Љуботен (Штипско)
Љуботен | |
![]() Воздушен поглед на Љуботен | |
Координати 41°40′08″N 22°14′38″E / 41.66889°N 22.24389°E | |
Регион | ![]() |
Општина | ![]() |
Население | 24 жит. (поп. 2021)[1]
|
Пошт. бр. | 2000 |
Повик. бр. | 032 |
Шифра на КО | 30035 |
Надм. вис. | 540 м |
![]() |
Љуботен — село во Општина Штип, во околината на градот Штип.
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]
Ова мало село се наоѓа во јужниот дел на Општина Штип.[2] Селото е ридско, сместено на надморска височина од 540 метри. Од градот Штип, селото е оддалечено 11 километри.[2]
До селото води асфалтен пат, кој се двои од регионалниот пат 1204.
Стопанство
[уреди | уреди извор]Атарот на селото зафаќа простор од 11,6 километри квадратни. На него преовладуваат пасиштата на површина од 585 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 375 хектари и на шумите 171 хектар.[2]
Селото, во основа, има полјоделско-сточарска функција.[2]
Население
[уреди | уреди извор]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Љуботен живееле 120 жители, сите Македонци.[3]
Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Љуботен имало 160 жители, сите Македонци под врховенството на Бугарската егзархија.[4]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 100 Македонци.[5]
Љуботен е мало село, коешто во 1961 година броело 214 жители, а во 1994 година 67 жители, македонско население.[2]
Според пописот од 2002 година, во селото живееле 41 жител, сите Македонци.[6]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 24 жители, од кои 20 Македонци и 4 лица без податоци.[7]
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Население | 120 | 160 | 182 | 180 | 214 | 166 | 126 | 61 | 67 | 41 | 24 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[8]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[9]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[11]
Општествени установи
[уреди | уреди извор]- Поранешно основно училиште
-
Општествен објект (избирачкото место)
-
Спортско игралиште
-
Поранешното училиште
Самоуправа и политика
[уреди | уреди извор]

На крајот од XIX век, Љуботен било село во Штипската Каза на Отоманското Царство.
Селото влегува во рамките на Општина Штип, една од ретките општини која не била променета при новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било во рамките на некогашната Општина Штип.
Во периодот 1957-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Штип. Во периодот од 1955 до 1957 година, селото влегувало во рамките на тогашната општина Лакавица.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната општина Лакавица, во која покрај селото Љуботен се наоѓале селата Балталија, Брест, Гарван, Горачино, Загорци, Лакавица, Лесковица, Липов Дол, Ново Село, Пиперово, Пухче, Скоруша, Степанци, Суво Грло, Танатарци, Чифлик и Шопур. Во периодот 1950-1952, селото било дел од некогашната општина Долани, во која влегувале селата Долани, Липов Дол, Љуботен и Чифлик.
Избирачко место
[уреди | уреди извор]Во селото постои избирачкото место бр. 2311 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на продавницата. Во ова избирачко место се опфатени и селата Липов Дол и Чифлик.[12]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 35 гласачи.[13] На локалните избори во 2021 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 35 гласачи.[14]
Културни и природни знаменитости
[уреди | уреди извор]- Цркви[15]
- Црква „Св. Јован Крстител“ — главна селска црква; и
- Црква „Св. Петка“ — манастирска црква.
- Манастири
- Љуботенски манастир — нов манастир.
-
Воздушен поглед на црквата „Св. Јован Крстител“
-
Поглед на манастирот
-
Манастирската црква „Св. Петка“
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 186. Посетено на 27 февруари 2025.
- ↑ Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 230.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 134-135.
- ↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
- ↑ „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 27 февруари 2025.
- ↑ „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Резултати“. Државна изборна комисија. Посетено на 27 февруари 2025.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
|