Припечене
| Припечене Генерал Тодоров | |
|---|---|
 Поглед кон селото | |
  Припечене | |
|
Местоположба во областа   Припечене | |
| Координати: 41°28′N 23°16′E / 41.467° СГШ; 23.267° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Петрич |
| Површина | |
| • Вкупна | 9.134 км2 (3,527 ми2) |
| Надм. вис. | 96 м |
| Население (2015) | |
| • Вкупно | 639 |
| • Густина | 0,070/км2 (0,18/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2873 |
| Повик. бр. | 074207 |
Припечене[1] (бугарски: Генерал Тодоров од 1984[2]) — село во Петричко, Пиринска Македонија, денес во општината Петрич на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото Припечене се наоѓа на 18 километри североисточно од Петрич. Селото се наоѓа на надморска висина од 96 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 9.134 км2, во Петричко-санданската котлина. Реката Струма тече 500 метри западно од селото, а месноста Кожух е оддалечена околу еден километар во истиот правец. Селото е важна железничка станица по линијата Кулата - Софија.
Историја
[уреди | уреди извор]Средновековен период
[уреди | уреди извор]Во денешното село Припечеме се наоѓа средновековната карпеста црква „Свети Пантелејмон“, која во антиката била светилиште на Асклепиј. Веројатно во средниот век имало христијанско братство. Ова е потврдено од трагите на многу уништени и неколку преживеани карпести ќелии. Според народните приказни, најраниот период од делувањето на Свети Јован Рилски е поврзан со подрачјето на селото[3].
Османлиско Царство
[уреди | уреди извор]Во 1519 година, Припечене е село во кое се произведувало ориз, и претставувало хас на султанот во Ќустендилскиот Санџак, со приход од 10.400 акчиња. Населено е со 6 муслимански и 39 христијански домаќинства[4].
Во текот на 19 век, селото било мешано и било во составот на Мелничката каза. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Препечина (Prépétchina) е село со 29 семејства со 30 жители Турци и 60 Македонци[5][6].
Георги Стрезов кон 1891 за селото напишал:
Препечен, село крај левиот брег на Струма помеѓу Левуново и Марикостиново, последно село од Мелничката каза. 45 бугарски куќи и 10 турски.[7]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 198 жители, од кои 80 Турци и 114 Македонци[5][8]. Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 48 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија[5][9].
По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, две лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети[10]. За време на Балканските војни, во 1913 година селото било окупирано и запалено од страна на грчката армија[11].
Бугарија
[уреди | уреди извор]По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија. На 28 октомври 1984 година, селото било преименувано во Генерал Тодоров, посвета на пешадискиот генерал Георги Тодоров. Следната година селото имало 837 жители[12].
Стопанство
[уреди | уреди извор]Во почетокот на декември 2010 година бил откриен Сончев парк „Припечене“ со моќност од 0,8 мегавати и површина од 18,6 декари.[13]
Население[5][14]
[уреди | уреди извор]| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 | 2015 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 404 | 631 | 719 | 877 | 812 | 837 | 817 | 788 | 693 | 639 |
| Националност | Жители | Процент |
|---|---|---|
| Бугари | 636 | 98,45% |
| Роми | 6 | 0,93% |
| Останати | 3 | 0,46% |
| Вкупно | 646 |
 |
Културни и природни знаменитости
[уреди | уреди извор]Во селото се наоѓа црквата „Св. Пантелејмон“ која датира од средниот век. Во близина на селото се наоѓа месноста Рупите, познато по минералните извори и храмот на Баба Ванѓа. Над месноста пак се наоѓа врвот Кожух, кој во минатото бил вулкан.
Редовни настани
[уреди | уреди извор]Празникот на селото е на 18 јануари.
Личности
[уреди | уреди извор]- Родени
- Атанас Танчев, основач и тренер на ФК Локомотив.
- Георги Костов, мелнички војвода[17]
- Иван Вангелов Попов, балкански шампион по табла.
- Стојан Милев (р. 25 јули 1948), бугарски писател
- Починати
- Динчо Вретенаров (? – 1924), македонски револуционер
- Штерју Влахов (1884 – 1924), македонски револуционер
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Ангел Джонев, Македония в железопътната политика на България (1878–1918 г.)
- ↑ Указ № 3147/обн. 28.10.1984 г.
- ↑ Цветков, Борис. "Селищната мрежа в долината на Средна Струма през Средновековието, IX – XVIII век", София, 2002, стр. 82-83.
- ↑ Матанов, Христо. Възникване и облик на Кюстендилския санджак през XV-XVI век, София 2000, таблица 9.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 140 – 141.
- ↑ Стрезов, Г. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 24.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 190.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 192-193.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 872
- ↑ Карнегиева фондация за международен мир. „Доклад на международната комисия за разследване причините и провеждането на Балканските войни“, София 1995, с. 298.
- ↑ Мичев, Николай и Петър Коледаров, Речник на селищата и селищните имена в България 1878-1987, София 1989, с. 71.
- ↑ Соларният парк "Припечене" открит, Economy News.bg, 03.12.2010
- ↑ 14,0 14,1 „Справка за населението на с. Генерал Тодоров, общ. Петрич, обл. Благоевград“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04.
- ↑ „"&"Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и самоопределение по етническа принадлежност към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-04-05. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ Николов, Борис. ВМОРО – псевдоними и шифри 1893-1934, Звезди, 1999, стр.52
| ||||||||||||||