Лесковица
| Лесковица | |
Панорамски поглед на селото Лесковица | |
  Лесковица | |
| Координати 41°35′45″N 22°14′38″E / 41.59583° СГШ; 22.24389° ИГДКоординати: 41°35′45″N 22°14′38″E / 41.59583° СГШ; 22.24389° ИГД | |
| Регион |  Источен
|
| Општина |  Штип
|
| Население | 113[1] жит. (поп. 2002) |
| Пошт. бр. | 2000 |
| Повик. бр. | 032 |
| Надм. вис. | 551 м |
| Слава | Голема Богородица |
|
Лесковица на општинската карта  | |
 Лесковица на Ризницата
| |
Лесковица — село во Општина Штип, во околината на градот Штип.
Содржина
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото е оддалечено 27 километри од градот Штип и се наоѓа по средината на падините на планината Серта која исто е позната под името Конечка Планина. Оддалечено е околу половина километар од патот кој го поврзува Штип со Неготино.
Асфалтираниот пат кој води од главниот пат, завршува на почетокот на селото, и до неодамна остатокот од селото имал само земјени патишта. Во 2014 година биле асфалтирани двете главни улици во селото.[2]
Селото е поврзано со Штип со градски транспорт, локален автобус кој оди во двете насоки два пати на ден.
Историја[уреди | уреди извор]
Селото во XIX век било дел од Штипската каза во Отоманската Империја.
Население[уреди | уреди извор]
Според податоците на бугарскиот етнограф Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, селото имало 759 жители, од кои 544 Македонци и 215 Турци.[3] По податоци на секретарот на егзархијата, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Лесковица имало 760 Македонци.[4]
Според пописот од 2002 година, селото имало население од 113 жители[1], од кои 111 Македонец и 2 Срби.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900[5] | 1905[6] | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 759 | 768 | 739 | 810 | 874 | 719 | 431 | 219 | 195 | 113 |
- Извор за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[7]
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Селото влегува во рамките на Општина Штип, една од ретките општини во Македонија, која не била променета по новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било исто така во рамките на Општина Штип.
Во периодот од 1965 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Штип. Селото припаѓало на некогашната општина Штип во периодот од 1957 до 1965 година, додека во периодот 1955-1957 припаѓало на тогашната општина Лакавица.
Во периодот 1952-1955, селото било во рамките на тогашната Општина Лакавица, во која покрај селото Лесковица, се наоѓале и селата Балталија, Брест, Гарван, Гарочино, Загорци, Лакавица, Липов Дол, Љуботен, Ново Село, Пиперово, Пухче, Скоруша, Степанци, Суво Грло, Танатарци, Чифлик и Шопур. Во периодот 1950-1952, селото било седиште на тогашната Општина Лесковица, во која влегувале селата Брест, Лесковица, Ново Село, Пиперово и Суво Грло.
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Цркви[8]
- Црква „Св. Ѓорѓи“ — главна селска црква, изградена во 1867 година.
Редовни настани[уреди | уреди извор]
- Голема Богородица — главна селска слава со црковно-народен собир во локалната црква, која има голем двор кој се користи за славењето.
- Ѓурѓовден — црковна слава
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Порано во селото имало и фудбалски клуб по име Серта.
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Повеќе од населението се иселени во градовите Штип, Неготино и Радовиш.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. конс. 28 мај 2016.
- ↑ „Пуштени во употреба асфалтираните улици во штипско Лесковица“. НетПрес. НетПрес. 6 мај 2014. конс. 28 мај 2016.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 231
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 134 - 135.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска. уред (на македонски). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||
