Кучешко распетие
| Автор | Славко Јаневски |
|---|---|
| Земја |  Македонија |
| Јазик | македонски |
| Издавач | „ Култура“, „Македонска книга“ и „Мисла“ |
Издадена | 1984 |
| Медиум | печатено издание |
Кучешко распетие — роман на македонскиот писател Славко Јаневски, втор дел од трилогијата „Миракули на грозомората“, издаден во 1984 година.
Содржина[уреди | уреди извор]
Романот „Кучешко распетие“ од Славко Јаневски во издание на „ Култура“, „Македонска книга“ и „Мисла“, 1984 е втор дел на трилогијата „Миракули на грозомората“. Во изданието на МПМ Македонија романот се претставува: „Настаните сместени во 16 век се продолжение на фантастичната сага за Кукулино, за кукулинци и за Керубиновото племе. Нараторот, монахот Тимотеј (Нестор), хроничар на своето време,од сенката на манастирската ќелија во манастирот „Свети Никита” ги следи настаните околу себе, во ридиштата и по полето, или се следи себеси во нив додека се движи по невиделците па една борба чиј крај не може да се согледа и чија смисла е само преку неа да се опстои, да се преживее, да се дочека утрешниот ден. Романот следи неколку паралелни судбини, ликови, настани, кои се мешаат во една фреска, создадена од реален материјал. Надраснувајќи ги времињата, романот влегува во нови слоеви, во кои се диференцираат и некои социјални движења, превирања, борби, буни.“[1] Настаните во вториот дел од трилогијата се одвиваат девет години по инвазијата на стаорците под команда на Свети Адофонис. Насловот на романот се однесува на легендарното место, во близина на дабова горичка, каде куче и човек биле распнати на ист крст. Пред многу години, паганските жители на Кукулино заковале куче на крстот за да ги исмеваат христијанските мисионери кои пристигнале за да ги преобратат. Христијаните се одмаздиле фаќајќи еден од селаните и го заковале на богохулно распнување. Човекот и кучето гниеле заедно додека, еден ден, тие исчезнале од крстот и не се искачиле на небото. Зашеметените селани виделе дека палтото на куќата Исус заблескало со злато, додека човекот паднал на парчиња. Затоа жителите на Кукулино почнале да го викаат тоа место Кучешко распетие. Главниот јунак и главниот раскажувач на романот е Тимотеј, кој веќе се појавува во Легиите на Свети Адофонис. Работите се промениле од големата победа над месојадните стаорци. Тимотеј сега се вика Нестор. Тој презел монашки завет и му служи на Бог заедно со уште четворица монаси во манастирот Свети Никита. Она што е извонредно во оваа нова етапа во историјата на Кукулино е фактот дека чудотворните и натприродните се позадина само. Бидејќи Борчило го нема, нема други вампири кои ги опседнуваат патиштата. Кучешкото распетие останува фокусна точка на темната енергија акумулирана во Кукулино од насилната ерупција на христијанството во неговиот пагански свет. Не е ни чудо што малиот тиранин го одбрал тоа место за градење на сопствената тврдина. Камењата на поранешното здание, каде порано бил прогонет вампирот Борчило, сега се пренаменети како градежен материјал за новата резиденција на Русијан чиј подем станува уште еден неподнослив товар на рамената на селаните.[2]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ https://library.seeu.edu.mk/index.php?lvl=notice_display&id=17840
- ↑ Славко Јаневски, Кучешко распетие, Медиа Принт Македонија, Скопје, 2005.