Негован (Лагадинско)
| Негован Ξυλόπολη | |
|---|---|
  Негован | |
|
Местоположба во областа   Негован | |
| Координати: 40°55′N 23°10′E / 40.917° СГШ; 23.167° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Солунски округ |
| Општина | Лагадина |
| Општ. единица | Лахна |
| Надм. вис. | 571 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 601 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Негован (грчки: Ξυλόπολη, Ксилополи; до 1927 г. Λιγκοβάνη Ликовани[2]) — село во Општина Лагадина во Солунскиот округ, Егејска Македонија, денес во областа Централна Македонија, Грција. Населението брои 601 жител (2021).
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото се наоѓа на неколку километри од градот Лагадин на Богданска Планина. Селото се наоѓа на надморска височина од 571 метри.
Историја
[уреди | уреди извор]Во XIX век Негован е село, кое припаѓало кон Лагадинската каза на Отоманското Царство. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Негован се состоело од 230 семејства со 130 муслимани и 924 жители Македонци[3][4] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година Негован имало 2.240 жители Македонци[3][5].
Селото било под влијание на Цариградската патријаршија и Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 1544 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија и 1072 македонски патријаршисти[3][6]. Во селото работело и грчко училиште.
Во текот на Втората балканска војна, селото било окупирано од страна на грчките војски[7]. По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Грција. На пописот од 1913 година биле евидентирани 759 жители, додека на пописот од 1920 година, во селото биле евидентирани 851 жител. Според Лозанскиот договор, во селото било населено грчко население од Мала Азија, Источна Тракија и Понд. Во 1927 година, селото било преименувано во Ксилополи.[8]
Население
[уреди | уреди извор]Во 1928 година селото броело 914 жители.[9], додека во 1940 година селото броело 1091 жител.
Селото во пописот од 1951 година броело 1150 жители, на пописот од 1961 година, во селото живееле 1258 жители, во 1971 година имало 98 жители, во 1981 година имало 1314 жители, додека во 1991 година имало 1227 жители[10]. Денеска, населението на селото е 1381 жител според пописот од 2001 година.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 1.091 | 1.150 | 1.258 | 998 | 1.314 | 1.227 | 1.381 | 855 | 601 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Културни и природни знаменитости
[уреди | уреди извор]- Црква „Св. Ѓорѓи“ од XVII век
Личности
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Μπέροβα -- Ξυλόπολη
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 152-153.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 170.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 196-197
- ↑ Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 110.
- ↑ „Λιθοξόου, Δημήτρης. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ „Folketeljing 2011, revidert“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2015-09-24. Посетено на 2016-03-22.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||