Прејди на содржината

Нивичани

Координати: 41°57′19″N 22°20′14″E / 41.95528° СГШ; 22.33722° ИГД / 41.95528; 22.33722
Од Википедија — слободната енциклопедија
Нивичани

Поглед на селото Нивичани

Нивичани во рамките на Македонија
Нивичани
Местоположба на Нивичани во Македонија
Нивичани на карта

Карта

Координати 41°57′19″N 22°20′14″E / 41.95528° СГШ; 22.33722° ИГД / 41.95528; 22.33722
Регион  Источен
Општина  Кочани
Население 233 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 2300
Повик. бр. 033
Шифра на КО 13025
Надм. вис. 600-760 м
Слава Духовден
Нивичани на општинската карта

Атарот на Нивичани во рамките на општината
Нивичани на Ризницата

Нивичани — село во Општина Кочани, во околината на градот Кочани.

Потекло и значење на името

[уреди | уреди извор]
Традиционална куќа во селото

Името на селото првпат е забележано во XVI век во турски документи. Името се поврзува со ојконимот Нивица што доаѓа од нива (ораница).[2]

Географија и местоположба

[уреди | уреди извор]

Селото се наоѓа во југоисточниот дел на Општина Кочани, сместено на локален пат кој води преку селото Бели.[3] Селото е планинско, чии куќи се издигаат на надморска височина од 600 до 760 метри. Од градот Кочани, селото е оддалечено 12 километри.[3]

До селото води локален асфалтен пат, кој во поново време е целосно асфалтиран и ги поврзува градовите Кочани и Пробиштип.

Нивичани е сместено на допирот помеѓу висорамнините на југ (околу 700 метри) и стрмниот отсек на север. На висорамнината се одгледуваат суви култури, додека на стрмнината на север има пасишта. Во минатото, водата за пиење се добивала од селските чешми. Имало по една чешма во секое маало. На атарот се наоѓаат изворите Синкавица, Бела Вода, Ралевица и други.[4]

Месностите во атарот ги носат следниве имиња: Длаги Рид, Попова Глава, Габер, Широко Осоје, Козевица, Русалиски Гробишта, Турски Рид, Болван, Крушка, Измидол, Ешково, Бачија, Престрел, Рамни Камен, Јеловарник, Медвед, Градиште и Асанов Гроб.[4]

Селото има збиен тип, поделено на маала наречени Старо, Терзиско и Славејско Маало. Првото се наоѓа лево од еден дол, а останатите десно од него. До 1925 година, мештаните живееле само во Старото Маало.[4]

Историја

[уреди | уреди извор]

Подрачјето на Нивичани е населено уште од неолитот, за што сведочи наоѓалиштето Дамјаница на 3 километри југоисточно од селото. Покрај тоа, целиот атар изобилува со остатоци од градби од доцната антика.

Градиште е истакнато возвишение над селото. Во рамки на ѕидините имало околу 30 куќи, а на површината на земјата остатоците од старини не се гледаат јасно бидејќи се потрупани. Мештаните често ископувале големи земјени ќупови на тоа место. До возвишението се наоѓа изворот Ралевица. Една помала тврдина наречена Бачија, исто така се наоѓа над селото (под Синкавица). Од нејзе се познаваат ѕидови во руини.[4]

Во подножјето на Градиште е висорамнината Асанов Гроб (западно од селото), каде денес има ниви. Таму жителите ископувале разни старини. Најверојатно, таму во минатото се наоѓало некаков „подград“.[4]

Месноста Русалиски Гробишта се наоѓа во близина на селото од источна страна, каде се познаваат околу 30 гробови. Се верува дека гробовите биле на некои суровари, кои иделе од село во село.[4]

Во струмичкото село Нивичино се иселиле дел од мештаните на ова село поради арамии, со што се основало селото Нивичино.[4]

Се пренесува традиција дека мештаните на Нивичани околу 1830-тите години кулукувале во злетовските рудници, каде работеле на смени по десет мажи. Едни копале руда на местото Печеница, додека другите работеле на топење руда во долината на Злетовска Река. Во рудниците кулукувале само мештаните на рајатските села: Нивичани, Бели, Тракање, Спанчево и друго.[4]

Мештаните од 1897 година прешле на „српска страна“. Во тоа се истакнал свештеникот Ефтим од родот Вардарци. Тој убиен во 1906 година. За време на отоманскиот период во селото имало српско училиште, а учител бил некој Лукниш од Босна. Поради ова, селото многу страдало од Бугарите, убивајќи над 60 мажи.[4]

Во август 1925 година, селото изгорело. Дотогаш, куќите се наоѓале лево од селскиот дол во денешното Старо Маало. По пожарот многу мештани подигнале куќи десно од долот, со што се создале Терзиско и Славејско Маало.[4]

Стопанство

[уреди | уреди извор]

Атарот на селото зафаќа простор од 18,9 километри квадратни. На него преовладуваат пасиштата на површина од 828 хектари, на шумите отпаѓаат 745 хектари, додека на обработливото земјиште 264 хектари.[3]

Селото, во основа, има мешовита земјоделска функција.[3]

Население

[уреди | уреди извор]
Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948552—    
1953624+13.0%
1961625+0.2%
1971575−8.0%
1981433−24.7%
ГодинаНас.±%
1991382−11.8%
1994364−4.7%
2002343−5.8%
2021233−32.1%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Нивичани живееле 460 жители, сите Македонци.[5]

Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Нивичани имало 498 жители, од кои 48 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија, 432 Македонци (патријаршисти) и 18 Власи.[6]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 400 Македонци.[7]

Селото популациско двојно се намалило, но сепак останало средно по големина. Во 1961 година селото имало 625 жители, а во 1994 година 364 жители, исклучително населено со македонско население.[3]

Според пописот од 2002 година, селото имало 343 жители, сите Македонци.[8]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 233 жители, од кои 217 Македонци, 2 Албанци и 14 лица без податоци.[9]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 460 498 552 624 625 575 433 382 364 343 233
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[10]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[11]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[12]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[13]

Нивичани е македонско православно село.[4]

Според истражувањата од 1959 година, родови во селото: Орашци (7 к.), најстар род во селото, можеби се староседелци; Ралевци (10 к.) и Терзици (8 к.), порано биле еден род, доселени се од некое село во Скопско, го знаат следното родословие: Стојко (жив на 56 г. крајот на 50-тите) Атанас-Јосиф-Трајчо, се доселил неговиот дедо; Парастаци (11 к.), потеклото им е од Саса кај Македонска Каменица; Огњановци (5 к.), Деповци (4 к.), Џирговци (2 к.) и Миленковци (1 к.), за нивното место на старина не се знае, родовите Деповци и Миленковци порано имале многу повеќе куќи, но се расипале; Прдлевци (5 к.), доселени се од некое село крај Вардар, затоа порано ги викале Вардарци, го знаат следното родословие: Тодор (жив на 41 г. крајот на 1950-тите) Спиро-Стојмен-Сребрен-Велко, кој се доселил и Шоповци (4 к.), доселени се од селото Пашаџиково во 1910 година.

Иселеништво

[уреди | уреди извор]

Од ова село највеќе иселеници има во Кочани. Таму се иселиле преку 20 семејства од родовите Миленкови, Терзици, Парастаци, Деспотовци, Прдлевци и Рабуџици. Некои се иселени во Кочани уште од 1905 година.[4]

До 1959 година, 3 семејства се иселиле во Скопје (по едно од Прдлевци, Вуковци и Дуковци), а 2 семејства се иселиле во Белград (по едно од Парастаци и Терзици).[4]

Иселеници, исто така, има и во некои пониски кочански села, како Долни Подлог (Митеви и Доневи), Бања (Парастаци). Во Мојанци е иселено 1 семејство. А исто така и во Облешево.[4]

Во селото од 1896 година живееле и три влашки домаќинства (Накови, Ташкови и Миајлови), но се иселиле во 1956 година во Овче Поле.[4]

Општествени установи

[уреди | уреди извор]
Поглед на основното училиште

Самоуправа и политика

[уреди | уреди извор]

На крајот од XIX век, Нивичани било село во Кочанската Каза на Отоманското Царство.

Селото влегува во рамките на Општина Кочани, која била проширена при новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било во рамките на некогашната Општина Кочани.

Во периодот 1965-1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата Општина Кочани. Во периодот од 1955 до 1965 година, селото влегувало во рамките на тогашната општина Кочани.

Во периодот 1952-1955, селото било седиште на тогашната општина Нивичани, во која покрај селото Нивичани се наоѓале селата Бели, Лешки, Пантелеј и Рајчани. Во периодот 1950-1952, селото исто така било седиште на некогашната општина Нивичани, во која влегувале селата Нивичани, Пантелеј и Пашаџиково.

Избирачко место

[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 0870 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште.[14]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 248 гласачи.[15] На локалните избори во 2021 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 260 гласачи.[16]

Културни и природни знаменитости

[уреди | уреди извор]
Главната селска црква „Св. Троица“
Археолошко наоѓалишта[17]
Цркви[18]

Редовни настани

[уреди | уреди извор]
Слави[4]

Галерија

[уреди | уреди извор]

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. Иванова, Олга (2014). Речник на имињата на населените места во Р Македонија. Скопје: Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“. стр. 111.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 140. Посетено на 21 октомври 2024.
  4. 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 Трифуноски, Јован (1970). Кочанска котлина : сеоска насеља и становништво. Скопје: Универзитетска печатница. стр. 56-58. OCLC 16745284.
  5. Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 226.
  6. Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 132-133.
  7. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  8. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 26 октомври 2024.
  9. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  10. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  11. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  12. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  13. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  14. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
  15. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
  16. „Резултати“. Државна изборна комисија. Посетено на 26 октомври 2024.
  17. Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 178-179. ISBN 9989-649-28-6.
  18. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]