Германски Сојуз
| Германски Сојуз | ||||||
| Deutscher Bund | ||||||
| сојуз | ||||||
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
 Германсиот Сојуз во 1815 година
| ||||||
| Главен град | Франкфурт | |||||
| Јазици | ||||||
| Вероисповед | Римокатолицизам, Протестанство | |||||
| Државно уредување | сојуз | |||||
| Претседател | ||||||
| - | 1815–1835 | Франц I | ||||
| - | 1835–1848 | Фердинанд I | ||||
| - | 1850–1866 | Франц Јозеф | ||||
| Законодавство | Сојузна конвенција | |||||
| Историја | ||||||
| - | Усвојување на Уставот | 8 ЈУНИ 1815 | ||||
| - | Германска револуција | 13 март 1848 | ||||
| - | Оломучка пунктација | 29 ноември 1850 | ||||
| - | Австро-пуска војна | 14 јуни 1866 | ||||
| - | Договор од Прага | 23 август 1866 | ||||
| Површина | ||||||
| - | 1815 | 630100 км² | ||||
| Население | ||||||
| - | 1815 | 29200000 | ||||
| Густина | 46.3 жит/км² | |||||
| Валута |
| |||||
| Денес во | ||||||
.svg)
Германски Сојуз (германски: Deutscher Bund) — сојуз на 39 држави што зборуваат германски јазик во Средна Европа (додавајќи ги претежно словенојазичните Кралство Бохемија и Војводство Крањска), создадена од Виенскиот конгрес во 1815 година за координирање на економиите на одделни земји од германско говорно подрачје и заменувајќи го поранешното Свето Римско Царство, кое било распуштено во 1806 година[1]. Германскиот Сојуз ги исклучува земјите од германско говорно подрачје во источниот дел на Кралството Прусија (Источна Прусија, Западна Прусија и Посен), германските кантони на Швајцарија и Елзас во Франција, која била мнозинско германско говорно подрачје.
Сојузот бил ослабен од соперништвото меѓу Кралството Прусија и Австриското Царство, револуцијата и неможноста на повеќекратните членови на компромис. Во 1848 година, револуциите на либералите и националистите се обиделе да формираат обединета германска држава со прогресивен либерален устав под Франкфуртската конвенција. Владејачкото тело, Сојузното собрание, било распуштено на 12 јули 1848 година, но повторно било воспоставено во 1850 година по неуспешните обиди да се замени.[2]
Сојизот конечно е распуштен по пруската победа во седумте војни против Австрија во 1866 година. Спорот околу кој има вродено право да владее со германските земји завршил во полза на Прусија, што довело до создавање на Северногермански Сојуз под водство на Прусија во 1867 година, на кој биле додадени источните делови на Кралството Прусија. Голем број држави од Јужна Германија останале независни додека не се приклучиле кон Северногерманскиот Сојуз, која во 1871 година била преименувана и прогласена за царство за сега обединета Германија со прускиот крал како цар (Кајзер) по победата над францускиот цар Наполеон III во Француско-пруската војна од 1870 година.
Повеќето историчари сметаат дека Сојузот бил слаб и неделотворен, како и пречка за создавање на германска национална држава.[3] Сепак, Сојузот бил осмислен да биде слаб, бидејќи им служела на интересите на големите европски сили, особено земјите-членки Австрија и Прусија.
Основање[уреди | уреди извор]
Територијално наследство[уреди | уреди извор]
Тековните земји чија територија делумно или целосно се наоѓа во границите на Германскиот Сојуз 1815-1866 се:
- Германија (сите држави освен Јужен <span about="#mwt278" data-cx="[{"adapted":true,"partial":false,"targetExists":true}]" data-mw="{"parts":[{"template":{"target":{"wt":"Јаз","href":"./Шаблон:Јаз"},"params":{"1":{"wt":"de"},"2":{"wt":"Schleswig"}},"i":0}}]}" data-ve-no-generated-contents="true" id="mwA7o" lang="de" title="German language text" typeof="mw:Transclusion">Шлесвиг</span> во северниот дел на Schleswig-Holstein )
- Австрија (сите држави освен Burgenland )
- Луксембург (цела територија)
- Лихтенштајн (цела територија)
- Холандија ( Војводство Лимбург, била член на Сојузот од 1839 до 1866)
- Чешка (цела територија)
- Словенија (освен Prekmurje и општините Koper , Izola и Piran )
- Полска ( Западнопоморска војводство, војводство Lubusz, Долна Шлески војводство, Opole војводство, дел од Шлеска - претежно германско говорење во тоа време, Источна Прусија, Западна Прусија и голем дел од Големото Војводство Посен биле примени во Сојузот на 11 април 1848,[4] но условите на обновеното сојузнот собрание ги отстранија овие територии на 30 мај 1851 година) [5]
- Белгија ( заедница што зборува германски јазик и некоја друга територија на исток од провинцијата Liège ); поголемата покраина Луксембург го напуштила Сојузот при пристапувањето во Белгија во 1839 година
- Италија (автономна област <span about="#mwt294" data-cx="[{"adapted":true,"partial":false,"targetExists":true}]" data-mw="{"parts":[{"template":{"target":{"wt":"Јаз","href":"./Шаблон:Јаз"},"params":{"1":{"wt":"it"},"2":{"wt":"Trentino-Alto Adige"}},"i":0}}]}" data-ve-no-generated-contents="true" id="mwA-M" lang="it" title="Italian language text" typeof="mw:Transclusion">Трентино-Алто-Адидже</span> / <span about="#mwt295" data-cx="[{"adapted":true,"partial":false,"targetExists":true}]" data-mw="{"parts":[{"template":{"target":{"wt":"Јаз","href":"./Шаблон:Јаз"},"params":{"1":{"wt":"de"},"2":{"wt":"Südtirol"}},"i":0}}]}" data-ve-no-generated-contents="true" id="mwA-Q" lang="de" title="German language text" typeof="mw:Transclusion">Судтирол</span>, провинцијата Трст, поголемиот дел од провинцијата Гориција, освен Monfalcone енклава и општините Tarvisio , Malborghetto Valbruna Pontebba , Aquileia , Fiumicello , и Cervignano во провинцијата Удине )
- Хрватска ( Pazin територија во областа Истра и крајбрежниот појас меѓу Opatija и Plomin во регионот Либурнија )
- Данската круна била член само во контекст на нејзиното војводство во Holstein . Schleswig првпат се приклучи на 12 април 1848 година, откако била формирана револуционерна влада спротивно на новиот дански устав.[6] Лондонскиот Протокол од 1852 година го отстрани Шлезвиг од Сојузот, но Втората војна на Шлезвиг го вратил Војводството до Сојузот под управа на Прусија, според Виенскиот договор во 1864 година .
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Членки на Германскиот Сојуз
- Историја на Германија
- Германско Царство
- Северногермански Сојуз
- Поранешни земји во Европа по 1815 година
- Федерална конвенција
- Франкфуртски парламент
Белешки[уреди | уреди извор]
- ↑ „German Confederation“. Encyclopædia Britannica.
- ↑ Deutsche Geschichte 1848/49 Архивирано на 18 октомври 2007 г., Meyers Konversationslexikon 1885–1892
- ↑ Lee, Loyd E. (1985). „The German Confederation and the Consolidation of State Power in the South German States, 1815–1848“. Consortium on Revolutionary Europe, 1750–1850: Proceedings. 15: 332–346. ISSN 0093-2574.
- ↑ Heinrich Sybel, The Founding of the German Empire by William I. 1890. Volume 1, page 182.
- ↑ Charles Eugene Little, Cyclopedia of Classified Dates: With an Exhaustive Index, 1900, page 819.
- ↑ Wilhelm Eichhoff, How Schleswig-Holstein has become what it is. Henry Gaskarth, 1864, page 18.
Наводи[уреди | уреди извор]
- Вестерман, Großer Atlas zur Weltgeschichte (на германски, детални карти)
- WorldStatesmen- тука Германија ; исто така се поврзува со мапа на rootsweb.com
- Barrington Moore, Jr. 1993 [1966]. Социјално потекло на диктатурата и демократијата . Бостон: Приказ на светилки.
Дополнителна литература[уреди | уреди извор]
- Блекбурн, Дејвид. Долгиот XIX век: историја на Германија, 1780-1918 (1998) извадок и пребарување на текст
- Блекбурн, Дејвид и Џеф Ели. Особеностите на германската историја: буржоаското општество и политика во XIX век Германија (1984) онлајн издание
- Брус, Ерик Дорн. Германска историја, 1789-1871: Од Светото Римско Царство до бисмаркискиот рајх. (1997) онлајн издание
- Еванс, Ричард Џ., И В.Р. Ли, ед. Германското селанство: конфликт и заедница од осумнаесеттиот до дваесеттиот век (1986)
- Нипердеј, Томас. Германија од Наполеон до Бизмарк (1996), многу густа покриеност на секој аспект на германското општество, економија и влада
- Pflanze, Otto. Бизмарк и развојот на Германија, том. 1: Период на обединување, 1815-1871 (1971)
- Рам, Агата. Германија, 1789-1919 (1967)
- Sagarra, Eda (1977). A Social History of Germany: 1648–1914. New York: Holmes & Meier. стр. 37–55, 183–202. ISBN 0841903328. Sagarra, Eda (1977). A Social History of Germany: 1648–1914. New York: Holmes & Meier. стр. 37–55, 183–202. ISBN 0841903328. Sagarra, Eda (1977). A Social History of Germany: 1648–1914. New York: Holmes & Meier. стр. 37–55, 183–202. ISBN 0841903328.
- Сагара, Еда. Вовед во XIX век Германија (1980)
- Sheehan, Џејмс J. Историја на Германија, 1770-1866 (1993), 969pp; главното истражување на англиски јазик
- Вернер, Џорџ С. Баварија во Германскиот Сојуз 1820-1848 (1977)