Минхеберг

Координати: 52°30′13″N 14°08′23″E / 52.50361° СГШ; 14.13972° ИГД / 52.50361; 14.13972
Од Википедија — слободната енциклопедија
Минхеберг
Црква во Минхехофе
Црква во Минхехофе
Црква во Минхехофе
Грб на Минхеберг
Минхеберг во рамките на Германија
Минхеберг
Управа
Земја Германија
Покраина Бранденбург
Округ Меркиш-Одерланд
Основни податоци
Површина 151,93 км2
Надм. височина 65 м
Население 7.003 (31 декември 2020)[1]
 - Густина 46 жит/км2
Други информации
Часовен појас CET/CEST (UTC+1/+2)
Рег. табл. MOL
Пошт. бр. 15374
Повик. бр. 033432
Портал www.muencheberg.de
Местоположба на градот Минхеберг во рамките на округот Меркиш-Одерланд
Карта
Карта
Координати 52°30′13″N 14°08′23″E / 52.50361° СГШ; 14.13972° ИГД / 52.50361; 14.13972

Минхеберг (германски: Müncheberg) — мал град во округот Меркиш-Одерланд, во сојузната покраина Бранденбург, Германија. Се наоѓа на половина пат помеѓу Берлин и границата со Полска.

Географија[уреди | уреди извор]

Пред 2003, територијата на денешниот град била администрирана преку општинската заедница Минхеберг. Вклучува осум единици, некогашни општини, кои биле споени на 31 март 2002 за да го создадат градот Минхеберг:

  • Минхеберг
  • Оберсдорф
  • Хермерсдорф
  • Требниц
  • Егерсдорф
  • Хопегартен
  • Јансфелде
  • Минхехофе

Историја[уреди | уреди извор]

Минхеберг бил основан помеѓу 1225 и 1232 од цистецијански монахи, кои ја добиле земјата од војводата на Долна Шлеска, Хајнрих I. Навод во документ од 29 јуни 1232 претставува официјалниот датум на основање на Минхеберг. Првата населба била наречена „Лубес“ од монасите во чест на манастирот Лојбус, од каде тие потекнувале. Ова не било задржано долго време и во февруари 1233, населбата била првпат спомената како Мунихберк (означувајќи „монашки рид“) во документ од папата Грегори IX. Населбата брзо се развила и добила градски права во 1245. Зголемениот развој довел до изградба на 7-метарски ѕидини во 1319.

На 17 април 1432, градот бил освоен од Хуситите, кои ја ограбиле црквата и го запалиле градот. Во 1605 епидемијата на чумата го зафатила Минхеберг, убивајќи 696 жители. До 1624 во градот живееле околу 1.300 луѓе. По Триесетгодишната војна (1618–1648) и понатамошни епидемии, бројот на жители се намалил на помалку од 400 во 1655.

Околу 1700, првиот хугенотски бегалец се населил во Минхеберг и градот станал постојана воена база. Населението се зголемувало до 1800 и градот повторно се развил. Првото училиште било изградено во 1852 како и нова синагога (1856) за еврејската заедница. Железницата помеѓу Берлин и источна Германија започнала на 1 октомври 1867, давајќи му на Минхеберг брза врска со главниот град. Првата доброволна противпожарна бригада била создадена во 1888. Во 1928 бил отворен институтот за белодробни заболувања Цар Вилхелм.Во текот на Втората светска војна, 129 војници од Минхеберг биле убиени. Помеѓу 17 и 19 април 1945 се водела борба помеѓу германските и советските трупи, во кои настрадал скоро целиот град.

По Втората светска војна, Минхеберг бил дел од советската окупациска зона. Од 1949 до повторното обединување на Германија на 3 октомври 1990, градот бил општина во округот Франкфурт на Одра во Источна Германија.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Население на Бранденбург по општини и општински заедници] на 31 декември 2020 г.“. Статистичка служба за Берлин и Бранденбург. јуни 2021. (германски)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]