изборна комисија, кое е сместено во приватна просторија.[10]
На локалните избори во 2017 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 7 гласачи.[11]
На парламентарните избори во 2020 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 6 гласачи.[12]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Цркви[13]
- Црква „Св. Никола” — главна селска црква.
Редовни настани[уреди | уреди извор]
- Слави[3]
- Голема Богородица — селска слава
Личности[уреди | уреди извор]
- Родени во или по потекло од Горно Ботушје
- Саво Костадиновски (р. 1950) — писател.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 15 март 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 76. Посетено на 15 март 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Јовановиќ, Петар (1935). Порече. Белград: Српски етнографски зборник. стр. 329.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, с. 94-95.
- ↑ Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр.258.
- ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р. 154-155.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 16 октомври 2017.
- ↑ „Локални избори 2017“. Посетено на 16 октомври 2017.
- ↑ „Предвремени избори за пратеници 2020“. Посетено на 15 март 2021.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Горно Ботушје на Ризницата ?
.svg){kind=small}