Огре
| Огре Ogre | |||
|---|---|---|---|
| државен град | |||
 Поглед на Огре | |||
| |||
| Земја |  Латвија | ||
| Општина | Огре | ||
| Станал град | 1928 | ||
| Управа | |||
| • Градоначалник | Егилс Хелманис | ||
| Површина[1] | |||
| • Вкупна | 16,18 км2 (625 ми2) | ||
| • Земјишна | 14,38 км2 (555 ми2) | ||
| • Вода | 1,8 км2 (7 ми2) | ||
| Население (2023)[2] | |||
| • Вкупно | 22,884 | ||
| • Густина | 14/км2 (37/ми2) | ||
| Часовен појас | EET (UTC+2) | ||
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) | ||
| Пошт. бр. | LV-500(1-3) | ||
| Повик. бр. | +371 650 | ||
| Членови на советот | 13 | ||
| Мреж. место | ogre.lv | ||
Огре (латвиски: Ogre; германски: Oger; литвански: Uogrė) — град во општината Огре на областа Виѕеме во Латвија. Се наоѓа на 36 км источно од Рига, на утоката на реките Даугава и Огре. Во 2023 г. населението броело 22.884 жители.[2]
Градот е сочинет од три дела: Јауногре (со значење „Ново Огре“), Огре (центарот) и Парогре (со значење „Преку [реката] Огре“). Наречен е по реката Огре. За првпат се споменува како село „Огер“ на германски во 1206 г. Во 1861 г. кога е изградена железницата Рига–Даугавпилс тука жителите на Рига почнале да градат летниковци. Во 1862 г. Огре станал лекувалиште. Огре е прогласено за град во 1928 г.
Грбот е донесен во 1938 г. и на него е прикажана реката и боровата шума околу местото.
Во градот има дом на културата, ликовно и музичко училиште. Има три училишта на латвиски и едно на руски во Јауногре.
Во градот има и гробишта на германските војници загинати во двете светски војни и во заробеништво помеѓу 1944 и 1951 г.
Спортови[уреди | уреди извор]
Најпопуларни спортови во градот се хокејот на мраз, кошарката и ракометот.
ФК „Огре“ е главен фудбалски клуб во градот и игра во првата лига на Латвија.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Reģionu, novadu, pilsētu un pagastu kopējā un sauszemes platība gada sākumā“. Посетено на 18 јануари 2023.
- ↑ 2,0 2,1 „Iedzīvotāju skaits pēc tautības reģionos, pilsētās, novados, pagastos, apkaimēs un blīvi apdzīvotās teritorijās gada sākumā (pēc administratīvi teritoriālās reformas 2021. gadā) 2021 - 2022“. Посетено на 3 октомври 2023.
Извори[уреди | уреди извор]
- Alvre, Paul Eesti ja liivi keeleaines Henriku Liivimaa kroonikas (III) (Keel ja Kirjandus, 1985)
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Огре на Ризницата ?- Матична страница (латвиски) (англиски)
| |||||||||||||||||
|