Небојани
| Небојани | |
Поглед на Небојани | |
  Небојани Местоположба на Небојани во Македонија
Небојани на интерактивна карта
| |
| Координати 42°03′35″N 22°27′32″E / 42.05972° СГШ; 22.45889° ИГДКоординати: 42°03′35″N 22°27′32″E / 42.05972° СГШ; 22.45889° ИГД | |
| Регион |  Источен
|
| Општина |  Кочани
|
| Област | Осоговија |
| Население | 10 жит. (поп. 2021)[1]
|
| Пошт. бр. | 2300 |
| Повик. бр. | 033 |
| Шифра на КО | 13024 |
| Надм. вис. | 1.020-1.116 м |
|
Небојани на општинската карта  Атарот на Небојани во рамките на општината | |
 Небојани на Ризницата
| |
Небојани — село во Општина Кочани, во областа Осоговија, во околината на градот Кочани.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Небојани се наоѓа на падините на Осоговските Планини. Селото е планинско и од разбиен тип, а неговите маала се издигаат на надморска височина од 1.020-1.116 м. Селскиот атар зафаќа површина од 25,1 км2. Од Кочани е оддалечено 21 км.[2]
Некои од маалата во селото се познати како: Мишино, Чеперник, Просија, Кацарица и Свињи Дол.
Историја[уреди | уреди извор]
Со потпаѓањето на селото под српска власт во 1918 година, месното население било подложно на репресија. Според податоци на Иван Михајлов, во 1921 година е убиен Јордан Манасиев, а во 1923 година во затвор починале уште тројца жители како последица на измачувања. Во 1923 година, селото било запалено. Во текот на 1920-тите, многу жители на селото биле тепани од страна на српската полиција или од четниците.[3]
Стопанство[уреди | уреди извор]
Селото има мешовита земјоделска функција. Во рамките на неговиот атар преовладуваат шумите на површина од 1.034 ха, на пасиштата отпаѓаат 1.030 ха, а обработливото земјиште зазема површина од 238 ха.[2]
Население[уреди | уреди извор]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Небојани живееле 190 жители, сите Македонци.[4] По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 година во Небојани имало 144 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија.[5]
Според пописот од 2002 година, во селото Небојани живеат 46 жители, сите Македонци.[6]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 10 жители, сите Македонци.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 190 | 144 | 331 | 353 | 281 | 269 | 165 | 99 | 87 | 46 | 10 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[7]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[8]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]
Општествени установи[уреди | уреди извор]
Во селото има основно училиште во коешто повеќе не се одржува настава.
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Селото влегува во рамките на Општина Кочани од 2004 година.
Во периодот 1996-2004, селото било дел од Општина Оризари.
Во периодот 1955-1996, селото било дел од Општина Кочани.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од Општина Полаки.
Во XIX век, Небојани било дел од Кочанската каза на Отоманското Царство.
Избирачко место[уреди | уреди извор]
Во селото постои избирачкото место бр. 897 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште.[11]
На парламентарните избори во 2020 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 28 гласачи.[12]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Археолошки наоѓалишта[13]
- Селиште — населба од доцноантичко време.
- Реки
- Цркви
Галерија[уреди | уреди извор]
Поглед на селото
Мишино (лево) и Небојани (десно)
Маалото Просија
Куќи во Просија
Стара куќа во Просија
Маалото Кацарица
Црквата „Рождество на Пресвета Богородица“
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија: географски, демографски, и аграрни обележја (PDF). Скопје: Патрија. стр. 205.
- ↑ Михайлов, Иван. Спомени. т. ІІ, Освободителната борба 1919-1924 г., 1965, стр. 560.
- ↑ Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 227.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, рр. 132-133.
- ↑ „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 30 март 2021.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“ (PDF). Посетено на 30 март 2021.
- ↑ „Парламентарни избори 2020“. Посетено на 1 април 2021.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. II. Скопје: Македонска академија на науките и уметностите. ISBN 9989649286.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||
