Прејди на содржината

Судик

Координати: 41°51′54″N 22°07′32″E / 41.86500°N 22.12556°E / 41.86500; 22.12556
Од Википедија — слободната енциклопедија
Судик
Судиќ

Воздушен поглед на Судик

Судик во рамките на Македонија
Судик
Местоположба на Судик во Македонија
Судик на карта

Карта

Координати 41°51′54″N 22°07′32″E / 41.86500°N 22.12556°E / 41.86500; 22.12556
Регион  Источен
Општина  Штип
Област Овче Поле
Население 6 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 2000
Повик. бр. 032
Шифра на КО 30056
Надм. вис. 460 м
Слава Спасовден
Судик на општинската карта
Податотека:Судик во Општина Штип.svg

Атарот на Судик во рамките на општината
Судик на Ризницата

Судик (порано: Судиќ) — село во Општина Штип, во областа Овче Поле, во околината на градот Штип.

Географија и местоположба

[уреди | уреди извор]
Поглед во селото

Селото се наоѓа на крајниот северен дел на Општина Штип, чиј атар се допира со подрачјата на општините Свети Николе, Карбинци и Пробиштип.[2] Селото е ридско, сместено на надморска височина од 460 метри. Од градот Штип, селото е оддалечено 18 километри.[2]

До селото води асфалтен пат, кој се двои од регионалниот пат 1204 кај селото Криви Дол.

Селото се наоѓа во длабока сува долина на границата на Овче Поле кон сливот на Злетовска Река. Јужно од селото се наоѓаат обработливи површини (најчесто за жито, пченка и памук), додека на останатите страни се издигнува повисоко земјиште, каде се наоѓа погодна паша за сточарството. Во селото се наоѓаат три чешми: Сретсело, Велкоска и Ероска Чешма. Во атарот на селото се наоѓаат и повеќе кладенци (Божји Кладенец, Големи Дол, Мали Дол, Крњевце и други).[3]

Месностите во атарот на селото ги носат следниве имиња: Орлов Камен, Зајчов Камен, Солунски Рид, Влашко Брдо, Поглед, Рујан, Шаренковец, Крњевце, Големи Дол, Поле, Копа, Баба-Ружин Дол, Голган, Ребро и Петров Крс.[3]

Селото има издолжен и збиен тип. Делови од селото се наречени по родовите, како Лепитковци, Еровци, Субашини, Пејовци и други.[3]

Историја

[уреди | уреди извор]

Подрачјето на Судик е населено уште од доцната антика, за што сведочат археолошките наоѓалишта околу селото.[4]

Западно од селото се наоѓа големо брдо на кое мештаните ископувале грнчарија, пронашле еден стар бунар и други старини. Тие мислат дека таму имало некоја помала утврдена населба.[3]

За селото се кажува дека влегува во старите села во Овче Поле, што се забележува од зачуваните староседелски родови, како што се Велковци, Еровци, Субашини и други.[3]

За време на српската окупација од 1912 до 1941 година селото силно настрадало.[5] Лазар Андонов (кметски намесник во селото Стануловци) е убиен по истрагата во врска со Овчеполскиот бунт. Селанецот Милан Зафиров е тепан во центарот на селото во врска со истата афера, тој подлегнал на повредите. По него била тепана и давена и жена му Ленка Зафирова, која исто така подоцна умрела од повредите. Миле Јосифов бил сокршен од тепање, подоцна и тој подлегнал на раните.[5]

Во 2014 година, на селото официјално му е вратено традиционалното име Судик наместо дотогашното Судиќ.[6]

Старото училиште во селото

Стопанство

[уреди | уреди извор]

Атарот на селото зафаќа простор од 17,2 километри квадратни. На него преовладуваат пасиштата на површина од 895 хектари, а на обработливото земјиште отпаѓаат 784 хектари, додека шумско земјиште нема.[2]

Селото, во основа, има полјоделско-сточарска функција.[2]

Пред крајот на отоманскиот период, во селото имало три чифлига, чии сопственици биле Гоче Тасе, Џавер Владе и Ане. Овие биле Македонци од Штип, а селаните работеле на нивните чифлици. Претходно во селото постоел и турски чифлиг, кој бил откупен од родот Чавковци, кои дошле во селото и работеле на тој чифлиг.[3]

Население

[уреди | уреди извор]
Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948407—    
1953452+11.1%
1961440−2.7%
1971304−30.9%
198186−71.7%
ГодинаНас.±%
199137−57.0%
199427−27.0%
200210−63.0%
20216−40.0%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Судик живееле 192 жители, сите Македонци.[7]

Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Судик имало 256 жители, сите Македонци под врховенството на Бугарската егзархија.[8]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 300 Македонци.[9]

Селото е населено со македонско население, коешто во 1961 година броело 440 жители, а во 1994 година бројот се намалил дури на 27 жители.[2]

Според пописот од 2002 година, во селото живееле 10 жители, сите Македонци.[10]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 6 жители, сите Македонци.

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 192 256 407 452 440 304 86 37 27 10 6
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[11]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[12]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[13]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[14]

Судик е македонско православно село.[3]

Според истражувањата на Јован Трифуноски во 1957 година родови во селото се:

  • Староседелци: Велковци (7 к.), Еровци (8 к.), Субашинци (6 к.), Пејевци (8 к.), Ефремовци (2 к.) и Гаџовци (1 к.).
  • Доселеници: Грбевци (13 к.), доселени се од селото Милино, најверојатно се староседелци во оваа област, Овче Поле; Чавковци (4 к.), доселени се од некое село Караман над Штип; Шеталевци (5 к.), доселени се од сега раселеното село Толја, кое постоело кај Мечкуевци; Лепитковци (8 к.), Мерешковци (1 к.) и Кожуваровци (4 к.), доселени се, но не знаат од каде.

Иселеништво

[уреди | уреди извор]

Се знае за следните иселеници (до 1957 г.): од родот Велковци две семејства заминале во Мустафино (Коцеви), во Мустафино заминале и Здравеви (1 к.) и Накови (1 к.); во Немањици се иселиле Србеви (3 к.); во Стануловци се иселиле Тараинчани (5 к.); додека во Штип се иселени 12 семејства.[3]

Во поново време од селото има значително иселување и тоа е во фаза на наполно раселување.

Општествени установи

[уреди | уреди извор]
  • Поранешно основно училиште

Самоуправа и политика

[уреди | уреди извор]

На крајот од XIX век, Судик било село во Штипската Каза на Отоманското Царство.

Селото влегува во рамките на Општина Штип, една од ретките општини која не била променета при новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било во рамките на некогашната Општина Штип.

Во периодот 1955-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Штип.

Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната општина Три Чешми, во која покрај селото Судик се наоѓале селата Батиње, Врсаково, Доброшани, Долно Трогерци, Криви Дол, Сарчиево, Сушево, Тестемелци, Три Чешми и Чардаклија. Во периодот 1950-1952, селото било дел од некогашната општина Црвена Sвезда, во која влегувале селата Врсаково, Доброшани, Криви Дол, Сарчиево, Судиќ, Сушево, Тестемелци и Црвена Sвезда.

Избирачко место

[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 2287 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на приватен објект.[15]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 5 гласачи.[16] На локалните избори во 2021 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 5 гласачи.[17]

Културни и природни знаменитости

[уреди | уреди извор]
Поглед на манастирот „Св. Илија“ во Судик
Поглед на манастирот „Св. Петар и Павле“ на самата атарска граница помеѓу Судик и Горно Трогерци
Археолошки наоѓалишта[4]
  • Дугени — некропола од железно време;
  • Кула — градиште од доцноантичко време; и
  • Солунски Рид — градиште од доцноантичко време.
Цркви[18][3]
Манастири
Споменици
  • Споменик на НОБ во селото
Реки[19]

Редовни настани

[уреди | уреди извор]
Слави[3]

Галерија

[уреди | уреди извор]

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 291. Посетено на 23 март 2025.
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 Трифуноски, Јован (1964). Овчепољска Котлина. Загреб: Југословенска академија на науките и уметностите. стр. 746-749.
  4. 4,0 4,1 Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 442-443. ISBN 9989-649-28-6.
  5. 5,0 5,1 Галев, М-р Димитар (1991). Белиот терор во Југоисточна Македонија 1912–1941 година; Книга прва. Штип: Друштво на наука и уметност. стр. 677.
  6. „Закон за изменување и дополнување на законот за територијалната организација на локалната самоуправа во Република Македонија“ (PDF). Сл. Весник на Р Македонија, бр.149 од 13.09.2014 година. Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-10-28. Посетено на 2020-05-29.
  7. Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 230.
  8. Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 134-135.
  9. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  10. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 23 март 2025.
  11. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  12. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  13. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  14. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  15. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  16. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
  17. „Резултати“. Државна изборна комисија. Посетено на 23 март 2025.
  18. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. стр. 27. ISBN 978-608-65143-2-7.
  19. Петрушевски, Илија; Маркоски, Благоја (2014). Реките во Република Македонија (PDF). Скопје: Геомап. стр. 71. ISBN 978-9989-2117-6-8.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]