Воиславци
| Воиславци | |
.jpg)
Поглед кон селото | |
  Воиславци | |
| Координати 41°35′14″N 22°28′16″E / 41.58722° N; 22.47111° EКоординати: 41°35′14″N 22°28′16″E / 41.58722° N; 22.47111° E | |
| Општина | Општина Радовиш |
| Население | 796 жит. (поп. 2002) |
| Пошт. бр. | 2420 |
| Повик. бр. | 032 |
| Шифра на КО | 22004 |
| Надм. вис. | 380 м |
|
Воиславци на општинската карта  | |
 Воиславци на Ризницата
| |
Воиславци — село во Општина Радовиш, во околината на градот Радовиш.
.jpg)
.jpg)
_(4).jpg)
_(3).jpg)
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото Воиславци се наоѓа на оддалаченост од 7 километри од центарот на Радовиш. Сместено е под пазувите на планината Смрдеш. Преовладува наизменично средоземна клима, која е погодна за одгледување на разни земјоделски производи.
Историја[уреди | уреди извор]
Во XIX век селото е дел од Радовишката каза во Отоманското Царство.
Демографија[уреди | уреди извор]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Воиславци живееле 340 жители, сите Македонци.[1]
Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, во 1905 година во Воиславци имало 400 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[2]
Според последниот попис на населението на Македонија од 2002 година, селото има 796 жители, сите Македонци.[3]
На табелата е прикажана состојбата на населението во сите пописни години:[4]
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 340[1] | 400[2] | 576 | 571 | 711 | 784 | 802 | 801 | 798 | 796 |
Родови[уреди | уреди извор]
Воиславци е македонско село.
Според истражувањата од 1928 година, родови во селото.
- Староседелци: Димчовци, Јовановци, и Ристовци (8 к.), Шукријовци, Спасовци, Јовановци, Илијевци и Николовци (18 к.), Грујовци и Стефановци (6 к.), Ќајци, Атанасовци, Мијаловци и Милевци (8 к.) и Чекрци, Андоновци и Трајковци (5 к.)
- Доселеници: Аневци и Албанци (4 к.) и Темелковци (6 к.) доселени се од некое околно село; Карабашеви (5 к.) и Димитријевци (4 к.) доселени се од селото Сулдурци.[5]
Oпштествени институции[уреди | уреди извор]
- цркви
- Училиште
-Подрачно основно училиште „Орце Николов“ с. Воиславци (работи во склоп на ОУ „Орце Николов“ с. Ињево, училиштето располага со соодветен наставен кадар кои работаат со учениците од прво до петто одделение).
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Изборно место[уреди | уреди извор]
Во селото постои изборното место бр. 1594 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.[7]
На претседателските избори во 2019 година, на ова изборно место биле запишани вкупно 634 гласачи.[8]
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Археолошки наоѓалишта[9]
- Добри Дол — средновековна некропола
- Прелози — средновековна населба;
- Ракишин Пат — средновековна населба;
Редовни настани[уреди | уреди извор]
Секоја година на 5 јануари се организира палење на Бадникарски оган, учество во организацијата земаат сите жители на селото.
Личности[уреди | уреди извор]
Култура и спорт[уреди | уреди извор]
Иселеништво[уреди | уреди извор]
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 234.
- ↑ 2,0 2,1 Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р.138-139.
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ Население на Република Македонија според изјаснувањето за етничката припадност, по населени места, според пописите на население 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 1994 и 2002 година (согласно територијалната организација од 1996 година). База на податоци МАКСтат. Државен завод за статистика.
- ↑ Русиќ, Бранислав. Радовишка Област. Архивиски фонд на МАНУ к-9,AE 116/II I.
- ↑ „Ограбени четири цркви и манастир“. Утрински Весник. Посетено на 2010-09-17. На
|first=му недостасува|last=(help) - ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 29 декември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 29 декември 2019.
- ↑ Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. стр. 325, Скопје: МАНУ. ISBN 9789989101069
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
 |
„Воиславци“ на Ризницата ? |
| ||||||||||||
