Прејди на содржината

Шаранта

Координати: 45°50′N 0°20′E / 45.833° СГШ; 0.333° ИГД / 45.833; 0.333
Од Википедија — слободната енциклопедија
Шаранта
Charente
Chérente  (сентонжејски)
Charanta  (окситански)
Француски департман
Зградата на префектурата на департманот Шаранта во Ангулем
Зградата на префектурата на департманот Шаранта во Ангулем
Знаме на Шаранта Charente
Знаме
Грб на Шаранта Charente
Грб
Местоположба на Шаранта во Франција
Местоположба на Шаранта во Франција
ДржаваФранција
РегионНова Аквитанија
ПрефектураАнгулем
ПотпрефектуриКоњак
Конфолан
Управа
 • Претседател на департманскиот советФилип Бути[1]
Површина1
 • Вкупна5.956 км2 (2,300 ми2)
Население (2019)
 • Вкупно352.015
 • Ранг68-ми
 • Густина59/км2 (150/ми2)
Час. појасСЕВ (UTC+1)
 • Лето (ЛСВ)СЕЛВ (UTC+2)
Број на департманот16
Арондисмани3
Кантони19
Општини363
^1 Француски катастар на земјиште што не ги вклучува естуарите, езерата, вештачките езера и ледниците поголеми од 1 км2

Шаранта (француски: Charente; сентонжејски): Chérente; окситански: Charanta) — департман во административниот регион Нова Аквитанија, Југозападна Франција. Името го добил по реката Шаранта, најважната и најдолгата река во департманот, покрај која се наоѓаат двата најголеми града во департманот, Ангулем и Коњак. Во 2019 година департманот броел 352.015 жители.[2]

Историја

[уреди | уреди извор]

Шаранта е еден од првичnите 83 департмани основани за време на Француската револуција на 4 март 1790 година. Создаден е од поранешната провинција Ангумоа и западните и јужните делови на Сентонж.

Пред создавањето на департманот како единствена единица, голем дел од него бил трговски успешен благодарение на традиционалните индустрии како што се производството на сол и коњак. Иако реката Шаранта се наполнила со мил и не била пловна во поголемиот дел од дваесеттиот век, во осумнаесеттиот век таа обезбедувала важни врски со крајбрежните бродски рути и за традиционалните бизниси и за новосоздадените, како што се производите од хартија и топењето на железо.

Забрзаното темпо на индустриски и трговски развој во текот на првата половина на деветнаесеттиот век довело до раздобје на благосостојба, а населението на департманот го достигнало својот врв во 1851 година.[3] Во текот на втората половина на деветнаесеттиот век Шаранта, како и многу од селските департмани во Франција, доживеала пад на населението бидејќи економските изгледи достапни во градовите и во прекуокеанската империја на Франција ги привлекле работоспособните луѓе. Со појавата на филоксерата во 1872 година, многумина во винската индустрија во Шарента пропаднале.

Во текот на дваесеттиот век, департманот со своите традиционални индустрии бил негативно погоден од двете големи светски војни, а во втората половина на векот доживеал условно низок раст. Целокупното население останало неверојатно стабилно на околу 340.000 во текот на втората половина на дваесеттиот век, а индустриските и трговските случувања во населбите околу Ангулем го зголемило вкупното население за 10.000 во текот на првата деценија на дваесет и првиот век.

Условно опуштеното темпо на економски развој во дваесеттиот век го поттикнало доселеништвото на пензионери од странство. Податоците од пописот во 2006 година откриле дека бројот на британски граѓани што живеат во департманот се искачил на 5.083, ставајќи го департманот на четвртото место во овој поглед зад Париз, Дордоња и Приморските Алпи.[4][5]

Географија

[уреди | уреди извор]

Во голема мера е дел од басенот Аквитанија, со североисточниот дел во Централниот Масив. Низ него тече Шаранта и според која го добил своето име, како и департманот Приморска Шаранта. Составен е со историскиот регион Ангумоа и содржи дел од регионите Сентонж, Лимузен, Перигор и Поату.

Департманот е дел од сегашниот регион Нова Аквитанија. Опкружен е со департманите Приморска Шаранта, Дордоња, Горна Виена, Виена и Де-Севр. Најјужниот „поголем“ град (град со над 1.000 жители) во Шаранта е Шале.

Главни градови

[уреди | уреди извор]

Најнаселена комуна е Ангулеме, префектурата. Од 2019 година, има 9 комуни со повеќе од 5.000 жители: [2]

Општина Население (2019)
Ангулем 41.603
Коњак 18.670
Сојо 9.761
Ла Курон 7.764
Сен-Ири-сир-Шарант 7.381
Руел-сир-Тувр 7.305
Гон-Понтувр 6.119
Лил Депањак 5.626
Шанје 5.149

Демографија

[уреди | уреди извор]

Жителите на департманот се нарекуваат Charentais или во женски род, Charentaise.

Развој на населението од 1791 година:

Население во минатото
ГодинаНас.±% год.
1791339.780—    
1801299.029−1.27%
1806327.052+1.81%
1821347.541+0.41%
1831362.531+0.42%
1841367.893+0.15%
1851382.912+0.40%
1861379.081−0.10%
1872367.520−0.28%
1881370.822+0.10%
1891360.259−0.29%
1901350.305−0.28%
1911347.061−0.09%
1921316.279−0.92%
ГодинаНас.±% год.
1931310.489−0.18%
1936309.279−0.08%
1946311.137+0.06%
1954313.635+0.10%
1962327.658+0.55%
1968331.016+0.17%
1975337.064+0.26%
1982340.770+0.16%
1990341.993+0.04%
1999339.628−0.08%
2006347.037+0.31%
2011352.705+0.32%
2016353.288+0.03%
2019352.015−0.12%
source:[6][7]

Политика

[уреди | уреди извор]

Претседател на Департманскиот совет е Филип Бути од Разна левица (ДВГ), избран во јули 2021 година.

Партија седишта
• Социјалистичка партија 15
Сојуз за народно движење 6
Разна десница 6
• Разна левица 6
• Француска комунистичка партија 2

Претставници во Народното собрание

[уреди | уреди извор]
Изборна единица Член [8] Партија
Прва изборна единица во Шаранта Томас Мение Републиката напред!
Втора изборна единица во Шаранта Сандра Марсо Републиката напред!
Трета изборна единица во Шаранта Жером Ламбер Социјалистичка партија

Економија

[уреди | уреди извор]

Коњакот и пиното се два од главните земјоделски производи во регионот, заедно со путерот. Папучите шарентез (вид влечки направени од филц и волна) е уште еден добро познат традиционален производ.

Туризам

[уреди | уреди извор]

Поврзано

[уреди | уреди извор]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Répertoire national des élus: les conseillers départementaux“. data.gouv.fr, Plateforme ouverte des données publiques françaises (француски). 4 May 2022.
  2. ↑ 2,0 2,1 Populations légales 2019: 16 Charente, INSEE
  3. ↑ Jean Combes (dir.) et Michel Luc (dir.), La Charente de la préhistoire à nos jours, Imprimerie Bordessoules, coll.
  4. ↑ La Charente libre du 4 janvier 2010
  5. ↑ „Près de 13 000 Britanniques ont choisi de vivre en Poitou-Charentes - e.décim@l | Insee“. www.insee.fr.
  6. ↑ „Historique de la Charente“. Le SPLAF.
  7. ↑ „Évolution et structure de la population en 2016“. INSEE.
  8. ↑ Nationale, Assemblée. „Assemblée nationale ~ Les députés, le vote de la loi, le Parlement français“. Assemblée nationale.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Шаранта&oldid=5085955“