Али Коч

**Али Коч**
	Али Коч
	Поглед на селото;
	Али Коч Местоположба на Али Коч во Македонија Али Коч на интерактивна карта
	Координати 41°40′49″N 22°25′40″E / 41.68028° СГШ; 22.42778° ИГДКоординати: 41°40′49″N 22°25′40″E / 41.68028° СГШ; 22.42778° ИГД
Регион	Југоисточен
Општина	Радовиш
Област	Јуруклак
Население	328 жит.; (поп. 2002)
Пошт. бр.	2420
Повик. бр.	032
Шифра на КО	22001
Надм. вис.	780 м
	Али Коч на општинската карта ; Атарот на Али Коч во рамките на општината
	Али Коч на Ризницата

Али Коч (поретко: Аликоч) — село во Општина Радовиш, во околината на градот Радовиш.

Според пописот од 2002 година, селото имало население од 328 жители,^[1] со што селото се вбројува во средни села во областа на Конче и Радовиш.^[2]

Географија и местоположба[уреди | уреди извор]

Куќи во селото

Селото се наоѓа во западниот дел на територијата на Општина Радовиш, сместено во областа Јуруклак.^[3] Со оглед на тоа што селото е сместено на југозападната падина на Плачковица, селото е планинско, сместено на надморска височина од 780 метри. Од градот Радовиш е оддалечено 6,5 километри.^[3]

До селото води асфалтен пат.

Историја[уреди | уреди извор]

Според бројните археолошки наоѓалишта во близина на селото, може да се потврди дека во атарот на селото постоел живот уште во дамнина.^[4]

Стопанство[уреди | уреди извор]

Атарот на селото зафаќа простор од 7,3 км², при што преовладуваат шумите со површина од 409 хектари, на обработливото земјиште отпаѓаат 211,8 хектари, а на пасиштата 110 хектари.^[3]

Во основа, селото има полјоделско-шумарска функција.^[3]

Население[уреди | уреди извор]

Население во минатото

Година	Нас.	±%
1948	305	—
1953	343	+12.5%
1961	243	−29.2%
1971	293	+20.6%

Година	Нас.	±%
1981	374	+27.6%
1991	352	−5.9%
1994	356	+1.1%
2002	328	−7.9%

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Али Коч Махала живееле 330 жители, сите Турци.^[5]

Според Димитар Гаџанов, во 1916 година во Али Коч имало 166 жители, сите Турци.^[6]

Во Али Коч живеат Турци (Јуруци), кои во 1961 година броеле 243 жители, а во 1994 година бројот се зголемил на 356 жители.^[3]

Според последниот попис од 2002 година, во селото Али Коч живееле 328 жители, сите Турци.^[1]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година	1900^[7]	1905^[8]	1948	1953	1961	1971	1981	1991	1994	2002
Население	330	—	305	343	243	293	374	352	356	328

Извор за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[9]

Родови[уреди | уреди извор]

Али-Коч е турско (јуручко) село.

Според истражувањата на Бранислав Русиќ во 1928 година родови во селото:^[10]

Доселеници: Зубери (4 к.), Мемитовци (9 к.), Мемишови (4 к.), Усеиновци (7 к.), Аметовци (10 к.), Мустафовци (5 к.) и Исмаил-Деде (4 к.), сите се стари доселеници доселени во селото на почетокот од XVI век.

Иселеништво[уреди | уреди извор]

Дел од жителите на селото се имаат иселувано во Турција.

Општествени установи[уреди | уреди извор]

Основното училиште во селото

Основно училиште „Крсте Петков Мисирков“, подрачно петгодишно основно училиште во состав на ОУ „Крсте Петков Мисирков“ - Радовиш, кое иако е изградена не е пуштено во употреба и децата наставата ја следат во соседното село Коџалија.^[11]
Месна заедница
Амбуланта

Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]

Во XIX век, Али Коч било село во Радовишката каза на Отоманското Царство.

Селото влегува во рамките на Општина Радовиш, која била проширена по новата територијална поделба на Македонија во 2004 година со Општина Подареш. Во периодот од 1996-2004 година, селото било исто така во рамките на Општина Радовиш.

Во периодот од 1955 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Радовиш.

Во периодот 1952-1955, селото било во рамките на тогашната Радовишка градска општина, во која покрај селото Али Коч, се наоѓале градот Радовиш и селата Козбунар, Коџалија, Прналија, Раклиш, Супурѓе и Шипковица. Во периодот 1950-1952, селото се наоѓало во некогашната Општина Тополница, во која влегувале селата Али Коч, Бучим, Коџалија, Прналија, Супурѓе и Тополница.

Избирачко место[уреди | уреди извор]

Во селото постои избирачкото место бр. 1603 според Државната изборна комисија, сместено во простории на приватен објект.^[12]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 296 гласачи.^[13] На локалните избори во 2021 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 312 гласачи.^[14]

Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]

Археолошки наоѓалишта^[4]

Бабин Камен — некропола од железното време;
Каратарла — средновековна населба;
Кожа — тумул од железното време;
Чаирлар — населба од доцноантичкото време; и
Чатал Таш — некропола од железното време.

Џамии^[15]

Џумали џамија — главна селска џамија.

Галерија[уреди | уреди извор]

Поглед на селото
Селската џамија
Селските гробишта
Спортско игралиште
Поглед на селото
Некогашна селска чешма

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 11 јануари 2022.
↑ Атанасов, Зоранчо (2011). Инфраструктурни одлики на населените места во општините Радовиш и Конче (PDF). стр. 65–77. Архивирано од изворникот (PDF) на 2019-04-19. Посетено на 16 јануари 2022.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 10. Посетено на 11 јануари 2022.
↑ ^4,0 ^4,1 Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 324. ISBN 9989-649-28-6.
↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 234.
↑ Гаджанов, Димитър Г. Мюсюлманското население в Новоосвободените земи, в: Научна експедиция в Македония и Поморавието 1916, Военноиздателски комплекс „Св. Георги Победоносец“, Университетско издателство „Св. Климент Охридски“, София, 1993, стр. 243.
↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
↑ Русиќ, Бранислав. Радовишка Област. Архивиски фонд на МАНУ к-9,AE 116/II I.
↑ Мицева, Сузана (24 септември 2019). „Децата од радовишкото село Аликоч цел месец не одат во училиште“. Телма Телевизија. Посетено на 11 јануари 2022.
↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 29 декември 2019.
↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 29 декември 2019.
↑ „Локални избори 2021“. Посетено на 11 јануари 2022.
↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Али Коч на Ризницата ^?

[попис-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 11 јануари 2022.

[книга-2] Атанасов, Зоранчо (2011). Инфраструктурни одлики на населените места во општините Радовиш и Конче (PDF). стр. 65–77. Архивирано од изворникот (PDF) на 2019-04-19. Посетено на 16 јануари 2022.

[енциклопедија-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 10. Посетено на 11 јануари 2022.

[АрхеоКарта-4] 4,0 ^4,1 Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 324. ISBN 9989-649-28-6.

[:0-5] Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 234.

[:1-6] Гаджанов, Димитър Г. Мюсюлманското население в Новоосвободените земи, в: Научна експедиция в Македония и Поморавието 1916, Военноиздателски комплекс „Св. Георги Победоносец“, Университетско издателство „Св. Климент Охридски“, София, 1993, стр. 243.

[К’нчов-7] К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900

[Бранков-8] Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.

[макстат-9] „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.

[10] Русиќ, Бранислав. Радовишка Област. Архивиски фонд на МАНУ к-9,AE 116/II I.

[11] Мицева, Сузана (24 септември 2019). „Децата од радовишкото село Аликоч цел месец не одат во училиште“. Телма Телевизија. Посетено на 11 јануари 2022.

[12] „Описи на ИМ“. Посетено на 29 декември 2019.

[13] „Претседателски избори 2019“. Посетено на 29 декември 2019.

[14] „Локални избори 2021“. Посетено на 11 јануари 2022.

[верски_објекти-15] Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]